IBPP4/443-7/14/LG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 17 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.), uzupełnionego pismem z 2 stycznia 2014 r. (data wpływu 8 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży składników majątkowych - jest prawidłowe.

W dniu 21 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży składników majątkowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 stycznia 2014 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 23 grudnia 2013 r. znak: IBPP4/443-504/13/LG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 26 października 2012 r. Rep. A nr.../2012 ("Umowa Rep. A nr.../2012"), A Sp. z o.o. nabyła od B Sp. z o.o. nieruchomości składające się z działek ewidencyjnych nr 1882/5, 1882/3, 1881/3 i 1881/5 położonych w X (powiat Y) wraz z zabudowaniami, wyposażeniem i urządzeniami stacji paliw znajdującymi się na tych działkach.

Przedmiotowe nieruchomości wraz z zabudowaniami, wyposażeniem i urządzenia stacji paliw zostały nabyte za cenę w kwocie 1.063.950,00 zł brutto, na którą składała się cena netto w kwocie 865.000,00 zł oraz należny podatek VAT 23% w kwocie 198.950,00 zł. Na cenę sprzedaży netto składały się:

* wartość gruntów w kwocie 100.000,00 zł,

* wartość budynku handlowego Stacji Paliw w kwocie 250.000 zł,

* wartość placu utwardzonego w kwocie 105.000 zł,

* wartość zbiorników paliw podziemnych wraz z instalacją oraz zbiorników paliw naziemnych w kwocie 285.000 zł,

* wartość wiaty metalowej w kwocie 35.000 zł,

* wartość urządzeń dystrybucyjnych w kwocie 50.000 zł,

* wartość wyposażenia w budynku handlowym - Stacji paliw wraz z witryna chłodniczą w kwocie 40.000 zł.

Zawierając Umowę Rep. A nr.../2012 strony złożyły oświadczenie, że rezygnują ze zwolnienia transakcji od podatku od towarów i usług i wybierają opodatkowanie dostawy przedmiotowych nieruchomości.

Dostawa przedmiotowych nieruchomości została udokumentowana fakturami wystawionymi przez B Sp. z o.o. w których zgodnie z Umową Rep. A nr.../2012 określono wartości netto, brutto oraz kwoty podatku od towarów i usług. Otrzymane faktury stanowiły dla A Sp. z o.o. podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o wynikający z nich podatek naliczony oraz podstawę do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego.

Umowa Rep. A nr.../2012 została zawarta w ramach prowadzonej przez strony działalności gospodarczej. Obie strony były zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Nabyte nieruchomości wraz z zabudowaniami, wyposażeniem i urządzeniami stacji paliw są wykorzystywane przez A Sp. z o.o. do wykonywania czynności opodatkowanych. A Sp. z o.o. zapłacił cenę wynikającą z Umowy Rep. A nr.../2012.

Nabycie przedmiotowych nieruchomości nie łączyło się z nabyciem innych składników wymienionych w art. 55 (1) Kodeksu cywilnego, nie skutkowało przejęciem zobowiązań B Sp. z o.o., praw wynikających z zawartych |umów, ani koncesji licencji i zezwoleń. A Sp. z o.o. nie przejął także pracowników zatrudnianych przez B Sp. z o.o., ani nie został upoważniony do używania nazwy przedsiębiorstwa zbywcy. Oprócz Umowy Rep. A nr.../2012 A Sp. z o.o. nie zawierał z B Sp. z o.o. innych umów dotyczących nabycia lub przejęcia praw majątkowych lub zobowiązań.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z 2 stycznia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że składniki majątkowe nabyte przez Wnioskodawcę nie pozostawały ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Nabywca (Wnioskodawca) rozpoczął nową działalność, a nie kontynuował poprzednio prowadzonej w tych obiektach.

Wnioskodawca nabył składniki majątkowe bez zaplecza do zaopatrywania, koncesji, pracowników. Nie nabył firmy tylko budynki i urządzenia stanowiące odrębne środki trwałe - zgodnie z uchwałą Zgromadzenia wspólników oraz treścią Aktu Notarialnego dotyczącego ich zbycia, jak

Podstawą do prowadzenia tego rodzaju działalności jest przede wszystkim koncesja, której Q nie przekazał Wnioskodawcy, albowiem nie była ona przedmiotem nabycia. W takim stanie rzeczy, nie można mówić ani o nabyciu przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa, ani też wyodrębnionej jego części, ale - jedynie - o nabyciu jego poszczególnych składników, z których każdy był odrębnie wyceniany - a następnie - wprowadzany do ksiąg rachunkowych i amortyzowany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawcy A Sp. z o.o. przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego określonego w fakturach wystawionych przez B Sp. z o.o. w związku z zawarciem umowy sprzedaży z dnia 26 października 2012 r. Rep. A nr.../2012, a w przypadku wystąpienia nadwyżki podatku naliczonego, prawo otrzymania zwrotu jego różnicy.

2. Czy umowa sprzedaży z dnia 26 października 2012 r. Rep. A nr.../2012 stanowiła transakcję sprzedaży przedsiębiorstwa B Sp. z o.o....

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego określonego w fakturach wystawionych przez B Sp. z o.o. w związku z zawarciem umowy sprzedaży z dnia 26 października 2012 r. Rep. A nr.../2012, a w przypadku wystąpienia nadwyżki podatku naliczonego, prawo otrzymania zwrotu jego różnicy.

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Prawo to jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Kwotę podatku naliczonego suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika m.in. z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT). W przypadku Wnioskodawcy doszło do łącznego spełnienia przesłanek uprawniających go do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego określonego w fakturach wystawionych przez B Sp. z o.o. Zakupione nieruchomości wraz z zabudowaniami, wyposażeniem i urządzenia stacji paliw zostały nabyte przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzonej działalności i są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Transakcja wynikająca z Umowy Rep. A nr.../2012 była czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Dostawa towarów łączyła się z wystawieniem przez sprzedającego faktur VAT, w których wykazano kwotę tego podatku. W sprawie nie zachodziły wyłączenia opisane w art. 88 ustawy o VAT.

Wnioskodawca A Sp. z o.o. stoi także na stanowisku, że umowa sprzedaży z dnia 26 października 2012 r. Rep. A nr.../2012 nie była transakcją sprzedaży przedsiębiorstwa B Sp. z o.o.

Zgodnie z art. 55 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), pod pojęciem przedsiębiorstwa rozumie się zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Transakcja mająca za przedmiot zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce jedynie wtedy, gdy wszystkie wymienione w art. 55 (1) Kodeksu cywilnego elementy, które występują w danym stanie faktycznym zostaną przekazane nabywcy, chyba, że zgodnie z art. 55 (2) Kodeksu cywilnego strony dokonujące czynności prawnej wyraźnie je wyłączą ze składu przedsiębiorstwa.

Zgodnie z zawartą Umową Rep. A nr.../2012, transakcja obejmowała nieruchomości wraz z zabudowaniami, wyposażeniem i urządzenia stacji paliw, które nie stanowiły przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 (1) Kodeksu cywilnego. Na podstawie zgodnego i niebudzącego wątpliwości oświadczenia stron transakcja została opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a sprzedający udokumentował jej wykonanie wystawieniem faktur VAT. Nabycie przedmiotowych nieruchomości nie łączyło się z przejęciem zobowiązań zbywcy i nie skutkowało przejęciem jego pracowników. Transakcja nie miała żadnego związku z nabyciem przedsiębiorstwa.

Z uwagi na to, że umowa sprzedaży z dnia 26 października 2012 r. Rep. A nr.../2012 nie była transakcją sprzedaży przedsiębiorstwa B Sp. z o.o. w sprawie nie zachodziło wyłączenie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT. Transakcja udokumentowana fakturami wystawionymi przez B Sp. z o.o. była transakcją dostawy towarów, która podlegała opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2).

W myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej składa oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. W razie złożenia fałszywego oświadczenia wydana interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych.

Natomiast w myśl art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej, nie wydaje się interpretacji indywidualnej w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Zgodnie z ww. powołanymi przepisami Ordynacji podatkowej, Wnioskodawca jest obowiązany do przedstawienia wyczerpującego zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ww. ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa" posłużyć należy w tym zakresie się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Według art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, iż najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przepis ten odgrywa szczególnie istotną rolę, gdyż konstytuuje on zasadę, iż przedsiębiorstwo może stanowić przedmiot obrotu prawnego jako jednolita całość.

Rozważań czy zbywane składniki są przedsiębiorstwem czy też nie należy dokonać z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości WE w sprawie C-497/01 odnoszącego się do treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.)

W myśl tej regulacji prawa unijnego, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Należy zauważyć, iż prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 112 nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego "całości lub części majątku".

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines (publ.: "Przegląd Podatkowy" 2004/4/50, ECR 2003/11B/I-14393) Trybunał zwracając uwagę, iż niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń - innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, iż pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz - w zależności od konkretnego przypadku - składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że definicja przedsiębiorstwa ujęta w Kodeksie cywilnym musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia "przekazania całości lub części majątku", wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Tym bardziej, elementem tym nie mogą być obciążające zorganizowaną część przedsiębiorstwa zobowiązania. W tym zakresie Trybunał uznał bowiem, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Na wstępie zatem należy ustalić, czy składniki majątkowe spełniają definicję przedsiębiorstwa, tj. czy były lub mogły być jednolitym zespołem samodzielnie realizującym zadania gospodarcze, a nie stanowiły tylko zbiór oddzielnych od siebie elementów, które nie stanowiły jednolitej masy mogącej funkcjonować jako samoistna jednostka w obrocie gospodarczym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 26 października 2012 r. nabył nieruchomości składające z 4 działek wraz z zabudowaniami, wyposażeniem i urządzeniami stacji paliw. Wnioskodawca nabył składniki majątkowe jednak bez zaplecza do zaopatrywania. Składniki majątkowe nie pozostawały ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można było mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Wnioskodawca nie przejął zobowiązań, praw wynikających z zawartych umów, koncesji licencji i zezwoleń. Również nie przejął pracowników zatrudnianych przez sprzedającego. Nie został upoważniony do używania nazwy przedsiębiorstwa zbywcy. Wnioskodawca rozpoczął nową działalność gospodarczą, nie kontynuował poprzednio prowadzonej w tych obiektach. Nabyte nieruchomości są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Transakcja nabycia została opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23% i udokumentowana fakturami VAT. Wnioskodawca i zbywca są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT.

Analiza sprawy i powołanych przepisów wskazuje, że Wnioskodawca nie dokonał nabycia przedsiębiorstwa (o którym mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego), gdyż Wnioskodawca nabył składniki majątkowe, które nie pozostawały ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można było mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów, co przekreśliło możliwość uznania przedmiotu nabycia za przedsiębiorstwo w rozumieniu ustawy - Kodeks cywilny. Wnioskodawca nie przejął zobowiązań, praw wynikających z zawartych umów, koncesji, licencji i zezwoleń. Ponadto wskazał, że nabyte składniki służą mu do rozpoczęcia nowej działalności, a nie kontynuowania działalności jaką prowadził zbywca.

Należy zatem uznać, że w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę nabyte składniki majątkowe nie stanowią przedsiębiorstwa. Tym samym transakcja nabycia składników majątkowych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Na podstawie art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy sprzedaż transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W sprawie Wnioskodawca dokonał - na podstawie faktur VAT - nabycia składników majątkowych, które są wykorzystywane do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych. Transakcja ta została opodatkowana stawką podatku w wysokości 23%.

Zatem Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie składników majątkowych podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia i zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego jest prawidłowe.

W niniejszej interpretacji Organ nie odniósł się do oświadczeń złożonych przez Wnioskodawcę i sprzedającego dotyczących rezygnacji ze zwolnienia transakcji od podatku od towarów i usług i wyborze opodatkowania dostawy, gdyż zagadnienie to nie został objęte pytaniem jak również Wnioskodawca nie przedstawił w tej kwestii własnego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.