IBPP4/443-566/13/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 29 października 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z 5 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług polegających na uruchomieniu produkcji - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usług polegających na uruchomieniu produkcji. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 5 stycznia 2014 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 30 grudnia 2013 r. znak IBPP4/443-566/13/PK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka planuje uruchomienie produkcji, która jest organizowana pod konkretnych odbiorców i na ich zlecenie; dokumentacja techniczna i pomysł należą do poszczególnych odbiorców, a istota tkwi w zastosowaniu w produkcie nowych i zaawansowanych technologii z dziedziny elektroniki uzyskując w ten sposób założone parametry. Zgodnie z zawartą umową odbiorca zobowiązał się do zwrotu kosztów uruchomienia produkcji. Zainteresowani odbiorcy mają siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż kraj podatnika albo w kraju trzecim i są podatnikami VAT czynnymi w swoich krajach; kontrahenci nie mają na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności.

Planowane koszty uruchomienia produkcji stanowić będą przede wszystkim:

Wszystkie koszty składające się na usługę są związane z działalnością opodatkowana i właściwie udokumentowane dokumentami wewnętrznymi (np. listy płac - rozdzielniki) i zewnętrznymi (fakturami).

Ten etap wieńczy przekazanie kontrahentowi (beneficjentowi usługi) dokumentacji technologicznej i praw do tej technologii. Klient zachowuje pełne prawo do wyników zrealizowanej usługi - wyników testów, oprogramowania, instrukcji.

Etap drugi - stanowić będzie produkcja seryjna jednorazowej lub cyklicznie zamawianej ilości wyrobów. Planowane zamówienie uruchomienia produkcji nie obejmuje zamówienia produktów i do momentu zakończenia czynności uruchomienia pozostaje kwestią otwartą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługa uruchomienia produkcji jest nieopodatkowana w kraju podatnika zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej w dalszej części u.p.t.u.) w związku z art. 28b u.p.t.u., a w związku z brakiem opodatkowania czy podatnik pomija dane na fakturze sprzedaży dotyczące stawki i wysokości podatku w myśl art. 106e ust. 5p. 1) u.p.t.u. w zw. z art. 106a p. 2) i jednocześnie zachowuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w myśl art. 86 ust. 8 pkt 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, takie usługi, o których mowa, będą uznawane na podstawie art. 28b u.p.t.u., za świadczone w państwie ich nabywcy, czyli w tym przypadku w państwie członkowskim innym niż podatnika lub w państwie trzecim. W Polsce czynność ta (usługa) nie będzie w ogóle podlegać opodatkowaniu VAT, gdyż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W związku z tym nastąpi wyłącznie obowiązek wystawienia dla tej czynności tzw. faktury handlowej, tj. bez podatku. Stanowi o tym przepis art. 106e ust. 5p. 1) u.p.t.u. Zgodnie z nim faktura powinna zostać wystawiona dla świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze, o których mowa w art. 106a p. 2) u.p.t.u.

Podatnik zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług nabywanych dla wykonywania usług. W odniesieniu do usług świadczonych zagranicą prawo to gwarantuje podatnikom przepis art. 86 ust. 8 pkt 1 u.p.t.u., zgodnie z którym podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami. W związku z tym zachodzi skutek podobny jak gdyby usługi te były opodatkowane stawką podatku 0% - występuje bowiem brak faktycznego obciążenia fiskalnego w Polsce, przy jednoczesnym zachowaniu prawa do odliczenia polskiego podatku naliczonego związanego z wykonywaniem tych czynności.

Korzystając z dorobku orzecznictwa, wskazać należy, że w orzeczeniu ETS, wydanego w sprawie C-41/04 (Levob Verzekeringen), Trybunał wskazał cechy usług złożonych. "Ważne jest założenie, z jakim należy podejść do analizy każdego takiego zdarzenia. Tym założeniem jest, by:

* każda czynność była zwykle uznawana za odrębną i niezależną, jednocześnie trzeba mieć na względzie, że

* czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania systemu podatku VAT (pkt 20 uzasadnienia).

By określić, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową - należy - wg ETS w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. W orzeczeniu tym, ETS wskazał na konieczność dokonania analizy charakteru transakcji także z punktu widzenia nabywcy".

Zestawiając ustalenia stanu faktycznego i wykładni przytoczonego przykładem ww. orzeczenia, należy założyć, że o ile wnioskodawca będzie dostarczał odbiorcy wyrób, to dokona jednego świadczenia, zaś uruchomienie produkcji będzie świadczeniem innym, odrębnym. Uruchomienie produkcji nie będzie pozornie świadczeniem pomocniczym, ale co istotne, mającym decydujące znaczenie dla otwarcia produkcji seryjnej opartej na wymagającej technologii. Nabycie przez klienta usługi, jest samo w sobie z tego powodu użyteczne i zaspakaja podstawową jego potrzebę. Klient zachowuje pełne prawo do wyników zrealizowanej usługi - wyników testów, oprogramowania, instrukcji. W związku z tym tak wykonaną usługę można uznać za kompletną i taka powinna być przedmiotem obrotu z konsekwencjami na gruncie u.p.t.u. wskazanymi na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 cyt. ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jak wynika z wniosku Spółka planuje uruchomienie produkcji, która jest organizowana pod konkretnych odbiorców i na ich zlecenie. Zgodnie z zawartą umową odbiorca zobowiązał się do zwrotu kosztów uruchomienia produkcji. Uruchomienie produkcji kończy się przekazaniem kontrahentowi (beneficjentowi usługi) dokumentacji technologicznej i praw do tej technologii. Klient zachowuje pełne prawo do wyników zrealizowanej usługi - wyników testów, oprogramowania, instrukcji.

Odwołując się do uregulowań dotyczących świadczenia usług należy ponownie podkreślić, że czynność należy uznać za świadczenie usługi podlegającej opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Ponadto należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 cyt. ustawy.

W okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, że zwrot wydatków przez kontrahentów na rzecz Wnioskodawcy jest formą zapłaty za świadczenie przez niego na rzecz kontrahentów. Wnioskodawca za świadczone przez siebie usługi otrzymuje wynagrodzenie, którego składnikiem jest kwota stanowiąca zwrot wydatków poniesionych w celu uruchomienia produkcji. Zatem koszty przygotowania produkcji zostaną przeniesione na podmiot zlecający. Zwrot przez kontrahentów powyższych kosztów jest związany bezpośrednio z usługą świadczoną przez Wnioskodawcę.

Pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentami istnieje zatem więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem, o których mowa w art. 8 ust. 1 cyt. ustawy. Zwrot poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów jest formą wynagrodzenia za świadczone usługi, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy. Natomiast kontrahenci stają się niewątpliwie beneficjentem tej czynności; są bezpośrednim jej konsumentem, odbiorcą świadczenia odnoszącym korzyść o charakterze majątkowym. Natomiast zwrot kosztów na rzecz Wnioskodawcy należy uznać za wynagrodzenie w zamian za wyświadczoną przez Spółkę usługę.

Ponadto we wniosku wskazano, że uruchomienie produkcji może, ale nie musi być powiązane z wdrożeniem produkcji. Zatem czynność uruchomienia produkcji należy traktować jako samodzielne świadczenie.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania rozdziału dotyczącego miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, 28f ust. 1, 28g ust. 1 i 1a, 28i, 28j i 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Z wniosku wynika, że usługobiorcy mają siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Polska albo w kraju trzecim i są podatnikami VAT czynnymi w swoich krajach i równocześnie nie mają na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności.

W związku z powyższy, miejscem świadczenia usługi przygotowania produkcji - jako nie wymienionej wśród usług dla których stosuje się szczególne zasady określenia miejsca świadczenia - na rzecz ww. podmiotów będzie kraj usługobiorcy.

Stosownie do art. 106a pkt 2 ustawy przepisy rozdziału Rozdział 1 - Działu IX - "Faktury" stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 5 pkt 1 i 2 faktura może nie zawierać:

* w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14;

* w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b - danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12-14.

Stosownie do przytoczonych powyżej przepisów Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej świadczenie usługi, której miejsce świadczenia znajduje się poza terytorium kraju. Przy czym faktury wystawione dla podatników z państw członkowskich nie zawierają:

* stawki podatku,

* sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku,

* kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku,

* kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto.

Natomiast faktury wystawiane dla podatników z państw trzecich nie zawierają:

* stawki podatku,

* sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku,

* kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku,

* numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b.

Zatem nie można zgodzić się z stanowiskiem Wnioskodawcy, że faktury które będą wystawiane dla klientów nie będą zawierały stawki i wysokości podatku wyłącznie na podstawie art. 106e ust. 5 pkt 1, albowiem pomijanie tych danych na fakturach wystawianych podmiotom z krajów trzecich będzie wynikało z art. 106 ust. 5 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1, 2 pkt 1 i ust. 8 pkt 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Przy czym aby odliczyć kwoty związane z czynnościami, których miejsce świadczenia znajduje się poza granicami kraju, konieczne jest, aby kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju. Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych nabyć, nabycia te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezpośredni.

Warunkiem do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług związanych z usługami świadczonymi poza terytorium kraju, jest to, aby - hipotetycznie - w przypadku wykonywania tych samych usług w kraju, podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady zatem, usługi świadczone poza terytorium kraju powinny mieć charakter sprzedaży opodatkowanej.

Przepisy wymagają ponadto, aby podatnik miał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami opodatkowanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi gdyby były świadczone w kraju podlegałyby opodatkowaniu podatkiem VAT tym samym podatek naliczony w związku z zakupami Wnioskodawcy, które są związane z świadczeniem przedmiotowych usług podlegałby odliczeniu.

Podsumowując:

* uruchomienie produkcji na zlecenie kontrahentów stanowi usługę,

* miejscem świadczenia tej usługi będzie kraj kontrahenta,

* świadczenie ww. usługi winno być udokumentowane fakturą bez podania stawki i wysokości podatku na podstawie art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy (dla kontrahentów z Unii Europejskiej) i na podstawie art. 106e ust. 5 pkt 2 (dla kontrahentów spoza Unii Europejskiej),

* Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia w związku z nabyciami dokonanymi w celu uruchomienia produkcji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, lecz w części wynikające z innej podstawy prawnej niż podał Wnioskodawca.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.