IBPP4/443-612/13/BP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 28 listopada 2013 r. (data wpływu 3 grudnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza podjąć działalność gospodarczą polegającą na zakupie samochodów osobowych w celu ich późniejszej odsprzedaży poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Samochody osobowe będą sprzedawane podmiotom będącym podatnikami podatku od wartości dodanej zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Republiki Federalnej Niemiec.

Umowy sprzedaży samochodów osobowych będą zawierane ustnie, telefonicznie, bądź za pośrednictwem poczty elektronicznej.

Wnioskodawca będzie zawierał umowy z nabywcami, na podstawie których transport zamówionych samochodów osobowych będzie organizowany przez Wnioskodawcę działającego jako pośrednika na rzecz i w imieniu nabywców. Transport będzie przez Wnioskodawcę organizowany w oparciu o dokładne instrukcje i wytyczne Nabywców. Transport towaru, w przypadku każdej sprzedaży, będzie zlecany przez nabywców działających za pośrednictwem Wnioskodawcy.

Po zawarciu umowy sprzedaży danego samochodu osobowego i wydaniu towaru podmiotowi dokonującemu transportu Wnioskodawca niezwłocznie wystawia faktury VAT dokumentujące sprzedaż.

Data odbioru towaru jest umieszczana przez nabywców na Międzynarodowych Listach Przewozowych CMR - zgodnie z Konwencją o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów CMR sporządzoną w Genewie dnia 19 maja 1956 r., (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 z późn. zm.).

Umowy sprzedaży danych samochodów osobowych będą potwierdzać faktury VAT wystawione przez wnioskodawcę, a także Międzynarodowe Listy Przewozowe CMR.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W jakim momencie Wnioskodawca będzie dokonywał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przedstawionym wyżej opisie.

2. W jakim momencie będzie powstawał obowiązek podatkowy w opisanej wyżej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

3. Czy wnioskodawca winien ująć wystawione faktury w deklaracji VAT-7 za miesiąc w którym wystawiono fakturę sprzedaży, czy w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym nastąpiła dostawa.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie 1

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów została zdefiniowana w art. 13 u.p.t.u., który określa ją jako wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług (u.p.t.u.) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 2-8 u.p.t.u.

U.p.t.u. nie reguluje momentu, w którym uważa się wewnątrzwspólnotową dostawę towarów za dokonaną. W opinii Wnioskodawcy momentem dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest moment, w którym na nabywcę będzie przechodzić prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Powyższe stanowisko potwierdza ugruntowany pogląd w doktrynie prawa podatkowego zbudowany na podstawie interpretacji art. 63 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm., zwanej dalej "Dyrektywą VAT") - tak np. T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 9, Warszawa 2013 oraz K. Lewandowski, P. Fałkowski Dyrektywa VAT 2006/112. Komentarz. Warszawa 2012. Powyższa interpretacja momentu dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów koresponduje zatem z rozumieniem dostawy towarów zawartym w art. 7 ust. 1 u.p.t.u. i art. 14 ust. 1 Dyrektywy VAT. W ocenie Wnioskodawcy uzasadnione jest zatem odnoszenie poglądów doktryny i orzecznictwa dotyczących momentu dokonania dostawy towarów do określenia momentu dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Do znaczenia pojęcia "przejście prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel" odniósł się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88 Shipping and Forwarding Enterprise Safe B.V. W wyroku tym Trybunał stwierdził, że dostawa towaru nie odnosi się do zbycia prawa własności zgodnie z procedurami przewidzianymi obowiązującym prawem krajowym, lecz obejmuje wszelkie zbycie majątku rzeczowego przez jedną stronę, która upoważnia drugą stronę do dysponowania w rzeczywistości tym majątkiem tak, jakby była jego właścicielem. Pogląd ten jest zgodny z celem Dyrektywy VAT, która została opracowana między innymi w celu oparcia wspólnego systemu VAT na jednolitej definicji transakcji podlegających opodatkowaniu. Celowi temu mogłaby zagrozić sytuacja, gdyby warunek zaistnienia dostawy towarów - będącej jedną z trzech transakcji podlegających opodatkowaniu - różnił się w poszczególnych Państwach Członkowskich, jak to ma miejsce w przypadku warunków rządzących przeniesieniem prawa własności w prawie cywilnym.

Podstawą powyższej interpretacji jest to, że na nabywcę przejść ma prawo rozporządzania "jak właściciel". Jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 28 maja 2010 r. (sygn. akt I FSK 963/09) w unormowaniu tym chodzi zatem o aspekt faktyczny sprowadzający się do przekazania faktycznej możliwości dysponowania towarem, a nie rozporządzania nim w sensie prawnym. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawionej w przywołanym wyżej wyroku, dokonując koniecznej kwalifikacji zdarzenia gospodarczego, należy przeanalizować, czy zrealizowany został obrót, pod którym to pojęciem rozumieć należy przekazanie kontroli ekonomicznej nad towarem w taki sposób, że nabywca może nią rozporządzać jak właściciel, a taka możliwość pojawia się dopiero z chwilą przekazania towaru.

W przedmiotowej sytuacji prawo własności będzie przechodziło na nabywcę w momencie zawarcia umowy sprzedaży zgodnie z art. 535 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93) i przyjętym w polskim prawie cywilnym obligacyjno-rozporządzającym charakterem umowy sprzedaży. Umowa sprzedaży zostanie zawarta w chwili uzgodnienia przez strony essentialia negotii, a więc stron umowy, przedmiotu sprzedaży oraz ceny.

Jak zostało wykazane powyżej, kolejną przesłanką "przejścia prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel" jest jej przekazanie. W zaprezentowanym stanie, w opinii Wnioskodawcy, przekazanie będzie miało miejsce z momentem przekazania towaru podmiotowi transportującemu w celu przetransportowania go do nabywcy. Transport będzie bowiem organizowany na rzecz i w imieniu nabywców towaru, na podstawie odrębnych umów. Oznacza to, że ryzyko przypadkowej utraty towaru, zniszczenia czy kradzieży będzie obciążać nabywcę, z uwzględnieniem odpowiedzialności podmiotu dokonującego transportu.

Nabywca towaru w trakcie transportu będzie miał zatem ekonomiczną, a także faktyczną kontrolę nad towarem. Aby uznać, że prawo do rozporządzania towarem zostało przeniesione, nie jest konieczne, aby nabywca wszedł w posiadanie towarów - wystarczy, aby posiadał on możliwość dysponowania towarami wedle swojej woli, np. mógł zlecić przekazanie towarów wskazanej przez niego osobie trzeciej (np. przewoźnikowi lub swemu kontrahentowi), co potwierdzają K. Lewandowski i P. Fałkowski w "Dyrektywa VAT 2006/112. Komentarz." (Warszawa 2012, C.H. Beck), a także Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-84/09 (X przeciwko Skatteverket).

W ocenie Wnioskodawcy powyższe oznacza, że w przedstawionym stanie przejście prawa do rozporządzenia rzeczą jak właściciel będzie miało miejsce po przekazaniu towaru przez Wnioskodawcę podmiotowi dokonującemu jego transportu do nabywcy, ponieważ to nabywca będzie odpowiadał za transport oraz na jego ryzyko transport będzie dokonywany. Przekazanie towaru przez Wnioskodawcę będzie tożsame z momentem dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Pytanie 2.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 u.p.t.u. w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

Jak zostało wykazane wyżej, w ocenie Wnioskodawcy moment dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru będzie miał miejsce najpóźniej w momencie przekazania towaru podmiotowi dokonującemu transportu.

Zgodnie z § 9 ust. 4 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług z dnia 28 marca 2011 r. (Dz. U. Nr 68, poz. 360) w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wydano lub przemieszczono towar.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaprezentowanym staniem, na podstawie art. 20 ust. 1 u.p.t.u., obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług będzie powstawał już w momencie wystawienia faktury, a nie w momencie odbioru towaru przez jego nabywcę (tekst jedn.: w chwili dokonania dostawy).

Powyższy wniosek odpowiada treści normatywnej art. 67 Dyrektywy VAT, który stanowi, że w przypadku gdy, na warunkach przewidzianych w art. 138 Dyrektywy VAT, towary wysyłane lub transportowane do państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów, dostarczane są ze zwolnieniem z VAT, lub gdy towary są przemieszczane ze zwolnieniem z VAT do innego państwa członkowskiego przez podatnika do celów działalności jego przedsiębiorstwa, VAT staje się wymagalny z chwilą wystawienia faktury lub, jeżeli przed tym dniem nie wystawiono faktury, z upływem terminu, o którym mowa w art. 222 akapit pierwszy Dyrektywy VAT. Konstrukcja u.p.t.u. zakłada prymat obowiązku podatkowego powstającego w związku z wystawieniem faktury, jeżeli faktura została wystawiona nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy (por. T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 9, Warszawa 2013 i J. Martini, P. Skorupa, M. Wojda, VAT 2010. Komentarz. Wyd. 2. Warszawa 2010).

Konstrukcja u.p.t.u. zakłada prymat obowiązku podatkowego powstającego w związku z wystawieniem faktury, jeżeli faktura została wystawiona nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy (por. T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 9, Warszawa 2013 i J. Martini, P. Skorupa, M. Wojda, VAT 2010. Komentarz. Wyd. 2. Warszawa 2010).

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy w zaprezentowanym stanie obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą wystawienia faktury przez Wnioskodawcę.

Pytanie 3.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 u.p.t.u. w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a. Literalne brzmienie przepisu wprost wskazuje, iż w sytuacji wystawienia przez podatnika faktury, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Dokonanie dostawy w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów rozpoczyna bieg szczególnego rodzaju terminu, który kończy się w 15. dniu miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. Do czasu upływu tego terminu wystawienie przez podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów faktury dokumentującej tę transakcję skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie wystawienia faktury.

W ocenie wnioskodawcy powstanie obowiązku podatkowego powoduje, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów powinna być wykazana w deklaracji składanej za miesiąc powstania obowiązku podatkowego, tj. w deklaracji VAT-7 za miesiąc w którym wystawiono fakturę sprzedaży, nie zaś w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym nastąpiła dostawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Powyższy przepis wprowadza powszechność opodatkowania podatkiem VAT ww. czynności.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 14 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1 z późn. zm.) - dalej Dyrektywa. Według bowiem ust. 1 w tego artykułu, "Dostawa towarów" oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Zatem ustawa o podatku od towarów i usług - analogicznie jak Dyrektywa - za opodatkowaną dostawę towarów uznaje zasadniczo przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Uregulowanie to ma zatem szerszy zakres znaczeniowy niż cywilistycznie pojmowane przeniesienie własności rzeczy, a przy tym - w ujęciu Dyrektywy - ma wymiar uniwersalny, pozwalający stosować ujednolicone kryterium kwalifikacji w poszczególnych państwach członkowskich, niezależnie od partykularnych rozwiązań prawnych dotyczących obrotu cywilnoprawnego w tych państwach.

Zwrot "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" dotyczy tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nią jak właściciel. Oznacza to przede wszystkim możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Należy ponadto wskazać, iż czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie "dostawa towarów" oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w ramach dostawy towarów wiąże się z czynnością wydania towarów, jako zdarzenia, które rodzi powstanie obowiązku podatkowego po stronie dostawcy, nabywcy zaś przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w chwili otrzymania faktury, nie wcześniej jednak niż z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem.

Konstruując definicję dostawy towarów ustawodawca w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT posłużył się zwrotem "rozporządzanie towarem jak właściciel", co wskazuje, że definicję tę należy rozumieć szerzej niż "przeniesienie własności" w rozumieniu prawa cywilnego, a więc przy klasyfikacji danego zdarzenia gospodarczego należy przeanalizować, czy doszło do przekazania szeroko pojętej kontroli ekonomicznej nad towarem w taki sposób, że nabywca może nią rozporządzać jak właściciel (por. wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 21 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Rz 896/09, LEX nr 559554). Dokonując kwalifikacji danej czynności na potrzeby podatku od towarów i usług należy oderwać się od uwarunkowań cywilistycznych danej czynności a skoncentrować się na jej aspekcie faktycznym, determinowanym przede wszystkim uwarunkowaniami ekonomicznymi danej czynności (por. wyrok NSA z dnia 29 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1274/09, LEX nr 744137). Pojęcie "rozporządzania towarami jak właściciel" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy rozumieć szeroko. Spośród czynności "przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" można na pewno wymienić sprzedaż i zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu (por. wyrok NSA z dnia 14 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1389/09, LEX nr 744194).

Powołane orzecznictwo wskazuje, że "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" obejmuje swym zakresem przeniesienie władztwa ekonomicznego nad towarem, pozwalającego na rozporządzanie tym towarem jak właściciel.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego faktyczne przejście prawa do rozporządzenia rzeczą jak właściciel będzie miało miejsce po przekazaniu towaru przez Wnioskodawcę podmiotowi dokonującemu jego transportu do nabywcy znajdującego się na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego.

Należy zauważyć, że dla potraktowania danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy muszą zaistnieć dwa konieczne elementy. Przepis art. 13 ust. 1 ustawy - ogólnie definiując pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - stanowi, że jest to wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego. Oznacza to, że w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej (opodatkowanej w Polsce) musi się ona odbywać z kraju (tzn. z Polski) i ma być dokonywana przez polskiego (tekst jedn.: zarejestrowanego w Polsce) podatnika.

Pierwszym elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Przez wywóz należy rozumieć faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Jednocześnie nie jest konieczne, aby wywozu dokonał sam podatnik. Wynika to z regulacji wewnątrzwspólnotowego nabycia, gdzie stanowi się, że nabycie następuje niezależnie od tego kto przewozi towar i na czyje zlecenie towar jest przewożony.

Dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów, ale wywóz musi nastąpić w wyniku dokonania dostawy - jest to warunek konieczny i jest to odbiciem warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy. Każdy rodzaj dostawy, w wykonaniu której następuje wywóz towarów, konstytuować będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do powyższego przekazanie towaru przewoźnikowi, które stanowi równocześnie moment dokonania dostawy towaru - tj. przeniesienia przez Wnioskodawcę (podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy) na nabywcę (podatnika podatku od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju) prawa do rozporządzania towarem jak właściciel - w wykonaniu której następuje wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego, stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Odnośnie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w opisanej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, należy zauważyć, że w myśl art. 20 ust. 1 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

W myśl art. 106a pkt 1 ustawy (obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.) przepisy Rozdziału 1 Działu XI stosuje się do:

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z uwagi na opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązuje w tym zakresie przepisy prawa podatkowego Organ stwierdza zatem, że obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów będzie powstawał z chwilą wystawienia faktury w przypadku, jeżeli faktura została wystawiona nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy.

Odnośnie, zaś kwestii ujęcia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w deklaracji VAT-7 zauważyć należy, że zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

W celu wykonania tego obowiązku, stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z przepisów powyższych wynika, że podatnik podatku od towarów i usług, w celu wykonania ciążącego na nim obowiązku rozliczenia podatku za dany okres rozliczeniowy, winien złożyć deklarację podatkową, w której winien ująć wszystkie czynności, co do których obowiązek podatkowy powstał w okresie, którego dotyczy ta deklaracja.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

Stosownie do ust. 12a tegoż artykułu, w przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że jeśli Wnioskodawca jako podatnik VAT UE będzie posiadał przed upływem do złożenia deklaracji podatkowej dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy - potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - to będzie uprawniony do wykazania tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym wystawiono fakturę sprzedaży dokumentującą dokonaną dostawę.

Uwzględniając powyższe stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

W tym miejscu trzeba jednak zaznaczyć informacyjnie, że w przypadku gdy Wnioskodawca jako podatnik VAT UE przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej nie będzie w posiadaniu dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, winien on odpowiednio stosować przepisy art. 42 ust. 12 i 12a ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.