IBPP4/443-626/14/BP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 9 grudnia 2014 r. (data wpływu 19 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 18 lutego 2015 r. (data wpływu 20 lutego 2015 r.), o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania preferencyjnej stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z posiadanymi dokumentami - jest prawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2014 r. do tut. organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania preferencyjnej stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z posiadanymi dokumentami. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 lutego 2015 r. (data wpływu 20 lutego 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

1.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT). Wnioskodawca przewiduje zmodyfikowanie zasad dokumentowania transakcji WDT. Spółka nie zawsze jest w stanie otrzymywać oryginał, kserokopię bądź skan dokumentów przewozowych CMR podpisanych przez przewoźników, jak również kontrahentów na rzecz których dostawa została zrealizowana. Aby usprawnić przepływ dokumentów, Spółka planuje zastąpienie podpisanego dokumentu CMR dokumentem o nazwie "oświadczenie spedytora".

Spółka w zleceniu składanym spedytorowi określiłaby, iż takie oświadczenie winno zawierać:

* dane Spółki (jako podmiotu wysyłającego towary),

* dane odbiorcy otrzymującego towary,

* numer faktury (faktur) sprzedaży objętych konkretną dostawą,

* datę wysyłki,

* datę dostawy do nabywcy,

* miejsce dostawy

* podpis spedytora.

Ponadto na oświadczeniu spedytora poniżej danych wskazanych powyżej znajdowałoby się stwierdzenie, w którym spedytor oświadcza, iż przesyłka została doręczona wskazanemu odbiorcy na obszarze Unii Europejskiej oraz, że oświadczenie jest wydawane stosownie do art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług.Powyższy dokument potwierdzałby, że towary zostały faktycznie dostarczone do miejsca dostawy, co byłoby potwierdzone podpisem spedytora. Oświadczenie spedytora byłoby wystawiane odrębnie dla każdej dostawy. Spółka w dokumentacji WDT oprócz oświadczenia spedytora posiadałaby również dokument stanowiący specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Taka specyfikacja nie byłaby podpisana jednakże znajdowałby się na niej numer faktury/faktur umożliwiający powiązanie tego dokumentu z oświadczeniem spedytora.

2.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT), gdzie towar odbierany jest bezpośrednio przez nabywcę z siedziby Wnioskodawcy. Transport towaru odbywa się zarówno środkami transportu należącymi do nabywcy jak i za pośrednictwem wynajętych przez nabywcę przewoźników.Wnioskodawca przewiduje zmodyfikowanie zasad dokumentowania transakcji WDT. W związku z faktem, że Wnioskodawca dokonuje w ciągu miesiąca więcej niż jednej dostawy na rzecz jednego nabywcy planowane jest stosowanie oświadczenia nabywcy, w którym uwzględnione zostaną więcej niż jedna dostawa na rzecz tego samego kontrahenta, jaka została dokonana w danym miesiącu.

Oświadczenie takie będzie zawierało następujące dane:

* nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów

* imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej nabywcy towarów

* daty poszczególnych dostaw

* numery poszczególnych faktur, z których wynikają jakie towary i w jakiej ilości są przedmiotem dostawy/dostaw

* numer/numery rejestracyjne pojazdów, którymi towary zostały wywiezione (towary nie są przewożone środkami transportu lotniczego)

* potwierdzenie przyjęcia towarów do miejsce/miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski wraz z określeniem czy miejsce/miejsca te są zgodne czy też niezgodne z adresem siedziby nabywcy

* podpis nabywcy.

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

- oprócz zbiorczego dokumentu opisanego wyżej, Spółka X. posiadać będzie w swojej dokumentacji niepodpisaną specyfikację sztuk ładunku oraz niepodpisaną fakturę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy dokumentacja opisana w niniejszym wniosku tj.:

* podpisane przez spedytora oświadczenie,

-

* niepodpisana specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

* faktura

mogą być uznane za dokumenty, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług a w konsekwencji mogą stanowić komplet dokumentów uprawniających Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów... 2. Czy zbiorczy dokument opisany w niniejszym wniosku może być uznany za dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony wyżej katalog dowodów pozwala na zastosowanie stawki 0% do tak udokumentowanej transakcji WDT.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o podatku VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:- dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),- specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest zatem w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Ustawodawca w powołanych powyżej przepisach nie stanowi o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. Jednocześnie nie wskazano w ustawie, że specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku powinna być podpisana.

Mając na uwadze powyższe Spółka określa swoje stanowisko jak na wstępie.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, dokument opisany w punkcie 2 niniejszego wniosku można uznać za dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy o podatku VAT.

Ustawodawca określił, że w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

Dokument opisany w punkcie 2 niniejszego wniosku spełnia wszystkie wymogi stawiane mu w art. 42 ust. 4 ustawy. Jednocześnie Ustawodawca nie zastrzegł, że dokument taki powinien być sporządzany odrębnie dla każdej dostawy. Jeśli z dokumentu będzie można uzyskać potwierdzenie wymaganych danych dla każdej uwzględnionej w nim dostawy to zdaniem Wnioskodawcy można uznać, że dla takiej dostawy zostanie spełniony obowiązek prawidłowego jej udokumentowania zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe Spółka określa swoje stanowisko jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów - rozumianych jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy) - o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy o podatku VAT: "Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5".

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 i ust. 4 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Tym samym prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą bowiem przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Ponadto w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tym samym mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT). Wnioskodawca przewiduje zmodyfikowanie zasad dokumentowania transakcji WDT. Spółka nie zawsze jest w stanie otrzymywać oryginał, kserokopię bądź skan dokumentów przewozowych CMR podpisanych przez przewoźników, jak również kontrahentów na rzecz których dostawa została zrealizowana. Aby usprawnić przepływ dokumentów, Spółka planuje zastąpienie podpisanego dokumentu CMR dokumentem o nazwie "oświadczenie spedytora".

Spółka w zleceniu składanym spedytorowi określiłaby, iż takie oświadczenie winno zawierać:

* dane Spółki (jako podmiotu wysyłającego towary),

* dane odbiorcy otrzymującego towary,

* numer faktury (faktur) sprzedaży objętych konkretną dostawą,

* datę wysyłki,

* datę dostawy do nabywcy,

* miejsce dostawy,

* podpis spedytora.

Ponadto na oświadczeniu spedytora poniżej danych wskazanych powyżej znajdowałoby się stwierdzenie, w którym spedytor oświadcza, iż przesyłka została doręczona wskazanemu odbiorcy na obszarze Unii Europejskiej oraz, że oświadczenie jest wydawane stosownie do art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższy dokument potwierdzałby, że towary zostały faktycznie dostarczone do miejsca dostawy, co byłoby potwierdzone podpisem spedytora. Oświadczenie spedytora byłoby wystawiane odrębnie dla każdej dostawy. Spółka w dokumentacji WDT oprócz oświadczenia spedytora posiadałaby również dokument stanowiący specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Taka specyfikacja nie byłaby podpisana jednakże znajdowałby się na niej numer faktury/faktur umożliwiający powiązanie tego dokumentu z oświadczeniem spedytora.

W tym miejscu zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, która dowodzi wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi o nazwie "oświadczenie spedytora" z danymi które wskazał Wnioskodawca, skoro jednoznacznie wynika z niego, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Ponadto należy zauważyć, że żaden przepis nie uzależnia prawa do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów od posiadania podpisanych specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku. Zatem, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie ma obowiązku posiadania specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku podpisanych przez odbiorcę.

Odnosząc powyższe do obowiązujących przepisów należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca - zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym - dla potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiada fakturę, specyfikację wysłanego towaru oraz potwierdzenie od przewoźnika, o dostarczeniu towarów do miejsca przeznaczenia w innym państwie członkowskim, należy uznać, że dokumenty te łącznie uprawdopodobniają przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Możliwe jest bowiem, przyporządkowanie faktury i specyfikacji do "oświadczenia spedytora".

Zatem Spółka na podstawie tych dokumentów będzie uprawniona do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Wnioskodawca ma również wątpliwości czy opisany w zapytaniu nr 2 dokument (zbiorcze oświadczenie nabywcy) spełnia wymagania określone w art. 42 ust. 4 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że ww. zbiorcze oświadczenie nabywcy zawiera:

* nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów

* imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej nabywcy towarów

* daty poszczególnych dostaw

* numery poszczególnych faktur, z których wynikają jakie towary i w jakiej ilości są przedmiotem dostawy/dostaw

* numer/numery rejestracyjne pojazdów, którymi towary zostały wywiezione (towary nie są przewożone środkami transportu lotniczego)

* potwierdzenie przyjęcia towarów do miejsce/miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski wraz z określeniem czy miejsce/miejsca te są zgodne czy też niezgodne z adresem siedziby nabywcy

* podpis nabywcy.

Wnioskodawca wskazał również, że oprócz ww. dokumentu opisanego w zapytaniu nr 2 posiadać będzie w swojej dokumentacji niepodpisaną specyfikacje sztuk ładunku oraz niepodpisaną fakturę.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany dokument można uznać za dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy.

Stosownie do powyższego wskazać należy, że zgodnie z art. 42 ust. 4 w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

Tym samym skoro dokument opisany przez Wnioskodawcę zawiera wszystkie dane stawiane w art. 42 ust. 4 ustawy to można uznać, że dla takiej dostawy zostanie spełniony obowiązek prawidłowego jej udokumentowania zgodnie z art. 42 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto należy zauważyć, że taki dokument nie musi być sporządzony odrębnie do każdej dostawy, dopuszczalna jest możliwość ujęcia w nim więcej niż jednej dostawy na rzecz jednego kontrahenta.

Podsumowując zbiorczy dokument, o którym mowa w zapytaniu nr 2 może być uznany za dokument spełniający wymagania dla prawidłowego dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 42 ust. 4 ustawy.

Podkreślić jednak należy, że to czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.