IBPP4/443-126/13/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2013 r. (data wpływu 22 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wypełnienia dokumentu dostawy wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wypełnienia dokumentu dostawy wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako pośredniczący podmiot węglowy i prowadzi sprzedaż węgla kamiennego o kodzie CN 2701 ze swojego składu opału położonego w R oraz w O. Sprzedaż węgla ma charakter zarówno hurtowy, jak i detaliczny. Dokumenty dostawy są wystawiane komputerowo i odpowiadają wzorowi zamieszczonemu w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentów dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy. W prowadzonej działalności pośredniczącego podmiotu węglowego dokonywane są transakcje obrotu węglem z podmiotami zarówno będącymi osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej jak i podmiotami prowadzącymi taką działalność. Transport węgla do dostawcy odbywa się albo z prowadzonych przez Wnioskodawcę składów w R. i O. jak i bezpośrednio z kopalni do finalnego odbiorcy. Kwestia sposobu odbioru węgla przez klienta jest uzgadniana podczas składania i realizacji zamówienia tj. transportem własnym kupującego, samochodami należącymi do firmy Wnioskodawcy jak i środkami transportu wynajętymi do przeprowadzenia konkretnej transakcji. Jedną z przyjętych w firmie Wnioskodawcy procedur sprzedaży wyrobów węglowych jest dostawa węgla wprost z kopalni do klienta detalicznego. Wówczas to kopania na podstawie zawartego porozumienia wystawia w imieniu Wnioskodawcy dokument dostawy i towar odbierany jest przez ostatecznego nabywcę bądź to transportem własnym kupującego lub upoważnionego przewoźnika. Faktyczny odbiór węgla przez klienta finalnego następuje na kopalni i taki adres wpisywany jest w polu 11 dokumentu dostawy wyrobów węglowych.

Występują także przypadki kiedy kierowcy zatrudnieni w firmie Wnioskodawcy lub upoważnieni przewoźnicy zewnętrzni odbierają węgiel z kopalni i przewożą na składy prowadzone w R. i w O. W takiej sytuacji w wystawianym przez kopalnię dokumencie przewozowym i dokumencie dostawy adresem odbioru wyrobów węglowych jest zawsze adres kopalni.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wystawiony przez kopalnię dokument przewozowy i dokument dostawy węgla zawierają poprawny adres odbioru wyrobów węglowych tj. adres kopalni w sytuacji gdy węgiel odbierany jest przez kierowcę transportem własnym (samochodami należącymi do firmy Wnioskodawcy) lub wybranego przewoźnika zewnętrznego na własny, prowadzony skład sprzedaży detalicznej w R. i w O....

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku odbioru węgla własnym transportem lub wybranego przewoźnika z terenu kopalni na własny skład węgla w R. i w O. prawidłowym jest wpisanie miejsca odbioru wyrobów węglowych (pole 11 dokumentu dostawy wyrobów węglowych) terenu kopalni. Zgodnie bowiem ze stanem faktycznym objęcie rzeczy we władanie w sposób odpowiadający właściwościom towaru i postanowieniom zawartym między dwoma stronami transakcji (kopalnia i działalność Wnioskodawcy jako pośredniczącego podmiotu węglowego) następuje na terenie kopalni i taki właśnie adres powinien być umieszczony w polu 11 dokumentu dostawy wyrobu węglowego. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym po wydaniu towaru i załadunku na samochody należące do firmy Wnioskodawcy towar staje się własnością Wnioskodawcy i od tego momentu całe ryzyko dotyczące przejętego towaru na kopalni ponosi firma Wnioskodawcy. Fakt, że czasem węgiel przewożony jest na skład Wnioskodawcy przez przewoźnika nie ma tu znaczenia. W tym przypadku przewoźnik posiada pełnomocnictwo do odbioru zakupionego węgla i potwierdza jego odbiór na kopalni. W ocenie Wnioskodawcy za powyższym rozumieniem miejsca odbioru przemawiają również przykłady z broszury informacyjnej Ministerstwa Finansów "Obieg dokumentu dostawy w obrocie wyrobami węglowymi zwolnionymi z akcyzy na terytorium kraju - przykłady". W przedstawionej sytuacji nr I, przykład nr 4 w przypadku, gdy kopalnia, która jest pośredniczącym podmiotem węglowym, dokonuje bezpośredniej sprzedaży węgla innemu pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, węgiel jest przemieszczany z kopalni do nabywcy. Przypadek ten dotyczy sytuacji gdy nabywca jest jednocześnie odbiorcą finalnym wyrobów. W opisywanym przypadku nabywca odbiera węgiel z kopalni własnym transportem. Jak wskazano w broszurze informacyjnej kopalnia wystawia dokument dostawy, i w polu 11 (adres miejsca odbioru wyrobów węglowych) wpisuje miejsce odbioru węgla położone na terenie kopalni. Takie samo stanowisko zostało przedstawione w przykładzie nr 5 sytuacji nr 1, jeżeli nabywca odbiera węgiel z kopalni za pośrednictwem przewoźnika. Tutaj również w poz. 11 wpisuje się miejsce odbioru znajdujące się na kopalni.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży węgla finalnemu odbiorcy, w sytuacji kiedy kopalnia wystawia dokument dostawy na firmę Wnioskodawcy i węgiel przewożony jest z terenu kopalni na należące do Wnioskodawcy składy węglowe transportem własnym lub upoważnionego przewoźnika, miejscem dostawy (poz. 11 dokumentu dostawy wyrobów węglowych) zawsze będzie teren kopalni. Tutaj bowiem następuje rzeczywiste wydanie i odbiór wyrobów węglowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwana dalej ustawą określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą" wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu tymi wyrobami, a także oznaczanie ich znakami akcyzy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, w pozycji 20 pod kodem ex CN 2702 węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na pojęcie "sprzedaży wyrobów węglowych", o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy.

I tak, w myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

Na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Stosownie do art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

W myśl art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca posiadający status pośredniczącego podmiotu węglowego dokonuje zakupu węgla od kopalni. Kierowcy zatrudnieni w firmie Wnioskodawcy lub upoważnieni przewoźnicy zewnętrzni odbierają węgiel z kopalni i przewożą na składy prowadzone w R. i w O. W takiej sytuacji w wystawianym przez kopalnię dokumencie przewozowym i dokumencie dostawy adresem odbioru wyrobów węglowych jest zawsze adres kopalni.

Przedmiotem wniosku jest kwestia, czy Wnioskodawca prawidłowo wypełnia pole nr 11 dokumentu dostawy w sytuacji kiedy węgiel jest odbierany przez kierowcę transportem własnym (samochodami należącymi do firmy Wnioskodawcy) lub upoważnionego przewoźnika na składy prowadzone przez Wnioskodawcę.

Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy z dnia 30 sierpnia 2010 r. (Dz. U. Nr 160, poz. 1075 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem, określa m.in. wzór i sposób stosowania dokumentu dostawy wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, zwanych dalej "wyrobami zwolnionymi", w tym w przypadku, o którym mowa w art. 42 ust. 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej "ustawą", oraz podmioty, które wystawiają dokument dostawy.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a rozporządzenia, dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy - w przypadku przemieszczania sprzedanych przez niego wyrobów węglowych do pośredniczącego podmiotu węglowego lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy.

W myśl § 2 ust. 11 ww. rozporządzenia wzór dokumentu dostawy dla wyrobów węglowych określa załącznik nr 1a do rozporządzenia.

Zgodnie ze wzorem dokumentu dostawy rubryka 11 jest przeznaczona do wpisywania adresu miejsca odbioru wyrobów węglowych, a zgodnie z objaśnieniem nr 5, jest to adres miejsca, w którym następuje odbiór wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot zwolniony, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Przepisy ustawy i rozporządzenia, jak też wyjaśnienia do wzoru dokumentu dostawy wyrobów węglowych będącego załącznikiem nr 1a do rozporządzenia - nie zawierają definicji miejsca odbioru, czy też samego odbioru. Brak jest więc jakichkolwiek przesłanek, aby traktować to pojęcie inaczej, niż w sposób ugruntowany i przyjęty na gruncie prawa cywilnego. W świetle zasad przyjętych na tle art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), wydanie rzeczy oznacza przeniesienie ich posiadania przez sprzedającego, natomiast ich odbiór - uzyskanie tego posiadania przez kupującego. Do dokonania tak pojmowanego odbioru dopuszczalne jest umocowanie osoby trzeciej, np. przewoźnika. Możliwość odbioru przez przewoźnika (osobę trzecią) wynika z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Ani ustawa, ani właściwości czynności nie sprzeciwiają się, aby nabywca mógł umocować przewoźnika do dokonania odbioru towaru (wyrobów węglowych).

Mając powyższe na uwadze za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, dotyczące wypełnia pola nr 11 dokumentu dostawy w sytuacji, gdy Wnioskodawca występujący jako pośredniczący podmiot węglowy, który dokonał od innego pośredniczącego podmiotu węglowego (kopalni) zakupu wyrobów węglowych a następnie kierowca transportem własnym (samochody należące do Wnioskodawcy) lub upoważniony przewoźnik dokonuje odbioru wyrobów węglowych i przewozi wyroby węglowe na składy prowadzone przez Wnioskodawcę.

Ponadto informuje się, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie pytania drugiego wniosku ORD-IN.

Natomiast w części dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie pytania pierwszego wniosku ORD-IN zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.