IBPP4/443-181/08/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2008 r. (data wpływu 3 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas fiskalnych w przypadku wznowienia prowadzenia działalności gospodarczej po likwidacji - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas fiskalnych w przypadku wznowienia prowadzenia działalności gospodarczej po likwidacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 15 czerwca 2000 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Przedmiotem zarejestrowanej działalności był handel artykułami spożywczymi. W sierpniu 2000 r. Wnioskodawca przekroczył obrót powodujący utratę zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług i w dniu 11 sierpnia 2000 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję potwierdzającą zgłoszenie rejestracyjne podatnika podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego.

W dniu 2 listopada 2000 r. Wnioskodawca dokonał fiskalizacji kasy rejestrującej w związku z przekroczeniem obrotu na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Ww. urządzenie Wnioskodawca użytkował aż do dnia likwidacji tj. 10 sierpnia 2005 r.

W dniu 16 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym druk VAT-Z informujący o zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej z dniem 10 sierpnia 2005 r.

W dniu 10 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca zakończył działalność gospodarczą, zgłaszając ten fakt w Urzędzie Miejskim, na okoliczność czego wydana została decyzja Burmistrza o wykreśleniu Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy z ewidencji działalności gospodarczej.

W dniu 1 sierpnia 2006 r. Wnioskodawca ponownie zgłosił działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu działalności gastronomicznej oraz sprzedaży wyrobów tytoniowych.

W dniu 23 sierpnia 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał potwierdzenie zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT czynnego.

W prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności rozpoczętej w dniu 1 sierpnia 2006 r. nie rejestrował on obrotu na rzecz podmiotów wymienionych w art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku VAT przy użyciu kasy fiskalnej w oparciu o rozporządzenie Ministerstwa Finansów z dnia 28 marca 2006 r. Podatek należny z utargu liczony był w oparciu o strukturę zakupów. W ten sposób Wnioskodawca postępował do dnia 31 października 2008 r. Od dnia 1 listopada 2008 r. utarg rejestrowany był przy użyciu kasy rejestrującej z uwagi na treść rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 2008 r. obligującego podmioty dokonujące dostawy napojów alkoholowych do rejestracji ww. dostaw z użyciem kasy fiskalnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca miał obowiązek rejestracji utargów od dnia 1 sierpnia 2006 r. przy użyciu kasy rejestrującej.

Zdaniem Wnioskodawcy, rozpoczynając działalność gospodarczą w sierpniu 2006 r. jako nowy podmiot w podatku od towarów i usług, mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od rejestracji utargów z użyciem kasy fiskalnej na podstawie § 3 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2006 r. w sprawie kas rejestrujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W myśl przepisu art. 111 ust. 1 tej ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

Rozporządzeniem obowiązującym w tym zakresie od dnia 1 kwietnia 2006 r. do dnia 30 czerwca 2007 r. było rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2006 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 51. poz. 375 z późn. zm.).

Zgodnie z przepisem § 3 ust. 1 pkt 3 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w okresie do dnia 31 grudnia 2006 r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania.

Ponadto stosownie do § 3 ust. 6 rozporządzenia, do dnia 31 grudnia 2006 r. zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania również podatników rozpoczynających sprzedaż w 2006 r., z tym że w przypadku przekroczenia kwoty obrotów w wysokości 20.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, zwolnienie obowiązuje do dnia przekroczenia tej kwoty.

Odnosząc się do zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego, w kwestii zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku ponownego podjęcia działalności gospodarczej, istotnym staje się ustalenie bytu prawnopodatkowego Wnioskodawcy w przedstawionej sytuacji. Tym samym należy rozstrzygnąć kwestię czy Wnioskodawca może być w świetle przepisów prawa, uznany za podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą, czy też jest on, z racji wcześniej prowadzonej działalności gospodarczej, podatnikiem podatku od towarów i usług kontynuującym sprzedaż.

Zgodnie z treścią art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielne działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Stosownie do postanowień ww. ust. 2 "działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców (...), również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy".

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują zatem odrębnie kategorii podatnika rozpoczynającego sprzedaż (działalność) i nie precyzują kiedy mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług rozpoczynającym, a kiedy z podatnikiem kontynuującym działalność gospodarczą.

Jak wynika z treści art. 96 ust. 1 powołanej ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15 - z uwzględnieniem wyjątków określonych w przepisie art. 96 ust. 3, są obowiązane przed dokonaniem pierwszej czynności opodatkowanej, wymienionej w art. 5 ustawy, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 15 czerwca 2000 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej. Przedmiotem zarejestrowanej działalności był handel artykułami spożywczymi. Ponadto obrót osiągnięty przez Wnioskodawcę w 2000 r. tj. w roku rozpoczęcia działalności przekroczył kwotę uprawniającą do zwolnienia z ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy użyciu kasy rejestrującej, a w związku z tym w dniu 2 listopada 2000 r. Wnioskodawca dokonał fiskalizacji kasy rejestrującej w związku z przekroczeniem obrotu na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż wobec Wnioskodawcy powstał w 2000 r. obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejsestrującej.

W sierpniu 2005 r. Wnioskodawca zlikwidował prowadzoną działalność, zaś w dniu 1 sierpnia 2006 r. Wnioskodawca ponownie zgłosił działalność gospodarczą polegającą na działalności gastronomicznej oraz sprzedaży wyrobów tytoniowych.

W tym miejscu należy podkreślić, że zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wyniku likwidacji działalności przez osobę fizyczną, a następnie ponowne (po 12 miesiącach) rozpoczęcie ich wykonywania, bez względu na to, czy o tym samym profilu czy innym, powoduje, iż mamy do czynienia z tym samym podatnikiem posługującym się tym samym Numerem Identyfikacji Podatkowej (NIP). Wznowienie działalności po rocznej przerwie spowodowanej likwidacją działalności w rozumieniu odrębnych przepisów, nie ma wpływu na byt osoby fizycznej jako podatnika podatku od towarów i usług. Ustanie bytu prawnopodatkowego w zakresie podatku od towarów i usług powoduje bowiem zmiana formy prawnej prowadzonej działalności, np. zlikwidowanie działalności prowadzonej jednoosobowo jako osoba fizyczna i podjęcie w formie spółki cywilnej lub odwrotnie, a nie zaniechanie na pewien czas wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca, w momencie ponownego podjęcia działalności gospodarczej, był podmiotem kontynuującym działalność gospodarczą, a nie podmiotem rozpoczynającym wykonywanie działalności gospodarczej.

Uwzględniając powyższe tutejszy organ stwierdza, że w związku ze wznowieniem prowadzenia działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku rozpoczęcia ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej w przypadku Wnioskodawcy będą miały zastosowanie powołane przepisy § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2006 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 51, poz. 375 z późn. zm.) w związku z czym Wnioskodawca miał obowiązek rejestracji utargów od dnia 1 sierpnia 2006 r. przy użyciu kasy rejestrującej, bowiem wcześniej powstał wobec niego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego za pomocą kasy rejestrującej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 -101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.