IBPP4/443-563/13/EK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 lutego 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP4/443-563/13/EK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 7 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.) uzupełnionym pismem z 20 stycznia 2014 r. (data wpływu 24 stycznia 2014 r.) oraz pismem z 10 lutego 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zastosowania zwolnienia od akcyzy wyrobów gazowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zastosowania zwolnienia od akcyzy wyrobów gazowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 stycznia 2014 r. oraz pismem z 10 lutego 2014 r., będące odpowiedzią na wezwanie Organu z 31 stycznia 2014 r. znak: IBPP4/443-563/13/EK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskujący jest jednostką budżetową miasta... utworzoną na podstawie uchwały rady miasta... nr... z 27 września 2010 r. wydanej na podstawie ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. 2013.885).

Wnioskujący jest zakładem unieszkodliwiającym - przez termiczne przekształcenia (spalanie) - odpady, dla którego to celu dokonuje zakupu w... gazu ziemnego wysokooktanowego.

W wyniku procesu termicznego unieszkodliwiania odpadów - spalania, zostaje wytworzona odpadowa energia cieplna, której Wnioskodawca używa do ogrzewania własnych pomieszczeń oraz sprzedaje ją odbiorcom zewnętrznym.

Głównym nośnikiem energetycznym są odpady, a gaz jest stosowany jedynie jako do rozruchu instalacji, utrzymania pracy instalacji, do oczyszczania (dopalania) gazów (powstałych w wyniku spalania odpadów) i utrzymania odpowiednich temperatur w komorze dopalania.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nie jest pośredniczącym podmiotem gazowym, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23d ustawy akcyzowej. Natomiast jest finalnym nabywcą gazowym, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19a ww. ustawy. Ponadto nabywany i zużywany wyrób gazowy ma kod CN 2711 21 00.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z 10 lutego 2014 r.):

Czy zużycie wyrobów przez Wnioskodawcę w sposób przedstawiony we wniosku spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w stosunku do nabywanych w zwolnieniu wyrobów gazowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, posiada on interes prawno - podatkowy w uzyskaniu interpretacji. Wnioskodawca wskazuje, że obecnie zakupuje gaz obciążony akcyzą. Jednakże jego zdaniem powinien on nabywać wyroby gazowe w zwolnieniu od obciążenia akcyzą, gdyż zgodnie z art. 31b ust. 2 pkt 2 zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe m.in. o kodzie CN 2711 21 00 przeznaczone do celów opałowych przez organy administracji publicznej. Wnioskodawca jest jednostką administracji publicznej - jest jednostką Urzędu Miasta Katowice, której działalność polega na termicznym unieszkodliwianiu odpadów medycznych. W procesie technologicznym unieszkodliwiania odpadów medycznych energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania gazu jest używana w celu uzyskania temperatury pozwalającej na termiczne unieszkodliwienie odpadów, tj. używana w celach opałowych, tj. w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Powyższa interpretacja użycia na cele grzewcze jest zdaniem Wnioskodawcy zgodna z wyrokiem z 29 kwietnia 2044 (C-240/01) Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który stwierdził, ze zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania.

Wnioskodawca uznaje, że zakład jako samorządowa jednostka budżetowa jest organem administracji publicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Natomiast stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie zaś z art. 86 ust. 1 ustawy, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

1.

objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;

2.

objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;

3.

objęte pozycjami CN 2901 i 2902;

4.

oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;

5.

objęte pozycją CN 3403;

6.

objęte pozycją CN 3811;

7.

objęte pozycją CN 3817;

8.

oznaczone kodami CN 3824 90 91 i 3824 90 97, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;

9.

pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN;

10.

pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych - bez względu na kod CN.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy, wyroby gazowe to wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

W świetle art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy, finalny nabywca gazowy to podmiot, który:

a.

nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub

b.

posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe

- niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

Na mocy art. 9c ust. 1 pkt 2 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu.

Obrót wyrobami gazowymi w ww. okolicznościach podlega zatem z zasady opodatkowaniu akcyzą.

Stosownie do art. 9c ust. 1 pkt 5 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego:

a.

uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,

b.

jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tych wyrobów finalnemu nabywcy gazowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że akcyza została zapłacona w należnej wysokości,

c.

nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 1-4, do innych celów niż zwolnione na podstawie tych przepisów, przy czym za takie użycie uważa się również naruszenie warunku, o którym mowa w art. 31b ust. 5-7 lub 9, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31b ust. 1-4.

W przypadku wyrobów gazowych, zgodnie z art. 11b ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

1.

nabycia wewnątrzwspólnotowego wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;

2.

wydania wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu, w przypadku ich sprzedaży na terytorium kraju;

3.

powstania długu celnego, w przypadku importu wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego;

4.

użycia wyrobów gazowych przez podmioty w przypadkach, o których mowa w art. 9c ust. 1 pkt 4 lub 5.

Podatnikiem akcyzy, zgodnie art. 13 ust. 1 pkt 13 ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący finalnym nabywcą gazowym - w przypadku, o którym mowa w art. 9c ust. 1 pkt 5.

Zgodnie z art. 31b ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00 i 2711 29 00 przeznaczone do celów opałowych przez:

1.

gospodarstwa domowe;

2.

organy administracji publicznej;

3.

jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;

4.

podmioty systemu oświaty, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty;

5.

żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3;

6.

podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej;

7.

jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej;

8.

organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Stosownie zaś do art. 31b ust. 5 ustawy, w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych w ramach zwolnień, o których mowa w ust. 1, ust. 2 pkt 2-8, ust. 3 pkt 2 i 3 oraz ust. 4, podmiotom, które użyją tych wyrobów do celów określonych w tych przepisach, warunkiem zwolnienia jest określenie w umowie zawartej między sprzedawcą a nabywcą, że wyroby te będą użyte do tych celów.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 13 ustawy, stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych - 1,28 zł/1 gigadżul (GJ);

Stosownie zaś do art. 89 ust. 2 ww. ustawy, stawka akcyzy na wyroby energetyczne inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest jednostką budżetową miasta Katowice, utworzoną na podstawie uchwały rady miasta Katowice wydanej na podstawie ustawy o finansach publicznych. Wnioskodawca jest zakładem unieszkodliwiającym - przez termiczne przekształcenia (spalanie) - odpady, dla którego to celu dokonuje zakupu w PGNIG gazu ziemnego wysokooktanowego. W wyniku procesu termicznego unieszkodliwiania odpadów - spalania, zostaje wytworzona odpadowa energia cieplna, której Wnioskodawca używa do ogrzewania własnych pomieszczeń oraz sprzedaje ją odbiorcom zewnętrznym.

Głównym nośnikiem energetycznym są odpady, a gaz jest stosowany jedynie jako do rozruchu instalacji, utrzymania pracy instalacji, do oczyszczania (dopalania) gazów (powstałych w wyniku spalania odpadów) i utrzymania odpowiednich temperatur w komorze dopalania.

Jak słusznie zauważył Wnioskodawca zwrot - "zużycie w celach opałowych" był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pod numerem C-240/01, gdzie orzeczono, że pomimo braku w przepisach wspólnotowych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji.

Jednocześnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania olejów jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w tym wyroku stwierdził, że "cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe (...), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. We wszystkich tych przypadkach oleje mineralne ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą".

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu, cel dla którego Wnioskodawca zakupuje gaz ziemny jest celem opałowym, bowiem jak wskazał Wnioskodawca służy on do dopalania gazów - powstałych w wyniku spalania odpadów - i utrzymania odpowiednich temperatur w komorze dopalania. Zatem cel, o którym mowa w ww. wyroku należy uznać za spełniony.

W tym zakresie zatem należy podzielić pogląd Wnioskodawcy, że nabywane wyroby gazowe są przez niego wykorzystywane do celów opałowych.

Kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje więc czy Wnioskodawca jest uprawniony do nabywania wyrobów gazowych z zastosowaniem zwolnienia z akcyzy w oparciu o przepis art. 31b ust. 2 pkt 2 ustawy.

Powołany przepis art. 31b ust. 2 pkt 2 ustawy zwalnia od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych przez organy administracji publicznej.

Jednocześnie ustawa nie zawiera definicji legalnej tego pojęcia.

W świetle powyższego zasadnym jest posłużenie się definicją zawartą w art. 5 § 2 pkt 3 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267). W myśl tego przepisu, przez organy administracji publicznej rozumie się ministrów, centralne organy administracji rządowej, wojewodów, działające w ich lub we własnym imieniu inne terenowe organy administracji rządowej (zespolonej i niezespolonej), organy jednostek samorządu terytorialnego oraz organy i podmioty wymienione w art. 1 pkt 2. Zgodnie z art. 5 § 2 pkt 6 ww. ustawy przez organy jednostek samorządu terytorialnego rozumie się organy gminy, powiatu, województwa, związków gmin, związków powiatów, wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starostę, marszałka województwa oraz kierowników służb, inspekcji i straży działających w imieniu wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starosty lub marszałka województwa, a ponadto samorządowe kolegia odwoławcze.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako zakład będący jednostką budżetową Miasta Katowice nie jest organem administracji publicznej. Dlatego też brak jest podstaw prawnych, aby uznać że w przypadku Wnioskodawcy ma zastosowanie zwolnienie od podatku akcyzowego określone w art. 31b ust. 2 pkt 2 ustawy.

Tym samym nabycie przez Wnioskodawcę wyrobów gazowych z zastosowaniem zwolnienia (na warunkach uprawniających sprzedawcę do zastosowania zwolnienia) i zużycia tych wyrobów gazowych do celów opałowych w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej skutkuje powstaniem u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym w związku z użyciem wyrobów gazowych do celów innych niż zwolnione.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl