IBPP4/443-1216/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 grudnia 2009 r. (data wpływu 8 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów ciężarowych oraz paliwa do tych samochodów na podstawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów oraz zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów potwierdzających ich ładowność oraz rodzaj jako ciężarowe - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów ciężarowych oraz paliwa do tych samochodów na podstawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów oraz zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów potwierdzających ich ładowność oraz rodzaj jako ciężarowe. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 grudnia 2009 r. (data wpływu 8 grudnia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jako czynny podatnik VAT planuje zakup używanych samochodów ciężarowych o nadwoziu kombi i SUV pochodzących z importu indywidualnego. Pojazdy posiadają niemieckie dokumenty (dowody) rejestracyjne z wykazaną w nich klasyfikacją jako samochody ciężarowe (LKW) oraz ładownością przekraczającą 500 kg. Z uwagi, że nabywane pojazdy są towarem używanym, dostawca nie załącza do dokumentów sprzedaży wyciągów ze świadectwa homologacji. Przed dokonaniem rejestracji samochodów w Polsce przeprowadzone jest pierwsze badanie techniczne w okręgowej stacji kontroli pojazdów, która potwierdza rodzaj pojazdu jako ciężarowy i jego ładowność powyżej 500 kg. Pojazdy będą rejestrowane w Polsce jako ciężarowe o ładowności 500 kg.

W piśmie z dnia 2 grudnia 2009 r. Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, iż wszystkie samochody, pochodzące z Niemiec, będące przedmiotem dokonywanego nabycia, w momencie rejestracji w Niemczech jako pojazdy nowe, posiadają stosowną dokumentację w tym świadectwo homologacji. Wnioskodawca będzie nabywał przedmiotowe samochody jako samochody używane. Wraz z nabyciem przedmiotowego samochodu Wnioskodawca otrzyma między innymi kartę pojazdu (BRIEF) oraz dowód rejestracyjny, z których to dokumentów wynika, iż jest to samochód ciężarowy o ładowności powyżej 500 kg, dostosowany do przewozu ładunków. Wnioskodawca przy pierwszej rejestracji w Polsce, dokona dodatkowego badania technicznego pojazdu potwierdzającego rodzaj pojazdu - jako ciężarowy oraz jego parametry, w tym ładowność powyżej 500 kg.

Przedmiotowe samochody będą spełniały wymogi, jakie przewidywały przepisy w zakresie podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym przed 1 maja 2004 r. jak również przepisy ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., w zakresie jakim nie zwiększają one ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego przy zakupie samochodów oraz paliwa do ich napędu, w stosunku do przepisów obowiązujących w dniu wejścia w życie w Polsce Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego przy zakupie opisanych pojazdów oraz paliwa do tych pojazdów na podstawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów oraz zaświadczenia z Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów potwierdzających ich ładowność oraz rodzaj jako ciężarowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie obowiązujących przepisów prawa podatkowego, uwzględniając treść wyroku ETS z dnia 22 grudnia 2008 r. podatnik jest uprawniony do odliczenia całego podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów ciężarowych o nadwoziu kombi i SUV, pochodzące z importu indywidualnego, posiadające dokumenty pierwszego badania technicznego w okręgowej stacji kontroli pojazdów, potwierdzające rodzaj pojazdu jako ciężarowy i ich ładowności powyżej 500 kg i zarejestrowane w Polsce jako samochody ciężarowe. W przedmiotowym wyroku Trybunał orzekł, że " art. 17 ust. 6 akapit drugi (art. 176 obecnie obowiązującej dyrektywy) Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej (obecnie Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r.), stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie, przy dokonywaniu transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego, uchyliło całość przepisów krajowych dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu, zastępując je, w dniu wejścia w życie tej dyrektywy na swym terytorium, przepisami ustanawiającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli - co winien ocenić sąd krajowy - te ostatnie przepisy powodują rozszerzenie zakresu zastosowania wskazanych ograniczeń.

Dokonując analizy treści art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), w szczególności w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r. zasadne jest twierdzenie, iż ustawodawca wprowadzając stosowną zmianę w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi rozszerzył zakres tychże ograniczeń, co stanowi naruszenie zasady "stand still" obowiązującej w prawie wspólnotowym. Powyższa okoliczność stanowi podstawę do pominięcia przez podatnika w całości zakwestionowanych przez ETS przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec tego, brak wyciągu ze świadectwa homologacji, przy posiadaniu przez podatnika potwierdzenia przez okręgową stację kontroli pojazdów rodzaju pojazdu jako ciężarowego oraz jego ładowności powyżej 500 kg w aktualnej sytuacji prawnej nie stanowi podstawy do ograniczenia prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów, wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych, zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, na podstawie zapisu art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, stanowi z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), ograniczenie w prawie do odliczenia dotyczące samochodów osobowych zawarte było w art. 25 ust. 1 pkt 2, który posiadał treść: "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika".

Ponadto zgodnie z § 10 ust. 3 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.) obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2004 r., podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ= 357 kg + n x 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

- kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem był ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Jednocześnie art. 86 ust. 5 ww. ustawy regulował, iż dopuszczalna ładowność oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznawało się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Ponadto art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT - w brzmieniu obowiązującym do dnia 21 sierpnia 2005 r. - stanowił, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 tej ustawy.

Natomiast od nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), stosownie do nowego brzmienia przepisu art. 86 ust. 3 ustawy, obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Zgodnie z art. 86 ust. 5 ustawy o VAT spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT - w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r. - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) przepis ograniczający prawo do odliczenia w związku z nabywaniem paliwa do samochodów osobowych brzmiał następująco: "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg" (art. 25 ust. 1 pkt 3a).

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L 347, s. 1, z późn. zm.), a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - (Dz. Urz. WE Nr L 145, s. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie Szóstej Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście utrata mocy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z regulacją Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów oraz paliw używanych do ich napędu, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, w niektórych przypadkach rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. W konsekwencji przepisy krajowe w przedmiotowym zakresie, a co za tym idzie i uchwalone ograniczenia, nie powinny stanowić części krajowego porządku prawnego.

Zatem, prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia pojazdów samochodowych przysługuje, co do zasady, w przypadku gdy:

Z przedstawionego we wniosku stanu opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jako czynny podatnik VAT planuje zakup używanych samochodów ciężarowych o nadwoziu kombi i SUV pochodzących z importu indywidualnego. Z uwagi, że nabywane pojazdy są towarem używanym, dostawca nie załącza do dokumentów sprzedaży wyciągów ze świadectwa homologacji. Wszystkie samochody, pochodzące z Niemiec, będące przedmiotem dokonywanego nabycia, w momencie rejestracji w Niemczech jako pojazdy nowe, posiadają stosowną dokumentację w tym świadectwo homologacji. Wnioskodawca będzie nabywał przedmiotowe samochody jako samochody używane. Wraz z nabyciem przedmiotowego samochodu Wnioskodawca otrzyma między innymi kartę pojazdu (BRIEF) oraz dowód rejestracyjny, z których to dokumentów wynika, iż jest to samochód ciężarowy o ładowności powyżej 500 kg, dostosowany do przewozu ładunków. Wnioskodawca przy pierwszej rejestracji w Polsce, dokona dodatkowego badania technicznego pojazdu potwierdzającego rodzaj pojazdu - jako ciężarowy oraz jego parametry, w tym ładowność powyżej 500 kg.

W świetle powołanych wyżej przepisów prawa wspólnotowego i krajowego dokonując nabycia pojazdów samochodowych po dniu 1 maja 2004 r. przysługuje prawo do odliczania podatku VAT od zakupu ww. pojazdów samochodowych oraz zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu tych samochodów, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jednakże z uwzględnieniem zapisu art. 25 ust. 1 pkt 2 oraz art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązujących do 30 kwietnia 2004 r. oraz zapisu § 10 ust. 1 i 3 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Przepisy te stanowiły, iż "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika" (art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym). Z kolei przepis art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym stanowił, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg. Przepis § 10 ust. 3 ww. rozporządzenia stanowił, że podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Podkreślić należy, że z przepisów prawa nie wynika, aby sam fakt braku u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował uznaniem pojazdu za samochód osobowy lub inny określony w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. - do dnia 30 kwietnia 2004 r. oraz w art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (obowiązującym od 1 maja 2004 r. do 21 sierpnia 2005 r.), co jednocześnie uniemożliwia odliczenie podatku naliczonego przy zakupie paliwa. Brak homologacji wynikający z obiektywnej niemożliwości jej uzyskania, nie skutkuje uznaniem pojazdu za samochód osobowy lub inny samochód o ładowności do 500 kg. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało, iż pojazd ten nie podlega ograniczeniom o których mowa w powołanych wyżej przepisach, a w szczególności art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. Oznacza to, że dla tych pojazdów musi istnieć świadectwo homologacji, z którego wynika, że nie są to samochody osobowe.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa wspólnotowego i krajowego oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stanowiącą pełną kwotę podatku określonego w fakturze VAT z tytułu nabycia samochodów ciężarowych będących przedmiotem wniosku. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika bowiem, iż dla nabywanych przez Wnioskodawcę samochodów istnieć będą świadectwa homologacji wydane dla danego typu samochodu, a wraz z nabyciem przedmiotowych samochodów Wnioskodawca otrzyma między innymi kartę pojazdu (BRIEF) oraz dowód rejestracyjny, z których to dokumentów wynika, iż jest to samochód ciężarowy o ładowności powyżej 500 kg.

Wnioskodawca będzie miał więc również prawo do odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakup paliwa do tych samochodów, pod warunkiem, iż w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, poniesione wydatki będą miały związek z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług oraz, że tego typu pojazdy posiadają homologację wskazującą na ładowność.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego przy planowanym zakupie samochodów ciężarowych jak i paliwa do tych samochodów należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.