IBPP4/443-1480/11/AZ - Korekta obrotu w związku z zastosowaniem nieprawidłowej stawki podatku VAT przy sprzedaży ewidencjonowanej za pomocą kasy fiskalnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2011 r. (data wpływu 4 października 2011 r.) uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 22 grudnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania sprzedaży i sporządzenia deklaracji VAT-7 według poprawnej wartości netto sprzedanych produktów w związku, z zastosowaniem błędnej stawki podatku VAT do sprzedaży ewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest prawidłowe.

W dniu 4 października 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorygowania sprzedaży i sporządzenia deklaracji VAT-7 według poprawnej wartości netto sprzedanych produktów w związku, z zastosowaniem błędnej stawki podatku VAT do sprzedaży ewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podczas programowania kasy rejestrującej w dniu 16 sierpnia 2011 r., zleconego w związku ze zmianą cen sprzedawanych produktów, serwisant pomyłkowo przypisał dla sprzedawanego produktu stawkę 23% VAT zamiast 8%. Błąd zauważono w dniu 5 września 2011 r. tj. dopiero po 21 dniach, gdy dokumenty wpłynęły z punktu obsługi klienta do działu księgowości. Wezwano serwisanta, który usunął pomyłkę i sporządził oświadczenie o popełnionym błędzie, w którym dokonał też podsumowania sprzedaży opodatkowanej niewłaściwą stawką VAT.

Podatnik wykonał raport, w którym wykazana została wartość sprzedaży zafiskalizowanej z zawyżoną stawką. W ewidencji korekt, odnotował zaistniałe błędy, załączył też protokół sporządzony na okoliczność powstałych nieprawidłowości oraz dowody w tej sprawie.

Dokładne wyliczenia kwot zawyżonego podatku należnego zostały przeprowadzone w oparciu o raporty dobowe wydrukowane z kasy fiskalnej - wykazane na nich wartości sprzedaży brutto oraz w oparciu o szczegółowy raport sprzedaży produktów sporządzony w systemie rozliczającym sprzedaż.

Podatnik nie zmienił kwot brutto sprzedanych towarów, korekta dotyczyła kwot netto i naliczonego należnego podatku od towarów i usług.

Ceny brutto sprzedawanych produktów nie są kalkulowane przez podatnika, lecz ustalane są w ramach podjęcia uchwały przez Radę Miasta Stołecznego w sprawie opłat za usługi przewozowe środkami lokalnego transportu zbiorowego. Sprzedaż opodatkowana jest stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług - symbol PKWiU 2008 - 49.31 Transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski. Wartość sprzedaży mylnie wprowadzonej do kasy rejestrującej z zawyżoną stawką VAT wyniosła 17 670,00 zł brutto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pomimo nieposiadania paragonów za sprzedane z nieprawidłową stawką VAT towary, (paragony wydano klientom), podatnik mógł skorygować dane dotyczące sprzedaży i sporządzić deklarację VAT-7 według danych poprawnych, czyli z zastosowaniem poprawnej stawki podatku od towarów i usług i poprawnej wartości netto sprzedanych produktów, na podstawie protokołu sporządzonego na okoliczność powstałych nieprawidłowości, dobowych raportów kasowych, szczegółowego zestawienia sprzedanych produktów wydrukowanego z systemu rozliczającego ich sprzedaż, oświadczenia serwisanta oraz notatki w zeszycie korekt.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Kasy rejestrujące zostały skonstruowane w sposób uniemożliwiający jakąkolwiek ingerencję podatnika w ich pamięć fiskalną. Korekta danej transakcji w ewidencji sprzedaży w kasie możliwa jest jedynie przed wydrukowaniem paragonu, czyli przed zapisaniem danych w pamięci fiskalnej. Kasa rejestrująca dzięki swej konstrukcji i zastosowanym zabezpieczeniom nie posiada bowiem żadnych technicznych możliwości przeprowadzenia korekty informacji zapisanych w jej pamięci. Prawa tego nie mają również podmioty wykonujące serwis techniczny, co wyraźnie odnotowano w punkcie 3 załącznika nr 6 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338). Zakaz zmiany treści paragonu jest jedynie warunkiem stosowania kas rejestrujących i nie może on zmieniać zasady wynikającej z ww. art. 29 ust. 1 i 4 ustawy o VAT, bowiem obrotem jest kwota rzeczywiście należna, a nie kwota figurująca na paragonie fiskalnym. Sprzedawca powinien mleć możliwość, a wręcz obowiązek skorygowania popełnionych błędów, a wynika to z podstawowego obowiązku każdego podatnika, czyli rzetelnego prowadzenia ewidencji podatkowych, odzwierciedlających rzeczywiste operacje gospodarcze.

O ile korygowanie faktur VAT uregulowane zostało przepisami rozporządzenia, to niestety brak jest przepisów dotyczących korekty obrotu zaewidencjonowanego w kasie fiskalnej.

Przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej, jednakże brak regulacji prawnych w tym zakresie, nie pozbawia podatnika możliwości dokonania korekty, jeżeli możliwe jest wykazanie, że obrót z danej transakcji był inny niż kwota figurująca na paragonie. Podatnik ma prawo do zaksięgowania obrotu ze sprzedaży według właściwych stawek podatku od towaru i usług i wykazania podatku w poprawnej (właściwej) stawce podatku na złożonych deklaracja VAT-7, pod warunkiem przygotowania odpowiedniej dokumentacji i ujęciu jej w zeszycie korekt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Ww. art. 109 ust. 3 wskazuje zatem na elementy, które powinna zawierać ewidencja. Zauważyć w tym miejscu należy, że ustawa o podatku VAT nie przewiduje ustalenia powszechnie obowiązującej formy ewidencji. Przytoczona regulacja wskazuje jedynie, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.).

Kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika. Ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, a w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy o VAT dotyczy bowiem tylko części sprzedaży podatnika. Jest to przede wszystkim sprzedaż niedokumentowana fakturami. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Istotą działania kasy rejestrującej jest posiadanie pamięci fiskalnej, przez którą, stosownie do treści § 2 pkt 10 powołanego rozporządzenia, należy rozumieć urządzenie umożliwiające trwały jednokrotny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy bez możliwości ich likwidacji oraz wielokrotny odczyt tych danych, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia.

Wprawdzie obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej (tak jak jest to w przypadku faktur VAT), jednakże brak regulacji prawnych w tym zakresie, nie może pozbawić podatnika możliwości dokonania korekty zaewidencjonowanego obrotu, jeżeli możliwe jest wykazanie, że obrót z danej transakcji był inny niż kwota figurująca na paragonie.

Zakaz zmiany zapisów dokonanych w kasie rejestrującej jest jedynie warunkiem stosowania tych kas i nie może on zmieniać zasady wynikającej z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Skoro kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należy prowadzić tzw. ewidencję korekt, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Mając na względzie brak szczegółowych uregulowań odnoszących się do sposobu korygowania obrotu ewidencjonowanego przy zastosowaniu kas rejestrujących stwierdzić należy, iż można przyjąć do sporządzenia i rozliczenia deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług inną podstawę opodatkowania, niż wynika to z wydruku raportu fiskalnego. Jednak podstawą przysługującego uprawnienia do korekty sprzedaży i podatku należnego i podstawą prawidłowego sporządzenia deklaracji VAT-7 jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej udokumentowany rzetelnymi dowodami i wynikający z zapisów zawartych w prowadzonych urządzeniach księgowych, z których dane za miesiąc rozliczeniowy obniżą łączną miesięczną wartość podatku należnego zaewidencjonowaną w kasie rejestrującej.

Należy bowiem podkreślić, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania prowadzonych transakcji w urządzeniach księgowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w związku ze zmianą cen sprzedawanych produktów, pomyłkowo przypisano dla sprzedawanego produktu stawkę 23% VAT zamiast 8%. Błąd zauważono po 21 dniach i usunięto pomyłkę oraz dokonano podsumowania sprzedaży opodatkowanej niewłaściwą stawką VAT. Podatnik wykonał raport, w którym wykazana została wartość sprzedaży zafiskalizowanej z zawyżoną stawką. W ewidencji korekt, odnotował zaistniałe błędy, załączył też protokół sporządzony na okoliczność powstałych nieprawidłowości oraz dowody w tej sprawie. Dokładne wyliczenia kwot zawyżonego podatku należnego zostały przeprowadzone w oparciu o raporty dobowe wydrukowane z kasy fiskalnej - wykazane na nich wartości sprzedaży. Podatnik nie zmienił kwot brutto sprzedanych towarów, korekta dotyczyła kwot netto i naliczonego należnego podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy pomimo nieposiadania paragonów za sprzedane z nieprawidłową stawką VAT towary, (paragony wydano klientom), mógł skorygować dane dotyczące sprzedaży i sporządzić deklarację VAT-7 według danych poprawnych.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz mając na względzie brak szczegółowych uregulowań odnoszących się do sposobu korygowania obrotu ewidencjonowanego przy zastosowaniu kas rejestrujących stwierdzić należy, że zgromadzenie przez Wnioskodawcę dowodów dokumentujących rzeczywisty przebieg transakcji, może stanowić podstawę do skorygowania obrotu i kwot podatku należnego. Dowodzenie prawidłowości zastosowanej stawki podatku, będące podstawą dokonania korekty, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. W tym przypadku, ciężar dowodu znajduje się po stronie podatnika, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan rzeczywisty i w sposób niebudzący wątpliwości wykazać zasadność dokonanej korekty obrotu i kwot podatku należnego.

Reasumując stwierdzić należy, że Wnioskodawcy w związku z zaistniałymi zdarzeniami, przysługiwało prawo do sporządzenia deklaracji VAT-7 według danych poprawnych, czyli z zastosowaniem poprawnej stawki podatku od towarów i usług i poprawnej wartości netto sprzedanych produktów, na podstawie prowadzonej przez siebie dokumentacji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.