IBPP3/4512-639/15/SR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 sierpnia 2015 r. (data wpływu 25 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 28 października 2015 r. (data wpływu 2 listopada 2015 r.) oraz pismem z 25 listopada 2015 r. (data wpływu 1 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania transakcji wniesienia aportem do spółki osobowej nieruchomości, stanowiącej składnik majątku prywatnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania transakcji wniesienia aportem do spółki osobowej nieruchomości, stanowiącej składnik majątku prywatnego. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 28 października 2015 r. (data wpływu 2 listopada 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 19 października 2015 r. oraz pismem z 25 listopada 2015 r. (data wpływu 1 grudnia 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 18 listopada 2015 r. znak: IBPP3/4512-639/15/SR.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w piśmie z 28 października 2015 r. oraz w piśmie z 25 listopada 2015 r.):

Wnioskodawca nabył w roku 2012 nieruchomość gruntową z przeznaczeniem na cele prywatne. Nieruchomość ta weszła do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego żony. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej; działalność taką, w zakresie usług medycznych, zwolnionych z podatku od towarów i usług, prowadzi żona Wnioskodawcy. Nieruchomość jest częścią majątku prywatnego Wnioskodawcy i jego żony, nie jest w żaden sposób wykorzystywana w działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę Wnioskodawcy. Wnioskodawca rozważa wybudowanie na przedmiotowym gruncie budynku handlowo-usługowego.

W celu przeprowadzenia inwestycji Wnioskodawca zamierza powołać spółkę osobową, w której będzie jednym ze wspólników. Jako wkład do spółki zamierza wnieść przedmiotową nieruchomość, jeszcze przed rozpoczęciem inwestycji. Następnie spółka osobowa będzie prowadziła inwestycję, a po zakończeniu budowy będzie zawierała umowy najmu lokali w nowo wybudowanym budynku.

Całość budynku będzie wykorzystywana przez spółkę na cele działalności gospodarczej polegającej na wynajmie lokali podmiotom zewnętrznym na cele handlowo-usługowe (cele użytkowe).

W piśmie z 28 października 2015 r. Wnioskodawca wskazał dodatkowo, że:

Nabycie nieruchomości, o której mowa we Wniosku (dalej: Nieruchomość), nastąpiło 2 stycznia 2012 r. w drodze umowy sprzedaży, zawartej w formie aktu notarialnego. Nieruchomość została nabyta w celach prywatnych - Wnioskodawca nie zamierzał w chwili nabycia wykorzystywać jej do działalności gospodarczej.

Wnioskodawca sfinansował nabycie Nieruchomości ze środków prywatnych swoich oraz małżonki (środki wchodziły w skład wspólności majątkowej małżeńskiej).

Sprzedaż Nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż sprzedawcą były osoby fizyczne nieprowadzące działalności podlegającej opodatkowaniu VAT. W związku z tym zakup nie został udokumentowany fakturą VAT.

Nieruchomość nie została nabyta celem wniesienia jej aportem do spółki osobowej. Pomysł wniesienia Nieruchomości powstał w bieżącym roku i ostateczna decyzja nie została jeszcze podjęta - Wnioskodawca rozważa dokonanie takiego aportu.

Nieruchomość składa się z jednej geodezyjnie wyodrębnionej działki o powierzchni 0,0467 ha.

Początkowo Wnioskodawca wynajmował istniejący na Nieruchomości budynek osobie fizycznej na cele mieszkaniowe (od daty nabycia do końca stycznia 2012 r.). Był to najem, który trwał w chwili nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę - umowę najmu zawarł sprzedający przed datą sprzedaży. Po tym okresie budynek nie był przedmiotem najmu ani nie był w inny sposób użytkowany, a w marcu 2013 r. został wyburzony. Od marca 2013 r. Nieruchomość jest niezabudowana i nieużytkowana.

Jak opisano w pkt 6 powyżej, Nieruchomość była przedmiotem najmu od dnia jej nabycia tj. od 2 stycznia 2012 r. do końca stycznia 2012 r. W okresie późniejszym Nieruchomość nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze.

Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy 9 października 2012 r. Postępowanie w sprawie wydania tej decyzji zostało 11 stycznia 2013 r. zawieszone, ze względu na przystąpienie Rady Miasta do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru, na którym położona jest Nieruchomość. Decyzja o warunkach zabudowy dla Nieruchomości została wydana w połowie 2013 r., lecz w krótkim czasie uchylona, gdyż w sierpniu 2013 r. wszedł w życie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla obszaru, na którym położona jest Nieruchomość. Decyzja o warunkach zabudowy dotyczyła rozbudowy, nadbudowy z przebudową oraz zmiany sposobu użytkowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz budynków gospodarczych z przeznaczeniem na zakład opieki zdrowotnej. Niemniej jednak, jak wskazano wyżej, w okresie pomiędzy złożeniem wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy a jej wydaniem przez właściwy organ, budynek, który miał być przedmiotem przebudowy został wyburzony.

W momencie nabycia Nieruchomości nie istniał plan zagospodarowania przestrzennego dla obszaru, na którym jest ona położona. W projekcie planu obszar ten był oznaczony jako przeznaczony pod zabudowę usługową. W akcie notarialnym wskazano na oznaczenie działki symbolem B - tereny mieszkaniowe według rejestru gruntów. Zgodnie z obecnie obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego, Nieruchomość ma przeznaczenie: tereny zabudowy usługowej (U10). Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć, jakie będzie przeznaczenie Nieruchomości w momencie wnoszenia jej aportem do spółki osobowej, tzn. czy jej przeznaczenie w planie zagospodarowania przestrzennego nie zostanie zmienione.

Wnioskodawca nie występował o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego dla Nieruchomości. Oprócz powyżej opisanych, Wnioskodawca nie podejmował innych działań w stosunku do Nieruchomości.

Na pytanie Organu "Czy Wnioskodawca dokonał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia nieruchomości gruntowej np. wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej, energetyczne itp., jeśli tak to kiedy i jakim celu..." Wnioskodawca wskazał, że nie dokonywał żadnej czynności opisanej w wezwaniu jako "uatrakcyjnienie" Nieruchomości.

Wnioskodawca zamierza wnieść Nieruchomość do spółki osobowej w celu umożliwienia spółce przeprowadzenia na niej inwestycji. W tym też celu zostanie utworzona spółka osobowa.

Jak wyżej wskazano, w momencie nabycia Nieruchomość była zabudowana starym budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, następnie wyburzonym. W momencie wnoszenia aportem do spółki Nieruchomość będzie niezabudowana.

Wnioskodawca nie posiada żadnych innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży nieruchomości gruntowych ani nie wnosił ich aportem do spółki.

W uzupełnieniu do wniosku z 25 listopada 2015 r. wskazano, że Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy w celu wykorzystania nieruchomości, o której mowa we wniosku (dalej: Nieruchomość) do działalności gospodarczej.

Wnioskodawca dokonał wyburzenia budynku mieszkalnego jednorodzinnego znajdującego się na przedmiotowej Nieruchomości z powodu jego złego stanu technicznego (budynek był wybudowany na początku XX w.) i groźby zawalenia. Wnioskodawca na jego miejscu planował wybudować nowy budynek.

Nieruchomość została nabyta do majątku prywatnego Wnioskodawcy w celu przekazania jej dzieciom. Do chwili obecnej nie wystąpiła potrzeba przekazania Nieruchomości dzieciom, dlatego Nieruchomość nadal pozostaje własnością Wnioskodawcy i jego żony. Po nabyciu Nieruchomości Wnioskodawca zaczął rozważać jej wykorzystanie również do celów działalności gospodarczej, w szczególności najmu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisywanym we wniosku zdarzeniu przyszłym transakcja wniesienia aportem nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek VAT).

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, rozważany przez niego aport nieruchomości z majątku prywatnego do spółki osobowej, w której udziałowcem będzie Wnioskodawca, nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązujących przepisów w zakresie podatku VAT, wniesienie aportem nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towarów, jeśli jest dokonywany przez podatnika VAT działającego w takim charakterze. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako: ustawa VAT), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego artykułu, bez względu na cel lub rezultat tej działalności. Art. 15 ust. 2 ustawy VAT stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody; działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy wniesienie przez niego aportem do spółki nieruchomości nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż Wnioskodawca nie będzie dokonywał przedmiotowej transakcji w wykonaniu działalności gospodarczej (nie będzie działał jako podatnik VAT).

Należy bowiem zauważyć, że przedmiotowa nieruchomość została nabyta do majątku prywatnego Wnioskodawcy i jego żony i nigdy nie została przekazana (wykorzystywana) do celów działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę Wnioskodawcy (sam Wnioskodawca takiej działalności nie prowadzi). Dokonując zaś transakcji aportu Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych czynności charakterystycznych dla podatników VAT.

Kwestia opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia nieruchomości prywatnych była przedmiotem wielu orzeczeń sądów polskich, jak również Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Wskazówki, jakie czynniki należy brać pod uwagę analizując konieczność opodatkowania VAT transakcji zbycia nieruchomości wynikają z wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE zauważył, że przedmiotowe transakcje będą objęte podatkiem VAT, o ile nie stanowią czynności związanych ze zwykłym wykonaniem prawa własności. Częstotliwość wykonywania tych czynności czy też fakt prowadzenia przez zbywcę działalności gospodarczej nie są czynnikami decydującymi. Istotne jest, jakie działania podejmuje zbywca - czy są to działania aktywne w zakresie obrotu nieruchomościami, angażujące środki podobne do tych, jakie angażują podmioty profesjonalne.

Zawodowa (profesjonalna) działalność handlowca polega na nabywaniu towarów i ich późniejszej sprzedaży z zyskiem. Ponadto taka profesjonalna działalność handlowa - co do zasady - nie jest ograniczana w czasie i nie kończy się po sprzedaży z góry określonej ilości towarów. Zatem nie jest działalnością handlową sprzedaż (a tym bardziej wniesienie aportem) majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych). Przyjęcie, że dana osoba fizyczna zbywając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga także ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Ocena, czy dana osoba działa w charakterze podatnika od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przedstawionym powyżej stanie sprawy Wnioskodawca nie będzie działał jako profesjonalista, zajmujący się obrotem nieruchomościami, a jako podmiot prywatny, wnoszący do spółki składnik majątku pochodzący z jego majątku prywatnego, co do którego nie prowadził żadnych działań marketingowych, mających na celu zwiększenie potencjalnego grona nabywców. Wszelkie działania profesjonalne - inwestycyjne oraz sprzedażowe, zmierzające do pozyskania najemców - podejmie spółka, do której przedmiotowa nieruchomość zostanie wniesiona.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokonując zbycia (wniesienia aportem) nieruchomości stanowiącej składnik majątku prywatnego, nie będzie wykonywał działalności gospodarczej, w związku z czym nie będzie mógł być uznany za podatnika podatku VAT w odniesieniu do tej transakcji. W rezultacie planowana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy jest spójne ze stanowiskiem Ministra Finansów wyrażanym w interpretacjach podatkowych, w tym m.in. w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu 28 lutego 2014 r. (ILPP1/443-1083/13-4/NS) oraz 20 marca 2014 r. (ILPP1/443-1144/13-4/NS).

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska w interpretacji indywidualnej, o którą występuje niniejszym wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki osobowej spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, jak również nie może rozporządzać lub zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. ustawy zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Stosownie do art. 37 § 2 ww. ustawy, ważność umowy, która została zawarta przez jednego z małżonków bez wymaganej zgody drugiego, zależy od potwierdzenia umowy przez drugiego małżonka, natomiast zgodnie z § 4 tegoż przepisu, jednostronna czynność prawna dokonana bez wymaganej zgody drugiego małżonka jest nieważna.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa (aport) nieruchomości, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa (aport) towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem określenie czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy, Wnioskodawca, w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpiło w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego. Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania działki mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Z kolei z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE) w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Odnosząc się do sprawy będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że sam zamiar z jakim Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość tj. w celu przekazania jej dzieciom, nie może przesądzać, że w każdym przypadku sprzedaż (aport) nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu.

Znaczenie dla sprawy ma natomiast całokształt działań jakie Wnioskodawca podejmuje w odniesieniu do nieruchomości przez cały okres jej posiadania.

Trzeba mieć także na uwadze, że przez termin "zamiar" należy pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustaleniu zamiaru nie można poprzestać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby, lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych.

Wnioskodawca twierdzi wprawdzie, że nabywał nieruchomość w celach prywatnych, jednak z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca wykorzystywał tę nieruchomość do zaspokojenia jakichkolwiek celów prywatnych. Wręcz przeciwnie, Wnioskodawca po nabyciu nieruchomości zaczął rozważać jej wykorzystanie również do celów działalności gospodarczej, w szczególności najmu. Ponadto, w tym samym roku, w którym nabyto nieruchomość Wnioskodawca wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy w celu wykorzystania nieruchomości do działalności gospodarczej. Decyzja o warunkach zabudowy dotyczyła rozbudowy, nadbudowy z przebudową oraz zmiany sposobu użytkowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz budynków gospodarczych z przeznaczeniem na zakład opieki zdrowotnej, co wskazuje, że zakupiona nieruchomość miała zostać związana z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wnioskodawca ostatecznie zamierza nabytą nieruchomość wnieść aportem do spółki, którą zamierza powołać w celu przeprowadzenia inwestycji - wybudowanie na przedmiotowej nieruchomości budynku handlowo-usługowego.

Należy zauważyć, że nawet jeżeli pierwotnie ww. nieruchomość została nabyta, jak twierdzi Wnioskodawca do majątku prywatnego, to nastąpiła zmiana przeznaczenia tej nieruchomości w wyniku wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy w celu wykorzystania nieruchomości do działalności gospodarczej.

Zatem nie można uznać, że przeniesienie prawa własności ww. nieruchomości do spółki osobowej nie będzie dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa nieruchomości w formie aportu do spółki osobowej stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca będzie działał dla tej transakcji jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Dokonanej oceny nie mogą zmienić zapewnienia Wnioskodawcy, że nabył on wymienioną nieruchomość do swojego majątku prywatnego.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - niniejsza interpretacja skierowana jest tylko do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla jakichkolwiek innych podmiotów, w tym żony Wnioskodawcy oraz spółki osobowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.