IBPP4/443-1101/10/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2010 r. (data wpływu 3 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 października 2010 r. (data wpływu 21 października 2010 r.) oraz pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 4 października 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania kasy rejestrującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku stosowania kasy rejestrującej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 października 2010 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 października 2010 r. nr IBPP4/443-1101/10/JP oraz pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 4 października 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca prowadzi agencję turystyczną, która świadczy usługi na rzecz Organizatorów Turystyki. Wynagrodzeniem i jedynym dochodem Wnioskodawcy są prowizje jakie otrzymuje na podstawie wystawionych przez siebie faktur prowizyjnych. Wnioskodawca jest pośrednikiem przyjmującym od klientów indywidualnych wpłaty gotówkowe, które w ciągu kilku dni przekazuje Organizatorowi Turystyki. Wnioskodawca czasem potrąca należną mu prowizję, czasem otrzymuje ją dopiero po kilku tygodniach (w zależności od Organizatora).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi czy ma obowiązek wprowadzenia kasy fiskalnej (nawet jeśli Organizatorzy są zwolnieni z takiego obowiązku) w momencie osiągnięcia obrotu 20.000 zł (jest to pierwszy rok działalności Wnioskodawcy). Jeśli tak, co na kasie ma ewidencjonować - wpłaty klientów, które nie należą do Wnioskodawcy, czy kwoty które Wnioskodawca ewidencjonuje już fakturami prowizyjnymi.

Wnioskodawca zaznacza, że ma obowiązek wystawiania faktur VAT prowizyjnych na każdą sprzedaną wycieczkę. Jeśli Wnioskodawca nie dotrzyma terminu wystawienia faktury traci do niej prawo.

Wnioskodawca prosi o interpretację czy ma obowiązek prowadzenia kasy fiskalnej i jeśli tak, to czy ma na niej ewidencjonować wpłaty gotówkowe klientów czy może wysokości uwzględnionych na fakturach prowizyjnych.

Jak wskazał Wnioskodawca w piśmie z dnia 19 października 2010 r. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Poza usługami pośrednictwa Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży usług własnych na rzecz osób fizycznych, nie organizuje własnych imprez turystycznych, jedynie te na rzecz innych podmiotów gospodarczych. Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę polega na pośredniczeniu w sprzedaży gotowego produktu oferowanego przez touroperatora, za którą dostaje prowizję. Warunkiem otrzymania prowizji od touroperatora jest poprawnie wystawiona faktura VAT. Wnioskodawca pośredniczy w sprzedaży ubezpieczeń turystycznych oraz wczasów i innych imprez turystycznych w kraju i za granicą, wszystkie te usługi wykonuje na podstawie umów z kontrahentami na ich rzecz i jedynym źródłem przychodu z tych transakcji jest prowizja, którą otrzymuje właśnie od kontrahentów. Wpłaty gotówkowe lub bezgotówkowe jakie Wnioskodawca otrzymuje od osób fizycznych wpłaca na konto kontrahenta w całości lub pomniejszone o należną mu prowizję (wynika to z indywidualnych umów z kontrahentami). Nie przesłanie faktury prowizyjnej kontrahentowi pozbawia Wnioskodawcę podstawy do poboru prowizji.

Nieco inaczej Wnioskodawca rozlicza się z firmą G - sprzedającą bilety lotnicze. Firma ta wystawia Wnioskodawcy fakturę na pełną kwotę imprezy a Wnioskodawca wystawia taką samą fakturę klientowi oraz fakturę prowizyjną firmie G. Jest to jedyny dowód na przedstawienie klientowi ceny biletu lotniczego (klient dostaje bilet i tą fakturę - na bilecie nie ma ceny).

Wnioskodawca nie prowadzi innej działalności gospodarczej podlegającej obowiązkowi ewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej.

Wnioskodawca dokumentuje sprzedaż na podstawie faktur, które wystawia kontrahentom i wykazuje je w księdze przychodów i rozchodów jako jedyny przychód. Dotyczy to zarówno sprzedaży ubezpieczeń turystycznych, jak i imprez turystycznych.

W przypadku biletów lotniczych dowodem przychodu jest faktura VAT jaką Wnioskodawca wystawia klientowi kupującemu bilet (jest ona identyczna z tą wystawioną przez G) oraz faktura prowizyjna, a kosztem staje się faktura otrzymana od G (przykład: bilet lotniczy kosztował 500 zł, prowizja Wnioskodawcy wynosi 50 zł, G wystawia fakturę Wnioskodawcy na kwotę 550 zł, Wnioskodawca taką sama fakturę wystawia klientowi oraz drugą fakturę prowizyjną G na kwotę 50 zł brutto).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 20 października 2010 r.):

Czy typ działalności Wnioskodawcy wymaga ewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 4 października 2010 r.), typ działalności Wnioskodawcy nie wymaga ewidencjonowania sprzedaży na kasie fiskalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 758 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. Do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz do odbierania dla niego oświadczeń agent jest upoważniony tylko wtedy, gdy ma do tego umocowanie (§ 2).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zatem istotne jest na rzecz kogo Wnioskodawca świadczy usługi, czy wyłącznie na rzecz podmiotów gospodarczych, czy też również na rzecz tzw. "ludności".

Z opisu sprawy będącej przedmiotem wniosku wynika, iż Wnioskodawca w 2010 r. rozpoczął prowadzenie agencji turystycznej. Wnioskodawca pośredniczy w sprzedaży ubezpieczeń turystycznych oraz wczasów i innych imprez turystycznych w kraju i za granicą, wszystkie te usługi wykonuje na podstawie umów z kontrahentami i na ich rzecz. Wnioskodawca wskazał, że jedynym źródłem przychodu z tych transakcji jest prowizja, którą otrzymuje od kontrahentów. Warunkiem otrzymania prowizji jest wystawienie faktury VAT, nieprzesłanie faktury prowizyjnej pozbawia Wnioskodawcę podstawy do poboru prowizji. Wnioskodawca podkreślił, że jego działalność polega na pośrednictwie w sprzedaży gotowego produktu oferowanego przez touroperatora. Wnioskodawca wskazał, iż otrzymywane od klientów wpłaty gotówkowe lub bezgotówkowe przekazywane są na konto kontrahenta w całości lub pomniejszone o należną Wnioskodawcy prowizję w zależności o postanowień zawartej umowy.

Zatem w tym przypadku Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz podmiotów gospodarczych.

Ponadto z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonuje również sprzedaży imprez. Wskazano, iż w tym przypadku rozliczenie z kontrahentem wygląda nieco inaczej. Od tego kontrahenta Wnioskodawca otrzymuje fakturę na pełną kwotę imprezy a następnie Wnioskodawca wystawia fakturę klientowi. Wnioskodawca wskazał, iż w tym przypadku przychodem jest kwota określona w fakturze VAT jaką wystawia klientowi kupującemu bilet.

W odniesieniu do ww. opisu stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej.

W oparciu o powyższe należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją o której mowa w § 7 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), zgodnie z którym podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników. Wnioskodawca poza wykonywaniem usługi w ramach umowy agencyjnej (zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze) dokonuje sprzedaży własnej (sprzedaż imprez). Wnioskodawca bowiem w pierwszej kolejności dokonuje ich nabycia od swojego kontrahenta (będącego sprzedawcą biletów lotniczych), a następnie dokonuje dalszej odsprzedaży poszczególnym klientom.

Na mocy art. 111 ust. 7 pkt 3 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia może zwolnić na czas określony niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Powyższa delegacja została zrealizowana przez wydanie rozporządzenia z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), a przypadki, w których podatnik może korzystać ze zwolnienia z obowiązku instalacji kas rejestrujących zostały wyszczególnione w § 2 i 3 tego rozporządzenia.

Zgodnie z treścią § 3 ust. 5 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010 r. podatników rozpoczynających sprzedaż w 2010 r., z tym że w przypadku przekroczenia kwoty obrotów w wysokości 20.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, zwolnienie obowiązuje do dnia przekroczenia tej kwoty.

Wobec powyższego Wnioskodawca z chwilą przekroczenia w 2010 r. kwoty obrotów w wysokości 20.000 zł traci prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego i zobowiązany jest do zastosowania kas rejestrujących celem rozpoczęcia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego. Ewidencjonując obrót Wnioskodawcy musi mieć też na uwadze ww. § 7 ust. 7 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania.

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe ustalenia nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż prowadzony przez niego typ działalności nie wymaga sprzedaży na kasie fiskalnej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo tut. organ pragnie zauważyć, że w niniejszej interpretacji nie odniósł się do sposobu ewidencjonowania faktur w podatkowej książce przychodów i rozchodów, bowiem nie sformułowano w tym zakresie pytania oraz własnego stanowiska a także nie dokonano stosownej opłaty. Tut. organ pragnie zauważyć, iż granice tego szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo organ podatkowy zauważa, że ww. regulacje prawne znalazły swoje odzwierciedlenie w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930). Warto zauważyć, że co do zasady unormowania prawne w zakresie stosowania zwolnień z obowiązku ewidencjonowania obrotu i podatku należnego za pomocą kas rejestrujących nie uległy zmianie. Tym samym nowe rozporządzenie pozostaje bez wpływu na stanowisko przedstawione w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.