IBPP4/443-813/11/EJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2011 r. (data wpływu 12 maja 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2011 r. (data wpływu 4 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wydawania paragonów fiskalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 maja 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wydawania paragonów fiskalnych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 lipca 2011 r. (data wpływu 4 lipca 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą pod firmą F. Przedmiotem działalności jest sprzedaż on-line produktów w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę hurtowni bielizny on-line. Odbiorcami tj. kupującymi są osoby fizyczne, a przede wszystkim inne hurtownie (sklepy). Bardzo często jest tak, że inna hurtownia (sklep) nie kupuje towaru dla siebie na stan magazynowy, tylko wyświetla na swojej stronie to, co jest dostępne u Wnioskodawcy (z jakimś dłuższym terminem dostępności dla klienta - np. do 7 dni). Klient składa zamówienie w takiej hurtowni (sklepie), a hurtownia zamawia towar u Wnioskodawcy.

W najbliższym czasie Wnioskodawca chce uruchomić usługę dropshippingu. Polega ona na tym, że wysyłkę bezpośrednio do klienta wykonuje Wnioskodawca. Czyli sklep (klient hurtowni) wyświetla na swojej stronie dostępne produkty (tym razem z szybkim terminem dostępczosci - np. do 24h). Konsument dokonuje wyboru towaru i składa zamówienie w tym sklepie (czyli nie bezpośrednio u Wnioskodawcy). Następnie hurtownia (sklep) przekazuje zamówienie Wnioskodawcy i jego dane do wysyłki. Dalej Wnioskodawca realizuje wysyłkę produktu do klienta, jednakże bez dowodu zakupu. Sprzedaż faktycznie wykonuje tamta hurtownia (sklep). Wnioskodawca wystawia sklepowi zbiorczą fakturę na wysyłane towary + za usługę dropshippingu, tj. koszt wysyłki + koszt "przetworzenia" zamówienia, etc. za jakiś umownie ustalony pomiędzy Stronami okres na rzecz tej hurtowni (sklepu). Dowód zakupu w stosunku do klienta jest więc oczywiście zobowiązana wystawić tamta hurtownia (sklep).

Zapoznawszy się z aktami prawnymi Wnioskodawca nie znalazł zapisu, który mówiłby wprost o obowiązku dostarczenia klientowi paragonu w ramach zakupów, które dany klient realizuje w sklepie on-line. W żadnej ustawie ani rozporządzeniu nie istnieją zapisy wprost mówiące, iż sprzedawca ma w obowiązku dostarczyć fakturę/rachunek/paragon klientowi. Tymczasem jest to zagadnienie o tyle istotne, iż jest to znaczna oszczędność kosztów dla Wnioskodawcy i/lub klientów (sklepów) jako przedsiębiorcy (przedsiębiorców). Czy klient musi otrzymać dowód zakupu (dokładnie paragon). Na pewno sklep musi go wystawić, ale czy musi do klienta wysyłać, czy powinien to zrobić tylko na jego wyraźne życzenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy klient musi otrzymywać paragon jako potwierdzenie dokonanej transakcji a jeśli tak, to z jakiej regulacji prawnej to zobowiązanie wynika.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sprecyzowanym w piśmie z dnia 1 lipca 2011 r.), podmiot prowadzący działalność gospodarczą w formie sklepu internetowego ma obowiązek wystawiania i przechowywania paragonu każdemu klientowi detalicznemu, który zawarł transakcję w sklepie Wnioskodawcy, ale nie ma obowiązku jego wysyłania za każdym razem wraz z zamówioną przesyłką. Wnioskodawca uważa także, że paragon taki musi wydawać na każde wyraźne żądanie klienta detalicznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady dokumentowania sprzedaży reguluje art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl ust. 4 ww. artykułu podatnicy nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zasadą jest zatem dokumentowanie sprzedaży wystawianiem faktur VAT. W przypadku natomiast gdy sprzedaż jest dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, sprzedawca obowiązany jest wystawić fakturę VAT jedynie w sytuacji, gdy nabywcy tego zażądają.

Warunki stosowania kas rejestrujących przez podatników zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.).

Z zapisu § 7 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia wynika, że podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani są m.in. dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 2 pkt 11 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z zapisem § 7 ust. 3 tego rozporządzenia, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Powołane przepisy określają generalną zasadę, z której wynika, iż w przypadku transakcji dokonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, podatnik obowiązany jest do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a tym samym do dokumentowania każdej transakcji za pomocą paragonu fiskalnego, który musi wydać nabywcy towaru. Podatnik nie jest obowiązany dokumentować transakcji na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej fakturą VAT, jednak na żądanie tych osób winien taką fakturę wystawić, zachowując w dokumentacji wraz z jej kopią oryginał paragonu fiskalnego dotyczącego tej transakcji.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży on-line produktów w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę hurtowni bielizny on-line. Kupującymi są osoby fizyczne, a przede wszystkim hurtownie (sklepy).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, iż dokonując sprzedaży na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy i prowadząc ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, istnieje obowiązek, stosownie do zapisu § 7 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych (...), do wydawania każdorazowo wydrukowanego paragonu fiskalnego nabywcy towaru.

Zatem Wnioskodawca dokonując sprzedaży towaru na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej ma obowiązek zawsze wydać paragon fiskalny nabywcy towaru.

W przypadku sprzedaży na rzecz innych hurtowni czy też sklepów Wnioskodawca dokumentuje sprzedaż za pomocą faktury VAT.

Jedynie w przypadku, gdy nabywca tj. osoba fizyczna nieprowadzaca działalności gospodarczej zażąda udokumentowania transakcji fakturą VAT, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia takiej faktury, zachowując z jej kopią oryginał paragonu fiskalnego, dokumentującego tę transakcję. Jedynie więc w takim przypadku fakturę VAT wystawia się na wyraźne żądanie klienta, a oryginał paragonu fiskalnego przechowuje się wraz z kopią wystawionej faktury VAT.

W świetle powyższego nieprawidłowe jest stanowisko, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku wysyłania paragonu fiskalnego każdemu klientowi detalicznemu wraz z zamówioną przesyłką.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Niniejsza interpretacja skierowana jest tylko do Wnioskodawcy i nie odnosi się do kontrahentów (innych hurtowni, sklepów) Wnioskodawcy, bowiem każdą czynność, z którą mogą być związane skutki podatkowo-prawne należy rozstrzygać indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.