IBPP3/4512-85/16/BJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 marca 2016 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/4512-85/16/BJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 lutego 2016 r. (data wpływu 9 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "..." - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "...".

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W latach 2010-2013 Gmina S. razem z innymi Gminami, Związkiem Międzygminnym "N." oraz ze Związkiem "N." (którego jest członkiem) realizowała projekt pn. "...".

Beneficjentem projektu był Związek Międzygminny "N." w K. W. Gmina była podmiotem upoważnionym. Projekt ten był finansowany ze środków pozyskanych z programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko w ramach Priorytetu I Gospodarka wodno-ściekowa. Działanie 1.1 Gospodarka wodno-ściekowa w aglomeracjach powyżej 15 tys. RLM.

W ramach projektu Gmina S. realizowała inwestycje pn. "..." oraz "...".

Poniesione koszty na inwestycje obejmowały zarówno koszty kwalifikowalne jak i koszty niekwalifikowalne. 85% kosztów kwalifikowalnych zostało pokryte ze środków pozyskanych z programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko, a pozostała część została sfinansowana ze środków własnych Gminy S.

Faktury za nabyte towary i usługi (roboty budowlane) były wystawianie na Gminę S. Efektem ww. inwestycji jest wybudowana główna sieć kanalizacyjna bez przyłączy w m. S. na ul. K. oraz zmodernizowana istniejąca oczyszczalnia ścieków.

Projekt ten został zrealizowany w ramach zadań własnych Gminy, do których zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1515 z późn. zm.) należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W myśl art. 7 ust. 3 ww. ustawy o samorządzie gminnym zadania własne w szczególności obejmują zadania w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych.

W 2013 r. inwestycja została zakończona, oddana do użytku i na podstawie protokołu przekazana w nieodpłatne użytkowanie do Zakładu Usług Wodnych w W. R.

Zakład Usług Wodnych jest zakładem budżetowym Związku Międzygminnego Wodociągów i Kanalizacji Wiejskich w W. R., powołany przez 5 gmin w tym Gminę S. Przedmiotem działania Zakładu Usług Wodnych jest realizacja zadań Związku w zakresie eksploatacji urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorczych urządzeń kanalizacji sanitarnych wsi. Zakład ten jest odrębnym od Gminy podatnikiem podatku VAT, posiada odrębny od Gminy numer NIP.

W zakresie przedmiotowej inwestycji Gmina nie prowadzi działalności, nabyte towary i usługi nie są związane z działalnością opodatkowaną, Gmina nie świadczy odpłatnych usług w zakresie odprowadzenia ścieków, usługi te świadczy zakład budżetowy - Zakład Usług Wodnych w W. R., któremu Gmina protokołem przekazała w sposób nieodpłatny zrealizowaną inwestycję.

Należy dodać, że do dnia wystąpienia Gminy o interpretacje inwestycja nie zmieniła przeznaczenia, nadal na podstawie protokołu jest nieodpłatnie (od chwili oddania do użytkowania) przekazana zakładowi budżetowemu - Zakładowi Usług Wodnych w W. R.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z realizowaną inwestycją w ramach projektu pn. "..." będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od kwoty podatku należnego.

2. Czy w świetle uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 października 2015 r. sygn. akt I FPS 4/15 w związku z zrealizowaną inwestycją w ramach projektu pn. "..." Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od kwoty podatku należnego.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124, natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powyższego przepisu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Aby zatem Gmina mogła obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z zrealizowanych inwestycji, inwestycja ta musiałaby być związana z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W sytuacji kiedy nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną gmina nie będzie mieć prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego od kwoty podatku należnego.

Biorąc zatem pod uwagę powołane wyżej przepisy ustawy od towarów i usług oraz stan faktyczny zdaniem gminy nie zostanie spełniona przesłanka z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT dająca prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ towary i usługi zakupione w ramach realizacji projektu pn. "..." nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych generujących podatek należny. Po zakończeniu i odbiorze zrealizowana inwestycja została przez Gminę umową nieodpłatnego użyczenia przekazana Zakładowi Usług Wodnych.

Nabyte towary i usługi w toku realizacji projektu nie miały związku ze sprzedażą opodatkowaną i nadal nie mają. W zakresie przedmiotowej inwestycji Gmina nie prowadziła działalności, nie świadczyła i nie świadczy odpłatnych usług w zakresie odprowadzania ścieków. Usługi te świadczone są przez zakład, będący odrębnym od Gminy podatnikiem podatku VAT.

Reasumując, Gmina od zrealizowanej inwestycji nie będzie mogła odliczyć kwoty podatku naliczonego od kwoty podatku należnego, bowiem nie wystąpi związek ze sprzedażą opodatkowaną.

Ad. 2. Zdaniem Gminy centralizacja rozliczeń w zakresie podatku VAT zgodnie z Uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 października 2015 r. sygn. akt I FPS 4/15 dotyczy własnych zakładów budżetowych gminy, a więc w przypadku zrealizowanej przez Gminę S. inwestycji pn. "..." oraz "..." przekazanej do zakładu budżetowego Związku Międzygminnego centralizacja nie będzie mieć miejsca. Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od kwoty podatku należnego.

Po pierwsze nie będzie spełniony warunek o którym mowa w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług "w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego" Gmina nie ma i nie będzie mieć żadnego dochodu na projekcie, dochód ten z tytułu odbioru ścieków będzie pobierał zakład budżetowy Związku Międzygminnego Gmin - Zakład Usług Wodnych w W. R.

Po drugie w świetle uchwały centralizacja dotyczy własnych zakładów budżetowych gmin, zakład do którego została przekazana inwestycja nie pełni takiej funkcji, jest to bowiem zakład budżetowy ale zakład Związku Międzygminnego Gmin, a nie własny zakład budżetowy Gminy S. Centralizacja zgodnie z uchwałą z dnia 26 października 2015 r. sygn. akt I FPS 4/15 dotyczy własnych zakładów budżetowych "... gmina ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych związanych z realizacją inwestycji, które zostały następnie przekazane do gminnego zakładu budżetowego, który realizuje powierzone zadania własne tej gminy, jeżeli te inwestycje są wykorzystywane do sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług...".

Po trzecie z komunikatu Ministra Finansów z dnia 29 września 2015 r. wynika, że scentralizowanie rozliczeń nastąpi "w przód". Centralizacja rozliczeń w zakresie podatku VAT obowiązkowa będzie przy realizacji inwestycji w przyszłości, a więc nie będzie wymagana od zrealizowanych już inwestycji. Inwestycja pn. "..." oraz "..." realizowana w ramach projektu pn. "..." została zakończona w 2012 i 2013 r.

Ponadto obowiązkowa centralizacja zgodnie z komunikatem Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie przesunięcia terminu obowiązkowej centralizacji rozliczeń w samorządach w zakresie podatku VAT w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 oraz uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 października 2015 r. sygn. akt I FPS 4/15 będzie obowiązywać od dnia 1 stycznia 2017 r.

W świetle powyższego Gmina stoi na stanowisku, że w przypadku realizowanej inwestycji w ramach projektu pn. "..." centralizacja nie będzie jej dotyczyć, a jeżeli by nawet dotyczyła to Gmina ma obowiązek dokonać rozliczeń dopiero od 1 stycznia 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto, aby podmiot mógł skorzystać z prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej na podstawie art. 15 ust. 2 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazać należy że z dniem 1 kwietnia 2013 r. na mocy art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) ust. 2 art. 15 otrzymał brzmienie "działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1515 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

W świetle art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2).

Jak stanowi art. 9 ust. 3 ww. ustawy, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

W art. 64 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wskazano, że w celu wspólnego wykonywania zadań publicznych gminy mogą tworzyć związki międzygminne. Uchwały o utworzeniu związku podejmują rady zainteresowanych gmin (art. 64 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 65 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, związek wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Związek posiada osobowość prawną (art. 65 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. pkt 1 rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Nieodpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 stanowi, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1.

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2.

nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z ww. powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Wypełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zatem stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością. Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do Wnioskodawcy, należy zauważyć, że nieodpłatne przekazanie zrealizowanej inwestycji, będącej własnością Wnioskodawcy na rzecz Zakładu Usług Wodnych (odrębnego od Gminy podatnika podatku VAT) w celu realizacji zadań własnych gminy stanowi sprawę publiczną, należącą do sfery działalności jednostki samorządowej.

Zatem przekazanie nieodpłatne do bezpłatnego używania zrealizowanej inwestycji na rzecz Zakładu Usług Wodnych, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług, na gruncie art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania ww. przepis ustawy o VAT, a czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina realizowała inwestycje pn. "..." oraz "...". Faktury za nabyte towary i usługi (roboty budowlane) były wystawianie na Gminę. Efektem ww. inwestycji jest wybudowana główna sieć kanalizacyjna bez przyłączy w m. S. oraz zmodernizowana istniejąca oczyszczalnia ścieków. W 2013 r. inwestycja została zakończona, oddana do użytku i na podstawie protokołu przekazana w nieodpłatne użytkowanie do Zakładu Usług Wodnych. Zakład Usług Wodnych jest zakładem budżetowym Związku Międzygminnego Wodociągów i Kanalizacji Wiejskich, powołany przez 5 gmin w tym Gminę S. Przedmiotem działania Zakładu Usług Wodnych jest realizacja zadań Związku w zakresie eksploatacji urządzeń zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorczych urządzeń kanalizacji sanitarnych wsi.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie zakupy nabywane były do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Potwierdzeniem tego jest nieodpłatne przekazanie zrealizowanej inwestycji zakładowi budżetowemu Związku Międzygminnemu. Jak wynika bowiem z wniosku nie będzie odpłatnego świadczenia usług z wykorzystaniem wybudowanej infrastruktury przez gminę. Jak wskazał Wnioskodawca w zakresie przedmiotowej inwestycji Gmina nie prowadzi działalności, nabyte towary i usługi nie są związane z działalnością opodatkowaną, Gmina nie świadczy odpłatnych usług w zakresie odprowadzenia ścieków, usługi te świadczy zakład budżetowy ale Związku Międzygminnego Wodociągów i Kanalizacji Wiejskich.

Skoro zatem zakupy towarów i usług dokonane w związku z realizacją projektu nie będą w żaden sposób związane z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to Wnioskodawca w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT nie ma prawa do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "...".

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

W tym miejscu zauważyć trzeba, że w dniu 29 września zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14 zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

W dniu 26 października 2015 r. zapadła uchwała NSA, sygn. akt I FPS 4/15, w której NSA wskazał, że pomimo większego niż jednostki budżetowe stopnia samodzielności zakładu budżetowego, nie może on być uznany za odrębnego od Gminy podatnika VAT, nie spełnia bowiem ww. warunków - nie jest wystarczająco samodzielny.

Zgodnie z powyższym oraz komunikatem Ministerstwa Finansów z dnia 15 grudnia 2015 r. w sprawie objętej ww. wyrokiem TSUE zakłada się obowiązkowe "scentralizowanie" w samorządach rozliczeń w zakresie podatku VAT. Aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń, do czasu obowiązkowej centralizacji nie będą kwestionowane rozliczenia dokonywane z zastosowaniem obecnego modelu rozliczeń.

W świetle uchwały centralizacja dotyczy własnych zakładów budżetowych gmin, a zakład do którego została przekazana inwestycja nie pełni takiej funkcji, bowiem jest to zakład budżetowy Związku Międzygminnego Gmin, a nie własny zakład budżetowy Gminy S.

Skoro zakład budżetowy nie jest zakładem własnym Gminy lecz zakładem budżetowym Związku Międzygminnego Wodociągów i Kanalizacji Wiejskich w W. R., zatem ani wyrok TSUE z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, ani uchwała NSA z dnia 26 października 2015 r., sygn. akt I FPS 4/15 nie dotyczy Wnioskodawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl