IBPP3/4512-798/15/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 20 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z 22 stycznia 2016 r. (data wpływu 28 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego oraz wyłączenia z opodatkowania czynności wniesienia aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością działalności gastronomicznej (cukierniczej) - jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego oraz wyłączenia z opodatkowania czynności wniesienia aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością działalności gastronomicznej (cukierniczej). Wniosek został uzupełniony pismem z 22 stycznia 2016 r. (data wpływu 28 stycznia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 12 stycznia 2016 r. znak: IBPP3/4512-798/15/KS

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (sformułowane ostatecznie w piśmie z 22 stycznia 2016 r.):

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Wnioskodawca posiada ujęte w ewidencji środków trwałych i amortyzowane środki trwałe stanowiące ustawową współwłasność majątkową małżeńską. Wśród nich znajdują się dwie nieruchomości - jedna to odrębny budynek wykorzystywany do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gastronomicznej (cukierniczej), druga to budynek użytkowy, którego część wykorzystywana jest do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gastronomicznej (cukierniczej), natomiast pozostałe pomieszczenia (większość) są wynajmowane.

W nieruchomości tej zamontowano również odrębne środki trwałe, takie jak np.

* dźwig - winda osobowa dla 8 osób podwieszana z maszynownią u góry,

* dźwig - winda towarowa z poziomu 0 na 1 (tylko do kuchni) na naczynia bez przewozu osób,

* schody ruchome - 1 bieg,

* drzwi automatyczne - rozsuwane drzwi szklane - wejściowe główne do budynku,

* instalacja odgromowa i uziemiająca,

* system sterowania oddymianiem,

* system doprowadzania ciepła z klimatyzacją,

* trafostacja na zewnątrz zabudowana osobnym budynkiem,

* system monitoringu wizyjnego/system monitoringu wewnętrznego i zewnętrznego,

* system alarmowy - system sygnalizacji włamania,

* instalacja wody lodowej,

* instalacja wentylacyjna,

* system sygnalizacji pożarowej,

* system wideo-domofonowy,

* sieć strukturalna,

* separator tłuszczów i skrobi,

* przepompownia ścieków,

* oprawy oświetlenia służące m.in. do oświetlania elewacji,

* system zdalnego rozliczania mediów,

* most nad strumieniem.

O możliwości uznania tych składników majątkowych za odrębne środki trwałe stanowi m.in. uzyskana przez Wnioskodawcę interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach IBPBI/1/415-638/13/ZK z 2 października 2013 r.

Podczas nabycia czy wytworzenia omawianych składników majątkowych odliczono podatek od towarów i usług.

Obecnie Wnioskodawca planuje likwidację prowadzonej działalności gospodarczej w następujący sposób: planuje przenieść majątek nieruchomy (budynki) oraz związane z nimi inne środki trwałe typu instalacje, utwardzenia gruntu, ruchome schody czy winda do majątku nie związanego z pozarolniczą działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast działalność gastronomiczną (cukierniczą) planuje wnieść do nowoutworzonej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmującej:

* nazwę (firmę),

* środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne wykorzystywane w działalności handlowo-cukierniczej, z wyłączeniem nieruchomości,

* zakład pracy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy, obejmujący wszelkie prawa i zobowiązania pracodawcy,

* środki pieniężne w kasie oraz na rachunku bankowym,

* zobowiązania i należności związane z prowadzeniem działalności gastronomicznej i cukierniczej,

* prawa i obowiązki wynikające z umów z dostawcami materiałów, towarów, energii czy usługi a także z odbiorcami,

* księgi i dokumenty związane z tą sferą działalności,

* wyposażenie związane z tą działalnością, nie stanowiące środków trwałych,

* materiały i towary handlowe,

* tajemnice handlowe przedsiębiorstwa (w tym receptury).

Ww. zespół składników majątkowych jest obecnie wyodrębniony w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy na płaszczyźnie:

* organizacyjnej, gdyż jest to wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczonych do realizacji zadań gospodarczych związanych z działalnością lokalu gastronomiczno-cukierniczego i może przez to stanowić odrębne przedsiębiorstwo - cukiernię, a ponadto ta wydzielona część przedsiębiorstwa, na dzień złożenia wniosku, posiada samodzielność w podejmowaniu decyzji jej dotyczących;

* finansowej, gdyż możliwe jest wyodrębnienie przychodów, kosztów, należności i zobowiązań związanych z działalnością wyodrębnionej części przedsiębiorstwa i takie też wyodrębnienie następuje faktycznie dla celów ustalenia rentowności tej części przedsiębiorstwa, która odpowiada za zarządzanie nieruchomościami, oraz tej części przedsiębiorstwa, która odpowiada za prowadzenie działalności gastronomiczno-cukierniczej;

* funkcjonalnej, gdyż stanowi potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo - cukiernię-samodzielnie realizujące cele gospodarcze i postrzeganej w otoczeniu gospodarczym jako faktycznie niezależne przedsiębiorstwo.

Po wniesieniu tego przedsiębiorstwa aportem do spółki spółka kontynuować będzie działalność gastronomiczno-cukierniczą w niezmienionej postaci w lokalu znajdującym się w posiadaniu spółki.

Do spółki zostaną wniesione wszystkie składniki majątku i zobowiązania związane z wyodrębnioną częścią przedsiębiorstwa z wyjątkiem lokalu użytkowego (i zobowiązań z nim związanych), który wcześniej zostanie wycofany z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca dodał, że przedsiębiorstwo jest tak zorganizowane, iż dzieli działalność gospodarczą związaną z wynajmem (zarządzaniem wszystkimi nieruchomościami) jest całkowicie niezależna organizacyjnie od działalności gospodarczej związanej z działalnością gastronomiczno-cukierniczą.

Po likwidacji pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca planuje osiągać przychody z wynajmu nieruchomości wycofanych uprzednio z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca dodał, że przedmiotem wynajmu będą jedynie pojedyncze lokale omawianej nieruchomości, a nie składniki majątkowe w rodzaju schody ruchome czy winda, niemniej jednak zgodnie z zawartymi umowami korzystanie z takich składników majątkowych jak instalacje, schody ruchome czy winda będzie prawem najemcy lub jego klientów.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT i składa deklaracje VAT.

Działalność gospodarcza wnioskodawcy opiera się obecnie na trzech nieruchomościach: nieruchomość A o pow. 270 m² (100 m² biura siedziby Wnioskodawcy, 170 m² działalność handlowo-cukiernicza Wnioskodawcy), nieruchomość B (240 m² działalność handlowo-cukiernicza Wnioskodawcy oraz 760 m² wynajmowana trzem zewnętrznym podmiotom handlowo-usługowym), nieruchomość C (80 m² działalność handlowo-cukiernicza Wnioskodawcy) stanowiąca własność osoby trzeciej, najmowana przez Wnioskodawcę.

Tak wiec działalność w zakresie wynajmu (zarządzania nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi) odnosi się do powierzchni o wiele większej, niż powierzchnia cukierni (cukiernie obejmują jedynie 490 m² z 1350 m² lokali wykorzystywanych przez Wnioskodawcę).

Działalność handlowo-cukiernicza polega na sprzedaży w cukierniach zakupionych uprzednio wyrobów cukierniczych, a sezonowo na wyrobie i sprzedaży lodów. W firmie nie istnieją regulaminy organizacyjne, gdyż każdy punkt handlowo-cukierniczy kierowany jest przez jednego pracownika, zaś działalnością w zakresie wynajmu trudni się osobiście Wnioskodawca. W sposób oczywisty pracownicy oraz składniki majątkowe związane z działalnością handlowo-cukiernicza są umiejscowione na ww. powierzchni. W każdym lokalu handlowo-cukierniczym jeden z pracowników pełni funkcje zarządcze, tzn. dba, aby codzienne do sprzedaży zakupiono i przygotowano stosowną ilość produktów cukierniczych (tzn. zarządzanie zasobami magazynowymi), aby stosowa ilość pracowników przybyła do pracy, aby w pomieszczeniach panował porządek zgodnie z obowiązującymi przepisami. Właściciel - Wnioskodawca składa zbiorczo zamówienia w oparciu o informacje uzyskane od osób pełniących funkcje w poszczególnych lokalach, a zarazem pełni obowiązki centrali - organizuje kwestie księgowe, rekrutuje pracowników, dba o odpowiednie przepływy finansowe. Z drugiej strony właściciel zarządza wynajmowanymi nieruchomościami i wykonuje osobiście wszystkie prawa i obowiązki wynikające ze stosunku najmu, wykorzystując zewnętrznych specjalistów (np. kominiarz, firma sprzątająca itp.). Tak więc omawiana w niniejszym wniosku operacja nie polega na samym tylko rozdzieleniu nieruchomości od innego majątku związanego z tą nieruchomością, lecz na wydzieleniu ogółu nieruchomości (zarządzania nimi i wynajmu) jako odrębnej istotnej sfery aktywności ekonomicznej Wnioskodawcy. Na przykład we wspomnianej wyżej nieruchomości B lokal handlowo-cukierniczy stanowi w oczach klientów jeden z punktów handlowo-usługowych działających w dużym obiekcie o charakterze komercyjnym.

Wyodrębnienie organizacyjne jednostek handlowo-cukierniczych polega na przekazaniu wybranym zaufanym pracownikom obowiązków służbowych związanych z prowadzeniem konkretnego lokalu handlowo-cukierniczego. Nie powstaje w ten sposób działalność całkowicie niezależna od Wnioskodawcy, gdyż Wnioskodawca wykonuje różne funkcje kierownicze w całej jednostce (wspólne zamówienia, rekrutacja, księgowość, rozliczenia pieniężne), jednak wyodrębnienie takie pozwala poszczególnym jednostkom (cukierniom) funkcjonować na wypadek dłuższej nawet nieobecności właściciela (Wnioskodawcy). Sfera działalności związanej z wynajmem jest wyodrębniona poprzez ten fakt, że pracownicy cukierni nie mają żadnych obowiązków związanych z wynajmem, zaś wręcz przeciwnie - wykonują na rzecz Wnioskodawcy jako centrali takie same świadczenia niejako w imieniu swojej placówek, jakie wykonują najemcy niejako w imieniu ich lokali - tzn. sprzątają odpowiednie powierzchnie, utrzymują stosowne relacje z firmami zewnętrznymi, wykorzystują części powierzchni wspólnych budynku itp. Patrząc z punktu widzenia struktury:

Schemat - załącznik PDF - str. 14

Wyodrębnienie finansowe polega na tym, iż do końca roku 2015 dla celów rachunkowości zarządczej prowadzone były ewidencje niepodatkowe (w postaci ewidencji własnych Wnioskodawcy), zaś od początku 2016 w ramach ksiąg prowadzonych w oparciu o ustawę o rachunkowości, zgodnie z polityką rachunkowości, istnieje pełne wyodrębnienie rachunkowo-finansowe operacji gospodarczych związanych z poszczególnymi sferami działalności. Było i jest możliwe stwierdzenie na każdą chwile zobowiązań i należności danej sfery działalności, wyniki w zakresie sprzedaży, wydatki (koszty), rentowność oraz stosowane ceny. Jedyny wyłom w samodzielności finansowej punktów sprzedaży polega na niedokonywaniu płatności stanowiących równowartość czynszu najmu - ze względu na fakt, iż są to lokale właściciela punktu, wyjąwszy oczywiście lokal C korzystający z nieruchomości najmowanych od podmiotu zewnętrznego.

Sfera działalności składająca się z trzech punktów handlowo-cukierniczych jest niemal samodzielna w każdym z tych trzech punktów z osobna; każdy bowiem punkt handlowo-cukierniczy posiada pracowników, wyposażenie oraz kierownika, dzięki którym jest w stanie funkcjonować samodzielnie na rynku. Pewne funkcje wspólne dla tych trzech punktów pełni centrala (obecnie Wnioskodawca) - rekrutuje on pracowników, wyznacza kierownika, określa kierownikowi zadania, nadzoruje wspólne zamówienia, realizuje zadania z zakresu księgowości oraz rachunku przepływów pieniężnych. Te jednak zadania, nie mieszczące się w kompetencjach pojedynczych punktów, pełni jedna osoba, zaś po zbyciu ich (aportem) na rzecz sp. z o.o. te same funkcje pełnić będzie zarząd tej sp. z o.o. lub wyznaczona przez zarząd osoba. W efekcie choć jeden punkt handlowo-cukierniczy nie jest wyodrębniony organizacyjnie i finansowo, to jednak wszystkie punkty naraz, w powiązaniu z jedną osobą pełniącą funkcje zarządcze, stanowi całość organizacyjną. Czasowy brak nadzoru centrali nad poszczególnymi punktami nie powoduje utraty możliwości działania, bowiem pracownicy kierujący poszczególnymi punktami są w stanie prowadzić działalność na tym samym poziomie w dalszym ciągu, jednak zabraknie wizji rozwoju strategicznego a ponadto funkcje z zakresu rachunkowości są wydzielone na zewnątrz (outsorcing) i kontakt w tym zakresie podtrzymuje centrala.

Nabywca (sp. z o.o.) byłby w stanie kontynuować działalność punktów gastronomiczno-cukierniczych w dowolnym miejscu, przejmując na siebie obowiązki w zakresie księgowości, określając dopuszczalny poziom marż oraz nadzorując pracowników. Musiałby jednak zapewnić lokal dla prowadzenia działalności (wszelkie wyposażenie otrzyma wraz z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa). W tym celu nabywca wstąpi w prawa i obowiązki wynikające z umowy najmu nieruchomości C od podmiotu zewnętrznego, oraz zawrze umowy najmu nieruchomości A oraz B z Wnioskodawcą, zbywcą przedsiębiorstwa. W ten sposób działalność omawianej zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie kontynuowana w niezmienionej formie.

Ponadto Wnioskodawca stwierdził, że nabywca (sp. z o.o.) będzie kontynuować działalność punktów handlowo-cukierniczych w niezmienionej formie.

Wnioskodawca wskazał również, że nowo związana spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wstąpi w prawa i obowiązki wynikające ze wszystkich umów zawartych przez Wnioskodawcę w ramach tej sfery działalności gospodarczej. Zostaną ponadto zawarte dwie nowe umowy z Wnioskodawcą - umowy najmu lokalu w nieruchomości A oraz B, dzięki którym spółka ta pozyska prawo do korzystania z lokali, w których obecnie działają cukiernie.

Na pytanie organu "Czy na zdolność funkcjonowania aportowanego zespołu składników w ramach nowo zawiązanej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz kontynuowania przez nią działalności w zakresie działalności gastronomicznej (cukierniczej), nie będzie wpływać fakt, że przedmiotem aportu nie będą nieruchomości..." Wnioskodawca wskazał "Nie, ponieważ trzy zespoły pracowników, wiedzy, towarów i wyposażenia mogą stanowić cukiernię w dowolnym miejscu - łatwiej jest bowiem o lokal, niż o wyposażenie i wdrożony do pracy samodzielny zespół pracowników. Niemniej jednak w związku z wniesieniem cukierni w formie aportu do sp. z o.o. w mieniu Wnioskodawcy powstanie wolny majątek w postaci nieruchomości przeznaczonych na wynajem po cenach rynkowych, jak dla innych najemców. Biorąc pod uwagę poziom rentowności cukierni nie ma przeszkód, aby umowy najmu zawarła właśnie nowopowstała sp. z o.o. Co więcej, jedna z nieruchomości (nieruchomość C) jest nieruchomością stanowiącą własność podmiotu trzeciego i prawa i obowiązki wynikające z tej umowy najmu zostaną wniesione aportem do sp. z o.o. Tak więc działalność jednej z cukierni w ogóle nie zostanie zakłócona w najmniejszy sposób - nawet formalnie - procesem wniesienia aportu."

Na pytanie organu "Czy pomimo wyłączenia z przedmiotu aportu budynków (tekst jedn.: budynku wykorzystywanego na potrzeby działalności gastronomicznej (cukierniczej) oraz budynku użytkowego wykorzystywanego w części na potrzeby działalności gastronomicznej (cukierniczej) w zbywanym zespole składników majątkowych zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, tak żeby aportowana masa majątkowa (działalność cukiernicza) służyła spółce do kontynuowania działalności gospodarczej w zakresie w jakim była ona realizowana w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy..." Wnioskodawca wskazał "Nie, takie wyłączenie nie stanowić będzie przeszkody w działalności gospodarczej. Jest rzeczą oczywistą, iż większość podmiotów gospodarczych prowadzi działalność gospodarczą w lokalu najmowanym, zatem prawo do korzystania z nieruchomości nigdy nie jest gwarantowane wieczyście. Nie stanowi to jednak przeszkody w kontynuowaniu działalności w innym miejscu, sklepy czy placówki usługowe często przenoszone są przecież z jednego miejsca na inne. Tak więc i w omawianym przypadku w prowadzeniu działalności nie stanowi przeszkody brak praw do lokalu, gdyż sam lokal jest najmniej istotnym elementem pozwalającym na samodzielne prowadzenie działalności, choć z pewnością lokalizacja tego lokalu jest istotna dla stosowanych cen czy rentowności przedsięwzięcia.

Niemniej jednak w omawianym przypadku ważne są dwa fakty:

a. Jeżeli chodzi o nieruchomość A, to nie jest możliwe przeniesienie na spółkę w formie aportu własności lokalu, bowiem lokal ten nie posiada wyodrębnionego prawa własności, zaś z kolei przeniesienie własności całego budynku nie jest możliwe, gdyż znacząca jego część jest wykorzystywana na cele centrali - czyli również na usługi zarządzania nieruchomościami; zarazem nie można wnieść praw z umowy najmu, gdyż obecnie Wnioskodawca nie może skutecznie sam sobie wynająć lokalu, deklaruje jednak zawarcie umowy najmu z nabywcą zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

b. Jeżeli chodzi o nieruchomość B, to podobnie jak w przypadku nieruchomości A, lokal wykorzystywany na cukiernię nie stanowi przedmiotu odrębnego prawa własności i nie da się go wnieść aportem wraz z resztą piekarni; większość budynku wykorzystywana jest na zupełnie inne cele (jest to centrum handlowe); zarazem nie można wnieść praw z umowy najmu, gdyż obecnie Wnioskodawca nie może skutecznie sam sobie wynająć lokalu, deklaruje jednak zawarcie umowy najmu z nabywcą zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

c. Jeżeli chodzi o nieruchomość C, to prawa do korzystania z tej nieruchomości przejdą na nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa wraz z tą zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa."

Z chwilą zawiązania sp. z o.o. Wnioskodawca zawrze ze sp. z o.o. umowy najmu lokalu wykorzystywanych dotychczas na cele działalności handlowo-cukierniczej.

Na pytanie organu "Czy zostanie zawarta z nowo zawiązaną spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowa najmu budynków w celu kontynuacji działalności gastronomicznej w dotychczasowej lokalizacji..." Wnioskodawca wskazał "Tak".

Natomiast na pytanie organu "Czy w związku z opisaną we wniosku transakcją aportu zostaną przeniesione prawa i obowiązki wynikające z umów najmu lokali na Pani punkty cukiernicze..." Wnioskodawca wskazał "Tak - na lokal oznaczony powyżej literą C. Punkty cukiernicze A oraz B nie korzystają z lokali w oparciu o umowę najmu, gdyż lokale stanowią niewyodrębnioną część budynków stanowiących własność właściciela punktów cukierniczych - Wnioskodawcy."

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania (oznaczone we wniosku nr 1 i 3):

1. Czy w związku z wycofaniem z pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych wyżej składników majątkowych będą ciążyć na Wnioskodawcy jakieś zobowiązania podatkowe, w tym w związku z korektą podatku VAT odliczonego.

2. Czy wniesienie aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wskazanych wyżej składników majątkowych podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy (oznaczone we wniosku nr 1 i 3):

Ad. I

Nie, w związku z wycofaniem z pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych wyżej składników majątkowych nie będą ciążyć na Wnioskodawcy zobowiązania podatkowe.

Ad.2

Nie, wniesienie aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wskazanych wyżej składników majątkowych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. I

Podatnik planuje wycofanie majątku trwałego z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Majątek ten jednak nie stanie się majątkiem osobistym w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, nadal będzie wykorzystywany w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Mimo zakończenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca nadal będzie kontynuować działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a status omawianych składników majątku w tej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług nie zmieni się. Wnioskodawca dodał, że wynajem nieruchomości będzie opodatkowany VAT w stawce podstawowej.

Nie nastąpi zatem przekazanie majątku na cele osobiste podatnika, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ani też inna dostawa towarów. Nie zmieni się również prawo do odliczenia VAT i nie wystąpi obowiązek korekty VAT odliczonego.

Jednocześnie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje w żadnym ze swoich przepisów opodatkowania samego faktu wycofania z majątku firmowego środków trwałych.

Poprawność zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanowiska potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi IPTPP4/443-528/13-2/UNr z 30 września 2013 r. czy interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu ILPP1/443-705/14-5/NS z 12 listopada 2014 r. W obu tych interpretacjach podkreślono, iż omawiana operacja nie powoduje przez Wnioskodawcę utraty statusu podatnika VAT, nie stanowi zatem przekazania majątku na cele osobiste.

Ad.2

Stosownie do wyroku NSA z 6 listopada 2014 r. w sprawie I FSK 1668/13 "tylko wówczas, gdy przekazywany zespół aktywów przedsiębiorstwa jest niewystarczający do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej (w oparciu o przekazane składniki majątkowe), czynność taka jest objęta VAT, o ile przysługiwało od tych aktywów prawo do odliczenia VAT". Wskazany wyżej zespół składników majątkowych jest w pełni wystarczający do prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem działalność gastronomiczno-cukierniczą może zostać uruchomiona w dowolnym punkcie w oparciu o umowę najmu, czy nawet w większej ilości punktów. Nie bez znaczenia jest fakt, iż obligacyjne prawo do korzystania z lokalu gastronomicznego posiada nabywca tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w związku z czym będzie on mógł poprowadzić i poprowadzi w dalszym ciągu działalność otrzymanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Sam fakt rozdzielenia lokalu od zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie ma znaczenia. Zdaniem Wnioskodawcy szczególne znaczenie ma w jego sytuacji fakt, iż działalność ta prowadzona jest w oparciu o dwa różne lokale.

Ponadto jedno z miejsc prowadzenia działalności gastronomicznej korzysta jedynie z części budynku, zaś w budynku tym nie została wydzielona odrębna własność lokali. Stąd rozdzielenie dwóch części przedsiębiorstw w przypadku Wnioskodawcy może polegać na rozdzieleniu zarządu nieruchomościami własnymi od działalności gastronomiczno-cukierniczej, przy czym prawo do korzystania z lokalu jest w takim wypadku usługą świadczoną wewnętrznie pomiędzy dwoma zorganizowanymi częściami przedsiębiorstwa (jest to transakcja neutralna podatkowo).

Wnioskodawca dodał, że w identycznej sytuacji Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji ILPP1/443-705/14-4/NS z 12 listopada 2014 r. wskazał, iż wniesienie aportem do spółki zorganizowanej części przedsiębiorstwa (kancelarii prawnej) w sytuacji, gdy lokal zostanie wydzielony z tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa i wynajęty spółce, do której aportem zostanie wniesiona owa zorganizowana część przedsiębiorstwa, faktycznie jest czynnością nieopodatkowaną podatkiem od towarów i usług jako czynność dotycząca w istocie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jest to sytuacja dokładnie identyczna z prezentowaną powyżej w opisie stanu faktycznego, w związku z czym Wnioskodawca uważa, iż zaprezentowane przez niego stanowisko jest poprawne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług

(tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przez towary - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (...).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku dokonania korekty podatku VAT w sytuacji wycofania z pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku składników majątkowych, na które składa się majątek nieruchomy (budynki) oraz związane z nim inne środki trwałe typu instalacje, utwardzenia gruntu, ruchome schody czy winda do majątku nie związanego z pozarolniczą działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i kontynuowania prowadzenia działalności gospodarczej w postaci wynajmu ww. nieruchomości.

Wskazać należy, że stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu.

Zatem w sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji ww. nieruchomości niewątpliwie są i będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej w postaci najmu, który stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do majątku nieruchomego (budynków) oraz związanych z nim innych wskazanych w treści wniosku środków trwałych, który Wnioskodawca ma zamiar wynajmować, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowe nieruchomości bowiem - jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego - nie będą przekazane do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będą wykorzystywane na cele prywatne, lecz-w związku z jego przeznaczeniem do wynajmu - będą nadal przez Wnioskodawcę wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zatem Wnioskodawca będzie nadal prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15

ust. 2 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji czynność polegająca na przeniesieniu majątku nieruchomego (budynków) oraz związanych z nim innych wskazanych w treści wniosku środków trwałych do majątku niezwiązanego z pozarolniczą działalnością gospodarczą w sytuacji, gdy ww. nieruchomości będą w dalszym ciągu wykorzystywane do działalności gospodarczej - nie będzie skutkowała opodatkowaniem podatkiem VAT przedmiotowej transakcji, gdyż w istocie nie będzie to przekazanie na cele prywatne w rozumieniu ustawy o VAT.

Wskazać również należy, że czynność przeniesienia ww. nieruchomości do majątku niezwiązanego z pozarolniczą działalnością gospodarczą nie spowoduje utraty przez Wnioskodawcę statusu podatnika podatku VAT. Wynika to z faktu, że Wnioskodawca nadal będzie prowadził działalność gospodarczą, zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy, w postaci wynajmu ww. nieruchomości oraz będzie dokonywał czynności opodatkowane określone w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do kwestii korekty podatku naliczonego należy zauważyć, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Proporcję, o której mowa w ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W oparciu o art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, iż w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Ponadto, w świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Według art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy zauważyć, że Wnioskodawca nie ma obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego albowiem wycofanie majątku trwałego z pozarolniczej działalności gospodarczej nie stanowi odpłatnej dostawy, a przedmiotowe nieruchomości nadal będą przez niego wykorzystywane do czynności opodatkowanych tj. wynajmu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie będzie zobowiązany do dokonania korekty w związku z wycofaniem z pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych wyżej składników majątkowych, jest prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wniesienia aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością działalności gastronomicznej (cukierniczej).

Na wstępie wskazać należy, że w myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przypadku więc, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące "część przedsiębiorstwa" powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w "istniejącym przedsiębiorstwie", a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Oznacza to, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia "przekazania całości lub części majątku", wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że planuje wnieść do nowoutworzonej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa działalność gastronomiczną (cukierniczą) obejmującą:

* nazwę (firmę),

* środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne wykorzystywane w działalności handlowo-cukierniczej, z wyłączeniem nieruchomości,

* zakład pracy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy, obejmujący wszelkie prawa i zobowiązania pracodawcy,

* środki pieniężne w kasie oraz na rachunku bankowym,

* zobowiązania i należności związane z prowadzeniem działalności gastronomicznej i cukierniczej,

* prawa i obowiązki wynikające z umów z dostawcami materiałów, towarów, energii czy usługi a także z odbiorcami,

* księgi i dokumenty związane z tą sferą mojej działalności,

* wyposażenie związane z tą działalnością, nie stanowiące środków trwałych,

* materiały i towary handlowe,

* tajemnice handlowe przedsiębiorstwa (w tym receptury).

Natomiast majątek nieruchomy (budynki) oraz związane z nimi inne środki trwałe typu instalacje, utwardzenia gruntu, ruchome schody czy winda Wnioskodawca planuje wnieść do majątku niezwiązanego z pozarolniczą działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał równocześnie, że na zdolność funkcjonowania aportowanego zespołu składników w ramach nowo zawiązanej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz kontynuowania przez nią działalności w zakresie działalności gastronomicznej (cukierniczej), nie będzie wpływać fakt, że przedmiotem aportu nie będą nieruchomości, ponieważ trzy zespoły pracowników, wiedzy, towarów i wyposażenia mogą stanowić cukiernię w dowolnym miejscu. Ponadto Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę najmu lokalów z nabywcą zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a także przekazać wraz z działalnością cukierniczą (gastronomiczną) prawa i obowiązki wynikające z umowy najmu nieruchomości, będącej własnością podmiotu zewnętrznego. Nowo związana spółka również wstąpi w prawa i obowiązki wynikające ze wszystkich umów zawartych przez Wnioskodawcę w ramach tej sfery działalności gospodarczej.

Mimo wyłączenia z przedmiotu aportu budynków (tekst jedn.: budynku wykorzystywanego na potrzeby działalności gastronomicznej (cukierniczej) oraz budynku użytkowego wykorzystywanego w części na potrzeby działalności gastronomicznej (cukierniczej) w zbywanym zespole składników majątkowych zostaną zachowane funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, tak żeby aportowana masa majątkowa (działalność cukiernicza) służyła spółce do kontynuowania działalności gospodarczej w zakresie w jakim była ona realizowana w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy i nie stanowiła przeszkody w działalności gospodarczej. Wskazać również należy, że nabywca ww. zespołu składników materialnych i niematerialnych będzie kontynuować działalność punktów handlowo-cukierniczych w niezmienionej formie.

Konfrontując zaprezentowany opis sprawy z powołanymi regulacjami prawnymi, zdaniem Organu składniki majątkowe będące przedmiotem wskazanej we wniosku transakcji stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Ww. zespół składników majątkowych jest bowiem wyodrębniony w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej. Jak wskazał Wnioskodawca jest to wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczony do realizacji zadań gospodarczych związanych z działalnością lokalu gastronomiczno-cukierniczego i może przez to stanowić odrębne przedsiębiorstwo - cukiernię, a ponadto ta wydzielona część przedsiębiorstwa posiada samodzielność w podejmowaniu decyzji jej dotyczących. Każdy punkt handlowo-cukierniczy jest kierowany przez jednego pracownika, który pełni funkcje zarządcze tzn. dba, aby codziennie do sprzedaży zakupiono i przygotowano stosowną ilość produktów cukierniczych (tzn. zarządzenie zasobami magazynowymi), aby stosowna ilość pracowników przybyła do pracy oraz dba o porządek zgodnie z obowiązującymi przepisami. Jednocześnie od działalności cukierniczej (gastronomicznej) jest wyodrębniona działalność związana z wynajmem nieruchomości, którą zajmuje się wyłącznie Wnioskodawca. Możliwe jest również wyodrębnienie przychodów, kosztów, należności i zobowiązań związanych z działalnością wyodrębnionej części przedsiębiorstwa i takie też wyodrębnienie następuje faktycznie dla celów ustalenia rentowności tej części przedsiębiorstwa, która odpowiada za zarządzanie nieruchomościami, oraz tej części przedsiębiorstwa, która odpowiada za prowadzenie działalności gastronomiczno-cukierniczej. Wnioskodawca wskazał również, że do końca 2015 r. dla celów rachunkowości zarządczej prowadził ewidencje niepodatkowe w postaci ewidencji własnych, natomiast od początku 2016 r. w ramach ksiąg prowadzonych w oparciu o ustawę o rachunkowości istnieje pełne wyodrębnienie rachunkowo-finansowe operacji gospodarczych związanych z poszczególnymi sferami działalności. Ponadto zespół ww. składników materialnych i niematerialnych stanowi potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo - cukiernię - samodzielnie realizujące cele gospodarcze i postrzeganej w otoczeniu gospodarczym jako faktycznie niezależne przedsiębiorstwo. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca każdy punkt handlowo-cukierniczy posiada pracowników, wyposażenie oraz kierownika, dzięki którym jest w stanie funkcjonować samodzielnie na rynku.

W konsekwencji, planowana czynność wniesienia działalności gastronomicznej (cukierniczej) jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa w formie aportu do nowoutworzonej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością będzie wyłączona spod działania ustawy o VAT jako czynność niepodlegająca przepisom ustawy, zgodnie z cytowanym powyżej art. 6 pkt 1.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy przekazywane w ramach tej czynności składniki majątkowe wypełniają definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Podkreślić jednocześnie należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zapadną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.