IBPP4/443-333/11/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2011 r. (data wpływu 18 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 maja 2011 r. (data wpływu 11 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług obsługi przyszybowego punktu opatrunkowego - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług obsługi przyszybowego punktu opatrunkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 14 stycznia 2010 r. Wnioskodawca zawarł z SA umowę nr XXX na całodobową obsługę punktu opatrunkowego. Zakres przedmiotowy umowy obejmuje w szczególności udzielanie pracownikom Y pierwszej pomocy przedlekarskiej, asystowanie przy zabiegach lekarskich prowadzonych przez lekarzy dyżurnych, prowadzenie rejestru udzielania pierwszej pomocy, sporządzanie zapotrzebowań na środki medyczne, wyposażenie apteczek sanitariuszy oddziałowych, wydawanie opatrunków osobistych oraz opiekę nad poszkodowanymi w czasie wypadku przy pracy oraz w czasie transportu do szpitali. Czynności objęte wskazaną umową wykonywane są przez pielęgniarki zatrudnione przez Wnioskodawcę.

Ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zrezygnował z identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych PKWiU usług zwolnionych przedmiotowo z podatku VAT. Definiując katalog usług z zakresu ochrony zdrowia objętych zwolnieniem przedmiotowym, ustawodawca zawęził zakres tego zwolnienia wyłącznie do usług służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu oraz poprawie zdrowia. Ponadto ustawodawca zamienił charakter tego zwolnienia przedmiotowego na zwolnienie przedmiotowo-podmiotowe. Mając na względzie wprowadzone z dniem 1 stycznia 2011 r. zmiany Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy świadczone przez niego usługi nadal będą korzystać ze zwolnienia z podatku VAT. Wnioskodawca nie posiada statusu zakładu opieki zdrowotnej.

W uzupełnieniu do wniosku wyjaśniono, iż obowiązek prowadzenia izby opatrunkowej (punktu medycznego) na terenie zakładu górniczego nakładają przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2002 r. (Dz. U. Nr 138, poz. 1169) w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w podziemnych zakładach górniczych.

Zgodnie z przepisem § 673 pkt 1-2 powołanej normy prawnej:

* w zakładzie górniczym powinna znajdować się izba opatrunkowa odpowiednio wyposażona i czynna podczas każdej zmiany roboczej,

* w wyrobiskach i na powierzchni zakładu górniczego organizuje się odpowiednio wyposażone punkty opatrunkowe.

Zadania związane z obsługą izby opatrunkowej (punktu opatrunkowego), realizuje obecnie sześć pielęgniarek. Dwie pielęgniarki zatrudnione są przez Spółkę na umowę o pracę, cztery pielęgniarki wykonują czynności związane z ratowaniem zdrowia na podstawie umowy zlecenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. świadczone przez Wnioskodawcę usługi obsługi przyszybowego punktu opatrunkowego będą korzystały z przedmiotowego zwolnienia z podatku VAT na podstawie zapisu art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z literalnym brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 19 litera b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia (...), świadczone przez pielęgniarki i położne. Treść powołanej normy prawnej, która stanowi odzwierciedlenie zapisu art. 132 ust. 1 litera c Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. nie przesądza jednoznacznie, że zwolnienie dotyczy wyłącznie osób fizycznych, choć sformułowanie "Świadczone przez pielęgniarki i położne" może prowadzić do takich wniosków. Należy jednak wskazać, ze orzecznictwo ETS rozstrzygnęło tą kwestię w sposób jednoznaczny opowiadając się za możliwością stosowania zwolnienia bez względu na formę prawną w jakiej prowadzona jest działalność (sprawa C-141/100 Ambulanter Pflegedienst Kugler GmbH). W powołanej sprawie ETS wskazał, że świadczenie przez spółkę kapitałową opieki ambulatoryjnej, w ramach której wykwalifikowany personel dysponujący stosownymi uprawnieniami, wykonuje czynności z zakresu opieki medycznej podlega zwolnieniu z VAT. W konkluzji ETS stwierdził że do zastosowani zwolnienia z VAT usług opieki medycznej świadczonej w ramach zawodów medycznych, niezależnie od formy prowadzonej działalności konieczne jest spełnienie dwóch warunków: 1) zakres wykonywanych czynności musi służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, 2) czynności te musi wykonywać wykwalifikowany personel posiadający stosowne uprawnienia. Mając na względzie opisany stan faktyczny w szczególności zaś fakt, że Wnioskodawca spełnia obydwa warunki, świadczone przez niego usługi w zakresie obsługi przyszybowego punktu opatrunkowego dla potrzeb Kompanii Węglowej SA powinny korzystać z przedmiotowego zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. wyznaczenie zakresu zwolnienia usługi z opodatkowania podatkiem VAT następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU).

Z dniem 1 stycznia 2011 r. ustawodawca odstąpił od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, tym samym opisuje się poszczególne czynności zwolnione od podatku wskazując na ich cechy, charakter oraz okoliczności wykonania.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku:

* usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane przez zakłady opieki zdrowotnej;

* usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

Określając krąg podmiotów objętych zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, ustawodawca odwołał się do ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późn. zm.).

W myśl art. 18d ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o osobie wykonującej zawód medyczny, należy przez to rozumieć osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do udzielania świadczeń zdrowotnych, oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Świadczeniem zdrowotnym stosownie do art. 3 pkt 4 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania, w szczególności związane z rehabilitacją leczniczą.

Z powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, iż zwolnienie ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Ze zwolnienia korzystają bowiem usługi mające cel diagnostyczny lub terapeutyczny (leczniczy), świadczone przez zakłady opieki zdrowotnej, bądź przez przedstawicieli zawodów medycznych (lekarzy i lekarzy dentystów, pielęgniarki i położne, osoby wykonujące inne zawody medyczne oraz psychologów).

Należy jednak podkreślić, iż obowiązujący od dnia 1 stycznia 2011 r. przepis art. 43 ust. 1 pkt 18 i 19 ustawy o VAT, stanowi implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b) i c) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347) (dalej zwana "Dyrektywą"), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze, a także świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

Zgodnie zaś z ugruntowanym stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE, zwolnienia zawarte w art. 132 dyrektywy 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego i mają na celu unikniecie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Oznacza to, że zakres przedmiotowy tych zwolnień powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE.

Należy więc zauważyć, iż stosownie do orzeczeń Trybunału UE, forma świadczenia usług w zakresie opieki medycznej przez podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. a) - lit. d) pozostaje bez znaczenia, Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził bowiem wyraźnie w wyroku C-141/00 w sprawie Kügler że: " art. 13 (A) (1) (c) szóstej dyrektywy definiuje transakcje zwolnione z podatku przez odniesienie do charakteru świadczonych usług bez wspominania o formie prawnej osoby, która je świadczy.

W dosłownej interpretacji, przepis ten nie wymaga, by usługi medyczne były świadczone przez podatnika o konkretnej formie prawnej, aby objąć je zwolnieniem. Spełnione muszą być tylko dwa warunki: musi to obejmować usługi medyczne i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe."

"Zasada neutralności podatkowej wyklucza, między innymi, że podmioty prowadzące działalność gospodarczą w takim samym zakresie (taką samą) są traktowane odmiennie, jeśli chodzi o pobieranie podatku VAT. Wynika z tego, że zasada ta zostałaby pominięta, jeśli możliwość skorzystania ze zwolnienia przewidzianego dla świadczenia opieki medycznej, o którym mowa w art. 13 (A) (1) (c) zależałaby od formy prawnej, pod jaką podatnik prowadzi działalność gospodarczą.

Wykładni tej nie przeczą orzeczenia Trybunału, zgodnie z którymi zwolnienia ujęte w art. 13 szóstej dyrektywy należy interpretować ściśle, skoro stanowią one wyjątki od ogólnej zasady, iż podatek VAT pobierany jest od wszystkich usług świadczonych za wynagrodzeniem przez podatnika (...) Zatem (...) zwolnienie przyznane w art. 13 (A) (1) (c) szóstej dyrektywy nie zależy od formy prawnej podatnika świadczącego usługi medyczne lub paramedyczne, o których mowa w tym przepisie."

Potwierdza to też pkt 45 wyroku C-106/05) (orzeczenie z dnia 8 czerwca 2006 r. w sprawie L.u.P GmbH):

"Wystarczy w tym zakresie zauważyć, że jak wynika z samej treści art. 13 część A ust. 2 szóstej dyrektywy, warunki wymienione w lit. a) tego ustępu mogą mieć zastosowanie wyłącznie do świadczeń opieki medycznej, które zostały zawarte w ust. 1 lit. b) tego artykułu, a nie do opieki, która została zwolniona z opodatkowania na mocy ust. 1 lit. c) tego artykułu. Ponadto ten ostatni przepis nie uzależnia przyznania zwolnienia z opodatkowania ww. opieki od tego, czy podmiot lub instytucja zapewniająca taką opiekę ma status publicznoprawny albo też są oficjalnie uznane przez dane państwo członkowskie, lecz od tego, czy świadczy ona taką opiekę w ramach wykonywania zawodów medycznych i paramedycznych określonych przez ustawodawstwo krajowe (ww. wyrok w sprawie Solleveld i van den Hout-van Eijnsbergen, pkt 23)."

W kontekście powyższego pojęcie "opieki medycznej" przewidziane w art. 43 ustawy o VAT obejmuje świadczenia medyczne wykonywane w celu ochrony, w tym zachowania lub przywrócenia zdrowia osób. Innymi słowy pojęcie to obejmuje zarówno leczenie, jak i profilaktykę.

W treści wniosku wskazano, iż Wnioskodawca zawarł z Y umowę na całodobową obsługę punktu opatrunkowego. Zakres przedmiotowy umowy obejmuje w szczególności udzielanie pracownikom Y pierwszej pomocy przedlekarskiej, asystowanie przy zabiegach lekarskich prowadzonych przez lekarzy dyżurnych, prowadzenie rejestru udzielania pierwszej pomocy, sporządzanie zapotrzebowań na środki medyczne, wyposażenie apteczek sanitariuszy oddziałowych, wydawanie opatrunków osobistych oraz opiekę nad poszkodowanymi w czasie wypadku przy pracy oraz w czasie transportu do szpitali.

Zadania związane z obsługą izby opatrunkowej (punktu opatrunkowego), realizuje obecnie sześć pielęgniarek. Dwie pielęgniarki zatrudnione są przez Spółkę na umowę o pracę, cztery pielęgniarki wykonują czynności związane z ratowaniem zdrowia na podstawie umowy zlecenia.

Jak wskazał Wnioskodawca obowiązek prowadzenia izby opatrunkowej (punktu medycznego) na terenie zakładu górniczego nakładają przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2002 r. (Dz. U. Nr 139, poz. 1169 z późn. zm.) w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy, prowadzenia ruchu oraz specjalistycznego zabezpieczenia przeciwpożarowego w podziemnych zakładach górniczych.

Stosownie do zapisów § 673 ww. rozporządzenia, w zakładzie górniczym utrzymuje się co najmniej jeden punkt pierwszej pomocy czynny podczas każdej zmiany roboczej, odpowiednio wyposażony, w tym w sprzęt reanimacyjny oraz pozwalający na bezpieczny transport rannego lub chorego.

Pracowników zatrudnionych w ruchu zakładu górniczego szkoli się w zakresie udzielania pierwszej pomocy.

Na każdej zmianie roboczej w oddziale zatrudnia się co najmniej jedną osobę przeszkoloną i posiadającą odpowiednie wyposażenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy, w tym reanimacji.

Osoba przebywająca w wyrobisku powinna mieć przy sobie sterylny opatrunek (...).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18, zatem nie może korzystać ze zwolnienia określonego tym przepisem. Jednakże mając na względzie przytoczone orzecznictwo, zgodnie z którym forma prawna podmiotu świadczącego usługę nie może przesądzać o możliwości zastosowania zwolnienia z VAT, należy uznać, iż istnieje możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, bowiem usługi świadczone są w ramach wykonywania zawodów pielęgniarki.

Rozpatrując wiec kwestię ewentualnego zwolnienia usług świadczonych przez Wnioskodawcę, należy dokonać oceny, czy usługi będące przedmiotem wniosku ze względu na swój cel mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Precyzując czynności, których celem jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawa zdrowia, pojęcia te również należy interpretować z zastosowaniem wykładni językowej. "Profilaktyka" to wszelkie działania i środki stosowane w celu zapobiegania czemuś niepożądanemu, likwidowanie przyczyn niekorzystnych zjawisk; to działania i środki stosowane w celu zapobiegania chorobom. "Zachowywanie" rozumiane jest jako dochowanie czegoś w stanie niezmienionym, nienaruszonym lub niezniszczonym mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności, utrzymywanie. Interpretując słowo "ratowanie", należy odwołać się do słów "ratować" i "ratownictwo". Ratować to starać się ocalić, zachować coś, natomiast ratownictwo jest rozumiane jako ogół środków i metod ratowania życia ludzkiego i niesienia pomocy w warunkach zagrożenia. Słowo "przywracać" oznacza doprowadzić coś do poprzedniego stanu, wprowadzić coś na nowo, odtworzyć coś w pierwotnej postaci, wznowić odnowić, sprawić, że ktoś się znajdzie w takiej sytuacji, w takim stanie, w jakim był poprzednio. Poprawa to zmiana stanu czegoś na lepsze, poprawienie czegoś, poprawianie się, polepszanie. Zatem dokonując ustalenia, czy dana usługa medyczna podlega zwolnieniu z VAT, należy ustalić, czy będzie spełniała wyżej określone warunki.

W kontekście powyższego należy zauważyć, że udzielanie pracownikom Y pierwszej pomocy przedlekarskiej, asystowanie przy zabiegach lekarskich prowadzonych przez lekarzy dyżurnych oraz opieka nad poszkodowanymi w czasie wypadku przy pracy oraz w czasie transportu do szpitali niewątpliwie mieści się w pojęciu opieki medycznej jako czynności mające na celu ratowanie i przywracanie zdrowia, a tym samym usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Natomiast ściśle związane z ww. czynnościami działania polegające na prowadzeniu rejestru udzielania pierwszej pomocy, sporządzaniu zapotrzebowań na środki medyczne, wyposażeniu apteczek sanitariuszy oddziałowych, wydawaniu opatrunków osobistych jako usługi pomocnicze do usługi głównej świadczonej przez Wnioskodawcę również będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania.

W tym miejscu należy zauważyć, że czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Usługa prowadzenia izby opatrunkowej (punktu medycznego) na terenie zakładu górniczego jest usługą złożoną, składającą się z różnych świadczeń (w tym prowadzeniu rejestru udzielania pierwszej pomocy, sporządzaniu zapotrzebowań na środki medyczne, wyposażeniu apteczek sanitariuszy oddziałowych, wydawaniu opatrunków osobistych), których realizacja prowadzi jednak do jednego celu (profilaktyki, zachowania, ratowania, przywracania i poprawie zdrowia pracowników zakładu). Na usługę tą składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast, usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych.

Tym samym wyodrębnianie z usługi świadczonej przez jeden podmiot poszczególnych jej elementów jako odrębnych pozycji nie jest konieczne, jeśli wszystkie elementy zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Zatem przy realizacji umów, które w swoim przedmiocie składają się z kompleksu czynności usługowych zmierzających do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie, brak jest podstaw do ich odrębnego traktowania na gruncie podatku VAT, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę a nie elementy (koszty), które się na nią składają.

Wobec powyższego, ponieważ w omawianej sprawie została zawarta z kontrahentem umowa na wykonanie jednej kompleksowej usługi polegającej na obsłudze punktu medycznego na terenie zakładu górniczego, to usługa ta może być traktowana jako usługa stanowiąca jedną czynność bez rozbicia na poszczególne elementy składowe.

W świetle powyższego usługa całodobowej obsługi punktu opatrunkowego na terenie zakładu górniczego może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zaznacza się, że w zakresie zwolnienia od podatku VAT badań laboratoryjnych oraz prawa do skorzystania z ulgi na zakup kasy rejestrującej wydane zostaną odrębne interpretacje indywidualne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.