IBPP4/443-691/11/EJ
Pismo z dnia 20 lipca 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP4/443-691/11/EJ
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2011 r. (data wpływu 20 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania usług przy zastosowaniu kasy rejestrującej.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca realizuje swoje zadania z mocy ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 175 z 2009 r. poz. 1362 z późn. zm.), do których należy między innymi:
prowadzenie i zapewnienie miejsc w ośrodkach wsparcia (art. 17 ust. 2 pkt 3 ustawy), którym jest Dzienny Dom Pomocy Społecznej. Zgodnie z art. 97 pkt 1 i 5 ustawy, Uchwałą Rady Gminy ustalona została zasada odpłatności za wyżywienie w wymienionym ośrodka wsparcia. Decyzją administracyjną, wydaną przez Dyrektora MOPR na podstawie upoważnienia Prezydenta Miasta, zobowiązuje się osobę uczęszczającą do Dziennego Domu Pomocy Społecznej, do ponoszenia opłaty za wyżywienie. Opłaty z tego tytułu w roku 2010 r. wynosiły 27.117,51 zł.
organizowanie opieki w rodzinach zastępczych oraz udzielanie pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania umieszczonych w nich dzieci (art. 19 pkt 3 ustawy). Za pobyt dziecka w rodzinie zastępczej (art. 79 pkt 1 i 2 ustawy) opłatę do wysokości wpłaconej rodzinie zastępczej miesięcznej pomocy pieniężnej, wnoszą rodzice dziecka zobowiązani decyzją administracyjną wydaną przez Dyrektora MOPR na mocy upoważnienia Prezydenta Miasta. Opłaty z tego tytułu w roku 2010 wyniosły 3.295,34 zł.
zapewnienie opieki dzieciom całkowicie lub częściowo pozbawionym opieki rodziców, poprzez skierowanie do placówek opiekuńczo-wychowawczych wydawane przez Dyrektora MOPR na mocy upoważnienia Prezydenta Miasta, oraz pokrywanie kosztów utrzymania dzieci umieszczonych w placówkach opiekuńczo-wychowawczych (art. 19 pkt 4, 5 ustawy). W drodze decyzji administracyjnej, wydanej przez Dyrektora MOPR na mocy upoważnienia Prezydenta Miasta, zobowiązuje się rodziców dziecka do ponoszenia opłaty za pobyt w placówce, do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania poniesionego przez MOPR (art. 81 pkt 1 ustawy). Opłaty za rok 2010 wyniosły 11.771,51 zł.
organizowanie i świadczenie usług opiekuńczych, w miejscu zamieszkania świadczeniobiorcy (art. 17 pkt 11, art. 18 pkt 3 ustawy). Zgodnie z art. 50 pkt 6 i 7 ustawy, Dyrektor MOPR na podstawie upoważnienia Prezydenta Miasta, wydaje decyzję administracyjną zobowiązującą świadczeniobiorcę do odpłatności za świadczone usługi. Obroty za rok 2010 - 66.377,44 zł. Usługi opiekuńcze świadczone są przez firmy wyłonione w procedurze przetargowej, którym MOPR dokonuje zapłaty na podstawie wystawionej faktury, natomiast wnoszone opłaty są zwrotem poniesionych wydatków.
kierowanie do domu pomocy społecznej i ponoszenie odpowiedzialności za pobyt mieszkańca gminy w tym domu (art. 17 pkt 16 ustawy). Na podstawie art. 61 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 2 i 2a ustawy, Dyrektor MOPR zawiera z osobą zobowiązaną, umowę ustalającą wysokość opłaty z tytułu pobytu członka rodziny w domu pomocy społecznej. W roku 2010 opłaty z tego tytułu wyniosły - 24.325,91 zł.
Opłaty, o których mowa wpłacane są przez zobowiązanych na rachunek bankowy jak też bezpośrednio w kasie MOPR. Uzyskane w ten sposób dochody, Wnioskodawca jako jednostka budżetowa jednostki samorządu terytorialnego, odprowadza na rachunek bankowy miasta.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy u Wnioskodawcy istnieje konieczność prowadzenia ewidencji opisanych opłat przy zastosowaniu kas fiskalnych.
Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie realizuje usługi:
* pomocy społecznej zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług,
* z mocy ustawy o pomocy społecznej, która wprost nakłada na jednostkę pomocy społecznej jaką jest Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie działania na rzecz świadczeniobiorcy,
* których zobowiązanie do opłaty wynika z decyzji administracyjnej wydawanej przez Dyrektora MOPR na podstawie upoważnienia Prezydenta Miasta, tylko w przypadku opłaty za pobyt członka rodziny w domu pomocy społecznej opłata jest dokonywana na podstawie umowy z zobowiązanym,
Wnioskodawca uważa, że nie jest zobowiązany do rejestrowania opłat za pomocą kasy fiskalnej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT.
Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowani kas rejestrujących.
Jednocześnie w art. 111 ust. 8 ustawy zawarto upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zwolnienia w drodze rozporządzenia na czas określony niektórych grup podatników oraz niektórych czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1 ustawy, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.
W dniem 1 stycznia 2011 r. weszło w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).
Stosownie do § 2 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.
W poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia wskazano, że czynnością zwolnioną z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej jest świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej transakcji zapłata dotyczyła, przy czym przepis ten nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług przed dniem 1 stycznia 2011 r.
Korzystanie z powyższego zwolnienia wymaga spełnienia określonych warunków wynikających wprost z zapisu tej regulacji. Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy można zatem stosować jeżeli:
* zapłata za świadczoną usługę w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika,
* z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła,
* podatnik nie rozpoczął ewidencjonowania tych usług za pomocą kasy rejestrującej przed dniem 1 stycznia 2011 r.
Ponadto z przepisu § 3 ust. 1 pkt 2 cyt. rozporządzenia wynika, że zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. również podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.
Zgodnie z § 3 ust. 6 ww. rozporządzenia, zwolnienie o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40 000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.
Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca realizuje swoje zadania z mocy ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 175 z 2009 r. poz. 1362 z późn. zm.), do których należy między innymi:
prowadzenie i zapewnienie miejsc w ośrodkach wsparcia, którym jest Dzienny Dom Pomocy Społecznej. Opłaty z tego tytułu w roku 2010 r. wynosiły 27.117,51 zł.
organizowanie opieki w rodzinach zastępczych oraz udzielanie pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania umieszczonych w nich dzieci. Opłaty z tego tytułu w roku 2010 wyniosły 3.295,34 zł.
zapewnienie opieki dzieciom całkowicie lub częściowo pozbawionym opieki rodziców, poprzez skierowanie do placówek opiekuńczo-wychowawczych wydawane przez Dyrektora MOPR na mocy upoważnienia Prezydenta Miasta, oraz pokrywanie kosztów utrzymania dzieci umieszczonych w placówkach opiekuńczo-wychowawczych. Opłaty za rok 2010 wyniosły 11.771,51 zł.
organizowanie i świadczenie usług opiekuńczych, w miejscu zamieszkania świadczeniobiorcy (art. 17 pkt 11, art. 18 pkt 3 ustawy). Obroty za rok 2010 - 66.377,44 zł.
kierowanie do domu pomocy społecznej i ponoszenie odpowiedzialności za pobyt mieszkańca gminy w tym domu. W roku 2010 opłaty z tego tytułu wyniosły - 24.325,91 zł.
Wnioskodawca z ww. tytułów pobiera opłaty od osób korzystających z ośrodka wsparcia, rodziców dziecka przebywającego w rodzinie zastępczej, rodziców dziecka przebywającego w placówce opiekuńczo-wychowawczej, świadczeniobiorcy usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania, osoby zobowiązanej z tytułu przebywania członka rodziny w domu pomocy społecznej. Opłaty, o których mowa wpłacane są przez zobowiązanych na rachunek bankowy, jak też bezpośrednio w kasie Wnioskodawcy.
W świetle wyżej wskazanych przepisów prawnych stwierdzić należy, iż prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących na mocy § 2 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z poz. 37 ww. załącznika do rozporządzenia, przysługuje w sytuacji, gdy zapłata za świadczone usługi w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika, bez względu na rodzaj wykonywanej usługi. Istotne jest, aby było możliwe zidentyfikowanie transakcji, której zapłata dotyczy.
Wobec powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca świadcząc usługi wymienione w treści wniosku, za które otrzymuje zapłatę w całości gotówką w kasie MOPR lub w części przelewem na rachunek bankowy, a w części gotówką w kasie nie wypełnia dyspozycji cyt. wyżej § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, albowiem nie jest spełniony warunek dotyczący sposobu odpłatności za usługi. Odpłatność za usługi nie jest w całości dokonywana na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Dyspozycją tego przepisu objęte są wyłącznie te usługi, za które usługobiorcy wnoszą Wnioskodawcy opłaty w całości na rachunek bankowy.
Również Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 cyt. rozporządzenia, albowiem kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwotę 40.000 zł.
Reasumując stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadcząc usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej za które zapłata następuje w całości lub w części w kasie ma z dniem 1 maja 2011 r. obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot należnego podatku za pomocą kasy rejestrującej, ponieważ przepisy § 2 ust. 1 pkt 1 i § 3 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia dotyczące zwolnień z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie znajdują w ich przypadku zastosowania. Ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania korzystać będą mogły jedynie te usługi, za które zaplata następuje w całości na rachunek bankowy Wnioskodawcy.
W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.
Ponadto, tut. organ pragnie również zauważyć, iż granice tego szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa.
W związku z powyższym tut. organ w niniejszej interpretacji odniósł się wyłącznie do obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu przy zastosowaniu kas fiskalnych. W niniejszej interpretacji tutejszy organ nie wypowiada się w zakresie czy Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował realizowane świadczenia (działania) jako usługi.
Jednocześnie zauważa się, że w niniejszej interpretacji organ podatkowy nie rozstrzyga w kwestii zwolnienia od podatku VAT od 1 stycznia 2011 r. usług świadczonych przez Wnioskodawcę na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT. Kwestie te nie były przedmiotem wniosku, nie zadano pytań w ich zakresie. Powyższe zostało potraktowane informacyjnie jako element opisu stanu faktycznego i nie było przedmiotem oceny.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.