IBPP4/443-326/12/EK - Zwolnienie od podatku dla wyrobu węglowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2012 r. (data wpływu 31 lipca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla wyrobu węglowego - jest prawidłowe.

W dniu 31 lipca 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku dla wyrobu węglowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 września 2012 r., będący odpowiedzią na wezwanie z dnia 24 sierpnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca dokonuje zakupu węgla bezpośrednio na kopalni, czyli od pośredniczącego podmiotu węglowego. Wnioskodawca dokonuje zakupu węgla jako Wspólnota Mieszkaniowa, stanowiąca zespół gospodarstw domowych. Zużycie węgla następuje tylko do ogrzewania pomieszczeń mieszkalnych. Wspólnota nie posiada żadnych pomieszczeń użytkowych, tym samym zużycie węgla następuje tylko do ogrzania pomieszczeń mieszkalnych. Zużycie następuje w kotłowni budynku Wspólnoty Mieszkaniowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zużycie wyrobów węglowych przez Wspólnotę Mieszkaniową jest zwolnione z podatku akcyzowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zużycie węgla przez Wspólnotę Mieszkaniową, stanowiącą zespół gospodarstw domowych podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby węglowe - wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Wyrobami węglowymi - stosownie do zapisu ust. 1 pkt 1a powyższego artykułu - są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ww. ustawy.

W załączniku tym wymieniono:

* w poz. 19 pod kodem CN ex 2701: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,

* w poz. 20 pod kodem CN ex 2702: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych,

* w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00: koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym wynika iż oznaczenie "ex" - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wspólnota Mieszkaniowa składa się tylko z lokali mieszkalnych (gospodarstw domowych). Wnioskodawca zamierza dokonać zakupu wyrobów węglowych celem zużycia w kotłowni Wspólnoty. Kotłownia wytwarza ciepło przeznaczone wyłącznie do ogrzewania lokali mieszkalnych w ww. wspólnocie.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, iż przeznaczenie węgla do celów opałowych - jak wynika z cyt. powyżej poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy - pozwala zaliczyć go do wyrobów akcyzowych.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Zasadą jest, iż obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). Tym niemniej prawodawca przewidział liczne wyjątki od tej zasady.

Zgodnie bowiem z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

W świetle art. 31a ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

Zgodnie z art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

Stosownie zaś do zapisu art. 31a ust. 4-7 ustawy warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych, z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3 ustawy.

Podmiot zużywający to w świetle art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Interpretacja językowa ww. przepisów wskazuje, iż wyroby węglowe muszą być zużywane przez gospodarstwa domowe (podmioty zużywające).

Wnioskodawcą w przedmiotowej sprawie jest wspólnota mieszkaniowa czyli ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości.

W świetle wyżej zacytowanych przepisów stwierdzić należy, że Wspólnota Mieszkaniowa, działająca w imieniu ogółu właścicieli prowadzących gospodarstwa domowe w danej nieruchomości, wytwarzając ciepło dla tych gospodarstw domowych zużywa wyroby węglowe zgodnie z przeznaczeniem, określonym w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy.

Tym samym stwierdzić należy, że zużyty przez Wspólnotę Mieszkaniową węgiel do ogrzania lokali mieszkalnych, będzie objęty zwolnieniem z podatku akcyzowego na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, jako zużywany przez gospodarstwa domowe.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy, iż Wspólnocie Mieszkaniowej przysługuje zwolnienie z podatku akcyzowego z tytułu zużycia węgla na cele ogrzewania mieszkań należało uznać za prawidłowe.

Należy także poinformować Wnioskodawcę, iż zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy przedmiotem opodatkowania jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie zużycie uważa się również naruszenie warunków zwolnienia, jaki i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport towarów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31 ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.