IBPP4/443-101/12/PH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2012 r. (data wpływu 23 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania zużycia wyrobów węglowych przez Zarząd Dróg i Gospodarki Komunalnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 lutego 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania zużycia wyrobów węglowych przez Zarząd Dróg i Gospodarki Komunalnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Zarząd Dróg i Gospodarki Komunalnej - Wnioskodawca - jest jednostką budżetową Gminy działającą na podstawie ustawy o finansach publicznych, statutu nadanego uchwałą Rady Miejskiej w sprawie utworzenia jednostki budżetowej o nazwie "Zarząd Dróg i Gospodarki Komunalnej". Jednostką kieruje dyrektor. Jako jednostka budżetowa Wnioskodawca nie posiada osobowości prawnej, a dyrektor jednostki na podstawie art. 47 ustawy o samorządzie gminnym składa oświadczenia, a umowy cywilnoprawne zawiera na podstawie pełnomocnictwa Burmistrza.

Pełnomocnictwo upoważnia Dyrektora do składania oświadczeń woli w imieniu Gminy w zakresie działalności kierowanej jednostki., zaciągania zobowiązań w imieniu Gminy w ramach planu finansowego Wnioskodawcy, reprezentowania Gminy przed sądami, organami administracji publicznej, organami egzekucyjnymi we wszystkich postępowaniach sądowych, administracyjnych i egzekucyjnych związanych z działalnością Wnioskodawcy. Wnioskodawca zgodnie z Kodeksem cywilnym nie jest stroną umów cywilnoprawnych.

W posiadaniu Wnioskodawcy są dwie kotłownie, z których ogrzewana jest siedziba jednostki, oraz budynek biurowy.

Dla potrzeb ww. kotłowni kupowany jest eko-groszek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest podmiotem zwolnionym z podatku akcyzowego przy zakupie eko-groszku na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowych (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), jako organ administracji publicznej.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca jest podmiotem zwolnionym z podatku akcyzowego przy zakupie eko-groszku, jako organ administracji publicznej. Definicję organu administracji publicznej wprowadza art. 5 § 2 pkt 3 k.p.a.

Dyrektor Wnioskodawcy zawiera bowiem jedynie umowy w imieniu i na podstawie pełnomocnictwa Burmistrza, będący organem administracji publicznej w rozumieniu ww. przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, w poz. 20 pod kodem ex CN 2402 wymieniono węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15 oC lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na pojęcie "sprzedaży wyrobów węglowych", o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy.

I tak, w myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

W tym miejscu należy zauważyć, iż pytanie przedstawione we wniosku sformułowano w sposób wiążący czynność zakupu wyrobów węglowych z zastosowaniem zwolnienia. Odnosząc ww. przepisy do opisanego stanu faktycznego wyjaśnić należy, iż czynność nabycia na terytorium kraju (zakupu) przez Wnioskodawcę wyrobów węglowych w celu wykorzystania do celów opałowych nie może być przedmiotem opodatkowania, ponieważ czynność ta nie została wymieniona w przepisie art. 9a ust. 1 oraz 9a ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 z późn. zm.).

Z opisu sprawy wynika, iż Zarząd Dróg i Gospodarki Komunalnej - Wnioskodawca - jest jednostką budżetową Gminy działającą na podstawie ustawy o finansach publicznych, statutu nadanego uchwałą Rady Miejskiej w sprawie utworzenia jednostki budżetowej o nazwie "Zarząd Dróg i Gospodarki Komunalnej". Jednostką kieruje dyrektor. Jako jednostka budżetowa Wnioskodawca nie posiada osobowości prawnej, a dyrektor jednostki na podstawie art. 47 ustawy o samorządzie gminnym składa oświadczenia, a umowy cywilnoprawne zawiera na podstawie pełnomocnictwa Burmistrza.

Pełnomocnictwo upoważnia Dyrektora do składania świadczeń woli w imieniu Gminy w zakresie działalności kierowanej jednostki., zaciągania zobowiązań w imieniu Gminy w ramach planu finansowego Wnioskodawcy, reprezentowania Gminy przed sądami, organami administracji publicznej, organami egzekucyjnymi we wszystkich postępowaniach sądowych, administracyjnych i egzekucyjnych związanych z działalnością Wnioskodawcy. Wnioskodawca zgodnie z Kodeksem cywilnym nie jest stroną umów cywilnoprawnych.

W posiadaniu Wnioskodawcy są dwie kotłownie, z których ogrzewana jest siedziba jednostki, oraz budynek biurowy. Dla potrzeb ww. kotłowni kupowany jest eko-groszek.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, iż eko-groszek zużywany przez Wnioskodawcę w kotłowniach ww. obiektów spełnia przesłanki do uznania go za wyrób węglowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy wykorzystywany do celów opałowych.

Natomiast dokonując analizy stanowiska Wnioskodawcy, należy zwrócić uwagę, iż powołany wyżej przepis art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy umożliwia zwolnienie od podatku akcyzowego wyrobów węglowych zużywanych m.in. przez organy administracji publicznej. Jednocześnie ustawa nie zawiera definicji legalnej tego pojęcia. W świetle powyższego zasadnym jest posłużenie się definicją zawartą w art. 5 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.). W myśl tego przepisu, przez organy administracji publicznej rozumie się ministrów, centralne organy administracji rządowej, wojewodów, działające w ich lub we własnym imieniu inne terenowe organy administracji rządowej (zespolonej i niezespolonej), organy jednostek samorządu terytorialnego oraz organy i podmioty wymienione w art. 1 pkt 2.

Na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminy (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) organami gminy są:

W myśl postanowień art. 2 ust. 1 i 2 ww. ustawy, gmina posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Samorządowe osoby prawne nie mają własnych struktur organizacyjnych, a nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem urzędu.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminy, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

W świetle wyżej zacytowanych przepisów oraz opisanego stanu faktycznego stwierdzić należy, że Wnioskodawca utworzony jako jednostka budżetowa gminy prowadząca działalność na podstawie stosownego statutu, zarządzana przez kierownika na podstawie upoważnienia udzielonego przez burmistrza, zużywająca wyroby węglowe do celów grzewczych własnej siedziby oraz budynku biurowego nie jest uprawniony do skorzystania ze zwolnienia od podatku akcyzowego w zakresie zużywania węgla do celów opałowych, gdyż nie mieści się w katalogu podmiotów uprawnionych do korzystania z tego zwolnienia wymienionych w art. 31a ust. 2 ustawy, tj. nie jest podmiotem zużywającym wyroby węglowe jako organ administracji publicznej.

W tym miejscu należy zauważyć, iż stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

Przy czym zgodnie art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

W myśl art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

Jednocześnie zgodnie z przepisem ogólnym zawartym w art. 32 ust. 11 ustawy odbierający wyroby akcyzowe, a zatem i również wyroby węglowe zaliczone w myśl ustawy do wyrobów akcyzowych, jest zobowiązany do potwierdzenia odbioru tych wyrobów na dokumencie dostawy.

Należy zatem mieć na uwadze, iż pośredniczący podmiot węglowy korzystający ze zwolnienia, zobligowany jest nadać wyrobom węglowym określone przeznaczenie, tj. w rozpatrywanym przypadku muszą być one zużyte przez organy administracji publicznej.

Natomiast podmiot nabywający wyroby węglowe w celu ich zużycia na cele objęte zwolnieniem, deklaruje w dokumencie dostawy przeznaczenie nabywanych wyrobów. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zużywa wyroby węglowe we własnych kotłowniach, i dostarcza ciepło do siedziby jednostki oraz budynku biurowego. Nie można zatem w tak przestawionym stanie faktycznym uznać, iż w istocie zużycie zostaje dokonane przez Gminę, będącą organem administracji publicznej. Na powyższe bez wpływu pozostają podnoszone przez Wnioskodawcę okoliczności - posiadania przez Dyrektora Wnioskodawcy wymienionych we wniosku pełnomocnictw do składania świadczeń woli w imieniu Gminy, czy też niewystępowanie przez Wnioskodawcę jako strona umów cywilnoprawnych.

Tym samym zużycie wyrobów węglowych na cele opałowe przez Wnioskodawcę w opisanych we wniosku kotłowniach, z których ogrzewana jest siedziba jednostki oraz budynek biurowy nie podlega zwolnieniu z akcyzy, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy lecz podlega opodatkowaniu stawką podatku określoną w art. 89 ust. 1 pkt ustawy.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.