IBPP4/443-16/08/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2008 r. (data wpływu 27 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku umieszczania nazwy towaru na paragonie drukowanym przez kasę rejestrującą - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 października 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku umieszczania nazwy towaru na paragonie drukowanym przez kasę rejestrującą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi zakład usług remontowo-budowlanych, wod.-kan, CO i gazu. W ramach prowadzonej działalności świadczy między innymi usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Obroty z prowadzonej działalności są rejestrowane przy użyciu kasy fiskalnej. Na żądanie odbiorców usług Wnioskodawca wystawia faktury VAT, do których dołączony jest paragon fiskalny drukowany przez kasę, na którym widnieje informacja dotycząca nazwy usługi: "rob. rem. bud. 7". Na fakturze natomiast Wnioskodawca określił rodzaj obiektu, w którym te roboty były prowadzone "KOB 111". Zakres przedmiotowy faktury i paragonu obejmował remont łazienki polegający na: wymianie instalacji wodociągowej, kanalizacyjnej i częściowo centralnego ogrzewania, licowanie ścian łazienki płytkami ceramicznymi. Zadanie remontu polegało na usunięciu barier architektonicznych dla osób niepełnosprawnych i było współfinansowane przez zleceniodawcę - osobę fizyczną i w określonym procencie przez Starostwo Powiatowe w O. Ś. w ramach funduszu PCPR. Roboty prowadzone opisane wyżej dotyczyły obiektu o powierzchni nie przekraczającej limitu określonego w ust. 12b art. 42 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy informacja na wydrukowanym paragonie spełnia warunki określone w § 4 ust. 1 pkt 6 lit. e) przepisu prawnego wymienionego w rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 z późn. zm.) i nie powoduje wadliwości prowadzonej ewidencji w rozumieniu art. 55 § 23 ustawy - Kodeks karny skarbowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, informacja na paragonie określa właściwie rodzaj robót. Dla całkowitej jasności można na paragonie podawać rodzaj klasyfikacji PKOB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Ustawa o VAT nakazuje zapewnienie konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie nakazując uwzględnienie powyższego w aktach wykonawczych Ministra Finansów (art. 111 ust. 9 ustawy o VAT).

Obowiązujące w tym zakresie do dnia 30 listopada 2008 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem, szczegółowo określa m.in. wymogi, co do treści paragonu fiskalnego (§ 4 ust. 1 pkt 6) i wydawania wydruku paragonu lub faktury VAT nabywcy (§ 5 ust. 1 pkt 1).

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

Paragon fiskalny musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (§ 4 ust. 1 pkt 10).

Należy również nadmienić, iż w obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), § 5 ust. 1 pkt 6 lit. e) (będący odpowiednikiem obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r. § 4 ust. 1 pkt 6 lit. e) rozszerzono wskazując, iż paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać: nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Z cytowanego powyżej przepisu wynika, iż na paragonie fiskalnym ma znajdować się nazwa towaru lub usługi.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć zgodnie ze "Słownikiem Języka Polskiego" PWN nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat. Oznacza to, że stosowana na paragonie fiskalnym nazwa winna być przypisana sprzedawanemu towarowi lub świadczonej usłudze i jednoznacznie je identyfikować. Nazwa towaru lub usługi na paragonie fiskalnym powinna być tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar i usługę.

Natomiast używanie nazw grup usług zamiast jednoznacznie definiującej towar lub usługę nazwy indywidualnej jest naruszeniem obowiązujących przepisów.

Jednocześnie nazwa usługi (towaru) na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jaki został zakupiony towar czy usługa. Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Nazwy grupowań według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zdaniem tut. organu, mogą być wykorzystywane do prawidłowego definiowania nazwy towarów i usług, które będą drukowane przez kasę rejestrującą na paragonie fiskalnym, ale pod tym warunkiem, że nazwa danego grupowania pozwoli jednoznacznie zidentyfikować towar czy usługę, jakie zostały faktycznie zakupione przez klienta.

Należy także wskazać, iż z § 4 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. wynika, że warunkiem niezbędnym do stosowania kasy rejestrującej jest określenie sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług.

Natomiast sposób ten określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Zauważyć również należy, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi zakład usług remontowo-budowlanych, wod.- kan, CO i gazu. W ramach prowadzonej działalności świadczy między innymi usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Obroty z prowadzonej działalności są rejestrowane przy użyciu kasy fiskalnej. Na żądanie odbiorców usług Wnioskodawca wystawia faktury VAT, do których dołączony jest paragon fiskalny drukowany przez kasę, na którym widnieje informacja dotycząca nazwy usługi: "rob. rem. bud. 7". Na fakturze natomiast Wnioskodawca określił rodzaj obiektu, w którym te roboty były prowadzone "KOB 111". Zakres przedmiotowy faktury i paragonu obejmował remont łazienki polegający na: wymianie instalacji wodociągowej, kanalizacyjnej i częściowo centralnego ogrzewania, licowanie ścian łazienki płytkami ceramicznymi. Zadanie remontu polegało na usunięciu barier architektonicznych dla osób niepełnosprawnych.

W oparciu o powołane wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż tak skonstruowana nazwa usługi na paragonie fiskalnym tj. "rob. rem. bud. 7" nie pozwala na jednoznaczną identyfikację wykonanej usługi. Nazwa wskazuje, iż przedmiotem świadczenia była usługa remontowo - budowlana, natomiast nie wskazuje jaka to była konkretnie usługa. Użyte sformułowanie rem. - bud. wskazuje na grupę obejmującą bardzo szeroki zakres usług i nie definiuje jednoznacznie wykonanej usługi.

Ewidencja obrotu i kwot podatku należnego prowadzona z zastosowaniem kas rejestrujących stanowi dowód, co do wysokości obrotu oraz kwot podatku należnego od dokonanych przez podatnika transakcji sprzedaży. W świetle powyższego paragony fiskalne, a zarazem raporty fiskalne, muszą odzwierciedlać wartość sprzedaży, a zarazem potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczej.

Jak wskazano powyżej, nazwy usług na paragonach należy tak zindywidualizować, aby nie było problemów z ich rozróżnieniem i przyporządkowaniem stawek. Zastosowana przez Wnioskodawcę nazwa usługi nie spełnia tych warunków. Wnioskodawca prowadzi zakład usług remontowo-budowlanych, zasadniczo więc wszystkie wykonywane przez niego usługi są usługami remontowo-budowlanymi, część z nich więc będzie opodatkowana stawką 7%. Nie można więc dla wszystkich tych usług, wskazać tej samej nazwy "rob. rem. bud 7". Podanie na paragonie dodatkowo symbolu PKOB, dla obiektu w którym wykonywana jest usługa, też nie pozwoli na jednoznaczne zidentyfikowanie usługi.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż zastosowana przez Wnioskodawcę nazwa usługi "rob. rem. bud. 7", nie identyfikuje wykonanej usługi w sposób wystarczająco jednoznaczny i precyzyjny, gdyż nie można określić jaka konkretnie usługa remontowo-budowlana została wykonana.

Jak wskazano powyżej sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Jednocześnie, im większy jest zakres usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Jednocześnie należy podkreślić, iż stosownie do § 5 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów (usług) i właściwego ich przyporządkowania do stawek podatków.

Zatem to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru w jednoznaczny sposób definiowała sprzedawane usługi i umożliwiała jej właściwe przyporządkowanie do stawek podatków.

Zgodnie z art. 53 § 21 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks Karny Skarbowy (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765 z późn. zm.) księgami są:

W świetle powyższego przepisu księgą jest więc każde urządzenie, które obowiązany jest prowadzić podatnik, płatnik lub inkasent i w którym wskazane podmioty obowiązane są rejestrować dla celów podatkowych określone zdarzenia.

Natomiast zgodnie z § 23 ww. art. 53 kodeksu księga wadliwa jest to księga prowadzona niezgodnie z przepisem prawa. Przepisy prawa, to wszelkie przepisy, na podstawie których prowadzone są księgi i które określają sposób ich prowadzenia. Księga powinna być prowadzona prawidłowo pod względem formalnym i materialnym, a podstawą zapisów są prawidłowo sporządzone dowody księgowe. Księgi prowadzone niezgodnie z wymogami formalnymi są księgami wadliwymi.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż zastosowane przez Wnioskodawcę oznaczenie sprzedawanej usługi, na paragonie drukowanych przez kasę rejestrującą tj "rob. rem. bud. 7", nie identyfikuje jej w sposób jednoznaczny i precyzyjny. Tak sporządzony paragon nie spełnia wymogów ewidencji, która musi być na tyle szczegółowa, aby zapewnić konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia usługi z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie tym samym powoduje wadliwość prowadzonej ewidencji w rozumieniu art. 53 § 23 ww. kodeksu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Z uwagi na fakt, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego interpretacja została udzielona w oparciu o przepisy obowiązujące do dnia 30 listopada 2008 r. Jednocześnie nadmienia się, iż zmiany w podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 grudnia 2008 r. nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.