IBPP4/443-254/13/BP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2013 r. (data wpływu 3 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

"X" S.A. (dalej: "Spółka") prowadzi działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.; dalej: "uslawa o podatku akcyzowym", "ustawa akcyzowa").

Zakres prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej obejmuje w szczególności wydobycie oraz sprzedaż węgla kamiennego o kodzie CN 2701. W celu uzyskania węgla kamiennego o wyższej jakości, wydobyty surowy węgiel poddawany jest procesom wzbogacania w należących do Spółki zakładach przeróbczych. W ramach przeprowadzanych procesów wzbogacania z surowego węgla zostają wydzielone gotowe wyroby węglowe objęte kodem CN 2701 (dalej: "gotowe wyroby węglowe") charakteryzujące się parametrami jakościowymi zdecydowanie wyższymi od surowego węgla. Powyższym operacjom przeróbczym zawsze towarzyszy wydzielanie różnego rodzaju odpadów, których ilość uzależniona jest przede wszystkim od jakości surowego węgla - tj. zawartości czystego węgla. Przy czym zarówno surowy węgiel jak i gotowe wyroby węglowe sklasyfikowane są pod tym samym kodem Nomenklatury Scalonej - CN 2701.

W celu poddania surowego węgla wyżej opisanym procesom wzbogacania, bezpośrednio po wydobyciu surowy węgiel transportowany jest z szybów kopalń należących do Spółki do zakładów przeróbczych. Jednocześnie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej mogą mieć miejsce sytuacje, w których surowy węgiel przed poddaniem go procesom wzbogacania magazynowany jest na tzw. składowiskach technologicznych. Sytuacje takie mają miejsce zazwyczaj wskutek czasowych postojów odstawy urobku bądź postojów zakładów przeróbczych.

W ramach prowadzonej działalności do wyżej opisanego magazynowania surowego węgla przed poddaniem go procesom przeróbczym Spółka wykorzystuje składowiska technologiczne.

Wspomniane składowiska technologiczne wykorzystywane są jedynie do magazynowania surowego węgla, m.in. w przypadkach czasowych postojów odstawy urobku bądź w razie postojów zakładu przeróbczego. W takich sytuacjach, surowy węgiel po wydobyciu kierowany jest na dane składowisko technologiczne przy wykorzystaniu zwałowych przenośników taśmowych. Natomiast transport surowego węgla ze składowiska technologicznego odbywa się przede wszystkim przy wykorzystaniu przenośników zgrzebłowych oraz ciągu przenośników taśmowych odstawy, za pomocą których surowy węgiel trafia do zakładu przeróbczego, gdzie poddawany jest procesom wzbogacania. Po zakończeniu procesu wzbogacania, gotowe wyroby węglowe nie są magazynowane na wspomnianym składowisku technologicznym. Gotowe wyroby węglowe są załadowywane na środki transportu (głównie kolejowe i drogowe) lub trafiają na inne składowiska wyrobów węglowych, skąd następnie są odpowiednio kierowane do załadunku na środki transportu.

Jednocześnie Spółka pragnie ponownie podkreślić, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie zdarzają się sytuacje, w których magazynowany na składowisku technologicznym surowy węgiel byłby wydawany kontrahentom bez uprzedniego poddania go procesom wzbogacania bądź w których na wspomnianym składowisku technologicznym byłyby magazynowane gotowe wyroby węglowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2012 r. magazynowany na składowisku technologicznym surowy węgiel, który następnie zużywany jest do produkcji gotowych wyrobów węglowych będzie wyrobem akcyzowym, do którego zastosowanie znajdą przepisy ustawy akcyzowej.

Zdaniem Wnioskodawcy w stanie prawnym po 1 stycznia 2012 r. zmagazynowany na składowisku technologicznym surowy węgiel, który następnie jest zużywany do produkcji gotowych wyrobów węglowych nie będzie stanowić wyrobu akcyzowego podlegającego przepisom ustawy akcyzowej. Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.; dalej "ustawa akcyzowa") reguluje zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym (dalej "akcyza") wyrobów takich jak produkty energetyczne, energia elektryczna, produkty tytoniowe czy też wyroby alkoholowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy akcyzowej opodatkowaniu akcyzą podlegają wyroby akcyzowe oraz samochody osobowe.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej pojęcie wyroby akcyzowe oznacza "wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe określone w załączniku nr 1 do ustawy".

Załącznik nr 1, zawierający wykaz wyrobów akcyzowych oparty o kody Nomenklatury Scalonej (CN), w pozycji 19 zawiera produkty sklasyfikowane pod kodem ex CN 2701, opisane jako "węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych".

Należy wskazać, że w załączniku nr 1 do ustawy akcyzowej wprowadzono w opisie kodu CN 2701 dookreślenie "jeżeli przeznaczone są do celów opałowych". Istnienie takiego zapisu ustawy pozwala jednoznacznie stwierdzić, że polski ustawodawca nie obejmuje zakresem przedmiotowym ustawy akcyzowej węgla objętego pozycją CN 2701 i wykorzystywanego do celów innych niż opałowe. Tym samym, do wyrobów akcyzowych nie można zaliczyć węgla, w tym węgla surowego objętego pozycją CN 2701, jeżeli jest przeznaczony do celów innych niż opałowe.

Natomiast określenie katalogu wyrobów energetycznych, wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej, możliwe jest na podstawie art. 86 ust. 1 i nast. tej ustawy. Zgodnie z art. 86 ust. 1, "do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby (...) objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715". W konsekwencji, wyrobami energetycznymi, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy akcyzowej są wyłącznie te wyroby, które zostały wymienione przez ustawodawcę w załączniku nr 1. Tym samym, węgiel surowy sklasyfikowany pod kodem CN 2701 zużywany do celów innych niż opałowe, nie stanowi na gruncie przepisów ustawy akcyzowej zarówno wyrobu energetycznego, jak i wyrobu akcyzowego, a więc w konsekwencji nie podlega przepisom ustawy akcyzowej.

W świetle przytoczonych powyżej regulacji unijnych oraz przepisów ustawy akcyzowej, w celu ustalenia czy magazynowany na składowisku technologicznym węgiel surowy, który następnie wykorzystywany jest w procesie technologicznym do produkcji gotowych wyrobów węglowych, stanowi wyrób akcyzowy podlegający ustawie akcyzowej, konieczne jest ustalenie czy w trakcie procesu wzbogacania przeprowadzanego w zakładzie przeróbczym zużywany jest on do celów opałowych.

Spółka pragnie wskazać, że ustawa o podatku akcyzowym ani prawo unijne nie definiują pojęcia celu opałowego, dlatego też w celu dokonania prawidłowej wykładni tego terminu należy sięgnąć do jego potocznego rozumienia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (red. M Szymczak, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 1998, s. 501) słowo opał oznacza "to czym się pali (np. w piecu), materiał służący do ogrzewania", zaś opałowy "dotyczący opału (...), służący do palenia". Zatem w potocznym znaczeniu cel opałowy oznacza wytworzenie ciepła w określony sposób, tj. przez spalanie różnego rodzaju materiałów (stałych, ciekłych lub gazowych) celem ogrzania np. pomieszczenia lub osoby. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, z celem opałowym będziemy mieć do czynienia, gdy wytworzenie ciepła (ogrzewanie) stanowić będzie ostateczny cel zużycia (np. spalenia) danego wyrobu.

Biorąc pod uwagę powyższe, wykładnia językowa zwrotu przeznaczone do celów opałowych wskazuje na to, że opodatkowany jest taki węgiel surowy, który przeznaczony jest do spalenia lub ogrzania - czy też szerzej - do celów wytworzenia wysokiej temperatury. W przedstawionej sytuacji, celem zużycia węgla surowego nie jest uzyskanie wysokiej temperatury (nawet ubocznie), ale celem tym jest wyprodukowanie z niego gotowych wyrobów węglowych. Dla ilustracji można podkreślić, że do celów opałowych jest używane drewno w piecu (po to aby ogrzać ludzi, pomieszczenie albo przygotować posiłek), ale do celów opałowych nie jest używane drewno, gdy służy do budowy domu.

Cel opałowy został również zdefiniowany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-240/01 z 30 kwietnia 2004 r. Zgodnie z uzasadnieniem "cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia »użycie jako paliwa opałowe« (...), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. We wszystkich tych przypadkach oleje mineralne ulegają zużyciu i stąd muszą być opodatkowane akcyzą".

Z orzeczenia tego jednoznacznie wynika, że oleje mineralne są wtedy użyte jako paliwo opałowe, gdy (1) ulegają one spalaniu, w ten sposób (2) wytworzona jest energia cieplna, która (3) używana jest do ogrzewania - nawet jeżeli to ogrzewanie służy do np. przetopu metalu.

W przypadku przedstawionego zdarzenia węgiel surowy nie jest spalany w celu wytworzenia energii cieplnej. W wyniku zachodzącego procesu technologicznego wzbogacania węgla surowego powstają gotowe wyroby węglowe objęte pozycją CN 2701. Cały proces nie ma na celu wytworzenia energii cieplnej, ale wytworzenie gotowych wyrobów węglowych.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy opisany powyżej proces przetworzenia węgla surowego w celu uzyskania gotowych wyrobów węglowych pozwala jednoznacznie stwierdzić, iż węgiel surowy nie jest w tym procesie przeznaczony do celu opałowego. Węgiel surowy nie jest opałem, a jedynie surowcem służącym do produkcji gotowych wyrobów węglowych. Węgiel surowy (klasyfikowany pod kodem CN 2701) należałoby zatem uznać za surowiec służący do produkcji gotowych wyrobów węglowych (klasyfikowanych pod kodem CN 2701).

W przedmiotowej sytuacji magazynowany na składowisku technologicznym surowy węgiel w pierwszej kolejności jest dostarczany do zakładu przeróbczego z przeznaczeniem do procesu wzbogacania (celem uzyskania pożądanych parametrów fizykochemicznych), a następnie po tym procesie technologicznym jako gotowe wyroby węglowe jest przeznaczony do celów opałowych. Zatem dopiero gotowe wyroby węglowe o kodzie CN 2701, o ile będą przeznaczone do celów opałowych, będą wypełniać definicję wyrobu akcyzowego.

Spółka pragnie wskazać, iż stanowisko Spółki jesi zbieżne m.in. ze stanowiskiem zaprezentowanym w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 kwietnia 2012 r. (sygn. IBPP4/443-49/12/PK) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 24 lutego 2012 r. (sygn. ITPP3/443-232/11/JK). Podobne stanowisko zostało zawarte także w interpretacji indywidulanej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 30 października 2012 r. (sygn. IBPP4/443-461/12/EK), w której organ stwierdził, iż: "węgiel o kodzie CN 2701 wykorzystywany do procesu wzbogacania węgla kamiennego nie jest traktowany jako wyrób akcyzowy podlegający przepisom zawartym w ustawie o podatku akcyzowym albowiem nie służy do celów opałowych. Równocześnie przeznaczenie na cele opałowe przedmiotowych wyprodukowanych wyrobów będzie determinować możliwość uznania ich za wyroby akcyzowe. Tym samym dopiero wyprodukowany wyrób gotowy klasyfikowany do wyrobów węglowych przeznaczonych do celów opałowych wypełniałby definicję wyrobów akcyzowych."

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy w świetle regulacji ustawy akcyzowej, a zwłaszcza art. 2 ust. 1 pkt 1 oraz załącznika nr 1 do ustawy akcyzowej, po dniu 1 stycznia 2012 r. magazynowany na składowisku technologicznym węgiel surowy zużywany do produkcji gotowych wyrobów węglowych nie stanowi wyrobu akcyzowego, gdyż w procesie wzbogacania nie jest on wykorzystywany do celów opałowych. W konsekwencji magazynowany na składowisku technologicznym węgiel surowy nie będzie objęty zakresem przedmiotowym ustawy akcyzowej. Dopiero powstałe gotowe wyroby węglowe zaliczane będą do wyrobów węglowych i równocześnie będą stanowić wyrób akcyzowy, o ile będą przeznaczone do celów opałowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy; przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika nr 1 pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Jednocześnie zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 2 do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715.

W tym miejscu warto wskazać, że zwrot zużyty do celów opałowych był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 30 kwietnia 2001 r. w sprawie o sygn. C-240/01 Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec, gdzie w uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że pomimo braku w przepisach unijnych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji. Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania wyrobu jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że celem nałożenia na przedmiotowe wyroby podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe, jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których wyroby ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. Trybunał stwierdził, iż we wszystkich tych przypadkach wyroby ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą (por. Akcyza w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, pod red. A. Kalinowskiej i Sz. Parulskiego, Warszawa 2006, s. 31-35 i 76-80).

Z wniosku wynika, że "X" prowadzi działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy. Zakres prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej obejmuje w szczególności wydobycie oraz sprzedaż węgla kamiennego o kodzie CN 2701.

W celu uzyskania węgla kamiennego o wyższej jakości, wydobyty surowy węgiel poddawany jest procesom wzbogacania w należących do Spółki zakładach przeróbczych. W ramach przeprowadzanych procesów wzbogacania z surowego węgla zostają wydzielone gotowe wyroby węglowe objęte kodem CN 2701 charakteryzujące się parametrami jakościowymi zdecydowanie wyższymi od surowego węgla. Powyższym operacjom przeróbczym zawsze towarzyszy wydzielanie różnego rodzaju odpadów, których ilość uzależniona jest przede wszystkim od jakości surowego węgla - tj. zawartości czystego węgla. Przy czym zarówno surowy węgiel jak i gotowe wyroby węglowe sklasyfikowane są pod tym samym kodem Nomenklatury Scalonej - CN 2701.

W celu poddania surowego węgla wyżej opisanym procesom wzbogacania, bezpośrednio po wydobyciu surowy węgiel transportowany jest z szybów kopalń należących do Spółki do zakładów przeróbczych. Jednocześnie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej mogą mieć miejsce sytuacje, w których surowy węgiel przed poddaniem go procesom wzbogacania magazynowany jest na tzw. składowiskach technologicznych. Sytuacje takie mają miejsce zazwyczaj wskutek czasowych postojów odstawy urobku bądź postojów zakładów przeróbczych.

W ramach prowadzonej działalności do wyżej opisanego magazynowania surowego węgla przed poddaniem go procesom przeróbczym Spółka wykorzystuje składowiska technologiczne.

Wspomniane składowiska technologiczne wykorzystywane są jedynie do magazynowania surowego węgla, m.in. w przypadkach czasowych postojów odstawy urobku bądź w razie postojów zakładu przeróbczego. W takich sytuacjach, surowy węgiel po wydobyciu kierowany jest na dane składowisko technologiczne przy wykorzystaniu zwałowych przenośników taśmowych. Natomiast transport surowego węgla ze składowiska technologicznego odbywa się przede wszystkim przy wykorzystaniu przenośników zgrzebłowych oraz ciągu przenośników taśmowych odstawy, za pomocą których surowy węgiel trafia do zakładu przeróbczego, gdzie poddawany jest procesom wzbogacania. Po zakończeniu procesu wzbogacania, gotowe wyroby węglowe nie są magazynowane na wspomnianym składowisku technologicznym. Gotowe wyroby węglowe są załadowywane na środki transportu (głównie kolejowe i drogowe) lub trafiają na inne składowiska wyrobów węglowych, skąd następnie są odpowiednio kierowane do załadunku na środki transportu.

Dokonując zatem stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy zwrócić uwagę, iż jak wskazano powyżej, stosownie do postanowień załącznika nr 1 poz. 19, za wyroby akcyzowe uznaje się klasyfikowane do kodu ex CN 2701- węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Jednocześnie zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy wyroby te jako wyroby wymienione w poz. 21 załącznika nr 1 są wyrobami węglowymi.

Przeznaczenie do celów opałowych zatem determinuje możliwość uznania ww. wyrobów za wyrób węglowy w rozumieniu ustawy jak i zarazem za wyrób akcyzowy.

W związku z powyższym należy uznać, iż węgiel o kodzie CN 2701, który jest magazynowany na składowisku technologicznym, a następnie wykorzystywany do procesu wzbogacania węgla kamiennego nie jest traktowany jako wyrób akcyzowy podlegający przepisom zawartym w ustawie o podatku akcyzowym albowiem nie służy do celów opałowych. Równocześnie przeznaczenie na cele opałowe przedmiotowych wyprodukowanych wyrobów będzie determinować możliwość uznania ich za wyroby akcyzowe. Tym samym dopiero wyprodukowany wyrób gotowy klasyfikowany do wyrobów węglowych przeznaczonych do celów opałowych wypełniałby definicję wyrobów akcyzowych.

Mając zatem powyższe na uwadze, skoro w przedmiotowej sytuacji węgiel nie będzie przeznaczony i zużyty do celów opałowych nie będzie on wyrobem węglowym (wyrobem akcyzowym) podlegającym ustawie o podatku akcyzowym. Natomiast jeżeli Wnioskodawca w kolejnym etapie wyrób gotowy - węgiel wzbogacony o kodzie CN 2701 przeznaczy do celów opałowych to wtedy będzie on wyrobem akcyzowym podlegającym ustawie o podatku akcyzowym.

W tym miejscu tut. organ zaznacza, iż nie podziela stanowiska Wnioskodawcy uznającego, że przedmiotowe wyroby węglowe nie są wyrobem energetycznym. Jak stanowi bowiem art. 86 ust. 1 pkt 2 do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715. Tym samym wyroby węglowe objęte przedmiotowym wnioskiem tj. o kodzie CN 2701 które nie są przeznaczone do celów opałowych są wyrobami energetycznymi, dla których jednakże ustawa o podatku akcyzowym nie ma zastosowania, gdyż w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy takie wyroby energetyczne nie przeznaczone do celów opałowych nie są wyrobami wymienionymi w załączniku nr 1 przez co nie są wyrobami akcyzowymi. Powyższe nie ma jednak wpływu na stanowisko tut. organu przedstawione wyżej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.