IBPP4/443-314/11/KG - Ewidencjonowanie na kasie fiskalnej kwot dopłat klientów w przypadku sprzedaży wyrobów medycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 07 luty 2011 r. (data wpływu 15 luty 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania na kasie fiskalnej kwot dopłat klientów w przypadku sprzedaży wyrobów medycznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania na kasie fiskalnej kwot dopłat klientów w przypadku sprzedaży wyrobów medycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej wyrobów medycznych, włączając ortopedyczne (PKD 47.74.Z), które podlegają refundacji na podstawie umowy zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia. W związku z tym spółka nie otrzymuje od klienta całości lub części zapłaty w momencie sprzedaży, a dopiero w formie refundacji od NFZ. Obrót ze sprzedaży ewidencjonowany jest za pomocą drukarki fiskalnej, która działa w połączeniu z komputerem i specjalnym programem sprzedażowym dla sklepów medycznych. Fakt sprzedaży i wydania wyrobów medycznych ewidencjonowany jest w programie komputerowym, który dla każdego klienta wystawia fakturę VAT a następnie informację o sprzedaży przesyła na drukarkę fiskalną, która drukuje paragon. Faktura wystawiana jest na całą wartość sprzedawanego towaru, w uwagach natomiast zawiera informację o kwocie refundacji NFZ i kwocie dopłaty przez pacjenta.

Paragony wystawiane są na kwotę, którą dopłaca klient, nie ma natomiast informacji o całej wartości sprzedawanego wyrobu medycznego. Z paragonu fiskalnego wydawanego klientowi przy zakupie wynikają:

W sytuacji natomiast, gdy wyrób medyczny w całości finansowany jest przez NFZ i klient nie ponosi żadnej dopłaty (dopłata 0,00 zł), drukowana jest faktura VAT natomiast drukarka fiskalna nie drukuje paragonu. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, obowiązek podatkowy w podatku VAT przy sprzedaży wyrobów medycznych refundowanych przez NFZ powstaje dwuetapowo:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży wyrobów medycznych refundowanych w całości lub części przez NFZ prawidłowe jest ewidencjonowanie za pomocą drukarki fiskalnej jedynie kwot dopłat klientów, bez uwzględniania kwot refundowanych przez NFZ.

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka posługuje się programem sprzedażowym przeznaczonym dla sklepów medycznych, który działa w połączeniu z drukarką fiskalną. Program jest skonstruowany w ten sposób, że dla każdej transakcji sprzedaży drukuje fakturę VAT a na drukarce fiskalnej ewidencjonuje jedynie kwoty dopłat klientów.

Od producenta programu uzyskano informację, że nie ma możliwości zmiany sposobu ewidencji. Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy dokonujący na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 22 przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Powołując się na powyższe przepisy uważamy, że prawidłowym jest ewidencjonowanie za pomocą drukarki fiskalnej kwot dopłat klientów, bez uwzględniania refundacji otrzymywanych od NFZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zatem do dopłat, o których mowa w przytoczonym przepisie, stanowiących obrót będący podstawą opodatkowania, zaliczyć należy również refundację za towary medyczne, otrzymaną przez Spółkę z Narodowego Funduszu Zdrowia. Z regulacji tej wynika, iż w sytuacji, gdy podatnik w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług otrzymuje jakiekolwiek dofinansowanie (dotacje, subwencje, refundacje) stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, czyli tzw. dotację przedmiotową, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia usługi.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy, zgodnie z ust. 4 tego artykułu, powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Dodatkowo przepis art. 19 ust. 21 ustawy, wprowadza szczególny moment powstania obowiązku podatkowego stanowiąc, że obowiązek podatkowy z tytułu należnych na podstawie odrębnych przepisów dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze powstaje z chwilą uznania rachunku bankowego podatnika. W przypadku uznania rachunku bankowego podatnika zaliczką z tytułu dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze obowiązek podatkowy powstaje w tej części.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony we wniosku, jak również przytoczone powyżej przepisy ustawy, należy stwierdzić, iż obowiązek podatkowy w podatku VAT przy sprzedaży towarów medycznych refundowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia powstaje dwuetapowo:

Tym samym, w przypadku sprzedaży towarów medycznych, obrotem podlegającym opodatkowaniu jest więc cała kwota należna otrzymana przez sprzedawcę za sprzedany towar, tj. kwota którą płaci klient w momencie zakupu, jak też kwota refundacji do sprzedaży danego towaru otrzymana z Narodowego Funduszu Zdrowia, jednakże obowiązek podatkowy od poszczególnych części tego obrotu, jak wskazano powyżej, powstaje w różnych terminach.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W rozumieniu ww. art. 29 ust. 1 ustawy, obrotem z tytułu dostawy jest cała kwota składająca się zarówno z części, którą płaci nabywca i z części refundowanej. Z uwagi na brzmienie tego przepisu, zaewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej podlega w momencie wydania towaru - cała kwota stanowiąca obrót w rozumieniu ww. przepisu. Dla samego prowadzenia prawidłowej ewidencji obrotu i kwot podatku należnego za pomocą kasy rejestrującej tj. stosownie do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930) oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), bez znaczenia pozostaje moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymanej refundacji. Jednak do momentu uznania rachunku bankowego podatnika kwotą refundacji, podatek należny wynikający z raportu miesięcznego z kasy rejestrującej winien podlegać zmniejszeniu o tę jego wartość, jaka przypada na kwotę refundacji.

Wobec powyższego paragony fiskalne, a zarazem raporty fiskalne, muszą odzwierciedlać wartość sprzedaży i umożliwić prawidłowe rozpoznanie momentu powstania obowiązku podatkowego dla ewidencjonowanego obrotu oraz prawidłowe sporządzenie deklaracji VAT-7. Zatem obrót pomniejszony o kwotę refundacji winien być także uwidoczniony w paragonach fiskalnych dokumentujących sprzedaż, bowiem pomniejszenie obrotu ze sprzedaży o udzieloną nabywcom refundację nie jest możliwe, jeżeli fakt udzielenia refundacji nie został uwidoczniony w dokumentach sprzedaży.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, uznające iż wystarczające jest ewidencjonowanie za pomocą drukarki fiskalnej tylko kwot dopłat klientów, bez uwzględniania refundacji otrzymywanych od NFZ należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.