IBPP4/443-259/11/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku wykonania usług, które nie obejmują samej organizacji transportu (przewozu) towarów, a polegają na wykonaniu czynności obsługi kontenerów w terminalu - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku wykonania usług spedycyjnych, które nie obejmują samej organizacji transportu (przewozu) towarów, a polegają na wykonaniu czynności obsługi kontenerów w terminalu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, będącego spółką z o.o., jest świadczenie na rzecz kontrahentów usług spedycyjnych. W zależności od zapotrzebowań konkretnego kontrahenta, co znajduje wyraz w przekazywanym do Wnioskodawcy zamówieniu, rodzaj i ilość usług wchodzących w skład wykonywanej usługi spedycyjnej, mogą się różnić.

Oprócz samej usługi polegającej na zorganizowaniu transportu towarów, Wnioskodawca w ramach oferty spedycyjnej świadczy także inne, dodatkowe czynności związane z przemieszczeniem (transportem) towarów. Czynności te mogą obejmować:

* wyładunek, załadunek i przeładunek towarów,

* składowanie towarów,

* sortowanie, kruszenie, mieszanie towarów,

* przygotowanie do przeładunku,

* wystawianie dokumentów (listów) przewozowych,

* pozostawienie wagonów kolejowych do dyspozycji klienta,

* ważenie wagonów załadowanych lub towarów,

* odprawa celna (importowa, eksportowa, tranzytowa),

* kontrola stanu technicznego kontenerów.

Szczegółowy zakres usługi spedycyjnej, którą w konkretnym przypadku Wnioskodawca świadczy dla swojego kontrahenta, jest wskazany w umowie lub w zleceniu. Natomiast rozliczenie za usługę spedycyjną następuje według cennika za poszczególne czynności spedytora.

Dla kontrahenta wszystkie ww. czynności stanowią elementy jednej, kompleksowej usługi. Spedytor natomiast jedynie dla celów kalkulacyjnych, obok usługi transportu, na fakturze wyszczególnia także inne, dodatkowe czynności, jako odrębne pozycje fakturowe.

Poszczególne czynności, które składają się na usługę spedycyjną są przy tym wykonywane przez Wnioskodawcę we własnym zakresie lub Spółka zakupuje także w tym celu odpowiednie usługi od innych podmiotów.

Mają miejsce również sytuacje, w których kontrahent zleca Wnioskodawcy do wykonania w ramach usługi spedycyjnej określone czynności, jednakże bez samej usługi zorganizowania transportu (przewozu) towarów. Przykładowo w ramach oferty spedycyjnej Spółka oferuje swoim kontrahentom obsługę kontenerów w terminalu, która obejmuje przeładunek kontenerów wraz z składowaniem.

Co należy podkreślić, wszystkie swoje usługi Wnioskodawca realizuje na podstawie otrzymanych od kontrahentów zleceń spedycyjnych i po akceptacji przez kontrahenta obowiązujących u Wnioskodawcy ogólnych warunków zamówień.

Ponadto w każdym przypadku wszystkie usługi (czynności) wykonywane przez Wnioskodawcę są związane z transportem (przewozem) ładunków - są bowiem wykonywane w terminalu, gdzie następuje obsługa przewożonych towarów, choć jak przedstawiono to powyżej, nie w każdym przypadku to Wnioskodawca musi być organizatorem samego transportu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stosunku do wykonanych przez Spółkę usług spedycyjnych, które nie obejmują samej organizacji transportu (przewozu) towarów, a polegających na wykonaniu przez Spółkę czynności obsługi kontenerów w terminalu, które obejmują przeładunek towarów, kontenerów wraz z ich składowaniem, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usługi - czyli wg zasady wyrażonej w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują usług spedycyjnych. Stąd też, zdaniem Wnioskodawcy, należy sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W art. 794 § 1 Kodeksu cywilnego ustawodawca określił, że poprzez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru przesyłki albo dokonania innych usług związanych z jej przewozem.

Jak wynika z tak określonej definicji umowy spedycyjnej, usługi te obejmują nie tylko wysyłkę lub odbiór towaru, lecz także inne usługi, które są związane z jej przewozem. Ponadto, na co należy również zwrócić uwagę, przepis Kodeksu cywilnego nie wymaga, aby spedytor w każdym przypadku dokonywał wysyłki lub odbioru przesyłki - użycie spójnika "albo" wskazuje, iż umowa spedycji może dotyczyć wyłącznie dokonania innych usług, związanych jednakże z przewozem.

Podobne stanowisko przyjął Naczelny Sąd Administracyjny (do 2003.12.31) we Wrocławiu, w orzeczeniu z dnia 7 marca 2002 r., sygn. I SA/Wr 2032/99, w którym to Sąd wyjaśnił, że:

"Przedmiotem usług spedycyjnych mogą być różne czynności związane z przewozem, mogą polegać na wyborze odpowiedniego sposobu wykonania przewozu, poradnictwie spedycyjnym, sprawdzeniu dokumentów i danych wymaganych do wysłania przesyłki, zamówieniu potrzebnych środków transportu, sprawdzeniu stanu przesyłki, stanu opakowania, ocechowaniu, zaadresowaniu, przyjęciu przesyłki w celu jej wysłania, załatwieniu wszelkich czynności związanych z załadowaniem na dowozowy środek transportu, dowozem, wyładowaniem, dostarczeniem przesyłki przewoźnikowi, sprawowanie dozoru nad przesyłką itd.

Zakres umowy spedycji zależy zatem od jej treści. Może polegać na czynnościach związanych z poradnictwem, przygotowaniem przesyłki do przewozu, wyborem sposobu przewozu i przewoźnika, zawarciem umowy przewozu, dostarczeniem przesyłki przewoźnikowi, załadunkiem na środek przewozu, konwojowaniem przesyłki, odbiorem przesyłki od przewoźnika, sprawdzeniem jej stanu i dostarczeniem odbiorcy. Cały ten zakres zajęć wchodzi w zakres przedmiotowy umowy spedycji."

W ww. orzeczeniu Sąd nie wskazuje, aby umowa spedycji w każdym przypadku obejmowała zorganizowanie transportu towarów. W szczególności z cytowanego wyżej fragmentu przedmiotowego wyroku wynika, że: "Zakres umowy spedycji zależy zatem od jej treści. Może polegać na czynnościach związanych z (...) załadunkiem na środek przewozu (...).

Zdaniem Wnioskodawcy rozpoznanie obowiązku podatkowego wg reguły wyrażonej w przepisie art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), zwanej dalej u.p.t.u., tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług winno być stosowane także do tych usług spedycyjnych, w ramach których Spółka nie organizuje samego transportu (przewozu) towarów. W szczególności odnosi się to do świadczonych przez Wnioskodawcę usług obsługi kontenerów, które obejmują przeładunek towarów i kontenerów wraz z składowaniem.

Usługi te są Świadczone przez Spółkę jako spedytora na podstawie otrzymywanego od kontrahenta zlecenia spedycyjnego. Ponadto usługi te, jako świadczone w terminalu transportowym są w każdym przypadku związane z przewozem towarów, choć nie zawsze organizowanym przez Wnioskodawcę. Z przywołanego jednak powyżej przepisu Kodeksu cywilnego oraz orzeczenia NSA nie wynika, aby inne usługi świadczone przez spedytora musiały być związane z usługą transportową (przewozową) organizowaną przez samego spedytora. Niejednokrotnie dla zrealizowania kompleksowej usługi transportowej zaangażowanych zostaje wielu spedytorów, którzy wykonują dla swoich kontrahentów różne czynności - działalność wszystkich ich jednak wiążą się z przewozem ładunku i wyczerpuje definicję usług spedycji.

Wreszcie zauważyć należy, że świadczenie usług obsługi kontenerów w terminalu, które to usługi obejmują przeładunek kontenerów wraz z ich składowaniem, związane jest z odbiorem przesyłki, w tym przypadku kontenera, to zaś wprost wyczerpuje definicję spedycji zawartą w Kodeksie cywilnym.

W ocenie Wnioskodawcy zatem świadczenie usług dodatkowych (innych niż sama organizacja przewozu ładunku) tj. takich jak przeładunek i składowanie, które przedstawiono w niniejszym wniosku, należy traktować jako element jednej złożonej usługi spedycyjnej, co powoduje, że moment powstania obowiązku podatkowego, w stosunku do tych usług, będzie rozpoznawany zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT - to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Zgodnie z art. 794 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem.

Spedytor oprócz wysłania lub odbioru przesyłki, jak wynika z art. 797 - 799 ww. ustawy - Kodeks cywilny, zobowiązany jest m.in. do:

* podejmowania czynności potrzebnych do uzyskania zwrotu nienależnie pobranych sum z tytułu przewoźnego, cła i innych należności związanych z przewozem przesyłki,

* podjęcia czynności potrzebnych do zabezpieczenia praw dającego zlecenie lub osoby przez niego wskazanej względem przewoźnika albo innego spedytora,

* ponoszenia odpowiedzialności za przewoźników i dalszych spedytorów, którymi posługuje się przy wykonywaniu zlecenia.

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zawiera przede wszystkim art. 19 ustawy o VAT.

Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z ust. 1 tego artykułu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy, stosownie do brzmienia art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W myśl ust. 13 pkt 2 lit. b) powołanego artykułu, w przypadku świadczenia usług spedycyjnych i przeładunkowych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania tych usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w związku z działalnością prowadzoną przez Spółkę mają miejsce sytuacje, w których kontrahent zleca Wnioskodawcy do wykonania w ramach usługi spedycyjnej określone czynności, jednakże bez samej usługi zorganizowania transportu (przewozu) towarów. Przykładowo w ramach oferty spedycyjnej Spółka oferuje swoim kontrahentom obsługę kontenerów w terminalu, która obejmuje przeładunek kontenerów wraz z składowaniem.

Wszystkie swoje usługi Wnioskodawca realizuje na podstawie otrzymanych od kontrahentów zleceń spedycyjnych i po akceptacji przez kontrahenta obowiązujących u Wnioskodawcy ogólnych warunków zamówień.

Ponadto, jak podaje Wnioskodawca, w każdym przypadku wszystkie usługi (czynności) wykonywane przez Spółkę są związane z transportem (przewozem) ładunków - są bowiem wykonywane w terminalu, gdzie następuje obsługa przewożonych towarów, choć jak przedstawiono to powyżej, nie w każdym przypadku to Wnioskodawca musi być organizatorem samego transportu.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą momentu powstania obowiązku podatkowego co do usług spedycyjnych, które nie obejmują samej organizacji transportu (przewozu) towarów, a polegających na wykonaniu przez Spółkę czynności obsługi kontenerów w terminalu i obejmujących przeładunek towarów, kontenerów wraz z ich składowaniem.

W komentarzu do art. 794 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zamieszczonym w Z. Gawlik, A. Janiak, A. Kidyba, K. Kopaczyńska-Pieczniak, G. Kozieł, E. Niezbecka, T. Sokołowski, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, LEX, 2010, pkt 5 w następujący sposób przedstawiono zagadnienia dotyczące umowy spedycji:

Elementami przedmiotowo istotnymi umowy spedycji jest zobowiązanie się spedytora albo do wysłania, albo do odbioru przesyłki na zlecenie klienta. Ponadto umowa powinna zawierać oznaczenie przesyłki wraz ze sprecyzowaniem rodzaju i zakresu usługi spedycyjnej oraz oznaczenie wynagrodzenia należnego spedytorowi. Umowa niezawierająca postanowień wskazujących, że przedmiotem świadczenia spedytora jest jedno ze wskazanych wyżej świadczeń, nie może być uznana za umowę spedycji (L. Ogiegło, Umowa spedycji, Katowice 1978, s. 65). Zastrzeżenie to wyznacza zatem minimalną treść umowy spedycji, ponieważ z reguły zobowiązanie spedytora obejmuje wiele dodatkowych czynności zarówno faktycznych, jak i prawnych. Czynności spedycyjne mogą obejmować przemieszczenie przesyłki na przestrzeni między miejscem zamieszkania (siedzibą) dającego zlecenie a miejscem nadania przesyłki, jej pakowanie, przechowanie i składowanie, czynności związane z troską o przesyłkę w trakcie jej przemieszczania przez przewoźnika (L. Ogiegło (w:) System prawa prywatnego, t. 7, 2001, s. 589; W. Górski, Pojęcie spedycji, RPiE 1958, z. 4, s. 45; J. Rajski, Umowa spedycji, NP 1969, nr 7-8, s. 1090). Usługi spedycyjne mają zatem zasadniczo charakter fachowej pomocy w obsłudze przewozu towarowego. Pomoc ta z reguły powinna obejmować także udzielanie porad co do sporządzania dokumentów handlowych związanych z przewozem w taki sposób, jaki jest niezbędny do uniknięcia trudności w odbiorze przesyłek (wyrok SN z 18 stycznia 1971 r., I CR 566/70, OSNC 1971, nr 9, poz. 157).

Zatem jeżeli chodzi o "inne usługi związane z przewozem przesyłki", to do spedycyjnych zaliczamy grupę różnorodnych czynności, które swój spedycyjny charakter będą zawdzięczały współwystępowaniu z wysłaniem lub odbiorem przesyłki, natomiast samodzielnie nie będą mogły stanowić odrębnego przedmiotu umowy spedycji (np. udzielanie informacji i porad taryfowych, celnych itp., piecza nad przesyłką w czasie przewozu lub czuwanie nad przebiegiem jej przewozu, ważenie, cechowanie, sortowanie itp., zawieranie umów ubezpieczenia przesyłki), ponieważ w wypadku umowy o pojedynczą tego rodzaju usługę prawidłowa będzie jej subsumcja pod inny reżim prawny (np. przepisy o zleceniu albo o dziele)." (Kodeks cywilny. Komentarz do artykułów 450-1088. Tom II pod red. prof. dr hab. Krzysztofa Pietrzykowskiego, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2005, s.637-638).

Ponadto w orzecznictwie prezentowane są poglądy, że zadaniem spedytora jest organizacja przewozu oraz wykonywanie innych czynności związanych z przewozem (zadaniem nie jest natomiast przewóz), a o tym jaka umowa została zawarta decyduje treść zobowiązania a nie rodzaj podejmowanych w ramach niej czynności (wyrok SN z dnia 6 października 2004 r. sygn. I CK 199/04). Podobny pogląd wynika także z cytowanego przez Wnioskodawcę wyroku NSA we Wrocławiu z dnia 7 marca 2002 r., sygn. I SA/Wr 2032/99, a mianowicie to, że przedmiotem usług spedycyjnych mogą być różne czynności związane z przewozem. Wnioskodawca argumentuje, że Sąd w tym wyroku nie wskazuje, aby umowa spedycji w każdym przypadku obejmowała zorganizowanie transportu. Należy zaznaczyć, że Sąd również nie wskazuje, aby należało traktować inne, pomocnicze usługi w sytuacji, gdy nie są związane z organizacją transportu jako usługi spedycyjne. Wręcz przeciwnie - wskazuje, że usługi spedycyjne są związane z przewozem. A z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że ten transport nie jest organizowany przez Wnioskodawcę.

Z założenia jednakże spedytor nie jest jednocześnie przewoźnikiem, a jeżeli sam miałby dokonać przewozu, zawiera dodatkową umowę na podstawie art. 774 ww. Kodeksu cywilnego przybierając także prawa i obowiązki przewoźnika (art. 800 ww. Kodeksu cywilnego). Jego celem i istotą jest zastępowanie użytkowników transportu w wykonywaniu rozmaitych, często skomplikowanych i uciążliwych, czynności niezbędnych w organizacji procesu transportowego przesyłki.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy na rzecz kontrahenta określone czynności, jednakże bez samej usługi zorganizowania transportu (przewozu) towarów. Usługi te polegają na wykonaniu przez Spółkę czynności obsługi kontenerów w terminalu i obejmujących przeładunek towarów, kontenerów wraz z ich składowaniem.

Okoliczność, że Wnioskodawca jest spedytorem nie oznacza automatycznie, że wykonując pojedynczą usługę niezwiązaną z organizacją transportu przez Spółkę zawarł w istocie umowę spedycji. Nie każda bowiem umowa zawarta przez podmiot posiadający status spedytora jest umową spedycji. W każdym przypadku podstawą kwalifikacji jest jej treść, a dokładnie treść zobowiązania.

Wprawdzie jak Wnioskodawca podaje, usługi te są związane z transportem (przewozem ładunków), ale jednocześnie sam Wnioskodawca nie organizuje tego transportu.

Zatem w odniesieniu do wykonania usług, które nie obejmują samej organizacji transportu (przewozu) towarów, a polegają na wykonaniu czynności obsługi kontenerów w terminalu obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19 ust. 1 lub 4 ustawy o VAT, tj. z chwilą wykonania usługi, a jeżeli wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą - z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania wykonania usługi.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto nadmienia się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym lub stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), rozpatrzone.

Niniejszą interpretacją został załatwiony wniosek w części dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku wykonania usług spedycyjnych, które nie obejmują samej organizacji transportu (przewozu) towarów, a polegają na wykonaniu czynności obsługi kontenerów w terminalu. Rozstrzygnięcie w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku wykonania usługi spedycyjnej będącej usługą złożoną z usługi organizacji transportu oraz innych usług dodatkowych zostało zawarte w interpretacji nr IBPP1/443-258/11/MS z dnia 20 kwietnia 2011 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.