IBPP4/443-1746/11/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie zwolnienia od podatku VAT usług reprograficznych w zakresie powielenia w bibliotece materiałów piśmienniczych takich jak książki, czasopisma lub notatki - jest prawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie zwolnienia od podatku VAT usług reprograficznych w zakresie powielenia w bibliotece materiałów piśmienniczych takich jak książki, czasopisma lub notatki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z świadczeniem przez Miejska Bibliotekę Publiczną w J. usług edukacyjnych, kulturalnych, popularyzatorskich takich jak między innymi usługi reprograficzne (tj. kopiowanie, powielanie różnymi metodami materiałów piśmienniczych, zdjęć itp.) wynikły wątpliwości dotyczące możliwości zwolnienia powyższych działań od zapłaty podatku od towarów i usług.

Miejska Biblioteka Publiczna - wpisana do Księgi Rejestrowej Instytucji Kultury w J. prowadzonego przez miasto J. zajmuje się zgodnie ze statutem m.in. zaspokajaniem potrzeb edukacyjnych, informacyjnych i kulturalnych, uczestniczy w upowszechnianiu wiedzy i kultury oraz stwarza warunki do wzbogacania wiedzy i kształtowania zainteresowań, a w szczególności popularyzowaniu czytania i dostępu do materiałów piśmienniczych. W ramach tych zadań istnieje możliwość powielenia w bibliotece materiałów piśmienniczych takich jak książki, czasopisma lub notatki. Za powyższe działania, biblioteka pobiera niewielkie opłaty określone w zarządzeniu dyrektora biblioteki, które w całości są przeznaczane na pokrycie wydatków z obsługą urządzeń kopiujących.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz. U. Nr 85, poz. 539 z późn. zm.), takie działania mają na celu edukację kulturalną i wychowanie przez sztukę, tworzyć warunki dla rozwoju zainteresowań wiedzą i sztuką, co jest też zgodne z art. 32 ust. 1-2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 z późn. zm.).

W świetle powyższych aktów prawnych wydaje się, że usługi reprograficzne należy zaliczyć do działalności edukacyjno-kulturalnej, a także działań bibliotecznych wskazanych w art. 4 ust. 1 ustawy o bibliotekach. Dlatego należy domniemywać, że takie usługi, świadczone przez biblioteki powinny być zwolnione z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a), jako usługi kulturalne świadczone przez m.in. instytucje kultury, do których zalicza się biblioteki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Bardzo proszę o informacje, czy przedstawione przypadki działalności Biblioteki polegające na świadczeniu usług reprograficznych stanowią usługi zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane formy działalności odpłatnej mogą podlegać zwolnieniu z podatku VAT, stanowią bowiem usługi kulturalne, które służą zaspokajaniu potrzeb edukacyjnych, informacyjnych i kulturalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy na podstawie art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym na mocy art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r. "zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a), nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a), stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 19 ustawy o VAT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

Analizując powołane wyżej regulacje należy zauważyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Ponadto warunkiem zwolnienia jest nieosiąganie przez te podmioty w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku osiągnięcia zysków przeznaczania ich w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Ustosunkowując się do powyższego wskazać należy w pierwszej kolejności, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć "kultura" i "usługa kulturalna". Zatem przy dokonywaniu interpretacji ww. przepisu, posłużyć się można wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tego wyrazu. Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (...), kultura oznacza "materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory".

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 13, poz. 123 z późn. zm.), działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

Zgodnie zaś z przepisem art. ` ust. 2 działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

Z kolei zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz. U. z 1997 r. Nr 85, poz. 539 z późn. zm.), biblioteki i ich zbiory stanowią dobro narodowe oraz służą zachowaniu dziedzictwa narodowego. Biblioteki organizują i zapewniają dostęp do zasobów dorobku nauki i kultury polskiej oraz światowej. Prawo korzystania z bibliotek ma charakter powszechny, na zasadach określonych w ustawie.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy o bibliotekach, do podstawowych zadań bibliotek należy:

Zgodnie zaś z art. 4 ust. 2 ww. ustawy, do zadań bibliotek może ponadto należeć prowadzenie działalności bibliograficznej, dokumentacyjnej, naukowo-badawczej, wydawniczej, edukacyjnej, popularyzatorskiej i instrukcyjno-metodycznej.

W myśl art. 5 ww. ustawy, materiałami bibliotecznymi są w szczególności dokumenty zawierające utrwalony wyraz myśli ludzkiej, przeznaczone do rozpowszechniania, niezależnie od nośnika fizycznego i sposobu zapisu treści, a zwłaszcza: dokumenty graficzne (piśmiennicze, kartograficzne, ikonograficzne i muzyczne), dźwiękowe, wizualne, audiowizualne i elektroniczne.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, usługi bibliotek są ogólnie dostępne i bezpłatne, z zastrzeżeniem ust. 2. Ustęp drugi pkt 1 i 2 wspomnianego wyżej przepisu określa zamknięty katalog usług, za które biblioteki mogą pobierać opłaty, tj. za usługi informacyjne, bibliograficzne, reprograficzne oraz wypożyczenia międzybiblioteczne lub też za wypożyczenia materiałów audiowizualnych. W ust. 3 znajduje się kategoryczne zastrzeżenie, że wysokość opłat, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, nie może przekraczać kosztów wykonania usługi.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca (biblioteka) jest samorządową instytucją kultury wpisaną do Księgi Rejestrowej Instytucji Kultury w J. prowadzonego przez miasto J.

Wnioskodawca zajmuje się zgodnie ze statutem m.in. zaspokajaniem potrzeb edukacyjnych, informacyjnych i kulturalnych, uczestniczy w upowszechnianiu wiedzy i kultury oraz stwarza warunki do wzbogacania wiedzy i kształtowania zainteresowań, a w szczególności popularyzowaniu czytania i dostępu do materiałów piśmienniczych. W ramach tych zadań istnieje możliwość powielenia w bibliotece materiałów piśmienniczych takich jak książki, czasopisma lub notatki. Za powyższe działania, biblioteka pobiera niewielkie opłaty określone w zarządzeniu dyrektora biblioteki, które w całości są przeznaczane na pokrycie wydatków z obsługą urządzeń kopiujących.

Opierając się na ustawie o bibliotekach, która wymienia podstawowe ich zadania oraz przedmiot i formy działalności kulturalnej oraz na ustawie o organizowaniu działalności kulturalnej stwierdzić należy, że do usług kulturalnych zaliczyć można świadczone przez Zainteresowanego przypadki usług reprograficzne wskazanych we wniosku czyli kopiowanie, powielanie w bibliotece materiałów piśmienniczych takich jak książki, czasopisma lub notatki.

Powyższe usługi są związane z obsługą użytkowników, przede wszystkim udostępnianiem zbiorów oraz prowadzeniem działalności informacyjnej, popularyzatorskiej, co mieści się w pojęciu działalności kulturalnej, polegającej na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Nadmienić w tym miejscu wypada, że nie wszystkie usługi kulturalne wykonywane przez instytucje kultury korzystają ze zwolnienia od podatku VAT. Nie można bowiem pominąć wyłączeń określonych przez ustawodawcę w przywołanym na wstępie art. 43 ust. 19. Zwolnienie nie będzie miało zastosowania na przykład do usług związanych z wykonywaniem nagrań na wszelkich nośnikach czyli w przypadku nagrywania - kopiowania plików cyfrowych czy graficznych na płycie CD.

Przenosząc poczynione wyżej ustalenia na grunt rozpatrywanego zagadnienia stwierdzić należy, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi reprograficzne w zakresie powielania czyli wykonywania w bibliotece odbitek materiałów piśmienniczych takich jak książki, czasopisma lub notatki za które pobierane są niewielkie opłaty określone w zarządzeniu dyrektora przeznaczane w całości na pokrycie wydatków związanych z obsługą urządzeń kopiujących, jako usługi kulturalne będą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 cyt. w sentencji ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.