IBPP4/443-848/10/AZ - Paragon dokumentujący wpłatę zaliczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2010 r. (data wpływu 8 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nazwy usługi na paragonie fiskalnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2010 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nazwy usługi na paragonie fiskalnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej w zakresie handlu meblami. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Każdą sprzedaż na rzecz osób fizycznych Wnioskodawca ewidencjonuje za pomocą drukarki fiskalnej, która współpracuje z programem magazynowym. Odbywa się to następująco: zakupione towary Wnioskodawca wprowadza na stan magazynowy, a następnie przy sprzedaży zdejmowane są stany magazynowe i jeżeli sprzedaż następuje na rzecz osób fizycznych następuje fiskalizacja sprzedaży i klient otrzymuje paragon, który zawiera wszystkie dane zgodne z § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne i warunków ich stosowania.

W ostatnim czasie w związku z mniejszym popytem, Wnioskodawca postanowił sprowadzać meble w większości pod zamówienia klientów. Cały proces sprzedaży odbywa się następująco: klient (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej) składa zamówienie na meble i jednocześnie wpłaca zaliczkę, którą Wnioskodawca dokumentuje zaliczkową fakturą VAT na której podaje dokładną nazwę towaru. Oryginał faktury otrzymuje klient, a do kopii Wnioskodawca podpina paragon na którym zamiast nazwy towaru widnieje "zaliczka w stawce 22%", wartość zaliczki netto, brutto oraz podatku VAT i dodatkowo numer faktury której ten paragon dotyczy.

W momencie, gdy zamówiony przez Wnioskodawcę towar wpływa do magazynu wprowadzany jest na stan magazynu i dopiero wówczas wydawany jest klientowi wraz z fakturą końcową. Jednakże na paragonie nadal nie ma nazwy towaru a jedynie "zaliczka w stawce 22%".

Serwisant oprogramowania magazynowego SUBIEKT GT współpracującego z drukarką fiskalną twierdzi, iż paragon nie narusza przepisów rozporządzenia w zakresie podawania na paragonie nazwy towaru, bowiem jest na nim odwołanie do konkretnej f-ry poprzez wydruk jej numeru na paragonie fiskalnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy paragon fiskalny dokumentujący sprzedaż na rzecz osób fizycznych zawierający zamiast nazwy towaru - "zaliczka w stawce 22%" zarówno w odniesieniu do faktur zaliczkowych jak i końcowych jest prawidłowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro na fakturze są podane nazwy sprzedawanych towarów, a paragon powołuje się do konkretnej faktury to na paragonie nie musi występować nazwa towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Ustawa o VAT nakazuje zapewnienie konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie nakazując uwzględnienie powyższego w aktach wykonawczych Ministra Finansów (art. 111 ust. 9 ustawy o VAT).

Zasady dokumentowania sprzedaży reguluje art. 106 ustawy o VAT oraz przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie zaś z art. 106 ust. 3 przepis m.in. ust. 1 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Tym samym zaliczki również powinny dokumentowane być fakturą VAT.

Zauważyć w tym miejscu należy, że zarówno uregulowania ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie określają terminu zaewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż ewidencjonowanie kwot obrotu i podatku należnego przy pomocy kasy rejestrującej powinno odbyć się z chwilą dokonania sprzedaży nie później jednak niż w momencie powstania obowiązku podatkowego. Ewidencjonowanie obrotu w terminie innym niż moment powstania obowiązku podatkowego prowadziłoby do niezgodności prowadzonej ewidencji z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych oraz mogłoby skutkować nieprawidłowym sporządzeniem deklaracji podatkowej i tym samym błędnym ustaleniem należnego zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. W myśl art. 19 ust. 11 tej ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W świetle powyższego, każda zaliczka pobrana przed dokonaniem dostawy towarów podlega zaewidencjonowaniu w kasie fiskalnej, a rejestracja ta powinna być dokonana z chwilą jej otrzymania, czyli z momentem powstania obowiązku podatkowego i potwierdzona wydrukiem fiskalnym. Należy jednak zaznaczyć, iż obowiązek wystawienia paragonu fiskalnego czy faktury nie wynika z faktu otrzymania kwoty ale z faktu, że kwota ta dotyczy przedpłaty na poczet sprzedaży konkretnego towaru czy usługi. Przekazane przez nabywcę towaru lub usługi zaliczki związane są ściśle z określonym towarem lub usługą, na który obowiązuje odpowiednia stawka podatkowa. Z wystawionych dokumentów, w tym paragonu fiskalnego, musi zatem wynikać z jaką czynnością są one związane.

Odnośnie dokumentowania wszystkich transakcji fakturami VAT należy wskazać, iż stosownie do treści art. 106 ust. 4 podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców - osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Obowiązujące od dnia 1 grudnia 2008 r. Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), szczegółowo określa m.in. wymogi, co do treści paragonu fiskalnego.

Jak wynika z treści § 2 pkt 11 ww rozporządzenia przez "paragon fiskalny" rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Zgodnie natomiast z § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

Paragon fiskalny musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (§ 5 ust. 1 pkt 10).

Z cytowanego powyżej przepisu wynika, iż na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć zgodnie ze "Słownikiem Języka Polskiego" PWN nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat. Oznacza to, że stosowana na paragonie fiskalnym nazwa winna być przypisana sprzedawanemu towarowi lub świadczonej usłudze i jednoznacznie je identyfikować. Nazwa towaru lub usługi na paragonie fiskalnym powinna być tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar i usługę.

Natomiast używanie nazw grup usług zamiast jednoznacznie definiującej towar lub usługę nazwy indywidualnej jest naruszeniem obowiązujących przepisów.

Jednocześnie nazwa usługi (towaru) na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jaki został zakupiony towar czy usługa. Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Nazwy grupowań według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zdaniem tut. organu, mogą być wykorzystywane do prawidłowego definiowania nazwy towarów i usług, które będą drukowane przez kasę rejestrującą na paragonie fiskalnym, ale pod tym warunkiem, że nazwa danego grupowania pozwoli jednoznacznie zidentyfikować towar czy usługę, jakie zostały faktycznie zakupione przez klienta.

Należy także wskazać, iż z § 5 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. wynika, że warunkiem niezbędnym do stosowania kasy rejestrującej jest określenie sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Natomiast sposób ten określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Zauważyć również należy, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Jednocześnie należy podkreślić, iż stosownie do § 7 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz ich właściwego ich przyporządkowania do stawek podatku.

Zatem to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru w jednoznaczny sposób definiowała sprzedawane towary i umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawek podatków.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie handlu meblami. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Każdą sprzedaż na rzecz osób fizycznych Wnioskodawca ewidencjonuje za pomocą drukarki fiskalnej, która współpracuje z programem magazynowym. Odbywa się to następująco: zakupione towary Wnioskodawca wprowadza na stan magazynowy, a następnie przy sprzedaży zdejmowane są stany magazynowe i jeżeli sprzedaż następuje na rzecz osób fizycznych następuje fiskalizacja sprzedaży i klient otrzymuje paragon, który zawiera wszystkie dane zgodne z § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy fiskalne i warunków ich stosowania.

W ostatnim czasie w związku z mniejszym popytem, Wnioskodawca postanowił sprowadzać meble w większości pod zamówienia klientów. Cały proces sprzedaży odbywa się następująco: klient (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej) składa zamówienie na meble i jednocześnie wpłaca zaliczkę, którą Wnioskodawca dokumentuje zaliczkową fakturą VAT na której podaje dokładną nazwę towaru. Oryginał faktury otrzymuje klient, a do kopii Wnioskodawca podpina paragon na którym zamiast nazwy towaru widnieje "zaliczka w stawce 22%", wartość zaliczki netto, brutto oraz podatku VAT i dodatkowo numer faktury której ten paragon dotyczy.

W momencie, gdy zamówiony przez Wnioskodawcę towar wpływa do magazynu wprowadzany jest na stan magazynu i dopiero wówczas wydawany jest klientowi wraz z fakturą końcową. Jednakże na paragonie nadal nie ma nazwy towaru a jedynie "zaliczka w stawce 22%".

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi, czy prawidłowe jest umieszczenie na paragonie fiskalnym zamiast nazwy towaru, numeru konkretnej faktury dotyczącej tego paragonu zawierającej dokładną nazwę towaru.

Z przepisu § 4 ust. 1 pkt 6 cyt. wyżej rozporządzenia wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny, a jednym z nich jest określony pod lit. e) wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca nie musi na paragonie fiskalnym szczegółowo opisywać każdego towaru lub usługi. Wystarczy, że poda nazwę tak, aby można było przypisać mu odpowiednią stawkę VAT. Nie może jednak poprzestać na podaniu ogólnych grup towarów, a tym bardziej nie podać nazwy towaru w ogóle.

W oparciu o powyższe należy wskazać, iż w sytuacji prowadzenia sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, dowodem dokumentujących dokonanie sprzedaży jest paragon fiskalny, a nie faktura (faktura zaliczkowa) lub umowa zawarta z klientem. Dokument ten, jak wskazano powyżej powinien zawierać nazwę usługi jednoznacznie ją identyfikującą. Powołanie na paragonie fiskalnym numeru faktury zawierającej dokładną nazwę towaru umożliwia wprawdzie indywidualne przyporządkowanie transakcji do towaru będącego przedmiotem sprzedaży oraz przyporządkowanie mu odpowiedniej stawki podatku VAT, zatem spełnia rolę ewentualnego opisu nazwy towaru lub usługi lecz nie zastępuje samej nazwy.

Przedstawienie na paragonie wyłącznie informacji o przekazanej kwocie (zaliczce), oraz umieszczenie w treści paragonu numeru faktury, bez sformułowania jakiego towaru i usługi dotyczy nie jest wystarczające dla dokładnego określenia wymogu postawionego przez powołany przepis § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, który wyraźnie wskazuje, iż paragon musi zawierać nazwę towaru lub usługi.

Tym samym nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż na paragonie fiskalnym nie musi występować nazwa towaru.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.