IBPP4/443-555/13/LG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 24 października 2013 r. (data wpływu 5 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie faktur wystawianych przez nabywcę w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie faktur wystawianych przez nabywcę w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podstawowa działalność gospodarcza Spółki polega na produkcji podzespołów do samochodów osobowych i ich sprzedaży. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności, dokonuje sprzedaży produkowanych podzespołów samochodowych na rzecz wiodących koncernów samochodowych - podmiotów z siedzibą na terytorium Unii Europejskiej i zarejestrowanych dla celów podatku VAT w jednym z krajów Unii Europejskiej. Spółka, będąca czynnym podatnikiem podatku VAT, w związku z dokonywanymi transakcjami, rozpoznaje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ("WDT") dla celów podatku VAT i wystawia faktury VAT potwierdzające dostawę towarów.

Wnioskodawca rozważa upoważnienie kontrahentów, z którymi współpraca ma charakter długoterminowy, do wystawiania faktur dokumentujących te transakcje w trybie samofakturowania.

W tym celu, stosownie do uregulowań zawartych w § 6 ust. 1 rozporządzenia, Spółka zawarłaby z kontrahentami porozumienia o samofakturowaniu przez kontrahentów oraz wprowadziłaby procedurę zatwierdzania poszczególnych faktur wystawionych w trybie samofakturowania. Faktury wystawiane przez nabywców towarów - kontrahentów Wnioskodawcy - będą zawierały wszystkie obligatoryjne elementy faktury dokumentującej WDT, wymienione w § 5 ust. 1 rozporządzenia.

Jednocześnie, zgodnie z art. 226 pkt 10a dyrektywy z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 2006.347.1, dalej: "Dyrektywa 112"), faktury wystawiane na rzecz Spółki przez kontrahentów w trybie samofakturowania zawierać będą wyraz "self-billing". Alternatywnie, jeśli zamieszczenie tego dopisku na fakturze wystawionej w trybie samofakturowania nie byłoby wystarczające w świetle § 5 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia, kontrahenci mogą nanieść na faktury wystawione w tym trybie, wyraz "samofakturowanie", przy użyciu pieczątki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy faktura wystawiona przez nabywcę w trybie samofakturowania może zawierać wskazanie "self-billing", tj. angielski odpowiednik polskiego wyrazu "samofakturowanie".

2. Jeśli stanowisko Spółki w zakresie pytania pierwszego jest nieprawidłowe, to czy opieczętowanie faktury przez kontrahenta wyrazem "samofakturowanie" czynić będzie zadość wymogowi określonemu w § 5 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1 Spółka uważa, że powyższy zapis czyni zadość uregulowaniu § 5 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia, gdyż przepis ten stanowi implementację art. 226 pkt 10a Dyrektywy 112, której angielska wersja językowa wskazuje wyraz "self-billing" jako angielski odpowiednik polskiego wyrazu "samofakturowanie".

Ad. 2 Alternatywnie, w opinii Wnioskodawcy, stosownie do § 5 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia, właściwe jest opieczętowanie faktury wyrazem "samofakturowanie" przez kontrahenta.

UZASADNIENIE stanowiska

Przepis § 6 ust. 1 rozporządzenia konstytuuje zasadę wskazującą, że pod pewnymi warunkami nabywca towarów i usług może wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług. W celu wystawiania faktur przez nabywcę w trybie samofakturowania, koniecznie jest:

Jak Spółka wskazała w opisie zdarzenia przyszłego, oba warunki przywołane powyżej zostaną spełnione w odniesieniu do kontrahentów, od których Wnioskodawca otrzymywać będzie faktury wystawione w trybie samofakturowania. Zdaniem Spółki, faktura wystawiana w trybie samofakturowania, dokumentująca WDT, powinna zawierać wszystkie elementy obligatoryjne faktury dokumentującej WDT, analogicznie jak w przypadku, gdy faktura dokumentująca WDT jest wystawiana przez dostawcę. Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, że faktura dokumentując WDT, wystawiona w trybie samofakturowania, będzie zawierać te elementy.

Wątpliwość Spółki sprowadza się więc jedynie do regulacji § 5 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia, zgodnie z którą faktura powinna zawierać dodatkowo - w przypadku faktur, o których mowa w § 6 ust. 1 - wyraz "samofakturowanie".

Powołany powyżej przepis stanowi implementację art. 226 pkt 10a Dyrektywy 112, zgodnie z którym, bez uszczerbku dla przepisów szczególnych przewidzianych w niniejszej dyrektywie, faktury wystawione zgodnie z przepisami art. 220 i 221, do celów VAT, zawierają w przypadku gdy zamiast dostawcy lub usługodawcy fakturę wystawia nabywca lub usługobiorca - wyraz "samofakturowanie".

Zdaniem Spółki, ponieważ kontrahenci Spółki są podmiotami zarejestrowanymi dla celów podatku VAT w kraju Unii Europejskiej innym niż Polska i w tym kraju posiadają siedzibę, nie można oczekiwać, by stosowali bezpośrednio postanowienia Rozporządzenia, czy też Dyrektywy 112 w polskiej wersji językowej i używali oznaczenia "samofakturowanie" na fakturach wystawianych w tym trybie na rzecz Wnioskodawcy. Spółka wskazuje, że wprowadzenie takiego oznaczenia do faktur wystawianych przez podmioty z krajów Unii Europejskiej innych niż Polska, może okazać się niewykonalne także ze względu na technologiczne ograniczenia programów komputerowych zagranicznych kontrahentów, używanych do fakturowania.

Angielska wersja językowa art. 226 ust. 10a Dyrektywy 112 wskazuje, że: "without prejudice to the particular provisions laid down in this Directive, only the following details are required for VAT purposes on invoices issued pursuant to Articles 220 and 221: where the customer receiving a supply issues the invoice instead of the supplier, the mention "Self-billing"". Z powyższego wynika więc, że na fakturze wystawionej w trybie samofakturowania, powinno znaleźć się wskazanie "self-billing".

W konsekwencji powyższego, Wnioskodawca uważa, że w związku z angielskim brzmieniem art. 226 pkt 10a Dyrektywy 112, którego implementację stanowi § 5 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia, dopuszczalne jest użycie oznaczenia "self-billing", na fakturze wystawionej w trybie samofakturowania przez podatnika z kraju należącego do Unii Europejskiej, innego niż Polska, zamiast jego polskiego odpowiednika - wyrazu "samofakturowanie".

Jednocześnie, jeśli Minister Finansów uznałby powyższe stanowisko Spółki za nieprawidłowe, Wnioskodawca dopuszcza możliwość przekazania kontrahentom upoważnionym do wystawiania na rzecz Spółki faktur w trybie samofakturowania, pieczątek z napisem "samofakturowanie". Regulacja wynikająca z § 5 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia wskazuje, że faktury wystawione w trybie samofakturowania powinny zawierać dodatkowo wyraz "samofakturowanie", nie wskazują natomiast, by to oznaczenie musiało być nadrukowane na fakturze wraz z innymi obligatoryjnymi elementami faktury (automatycznie przez system). W konsekwencji, zdaniem Spółki, literalna wykładnia tego przepisu pozwala stwierdzić, że naniesienie przez kontrahenta na fakturę wystawioną przez niego w trybie samofakturowania, oznaczenia "samofakturowanie" przy użyciu pieczątki, będzie wystarczające dla uznania, że faktura ta zawiera dodatkowe oznaczenie charakterystyczne dla faktur wystawionych w trybie samofakturowania, tj. oznaczenie "samofakturowanie". Forma powstania faktury tj. czy jest ona efektem wydruku z systemu, czy też jest napisana odręcznie nie ma znaczenia dla jej prawidłowości o ile tylko zawiera niezbędne elementy pozwalające uznać ją za fakturę. Tym samym nie ma przeszkód aby część treści faktury była generowana systemowa a pozostałe elementy były dopisywane lub też nanoszone na teść faktury w inny niezautomatyzowany sposób.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 1 i pytania 2 jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że rozporządzenie Ministra finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.) utraciło moc z dniem 31 grudnia 2013 r.

O dnia 1 stycznia 2014 r. regulacja dotycząca zasad wystawiania faktur została zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług w Dziale XI Dokumentacja w Rozdziale 1 Faktury oraz w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. poz. 1485).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie do art. 106d ust. 1 ustawy, podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

- jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać:

Ponadto w myśl art. 106e ust. 1 pkt 17 ustawy, faktura powinna zawierać w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz "samofakturowanie".

W przypadku natomiast samofakturowania dokonywanego przez nabywcę towarów i usług - których to miejscem opodatkowania będzie inne niż Polska państwo członkowskie Unii Europejskiej - zastosowanie znajdą regulacje dotyczące fakturowania obowiązujące w tym państwie członkowskim, co znajduje potwierdzenie w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L06.347.1 z późn. zm.) - dalej zwanej Dyrektywą.

Z przepisu art. 219a Dyrektywy wynika, że bez uszczerbku dla art. 244-248 zastosowanie ma, co następuje:

1. Fakturowanie podlega przepisom mającym zastosowanie w państwie członkowskim uznawanym za państwo dostawy towarów lub wykonania usług zgodnie z przepisami tytułu V.

2. W drodze odstępstwa od pkt 1 fakturowanie podlega przepisom mającym zastosowanie w państwie członkowskim, w którym dostawca lub usługodawca ma siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego wykonywana jest dostawa towaru lub świadczona usługa, albo, w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, w państwie członkowskim, w którym dostawca lub usługodawca ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, w przypadku gdy:

a. dostawca lub usługodawca nie ma siedziby w państwie członkowskim uznawanym za państwo dostawy towarów lub wykonania usług, zgodnie z przepisami tytułu V, lub gdy jego przedsiębiorstwo w tym państwie członkowskim nie uczestniczy w tej transakcji dostawy towarów lub świadczenia usług w rozumieniu art. 192a, a osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest osoba, której dostarczane są towary lub na rzecz której świadczone są usługi.

b. Jednak w przypadku gdy fakturę wystawia nabywca lub usługobiorca (samofakturowanie), stosuje się pkt 1;

c. uznaje się, że dostawa towarów lub świadczenie usług nie odbywają się wewnątrz Wspólnoty, zgodnie z przepisami tytułu V.

Na mocy art. 220 ust. 1 pkt 1 Dyrektywy - każdy podatnik upewnia się, że faktura została wystawiona przez niego, nabywcę lub usługobiorcę, lub w jego imieniu i na jego rzecz, przez osobę trzecią, w przypadku dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych przez niego na rzecz innego podatnika lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 224 Dyrektywy - faktury mogą być wystawiane przez nabywcę lub usługobiorcę w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczenia usług dokonywanych na ich rzecz przez podatnika, w przypadku gdy istnieje wcześniejsze porozumienie między tymi dwiema stronami i pod warunkiem, że istnieje określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi. Państwo członkowskie może wymagać, aby takie faktury były wystawiane w imieniu i na rzecz podatnika.

W myśl art. 226 pkt 10a Dyrektywy - bez uszczerbku dla przepisów szczególnych przewidzianych w niniejszej dyrektywie, faktury wystawione zgodnie z przepisami art. 220 i 221, do celów VAT, zawierają wyłącznie w przypadku gdy zamiast dostawcy lub usługodawcy fakturę wystawia nabywca lub usługobiorca - wyraz "samofakturowanie".

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca, który jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług dokonuje sprzedaży produkowanych podzespołów samochodowych na rzecz kontrahentów zagranicznych - podmiotów z siedzibą na terytorium Unii Europejskiej i zarejestrowanych na terenie danego państwa członkowskiego dla potrzeb podatku VAT. Wnioskodawca z tytułu tych transakcji rozpoznaje u siebie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i wystawia faktury VAT potwierdzające dostawy towarów. Wnioskodawca rozważa upoważnienie kontrahentów, z którymi współpraca jest długotrwała, do wystawiania faktur dokumentujących te transakcje w trybie samofakturowania. Wnioskodawca zawarłaby z kontrahentami porozumienia o samofakturowaniu oraz wprowadziłby procedurę zatwierdzania poszczególnych faktur wystawionych w trybie samofakturowania. Faktury wystawiane przez kontrahentów w trybie samofakturowania zawierać będą wyraz "self-billing". Alternatywnie, jeśli zamieszczenie tego dopisku na fakturze wystawionej w trybie samofakturowania nie byłoby wystarczające kontrahenci mogą nanieść na faktury wystawione w tym trybie, wyraz "samofakturowanie", przy użyciu pieczątki.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że kontrahent zagraniczny może w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy wystawiać faktury VAT odnoszące się do dokonywanych przez Wnioskodawcę wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Warunkiem jest zawarcie umowy z danym kontrahentem, w której zostanie określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez Wnioskodawcę dokonującego dostaw na rzecz zagranicznego kontrahenta.

Wnioskodawca ma wątpliwość czy faktura wystawiona przez nabywcę podatnika podatku od wartości dodanej w trybie samofakturowania może zawierać określenie "self-billing", tj. angielski odpowiednik polskiego wyrazu "samofakturowanie".

Przepisy określiły, że faktura będąca przedmiotem rozważań powinna zawierać wyraz "samofakturowanie". Określenie "self-billing" jest angielskim odpowiednikiem słowa "samofakturowanie".

Wystawione więc faktura przez nabywcę w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy prowadzącego działalność gospodarczą, zawierająca słowo "self-billing" - oznaczające samofakturowanie - zawiera niezbędny element określony przepisem art. 106e ust. 1 pkt 17 ustawy.

Zatem w sprawie objętej wnioskiem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że na fakturze wystawionej w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy (podmiotu gospodarczego) w trybie samofakturowania przez podatnika z kraju należącego do Unii Europejskiej, innego niż Polska - dopuszczalne jest użycie oznaczenia "self-billing" oznaczającego "samofakturowanie".

Ponieważ stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 1 jest prawidłowe, tym samym udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2 jest bezprzedmiotowe, bowiem Wnioskodawca nie oczekuje na nie odpowiedzi w sytuacji, gdy faktury mogą zawierać stwierdzenie "self-billing".

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.