IBPP4/443-93/14/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 29 listopada 2013 r. (data wpływu 5 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prowadzenia ewidencji zużytych wyrobów gazowych - jest prawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prowadzenia ewidencji zużytych wyrobów gazowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wodociągi i Kanalizacja Spółka z o.o. jest właścicielem oczyszczalni ścieków zmodernizowanej w 2012 r., w której powstają osady ściekowe, które są produktem ubocznym procesu odprowadzania ścieków. Jednym ze sposobów przeróbki w tak zwany osad ustabilizowany jest proces fermentacji metanowej. W trakcie tego procesu powstaje paliwo gazowe - biogaz (ok 61% CH4). Wyprodukowany biogaz spalany jest w kotłach gazowych w celu podtrzymania temperatury fermentacji osadów ściekowych dla wytworzenia biogazu (ok 40-60%), część wykorzystywana jest do ogrzewania pomieszczeń i ciepłej wody użytkowej (właściwe cele opałowe), natomiast ewentualna nadwyżka wyprodukowanego biogazu spalana jest w pochodni. Wyprodukowana w ten sposób energia cieplna przeznaczona jest wyłącznie na potrzeby własne oczyszczalni ścieków. Projekt modernizacji oczyszczalni przewidywał jedynie zainstalowanie pomiaru wyprodukowanego biogazu. W związku z powyższym oczyszczalnia na dzień dzisiejszy nie ma możliwości pomiaru biogazu zużytego. Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym oraz ustawa z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym nie określa w sposób jasny kodu CN dla biogazu. Spółka uważa, iż najbardziej odpowiednim kodem ze względu na skład chemiczny jest kod 2711 29 00. Zgodnie z ww. ustawą art. 2 ust. 1 pkt 1b wyroby energetyczne o wymienionym kodzie zostały objęte podatkiem akcyzowym ze stawką dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 przeznaczonych do celów opałowych 1,28 zł/1 gigadżul (GJ). Ustawodawca nie określa w jednoznaczny sposób wartości opałowej dla biogazu. W naszej opinii najbardziej odpowiednim jest art. 88 ust. 7 dla wyrobów niewymienionych w pkt 1, 2, 4 i 5 - wartość opałowa wynosi 31,0 GJ/1000 metrów sześciennych, (mimo, iż wartość opałowa biogazu jest znacznie niższa to jest ok. 21,0GJ/1000 metrów sześciennych). Spółka jest nabywcą finalnym, który nabywa wyroby gazowe w sposób inny niż drodze nabycia, niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym, art. 2 ust. 1 pkt 19a.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób Spółka jest zobowiązana prowadzić ewidencję zużytego biogazu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z brakiem określenia przez ustawodawcę zasad prowadzenia ewidencji produktów gazowych używanych przez finalnego nabywcę oraz mając na uwadze fakt, że Spółka nie posiada instalacji pomiarowej zużywanego paliwa gazowego, prowadzi ewidencję wyprodukowanego biogazu na podstawie wskazań przepływomierza zamontowanego na tej instalacji w formie raportów dobowych informujących o ilości jego wytworzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) wyroby akcyzowe oznaczają - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 28 ww. załącznika pod kodem CN 2711 wymieniono gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

Przez wyroby gazowe - w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy - rozumie się wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Zgodnie zaś z art. 86 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

W świetle powyższego należy zauważyć, że biogaz objęty kodem CN 2711 stanowi wyrób akcyzowy zaliczany jednocześnie do wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie zaś z art. 9c ust. 1 ustawy w przypadku wyrobów gazowych - przez które rozumie się wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00 (art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy) - przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy za finalnego nabywcę gazowego uznaje się podmiot, który:

- niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

Zgodnie z art. 91b ust. 1 i ust. 2 ustawy, pośredniczący podmiot gazowy:

* dokonujący sprzedaży wyrobów gazowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy gazowemu,

* używający wyrobów gazowych

jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów gazowych.

Zgodnie z opisem zawartym we wniosku, Wnioskodawca jest właścicielem oczyszczalni ścieków zmodernizowanej w 2012 r., w której powstają osady ściekowe, które są produktem ubocznym procesu odprowadzania ścieków. Spółka jest nabywcą finalnym, który nabywa wyroby gazowe w sposób inny niż drodze nabycia, niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym, art. 2 ust. 1 pkt 19a. Oczyszczalnia ma jedynie zainstalowany pomiar wyprodukowanego biogazu. W związku z powyższym oczyszczalnia na dzień dzisiejszy nie ma możliwości pomiaru biogazu zużytego.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca jako finalny nabywca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji wyrobów gazowych. Przepisy nie przewidują w stosunku do finalnego odbiorcy gazowego prowadzenia ewidencji użycia wyrobów gazowych. Niemniej jednak, z uwagi na to, że w sprawie objętej wnioskiem przedmiotem opodatkowania wyrobów gazowych jest ich użycie, Wnioskodawca dla celów podatkowych winien prowadzić odpowiednią dokumentację, na podstawie której możliwe będzie określenie ilości użytych wyrobów gazowych podlegających opodatkowaniu akcyzą. Prowadzenie takiej dokumentacji jest szczególnie ważne dla Wnioskodawcy, w sytuacji gdy powstały u Wnioskodawcy biogaz nie będzie wykorzystywany w całości do celów opałowych lub gdy w pewnym zakresie biogaz będzie wykorzystywany do celów objętych zwolnieniem.

Niemniej jednak w sytuacji gdy wyprodukowany biogaz będzie wykorzystywany do celów opałowych opodatkowanych akcyzą i nieobjętych zwolnieniem z akcyzy, prowadzenie przedstawionej przez Wnioskodawcę ewidencji wyprodukowanego biogazu na podstawie wskazań przepływomierza zamontowanego na tej instalacji w formie raportów dobowych - która to ewidencja będzie dla Wnioskodawcy podstawą określenia dla celów podatkowych ilości użytego biogazu podlegającego opodatkowaniu - nie stoi w sprzeczności z przepisami ustawy o podatku akcyzowym.

Zaznaczyć jednak należy, że w powyższej sytuacji Wnioskodawca będzie narażony na opodatkowanie akcyzą całości wyprodukowanego biogazu. Tym samym to w interesie Wnioskodawcy jest prowadzenie w taki sposób dokumentacji, aby mógł on określić nie tylko ilość wyprodukowanego biogazu, ale także ilość biogazu używanego przez niego do celów opałowych opodatkowanych pozytywną stawką akcyzy.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie pytania czwartego wniosku ORD-IN.

Natomiast w części dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie pytania 1, 2 i 3 wniosku ORD-IN zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.