IBPP4/443-48/13/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2013 r. (data wpływu 4 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność jako pośredniczący podmiot węglowy w rozumieniu ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.).

Oprócz prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności polegającej m.in. na nabywaniu oraz odsprzedaży węgla kamiennego koksowego objętego kodem CN 2701 (zapytanie Wnioskodawcy z dnia 17 października 2012 r. - Interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 18 stycznia 2013 r. sygn. IBPP4/443-457/12/EK oraz sygn. IBPP4/443-19/12/EK), Wnioskodawca nabywa również, a następnie odsprzedaje inne wyroby węglowe objęte kodem CN 2701, 2702 oraz 2704 00 przeznaczone do zużycia jako surowiec do produkcji koksu (dalej wyroby węglowe).

Wyroby węglowe mogą być nabywane zarówno od podmiotów krajowych, jak i podmiotów zagranicznych w drodze nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu.

Nabywane wyroby węglowe Wnioskodawca odsprzedaje podmiotom, które wykorzystują go jako surowiec w procesie produkcji koksu (proces koksowania) lub sprzedają z takim przeznaczeniem. Obecnie do grona nabywców sprzedawanych przez Wnioskodawcę wyrobów węglowych należą jedynie zajmujące się produkcją koksu, krajowe podmioty należące do grupy kapitałowej, w skład której wchodzi także Spółka (Wnioskodawca). Niemniej Wnioskodawca nie jest w stanie wykluczyć możliwości, iż w przyszłości wyroby te będą podlegać odprzedaży również na rzecz innych podmiotów, jednakże także w tym przypadku całość wyrobów węglowych nabywanych przez te podmioty będzie zużywana w procesie produkcji koksu bądź też podlegać odsprzedaży z takim przeznaczeniem.

Proces koksowania polega na odgazowaniu węgla w wysokiej temperaturze bez dostępu powietrza i skutkuje rozkładem węgla. Podstawowym produktem otrzymywanym w wyniku tego procesu jest koks. Proces produkcji koksu zachodzi w bateriach (komorach) koksowniczych i rozpoczyna się od ich zasypania lub ubijania odpowiednio przygotowaną mieszanka wsadową, w skład której wchodzą m.in. sprzedawane przez Wnioskodawcę wyroby węglowe. Następnie baterie podgrzewane są od zewnątrz do pożądanej temperatury. W procesie tym nabywcy wykorzystują różne paliwa, które w celu uzyskania odpowiedniej temperatury wewnątrz baterii spalane są w specjalnych palnikach. Jednakże, w żadnym wypadku w procesie tym w celu wytworzenia ciepła nie są wykorzystywane sprzedawane przez Wnioskodawcę wyroby węglowe. W wyniku zachodzącego w baterii procesu pirolizy powstaje gorący koks, który po wypchnięciu z baterii, poddawany jest następnie procesom schładzania.

Wnioskodawca zamierza odbierać od podmiotów nabywających wyroby węglowe oświadczenia, w których podmioty te będą potwierdzać, iż całość wyrobów węglowych nabywanych w ramach danego kontraktu nie jest przeznaczona do celów opałowych i będzie przeznaczona, jako surowiec w procesie produkcji koksu (procesie koksowania) lub będzie sprzedana z takim przeznaczeniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2012 r. wyroby węglowe nabywane i odsprzedawane przez Wnioskodawcę, przeznaczone do zużycia jako surowiec do produkcji koksu, nie stanowi wyrobu akcyzowego podlegającego przepisom ustawy akcyzowej.

Obecnie obowiązujące przepisy nie nakładają na Wnioskodawcę obowiązku udokumentowania przeznaczenia zbywanych przez nią wyrobów węglowych na cele inne niż opałowe. Przeznaczenie wyrobów węglowych do celów innych niż opałowe może zostać udokumentowane za pomocą dowolnych dokumentów.

Ad.1.

Przepisy unijne

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3, poz. 11 z późn. zm., dalej "ustawa akcyzowa") reguluje zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym (dalej "akcyza") wyrobów takich jak produkty energetyczne, energia elektryczna, produkty tytoniowe czy też wyroby alkoholowe. Implementuje ona regulacje prawa unijnego mające na celu zapewnienie właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez zharmonizowanie zasad poboru podatku akcyzowego. Okoliczność ta decyduje o tym, że akcyza jest podatkiem, analogicznie do podatku od towarów i usług, zharmonizowanym na poziomie wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej.

Podstawowym aktem prawnym dotyczącym systemu podatku akcyzowego jest Dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego (dalej "Dyrektywa Horyzontalna") uchylająca z dniem 1 kwietnia 2010 r. dyrektywę 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania. Zawiera ona ogólne regulacje odnoszące się do zasad opodatkowania wyrobów akcyzowych. Została wprowadzona w celu określenia na poziomie Unii Europejskiej jednolitego pojęcia akcyzy i warunków wymagalności tego podatku.

Natomiast Dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (dalej "Dyrektywa Energetyczna") zawiera szczegółowe regulacje mające na uwadze charakter wyrobów jakimi są produkty energetyczne, do których zalicza się m.in. węgiel kamienny zaklasyfikowany do kodu CN 2701, węgiel brunatny objęty kodem CN 2702 oraz koks sklasyfikowany pod kodem CN 2704 00. Ma ona zapewniać wprowadzenie spójnego systemu podatku akcyzowego na terenie Unii Europejskiej, nie tylko ustanawiając minimalne poziomy opodatkowania, ale także w sposób szczegółowy regulując kwestie zakresu opodatkowania.

Dodatkowo należy wskazać, że na podstawie Dyrektywy Rady 2004/74/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniającej Dyrektywę Energetyczną w zakresie możliwości stosowania przez określone Państwa Członkowskie czasowych zwolnień lub obniżek poziomu opodatkowania na produkty energetyczne i energię elektryczną (dalej "Dyrektywa Zmieniająca") Rzeczpospolita Polska uprawniona jest do stosowania okresu przejściowego (do dnia 1 stycznia 2012 r.) w zakresie opodatkowania węgla akcyzą.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że wyroby węglowe sklasyfikowane pod kodem CN 2701, 2702 oraz 2704 00 stanowią produkt energetyczny, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt b) Dyrektywy Energetycznej. Jednakże Dyrektywa ta nie znajduje zastosowania do produktów energetycznych, które nie są przeznaczone do celów napędowych lub opałowych. Wynika to z art. 2 ust. 4 pkt b) tiret pierwsze Dyrektywy Energetycznej. Tak więc wyroby węglowe zużywane do celów innych niż napędowe lub opałowe zostały wyłączone spod systemu opodatkowania wprowadzonego Dyrektywą Energetyczną. Jak wskazał TSUE w wyroku w połączonych sprawach Fendt Italia C-145/06 oraz C-146/06 "Zgodnie z motywem dwudziestym drugim dyrektywy 2003/96 produkty energetyczne powinny zasadniczo stanowić przedmiot wspólnotowych uregulowań ramowych, gdy są wykorzystywane jako paliwa grzewcze lub paliwa silnikowe. Zatem zgodna z naturą i logiką systemu podatkowego jest wyłączenie z zakresu zastosowania tych uregulowań ramowych produktów energetycznych wykorzystywanych w inny sposób niż jako paliwa silnikowe lub grzewcze".

Przepisy krajowe

Zgodnie z art. 1 ustawy akcyzowej opodatkowaniu akcyzą podlegają wyroby akcyzowe oraz samochody osobowe.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej pojęcie wyroby akcyzowe oznacza "wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe określone w załączniku nr 1 do ustawy".

Załącznik nr 1, zawierający wykaz wyrobów akcyzowych oparty o kody Nomenklatury Scalonej (CN), zawiera:

* w pozycji 19 zawiera produkty sklasyfikowane pod kodem ex CN 2701, opisane jako "węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych",

* w pozycji 20 wyroby objęte kodem ex CN 2702 opisane jako: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych",

* w pozycji 21 wyroby objęte kodem ex CN 2704 00 opisane jako: "koks i półkoks z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli przeznaczone do celów opałowych".

Należy wskazać, że w załączniku nr 1 do ustawy akcyzowej w opisach kodów CN 2701, 2702 oraz 2704 00 wprowadzono dookreślenie "jeżeli przeznaczone są do celów opałowych". Istnienie takiego zapisu ustawy pozwala jednoznacznie stwierdzić, że polski ustawodawca nie obejmuje zakresem przedmiotowym ustawy akcyzowej wyrobów węglowych objętych pozycją CN 2701, 2702 lub 2704 00 i wykorzystywanego do celów innych niż opałowe. Tym samym, do wyrobów akcyzowych nie można zaliczyć wyrobów węglowych, jeżeli są przeznaczone do celów innych niż opałowe.

Natomiast określenie katalogu wyrobów energetycznych, wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej, możliwe jest na podstawie art. 86 ust. 1 i nast. tej ustawy. Zgodnie z art. 86 ust. 1, "do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby (...) objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715". W konsekwencji, wyrobami energetycznymi, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy akcyzowej są wyłącznie te wyroby, które zostały wymienione przez ustawodawcę w załączniku nr 1.

Tym samym, wyroby węglowe sklasyfikowane pod kodem CN 2701, 2702 oraz 2704 00 zużywane do celów innych niż opałowe, nie stanowią na gruncie przepisów ustawy akcyzowej zarówno wyrobu energetycznego, jak i wyrobu akcyzowego, a więc w konsekwencji nie podlegają przepisom ustawy akcyzowej.

Powyższe rozumienie przytoczonych przepisów ustawy akcyzowej pozwala na osiągnięcie celu wyznaczonego przez Dyrektywę Energetyczną i objęcie zakresem krajowych regulacji akcyzowych wyłącznie wyrobów węglowych, który są zużywane do celów opałowych.

Brak celu opałowego przy zużyciu wyrobów węglowych do produkcji koksu.

W świetle przytoczonych powyżej regulacji unijnych oraz przepisów ustawy akcyzowej, w celu ustalenia czy wyroby węglowe nabywane przez Wnioskodawcę, a następnie przez Niego odsprzedawane kontrahentom, przeznaczone do produkcji koksu, stanowi wyrób akcyzowy podlegający ustawie akcyzowej, konieczne jest ustalenie czy w trakcie procesu koksowania zużywane są one do celów opałowych.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że ustawa o podatku akcyzowym ani prawo unijne nie definiują pojęcia celu opałowego, dlatego też w celu dokonania prawidłowej wykładni tego terminu należy sięgnąć do jego potocznego rozumienia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (red. M. Szymczak, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 1998, s. 501) słowo opał oznacza "to czym się pali (np. w piecu), materiał służący do ogrzewania", zaś opałowy "dotyczący opału (...), służący do palenia". Zatem w potocznym znaczeniu cel opałowy oznacza wytworzenie ciepła w określony sposób, tj. przez spalanie różnego rodzaju materiałów (stałych, ciekłych lub gazowych) celem ogrzania np. pomieszczenia lub osoby. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, z celem opałowym będziemy mieć do czynienia, gdy wytworzenie ciepła (ogrzewanie) stanowić będzie ostateczny cel zużycia (np. spalenia) danego wyrobu.

Biorąc pod uwagę powyższe, wykładnia językowa zwrotu przeznaczone do celów opałowych wskazuje na to, że opodatkowane są takie wyroby węglowe, który przeznaczone są do spalenia lub ogrzania - czy też szerzej - do celów wytworzenia wysokiej temperatury. W omawianym przypadku celem zużycia wyrobów węglowych nie jest uzyskanie wysokiej temperatury (nawet ubocznie), ale celem tym jest wyprodukowanie z niego koksu. Dla ilustracji można podkreślić, że do celów opałowych jest używane drewno w piecu (po to aby ogrzać ludzi, pomieszczenie albo przygotować posiłek), ale do celów opałowych nie jest używane drewno, gdy służy do budowy domu.

Cel opałowy został również zdefiniowany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-240/01 z 30 kwietnia 2004 r. Zgodnie z uzasadnieniem "cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia »użycie jako paliwo opałowe« (...), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. We wszystkich tych przypadkach oleje mineralne ulegają zużyciu i stąd muszą być opodatkowane akcyzą".

Z orzeczenia tego jednoznacznie wynika, że oleje mineralne są wtedy użyte jako paliwo opałowe, gdy (1) ulegają one spalaniu, w ten sposób (2) wytworzona jest energia cieplna, która (3) używana jest do ogrzewania - nawet jeżeli to ogrzewanie służy do np. przetopu metalu. W przypadku przedstawionego zdarzenia wyroby węglowe nie są spalane w celu wytworzenia energii cieplnej. Spalana jest natomiast inna substancja w celu podgrzania baterii w której znajdują się wyroby węglowe. W wyniku zachodzącego w baterii procesu odgazowania wyrobów węglowych powstaje koks (wyrób węglowy objęty pozycją CN 2704 00). Cały proces nie ma na celu wytworzenie energii cieplnej, ale wytworzenie koksu.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy opisany powyżej proces przetworzenia wyrobów węglowych w celu uzyskania koksu pozwala jednoznacznie stwierdzić, iż wyroby węglowe nie są w tym procesie przeznaczone do celu opałowego. Wyroby węglowe nie są opałem, a jedynie surowcem służącym do produkcji koksu. Ich umieszczenie w baterii koksowniczej nie ma na celu produkcji ciepła, a jedynie wytworzenia produktu finalnego jakim jest koks. Wyroby węglowe (klasyfikowane pod kodem CN 2701, 2702 lub 2704 00) należałoby zatem uznać za surowiec służący do produkcji innego wyrobu akcyzowego - koksu (klasyfikowanego pod kodem CN 2704 00).

Tym samym, w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2012 r. wyroby węglowe nabywane i odsprzedawane przez Wnioskodawcę, przeznaczone do zużycia jako surowiec do produkcji koksu, nie stanowią wyrobu akcyzowego podlegającego przepisom ustawy akcyzowej.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż podobne stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w wydanej na wniosek Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej wydanej 18 stycznia 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP4/443-457/12/EK), w której organ stwierdził: "W sytuacji opisanej przez Spółkę, tj. nabycia węgla z przeznaczeniem do celów inne niż opałowe a następnie jego sprzedaż w celu zużycia go do produkcji koksu, które to zużycie nie ma celu opałowego, gdyż w przedmiotowej sytuacji węgiel nie ulega spalaniu w celu uzyskania energii cieplnej, uznać należy, że zakupiony i zużywany do produkcji koksu węgiel nie jest wyrobem akcyzowym w rozumieniu ustawy, a zatem nie podlega przepisom ustawy o podatku akcyzowym. Dopiero wyprodukowany koks jako wyrób gotowy przeznaczony do celów opałowych będzie wypełniał definicję wyrobu akcyzowego".

Ad. 2.

Obecnie obowiązujące przepisy nie nakładają na Wnioskodawcę obowiązku udokumentowania przeznaczenia zbywanych przez nią wyrobów węglowych na cele inne niż opałowe.

Zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749), jako dowód przeznaczenia sprzedanych wyrobów na cele inne niż opałowe, należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy przeznaczenie wyrobów węglowych do celów innych niż opałowe może zostać udokumentowane za pomocą dowolnych dokumentów. Za przykładowe dokumenty, którymi Wnioskodawca może się w tym celu posługiwać, należy uznać w szczególności:

W związku z brakiem szczegółowych uregulowań w tym zakresie, należy przyjąć, iż przedstawiony powyżej sposób dokumentowania przeznaczenia wyrobów węglowych jest wystarczający dla uznania, iż wyrób ten nie jest przeznaczony do celów opałowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do przedstawionej sytuacji podobne wnioski, niemniej jednak dla innego stanu prawnego i faktycznego zostały zawarte w interpretacji wydanej 11 sierpnia 2011 r. przez Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP3/443-606/11/DG). W interpretacji tej organ potwierdza stanowisko podatnika w zakresie braku w ustawie warunków formalnych (oświadczeń lub innych dokumentów) dla stosowania stawki zerowej. W odniesieniu do możliwości wskazywania na wystawianych fakturach VAT przeznaczenia wyrobów akcyzowych w celu zastosowania zerowej stawki akcyzy, organ stwierdził, iż: "ze względu na fakt, iż prawodawca nie określił warunków formalnych dla określenia przeznaczenia ww. wyrobów akcyzowych do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, to sposób oznaczenia przeznaczenia przedmiotowych wyrobów do celów innych niż ww. w celu skorzystania ze stawki 0 zł na te wyroby jest prawidłowy. Konkludując, określenie przeznaczenia wyrobów w ofercie spółki oraz wskazanie przeznaczenia sprzedawanych wyrobów na fakturze sprzedaży należy uznać za dopuszczalne na gruncie podatkowym".

Ponadto, Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż podobne stanowisko zostało zaprezentowane także w indywidualnej interpretacji wydanej na wniosek Spółki z dnia 18 stycznia 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPP4/443-457/12/EK), w której organ stwierdził, iż " (...) za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że obowiązujące przepisy nie nakładają na Wnioskodawcę obowiązku udokumentowania przeznaczenia zbywanych przez Niego wyrobów węglowych na cele inne niż opałowe (...), Stosownie do powyższego przeznaczenie węgla do celów inne niż opałowe Wnioskodawca może dokumentować za pomocą dowolnych dokumentów".

Podsumowanie:

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle regulacji ustawy akcyzowej, a zwłaszcza art. 2 ust. 1 pkt 1 oraz załącznika nr 1 do ustawy akcyzowej, po dniu 1 stycznia 2012 r. wyroby węglowe zużywane do produkcji koksu nie będą stanowić wyrobu akcyzowego, gdyż w procesie koksowania nie są one wykorzystywane dla celów opałowych. W konsekwencji wyroby węglowe nie będą objęte zakresem przedmiotowym ustawy akcyzowej.

Na gruncie obowiązującej regulacji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do posiadania jakichkolwiek dokumentów potwierdzających, iż sprzedawane przez Niego wyroby węglowe zostaną zużyte do celów innych niż opałowe, w tym również jako surowiec do produkcji koksu. Przeznaczenie wyrobów węglowych do celów innych niż opałowe może zostać udokumentowane za pomocą dowolnych dokumentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym wyroby akcyzowe to - wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, w pozycji 20 pod kodem ex CN 2702 węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem ex CN 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność jako pośredniczący podmiot węglowy w rozumieniu ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.).

Oprócz prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności polegającej m.in. na nabywaniu oraz odsprzedaży węgla kamiennego koksowego objętego kodem CN 2701 (zapytanie Wnioskodawcy z dnia 17 października 2012 r. - Interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 18 stycznia 2013 r. sygn. IBPP4/443-457/12/EK oraz sygn. IBPP4/443-19/12/EK). Wnioskodawca nabywa również, a następnie odsprzedaje inne wyroby węglowe objęte kodem CN 2701, 2702 oraz 2704 00 przeznaczone do zużycia jako surowiec do produkcji koksu (dalej wyroby węglowe).

Wyroby węglowe mogą być nabywane zarówno od podmiotów krajowych, jak i podmiotów zagranicznych w drodze nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu.

Nabywane wyroby węglowe Wnioskodawca odsprzedaje podmiotom, które wykorzystują go jako surowiec w procesie produkcji koksu (proces koksowania) lub sprzedają z takim przeznaczeniem. Obecnie do grona nabywców sprzedawanych przez Wnioskodawcę wyrobów węglowych należą jedynie zajmujące się produkcją koksu, krajowe podmioty należące do grupy kapitałowej, w skład której wchodzi także Spółka (Wnioskodawca). Niemniej Wnioskodawca nie jest w stanie wykluczyć możliwości, iż w przyszłości wyroby te będą podlegać odprzedaży również na rzecz innych podmiotów, jednakże także w tym przypadku całość wyrobów węglowych nabywanych przez te podmioty będzie zużywana w procesie produkcji koksu bądź też podlegać odsprzedaży z takim przeznaczeniem.

Proces koksowania polega na odgazowaniu węgla w wysokiej temperaturze bez dostępu powietrza i skutkuje rozkładem węgla. Podstawowym produktem otrzymywanym w wyniku tego procesu jest koks. Proces produkcji koksu zachodzi w bateriach (komorach) koksowniczych i rozpoczyna się od ich zasypania lub ubijania odpowiednio przygotowaną mieszanka wsadową, w skład której wchodzą m.in. sprzedawane przez Wnioskodawcę wyroby węglowe. Następnie baterie podgrzewane są od zewnątrz do pożądanej temperatury. W procesie tym nabywcy wykorzystują różne paliwa, które w celu uzyskania odpowiedniej temperatury wewnątrz baterii spalane są w specjalnych palnikach. Jednakże, w żadnym wypadku w procesie tym w celu wytworzenia ciepła nie są wykorzystywane sprzedawane przez Wnioskodawcę wyroby węglowe. W wyniku zachodzącego w baterii procesu pirolizy powstaje gorący koks, który po wypchnięciu z baterii, poddawany jest następnie procesom schładzania.

Wnioskodawca zamierza odbierać od podmiotów nabywających wyroby węglowe oświadczenia, w których podmioty te będą potwierdzać, iż całość wyrobów węglowych nabywanych w ramach danego kontraktu nie jest przeznaczona do celów opałowych i będzie przeznaczona, jako surowiec w procesie produkcji koksu (procesie koksowania) lub będzie sprzedana z takim przeznaczeniem.

Dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy zwrócić uwagę, iż jak wskazano powyżej, stosownie do postanowień załącznika nr 1: poz. 19 ustawy, za wyroby akcyzowe uznaje klasyfikowane do kodu ex CN 2701 węgiel, brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, pozycja 20 za wyroby akcyzowe uznaje klasyfikowane do kodu ex CN 2702 węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, natomiast poz. 21 za wyroby akcyzowe uznaje klasyfikowane do kodu ex CN 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Jednocześnie, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy wyroby te jako wyroby wymienione w poz. 19, 20 i 21 załącznika nr 1a są wyrobami węglowymi.

Przeznaczenie do celów opałowych zatem determinuje możliwość uznania ww. wyrobów za wyrób węglowy w rozumieniu ustawy jak i zarazem za wyrób akcyzowy. Tym samym w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę, tj. nabycia wyrobów węglowych z przeznaczeniem do celów innych niż opałowe a następnie jego sprzedaż w celu zużycia go do produkcji koksu, które to zużycie nie ma celu opałowego, gdyż w przedmiotowej sytuacji wyroby węglowe nie ulegają spalaniu w celu uzyskania energii cieplnej, uznać należy, że zakupione i zużywane do produkcji koksu wyroby węglowe nie są wyrobami akcyzowymi w rozumieniu ustawy, a zatem nie podlegają przepisom ustawy o podatku akcyzowym. Dopiero wyprodukowany koks jako wyrób gotowy przeznaczony do celów opałowych będzie wypełniał definicję wyrobu akcyzowego.

W tym miejscu tut. organ zaznacza, iż nie podziela stanowiska Wnioskodawcy uznającego, że przedmiotowe wyroby węglowe nie są wyrobem energetycznym. Jak stanowi bowiem art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, do wyrobów energetycznych zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702, oraz 2704 do 2715. Tym samym wyroby węglowe objęte przedmiotowym wnioskiem tj. o kodzie CN 2701, CN 2702 oraz 2704 00 które nie są przeznaczone do celów opałowych są wyrobami energetycznymi, dla których jednakże ustawa o podatku akcyzowym nie ma zastosowania, gdyż w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy takie wyroby energetyczne nie przeznaczone do celów opałowych nie są wyrobami wymienionymi w załączniku nr 1 przez co nie są wyrobami akcyzowymi. Powyższe nie ma jednak wpływu na stanowisko tut. organu przedstawione powyżej.

Mając powyższe na uwadze uznać należy, iż importowane, nabywane wewnątrzwspólnotowo oraz sprzedawane na terytorium kraju przez Wnioskodawcę wyroby węglowe do produkcji koksu tj. wyroby węglowe nie przeznaczone do celów opałowych, nie są zarówno wyrobem węglowym jak i wyrobem akcyzowym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, a zatem nie podlegają przepisom ustawy o podatku akcyzowym.

Odnośnie zaś kwestii potwierdzenia przeznaczenia wyrobów węglowych do celów innych niż opałowe, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że obowiązujące przepisy nie nakładają na Wnioskodawcę obowiązku udokumentowania przeznaczenia zbywanych przez Niego wyrobów węglowych na cele inne niż opałowe.

Należy jednakże mieć na uwadze, iż dla zabezpieczenia własnego interesu Wnioskodawca może gromadzić dokumentację, która potwierdza dla celów ewentualnej kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego przeznaczenie węgla do celów innych niż opałowe.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Stosownie do powyższego przeznaczenie wyrobów węglowych do celów innych niż opałowe Wnioskodawca może dokumentować za pomocą dowolnych dokumentów. Tym samym przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób dokumentowania sprzedaży z wykorzystaniem odbierania od podmiotów nabywających wyroby węglowe stosownych oświadczeń o przeznaczeniu tych wyrobów, gromadzenie odpowiedniej dokumentacji, z której wynika, że wyroby węglowe będą oferowane do wykorzystania w określonym celu, umieszczenie na fakturach informacji dotyczących przeznaczenia sprzedawanych wyrobów węglowych należy uznać za dopuszczalne na gruncie podatkowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.