IBPP4/443-1384/10/AZ - Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją projektu.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 8 października 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP4/443-1384/10/AZ Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją projektu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2010 r. (data wpływu 27 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją projektu pod nazwą "XXX" - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z realizacją projektu pod nazwą "XXX".

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Parafia realizowała projekt pod nazwą "XXX" w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 z funduszy UE. Za wykonane prace Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT, która we wniosku o dofinansowanie została ujęta jako koszt kwalifikowany. Parafia złożyła wniosek o zwrot poniesionych kosztów. Parafia nie ma możliwości obniżenia podatku należnego o naliczony w związku z wydatkami poniesionymi na realizacje inwestycji. Nie przysługuje jej też prawo do zwrotu tego podatku. Parafia nie jest podatnikiem VAT i nie składa deklaracji VAT-7.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury kosztowej, jeżeli nie jest płatnikiem VAT i nie prowadzi sprzedaży opodatkowanej i nie będzie jej prowadziła.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 Wnioskodawca nie ma prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony ponieważ nie posiada statusu podatnika VAT, a tym samym nie prowadzi sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1a ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ww. ustawy o VAT, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (wyłączenie w przypadku Wnioskodawcy nie ma zastosowania).

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ww. ustawy naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość zrealizowania prawa odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Parafia realizowała projekt pod nazwą "XXX" w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 z funduszy UE. Za wykonane prace Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT, która we wniosku o dofinansowanie została ujęta jako koszt kwalifikowany. Parafia złożyła wniosek o zwrot poniesionych kosztów. Parafia nie ma możliwości obniżenia podatku należnego o naliczony w związku z wydatkami poniesionymi na realizacje inwestycji. Nie przysługuje jej też prawo do zwrotu tego podatku.

Wnioskodawca wskazał, iż nie jest nie jest podatnikiem VAT i nie składa deklaracji VAT-7. Wypada w tym miejscu zauważyć, że w stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

W świetle powyższego przepisu Parafia jako kościelna osoba prawna w zakresie, w jakim realizuje czynności określone w art. 5 ustawy o VAT, spełnia przesłanki do uznania jej za podatnika podatku od towarów i usług.

Należy zatem uznać, iż Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako "podatnik VAT czynny", a jak wskazano na wstępie zrealizowanie prawa do odliczenia podatku VAT możliwe jest wyłącznie przez podatników zarejestrowanych jako "podatnicy VAT czynni", poprzez złożenie deklaracji VAT-7.

Mając zatem na uwadze wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie zostaną spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących nabywane towary i usługi, bowiem Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i nie prowadzi sprzedaży opodatkowanej.

Zatem Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją zadania pod nazwą "...". W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 cyt. w sentencji ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zaistniałego stanu faktycznego, z którego wynika, iż Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT. Niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga czy Wnioskodawca faktycznie nie prowadzi działalność gospodarczej. Powyższe stwierdzenie przyjęto jako element zaistniałego stanu faktycznego i nie było ono przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, a w szczególności prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej generującej podatek należny oraz zarejestrowania się Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Końcowo zaznacza się, że w zakresie uznania podatku VAT za koszt kwalifikowany wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl