IBPP4/443-411/14/PK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 listopada 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP4/443-411/14/PK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 15 sierpnia 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia usług pośrednictwa świadczonych na rzecz chińskiego dostawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia importu usług pośrednictwa świadczonych na rzecz chińskiego dostawcy.

We wniosku przedstawiono stan faktyczny:

Wnioskodawca (Agent) prowadzi działalność gospodarczą od 2 stycznia 2013 r. (data rejestracji w CEIDG). Jest podatnikiem podatku od towarów i usług (ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - zwana dalej "ustawą o PTU"). W okresie styczeń - sierpień 2013 r. Wnioskodawca nie był zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Z dniem 1 września 2013 r. Wnioskodawca dokonał rejestracji jako czynny podatnik tego podatku rezygnując ze zwolnienia. W okresie wrzesień 2013 - marzec 2014 r. Wnioskodawca składał deklaracje VAT-7. W kwietniu 2014 r. Wnioskodawca dokonał aktualizacji zgłoszenia VAT-R wybierając rozliczenie kwartalne (tekst jedn.: VAT-7K). Wnioskodawca zarejestrował się do transakcji wewnątrzwspólnotowych od września 2013 r. Wnioskodawca nie składał informacji podsumowujących. W zgłoszeniu do CEIDG w pozycji: "wykonywana działalność gospodarcza" Wnioskodawca wskazał m.in.:

* działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju (PKD46.19.Z),

* działalność agentów zajmujących się sprzedażą maszyn, urządzeń przemysłowych, statków i samolotów (PKD 46.16.Z),

* pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 74.90.Z).

W dniu 2 stycznia 2013 r. została podpisana umowa pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem (spółką) zarejestrowaną w Chinach (dalej "Kontrahent" lub "Sprzedający"). Kontrahent jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a pkt 1 lit. a ustawy o PTU. Zgodnie z umową Sprzedający jest stroną umów sprzedaży towarów na rzecz kupujących. Agent nie jest stroną umowy sprzedaży, jednakże Agent jest upoważniony do zawierania umów sprzedaży towarów z kupującymi oraz składania oświadczeń woli w imieniu Sprzedającego wobec kupujących i otrzymywania takich oświadczeń od kupujących (w zakresie sprzedaży towarów).

Zadaniem Wnioskodawcy jest prezentacja na stronach internetowych (stronie Agenta lub innych portali aukcyjnych) towarów Sprzedającego. Wynagrodzeniem Wnioskodawcy jest prowizja, będąca różnicą pomiędzy ceną towaru określona przez Agenta a ceną towaru określoną przez Kontrahenta. Zapłata ceny za towar przez kupujących na rzecz Kontrahenta odbywa się wyłącznie za pośrednictwem Wnioskodawcy (przy czym usługi te nie stanowią usługi bankowej, o której mowa w Ustawie z 1997 r. Prawo Bankowe). Następnie Wnioskodawca przekazuje Sprzedającemu otrzymane należności pomniejszone o prowizję. Kwota prowizji jest udokumentowana przez Agenta dokumentem księgowym. Umowa została zawarta na czas nieokreślony.

Realizując tą umowę Agent prezentuje towary Sprzedającego na stronach internetowych (np. Allegro). Wnioskodawca nie jest importerem a jedynie pośrednikiem pomiędzy kupującym a Sprzedającym, o czym informuje kupujących w regulaminie znajdującym się w zakładce "o mnie" (portal Allegro).

Celem realizacji powyższej umowy Wnioskodawca nabywa towary i usługi od krajowych podatników np. abonament za usługi telekomunikacyjne, opłaty za usługi świadczone przez Allegro, opłaty za obsługę księgową itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jak należy ustalić miejsce świadczenia wykonywanych przez Wnioskodawcę usług.

2. Czy Wnioskodawca jest zobligowany do składania Informacji podsumowujących.

3. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach (wystawionych przez podatników zarejestrowanych na terytorium kraju jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług).

4. Czy Wnioskodawcy przysługuje zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wykazanego w deklaracji VAT-7 (VAT-7K).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Miejsce świadczenia usługi wykonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz Sprzedającego należy ustalić w oparciu o przepisy art. 28b ustawy o PTU. Zgodnie z powołanym przepisem miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1 a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Kontrahent jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a, a tym samym jest podatnikiem w rozumieniu powyższego przepisu. Zgodnie z umową siedziba kontrahenta znajduje się w Chinach. Świadczone usługi:

* nie są związane z nieruchomością (art. 28e ustawy o PTU),

* nie stanowią usług transportu pasażerów czy towarów (art. 28f ust. 1 i 1 a ustawy o PTU),

* nie stanowią usług wstępu na imprezy kulturalne, sportowe itd. (art. 28g ust. 1 ustawy o PTU),

* nie stanowią usług restauracyjnych i cateringowych (art. 28i ustawy o PTU),

* nie stanowią usług krótkoterminowego wynajmu środków transportu (art. 28j ust. 1 i 2 ustawy o PTU),

* nie stanowią usług turystyki (art. 28n ustawy o PTU),

Tym samym miejscem świadczenia usług wykonywanych przez Wnioskodawcę są Chiny.

Ad. 2

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 Podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane dalej "informacjami podsumowującymi". Biorąc pod uwagę obowiązek nałożony wyżej wymienionym przepisem należy wskazać, iż nie dotyczy on przypadków, w których miejscem świadczenia usługi jest terytorium znajdujące się poza terytorium Unii Europejskiej zdefiniowanym w art. 2 pkt 3 ustawy o PTU.

Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do składania informacji podsumowujących.

Ad. 3

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o PTU w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Skoro miejscem świadczenia jest terytorium Chin powyższa regulacja nie znajdzie zastosowania (świadczone są usługi poza terytorium kraju) w sposób bezpośredni.

Jednakże zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Tym samym istnieje możliwość odliczenia podatku naliczonego (m.in. wynikającego z faktur otrzymanych przez Wnioskodawcę od podatników krajowych, z wykazana kwotą podatku) pod warunkiem, iż kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby miejscem świadczenia usług wykonywanych przez Wnioskodawcę było terytorium kraju. Aby podatek od towarów i usług, wykazany na fakturach wystawionych przez "czynnych" podatników, mógł być odliczony przez Wnioskodawcę, muszą być spełnione trzy przesłanki:

1. Nabyte towary i usługi muszą mieć związek z wykonywanymi czynnościami (pośredni wpływ art. 86 ust. 1 "w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania" tych czynności)

2. Nabyte towary i usługi nie zostały wskazane w art. 88 lub nie zostały udokumentowane fakturami lub innymi dokumentami wystawionymi w okolicznościach wskazanych w tym przepisie.

3. Wnioskodawca wykaże związek odliczonego podatku z wykonywanymi czynnościami.

Prawo do odliczenia będzie przysługiwało podatnikowi w miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy u dostawcy lub usługodawcy (lub w dwu kolejnych okresach), nie wcześniej niż w miesiącu w którym otrzymał takie faktury.

Tym samym należy stwierdzić że po spełnieniu ww. przesłanek Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach wystawionych przez "czynnych" podatników podatku.

Ad. 4

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o PTU w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Dodatkowo zgodnie z art. 87 ust. 5 ustawy o PTU na umotywowany wniosek, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej, przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 2 zdanie pierwsze. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca nie wykonuje w kraju czynności opodatkowanych, jednak w świetle art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o PTU ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do żądania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego wykazanego w deklaracji VAT-7 (ew. VAT-7K) na podstawie art. 87 ust. 5 ustawy o PTU w terminie 60 dni od daty złożenia deklaracji.

Tym samym Wnioskodawcy przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stany faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca podpisał umowa ze spółką zarejestrowaną w Chinach. Kontrahent jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a pkt 1 lit. a ustawy o VAT. Zgodnie z umową Sprzedający jest stroną umów sprzedaży towarów na rzecz kupujących, jednakże Wnioskodawca jest upoważniony do zawierania umów sprzedaży towarów z kupującymi oraz składania oświadczeń woli w imieniu Sprzedającego wobec kupujących i otrzymywania takich oświadczeń od kupujących (w zakresie sprzedaży towarów). Zadaniem Wnioskodawcy jest prezentacja na stronach internetowych towarów kontrahenta z Chin. Wynagrodzeniem Wnioskodawcy jest prowizja, będąca różnicą pomiędzy ceną towaru określona przez Agenta a ceną towaru określoną przez Kontrahenta. Zapłata ceny za towar przez kupujących na rzecz Kontrahenta odbywa się wyłącznie za pośrednictwem Wnioskodawcy (przy czym usługi te nie stanowią usługi bankowej, o której mowa w Ustawie z 1997 r. Prawo Bankowe). Następnie Wnioskodawca przekazuje Sprzedającemu otrzymane należności pomniejszone o prowizję. Kwota prowizji jest udokumentowana przez Agenta dokumentem księgowym. Umowa została zawarta na czas nieokreślony.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług":

1.

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.

osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.

podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy o VAT, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

Wobec faktu, że dla usług szeroko rozumianego pośrednictwa nie przewidziano szczególnych zasad określania miejsca świadczenia to miejsce świadczenia tych usługi należy ustalić na zasadach ogólnych.

Mając na uwadze opis sytuacji oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że skoro kontrahent chiński spełnia definicję podatnika, a z treści wniosku nie wynika, aby miał stałe miejsce prowadzenia działalności w kraju innym niż jego siedziba, miejscem świadczenia i opodatkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności, będzie terytorium kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę, tj. Chiny.

Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

Z cyt. powyżej art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy wynika, że w informacjach podsumowujących zamieszcza się informacji o usługach świadczonych podatnikom niebędącym podatnikami podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. A contrario w informacjach podsumowujących nie wykazuje się transakcji gdy usługi są świadczone na rzecz podatników niebędących podatnikami podatku od wartości dodanej lub gdy miejscem świadczenia jest terytorium kraju spoza Unii Europejskiej.

W tej sprawie miejscem świadczenia usług są Chiny, Wnioskodawca nie wykazuje więc transakcji opisanych we wniosku w informacjach podsumowujących, a tym samym nie składa tych informacji z tytułu świadczenia opisanych usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.

nabycia towarów i usług,

b.

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Stosownie do art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z przedmiotowego prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego określonych warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m.in. w art. 88 ww. ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Powyższa zasada znajduje zastosowanie również zastosowanie gdy nabyte towary i usługi są wykorzystywane w działalności gospodarczej podatnika poza granicami kraju. Na mocy art. 86 ust. 8 pkt 1 podatnikowi będzie przysługiwać prawo do odliczenia, o ile udowodni, że w sytuacji świadczenia analogicznej czynności w kraju miałby prawo do odliczenia. W celu określenia prawa do odliczenia podatku w związku z wykonywaniem czynności poza krajem, należy stworzyć pewien hipotetyczny model. W ramach tego modelu czynność wykonaną za granicą należy "umieścić w kraju", następnie ocenić, czy w tym przypadku podatnikowi przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku. Jeśli w ramach tego modelu takie prawo przysługiwałoby, wówczas prawo do odliczenia przy świadczeniu będzie przysługiwać. Jeśli natomiast po umieszczeniu danej czynności - w ramach stworzonego modelu - w kraju, prawo do odliczenia nie przysługiwałoby, tzn. że również wykonanie tej czynności za granicą nie daje zasadniczo prawa do odliczenia.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w:

1. ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny;

Ust. 10 art. 86 wprowadza regułę o charakterze generalnym, która określa moment powstania samego uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego. Jednocześnie ustawodawca wprowadził także regulacje art. 86 ust. 10b i nast., których celem jest określenie szczegółowych zasad i terminów, w jakich podatnik może efektywnie skorzystać z przedmiotowego uprawnienia. Co do zasady prawo do odliczenia podatku powstaje z chwila powstania obowiązku podatkowego dla dostaw towarów oraz świadczenia usług nabywanych przez podatnika. W przypadku nabyć krajowych prawo do odliczenia podatku powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę dokonującą dokonane przez niego nabycia.

Jak wynika z wniosku w celu realizacji umowy, z Chińskim kontrahentem, Wnioskodawca nabywa towary i usługi od krajowych podatników np. abonament za usługi telekomunikacyjne, opłaty za usługi świadczone przez Allegro, opłaty za obsługę księgową itp.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę, gdyby były świadczone w kraju, byłyby opodatkowane, a w konsekwencji czynnemu podatnikowi podatku VAT przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku od nabyć związanych ze świadczenie tych usług. Tym samym gdy:

* nabyte towary i usługi mają związek ze świadczoną przez Wnioskodawcę usługę pośrednictwa,

* nabyte towary i usługi nie zostały wskazane w art. 88 lub nie zostały udokumentowane fakturami lub innymi dokumentami wystawionymi w okolicznościach wskazanych w tym przepisie,

* podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami,

- to Wnioskodawcy, jako czynnemu podatnikowi VAT będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabytych towarów i usług w rozliczeniu za okres w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonanych nabyć lecz nie wcześniej niż za okres, w którym otrzymał faktury dokumentujące dokonane nabycia.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy - w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następny okres lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 87 ust. 2 ustawy - zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika, do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Zgodnie z art. 87 ust. 5 ustawy - na umotywowany wniosek, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej, przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 2 zdanie pierwsze. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Zatem stosownie do ww. przepisów Wnioskodawca nie wykonując żadnych czynności opodatkowanych na terytorium kraju lecz tylko czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, ma prawo, składając wniosek wraz z deklaracją podatkową, do zwrotu kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą poza tym terytorium, zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży pisemny wniosek do urzędu skarbowego.

Podsumowując:

1.

miejscem świadczenia usługi wykonywanej przez Wnioskodawcę są Chiny,

2.

z tytułu świadczenia usługi, której miejsce świadczenia znajduje się poza Unią Europejską nie składa się informacji podsumowujących,

3.

z tytułu świadczenia opisanej usługi Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabyć towarów i usług dla których posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku ze świadczoną usługą,

4. Wnioskodawcy przysługuje - w terminie 60 dni - zwrot podatku naliczonego z tytułu nabyć towarów i usług związku ze świadczoną usługą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl