IBPP3/4512-562/15/SR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 lipca 2015 r. (data wpływu 24 lipca 2015 r.) uzupełnionym pismem z 17 września 2015 r. (data wpływu 22 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za zbycie przedsiębiorstwa transakcji sprzedaży przez syndyka wszystkich składników materialnych i niematerialnych należących do Wnioskodawcy oraz braku opodatkowania tej sprzedaży - jest prawidłowe.

W dniu 24 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za zbycie przedsiębiorstwa transakcji sprzedaży przez syndyka wszystkich składników materialnych i niematerialnych należących do Wnioskodawcy oraz braku opodatkowania tej sprzedaży. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 17 września 2015 r. (data wpływu 22 września 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 4 września 2015 r. znak: IBPP3/4512-562/15/SR.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia Pracy w upadłości likwidacyjnej (dalej: "Wnioskodawca") zajmuje się produkcją szaf metalowych BHP, regałów przesuwnych i stacjonarnych do archiwów oraz produkcją stołów metalowych.

Postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział V Gospodarczy Sekcja ds. Upadłościowych i Naprawczych z dnia 26 marca 2012 r. została ogłoszona upadłość Wnioskodawcy obejmująca likwidację majątku upadłego. Wyznaczono syndyka, który zgodnie z art. 160 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze dokonuje czynności na rachunek upadłego, lecz w imieniu własnym. Wnioskodawca nadal występuje w obrocie gospodarczym oraz jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy - Kodeks Cywilny (dalej: k.c.). W skład ww. przedsiębiorstwa wchodzą:

Na chwilę obecną Wnioskodawca nie posiada już pracowników, ani materiałów do produkcji.

Wymienione wyżej składniki majątku stanowią zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do realizacji zadań gospodarczych polegających na produkcji wyrobów i ich sprzedaży. W ocenie Wnioskodawcy zespół tychże składników stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c., posiadający zdolność do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych.

W najbliższym czasie syndyk planuje dokonać sprzedaży całego przedsiębiorstwa na rzecz X sp. z o.o. (dalej: "Nabywca"). Nabywca ten już na dzień dzisiejszy przejął pracowników Wnioskodawcy oraz materiały do produkcji. Nabywca prowadzi ten sam rodzaj działalności gospodarczej co Wnioskodawca. Ponadto między Wnioskodawcą a Nabywcą podpisana jest umowa dzierżawy, na podstawie której Nabywca jest dzierżawcą budynków, maszyn i samochodów będących własnością Wnioskodawcy. W budynkach tych Nabywca prowadzi ten sam rodzaj działalności gospodarczej co Wnioskodawca, a więc sprzedaż przez Wnioskodawcę jego przedsiębiorstwa dla Nabywcy będzie wiązała się z kontynuacją prowadzenia tego samego profilu działalności gospodarczej co u Wnioskodawcy. Innymi słowy nabyte przez Nabywcę przedsiębiorstwo stanowiące zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych będzie wykorzystywane do prowadzenia tej samej działalności gospodarczej co u Wnioskodawcy. W zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie przez Nabywcę działalności gospodarczej. Ponadto zakres prowadzenia tej samej działalności przez Nabywcę jest taki sam jak u Nabywcy.

Wyłączeniu ze sprzedaży przedsiębiorstwa Wnioskodawcy podlegają należności, środki pieniężne oraz księgi handlowe. Przy sprzedaży przedsiębiorstwa w postępowaniu upadłościowym nie są wyceniane i nie są objęte sprzedażą ani nie mogą być wydane nabywcy środki pieniężne przedsiębiorstwa oraz wierzytelności. Zgodnie bowiem z całokształtem regulacji prawa upadłościowego i naprawczego środki pieniężne stanowią fundusze masy upadłości, a celem upadłości likwidacyjnej jest właśnie spieniężenie majątku. To samo dotyczy wierzytelności w sytuacji prowadzonej działalności gospodarczej przez syndyka. Wierzytelności mają charakter dynamiczny i ich stan jest zmienny, a z chwilą wpłaty przez dłużników wierzytelności zostają zamienione na gotówkę i wzbogacają fundusze masy upadłości. Zaś zgodnie z art. 231 i 337 w związku z art. 335 Prawa upadłościowego i naprawczego, w takim zakresie w jakim w kasie i na kontach upadłego są środki pieniężne - pochodzą one z likwidacji majątku i stanowią fundusze masy, które mogą być wydatkowane wyłącznie na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego lub realizację planu podziału. Wyłączenie ze sprzedaży ksiąg handlowych upadłego przedsiębiorstwa podyktowane jest treścią art. 12 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 ustawy o rachunkowości, z których wynika, że księgi handlowe (rachunkowe) zamyka się na dzień zakończenia postępowania upadłościowego, a zamknięcie ksiąg polega na nieodwracalnym wyłączeniu możliwości dokonywania zapisów księgowych w zbiorach tworzących zamknięte księgi rachunkowe, a także faktem iż zgodnie z utrwalonym poglądem, nabycie przedsiębiorstwa w postępowaniu upadłościowym jest nabyciem pierwotnym i nabywca nie jest zainteresowany księgami, które po zakończeniu postępowania upadłościowego przekazywane są na przechowanie do archiwum.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym dojdzie do zbycia przez syndyka przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ k.c., a w konsekwencji, czy sprzedaż ta będzie wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 u.p.t.u....

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana przez syndyka sprzedaż wszystkich składników materialnych i niematerialnych należących do Wnioskodawcy będzie stanowić zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 55¹ k.c. i tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 u.p.t.u., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 u.p.t.u. przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie z wyrokiem WSA w Poznaniu z dnia 7 października 2009 r., sygn. akt I SA/Po 491/09: "Wyłączone spod opodatkowania zostało zarówno odpłatne, jak i nieodpłatne zbycie przedsiębiorstwa/jego zorganizowanej części. Nie ma znaczenia także forma zbycia. Opodatkowaniu nie będzie podlegać zarówno sprzedaż, aport, zamiana, jak i darowizna, jeśli mają za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część".

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji legalnej przedsiębiorstwa, lecz wyłącznie definicję "zorganizowanej części przedsiębiorstwa" (art. 2 pkt 27e u.p.t.u.). Dlatego w celu zdefiniowania pojęcia "przedsiębiorstwa" jako całości należy odwołać się do przepisów ustawy - Kodeks Cywilny tj. do art. 55¹ tej ustawy. Zgodnie z nim: "Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Ponadto zgodnie z art. 55² k.c.: "Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych". Przepis ten odgrywa szczególnie istotną rolę, gdyż konstytuuje on zasadę, iż przedsiębiorstwo może stanowić przedmiot obrotu prawnego jako jednolita całość.

Interpretację art. 55¹ k.c. przedstawił DIS w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 25 listopada 2013 r., sygn. IPPP3/443-757/13-4/KB: "Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod wzglądem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej". Potwierdza to również DIS w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 13 października 2010 r., sygn. IPPP1/443-701/10-6/IGo.

DIS w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 15 marca 2010 r., sygn. IBPPl/443-21/10/AZb stwierdza: "Przedsiębiorstwo czy też zorganizowana część przedsiębiorstwa jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, iż najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisanych przedsiębiorstwu".

Powyższa definicja art. 55¹ k.c. opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, iż najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W niniejszym stanie faktycznym Wnioskodawca posiada nieruchomości, maszyny i urządzenia produkcyjne, środki transportu, a także znak towarowy oraz know-how. Wszystkie te elementy tworzą zorganizowaną całość służącą do prowadzenia działalności gospodarczej poprzez produkcję szaf, regałów itd. W drodze sprzedaży przez syndyka całego przedsiębiorstwa, Nabywca będzie miał możliwość kontynuowania tego samego rodzaju działalności gospodarczej tj. produkcji szaf, regałów itd. Innymi słowy zakupione przez Nabywcę składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy będą mogły nadal samodzielnie funkcjonować i służyć do działalności produkcyjnej u Nabywcy.

Ważne w niniejszej sprawie jest to, iż właśnie Nabywca już aktualnie zajmuje się tym samym profilem działalności co Wnioskodawca, a tym samym nabycie przedsiębiorstwa od Wnioskodawcy będzie służyło Nabywcy do kontynuacji tego samego rodzaju działalności gospodarczej co u Wnioskodawcy.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. I FSK 688/07 stwierdza, że dla zbycia przedsiębiorstwa konieczne jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej.

NSA w wyroku z dnia 20 marca 2012 r., sygn. I FSK 815/11 stwierdza: "(...) interpretowany przepis prawa krajowego dotyczy przedsiębiorstwa lub samodzielnej jego części, a więc składników rzeczowych i innych stanowiących łącznie przedsiębiorstwo lub jego część. Biorąc zaś pod uwagę, że opodatkowaniem VAT podlega działalność gospodarcza to przenoszony majątek winien służyć właśnie tej działalności. Wobec tego uznać należy, że decydujące znaczenie przy określaniu zakresu przedmiotowego omawianego przepisu ma element funkcjonalny tj. podniesiona wcześniej możliwość realizowania określonych zadań gospodarczych. Ta natomiast konstatacja prowadzi do wniosku, że wyłączenie spod działania u.p.t.u. dotyczy także takiej części majątku, której przydatność do prowadzenia działalności gospodarczej wynika nie tyle z rodzaju składających się na nią elementów, ile z wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego, charakterystycznego dla zakładu oddziału".

Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 19 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1662/10: "Dla uznania, że przedmiotem sprzedaży jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ k.c. sprzedaż taka nie musi obejmować wszelkich składników przedsiębiorstwa. Wystarczające jest aby obejmowała ona minimum istotnych składników majątkowych, a więc takich, bez których kontynuacja dotychczasowej działalności byłaby niemożliwa".

Warto przytoczyć wyrok TSUE z 10 listopada 2011 r. w sprawie Christel Schriever (C-444/10), w którym Trybunał stwierdza: "Nawet sprzedaż zapasu towarów i wyposażenia sklepu może być traktowana jako zbycie przedsiębiorstwa niepodlegające VAT, jeżeli nabywca ma możliwość kontynuowania działalności zbywcy. (...) Przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu wspólnotowych regulacji VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. (...) Nabywca może także sam dysponować odpowiednią nieruchomością, do której może przenieść całość przejętych aktywów i kontynuować działalność gospodarczą. W takich przypadkach dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa będącego poza zakresem VAT".

Powyższe wyroki opierają się na zasadzie kontynuacji możliwości prowadzenia tego samego rodzaju działalności gospodarczej przez nabywcę co u sprzedawcy. Właśnie w niniejszej sprawie Nabywca ma zamiar zakupu przedsiębiorstwa w celu prowadzenia tego samego rodzaju działalności gospodarczej co Wnioskodawca. Innym argumentem świadczącym o kontynuacji działalności przez Nabywcę jest fakt, iż aktualnie Wnioskodawca postawiony jest w stan upadłości likwidacyjnej, a tym samym celem syndyka, a także jego obowiązkiem jest sprzedaż wszystkich składników przedsiębiorstwa, a więc po sprzedaży całego majątku Wnioskodawcy nic już nie pozostanie, co by mogło służyć do prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę, a jednocześnie uniemożliwiało prowadzenie tego samego rodzaju działalności przez Nabywcę.

Reasumując, odnosząc przedstawiony stan prawny do opisanego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że skoro warunki wynikające z przepisu art. 551 k.c. zostaną spełnione i przedmiotem planowanej czynności będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu ustawy - Kodeksu Cywilnego, to zgodnie z art. 6 pkt 1 u.p.t.u. transakcja zbycia przedmiotowego przedsiębiorstwa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają poniższe interpretacje indywidualne:

DIS w Katowicach z 24 września 2014 r., sygn. IBPP4/443-237/14/LG

DIS w Warszawie z 25 listopada 2013 r., sygn. IPPP3/443-757/13-4/KB

DIS w Warszawie z 6 sierpnia 2012 r., sygn. IPPP2/443-569/12-2/DG

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa", zatem dla potrzeb regulacji podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przepis ten odgrywa szczególnie istotną rolę, gdyż konstytuuje on zasadę, że przedsiębiorstwo może stanowić przedmiot obrotu prawnego jako jednolita całość.

Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przedsiębiorstwem będącym w upadłości, zatem zasadnym jest odwołanie do przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 233 z późn. zm.).

W myśl art. 306 tej ustawy, po ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego, syndyk niezwłocznie przystępuje do spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości oraz sporządzenia planu likwidacyjnego. Syndyk składa sędziemu-komisarzowi spis inwentarza wraz z planem likwidacyjnym w terminie jednego miesiąca od dnia ogłoszenia upadłości. Plan likwidacyjny powinien określać proponowane sposoby sprzedaży składników majątku upadłego, w szczególności sprzedaży przedsiębiorstwa, termin sprzedaży, preliminarz wydatków oraz ekonomiczne uzasadnienie dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 307 ust. 1 cyt. ustawy, na podstawie spisu inwentarza i innych dokumentów upadłego oraz oszacowania syndyk sporządza sprawozdanie finansowe na dzień poprzedzający ogłoszenie upadłości i niezwłocznie przedkłada je sędziemu-komisarzowi.

Stosownie do art. 308 ustawy, po sporządzeniu spisu inwentarza i sprawozdania finansowego albo po złożeniu pisemnego sprawozdania ogólnego syndyk przeprowadza likwidację masy upadłości.

Na podstawie art. 311 ust. 1 ww. ustawy, likwidacji masy upadłości dokonuje się przez sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego w całości lub jego zorganizowanych części, sprzedaż nieruchomości i ruchomości, przez ściągnięcie wierzytelności od dłużników upadłego i wykonanie innych jego praw majątkowych wchodzących w skład masy upadłości albo ich zbycie.

Stosownie do brzmienia art. 313 ust. 1 ustawy, sprzedaż dokonana w postępowaniu upadłościowym ma skutki sprzedaży egzekucyjnej. Nabywca składników masy upadłości nie odpowiada za zobowiązania podatkowe upadłego, także powstałe po ogłoszeniu upadłości.

Jak stanowi art. 316 ust. 1 ustawy, przedsiębiorstwo upadłego powinno być sprzedane jako całość, chyba że nie jest to możliwe.

W myśl art. 316 ust. 2 ustawy, sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego może być poprzedzona umową dzierżawy na czas określony z prawem pierwokupu, jeżeli przemawiają za tym względy ekonomiczne.

Stosownie do art. 317 ust. 1, na nabywcę przedsiębiorstwa upadłego przechodzą wszelkie koncesje, zezwolenia, licencje i ulgi, które zostały udzielone upadłemu, chyba że ustawa lub decyzja o ich udzieleniu stanowi inaczej

Według regulacji art. 318 ust. 1 tej ustawy, jeżeli sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego jako całości nie jest możliwa ze względów ekonomicznych lub innych przyczyn, można sprzedać zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 319 ust. 1 ustawy, sędzia-komisarz, na wniosek syndyka, przed sprzedażą przedsiębiorstwa wyznacza biegłego do sporządzenia opisu i oszacowania przedsiębiorstwa oraz jego zorganizowanych części. Może jednak tego zaniechać, jeżeli opisu i oszacowania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części dokonano przy sporządzeniu spisu inwentarza i oszacowaniu masy upadłości.

W myśl art. 331 ust. 1 ww. ustawy, likwidacja wierzytelności upadłego następuje przez ich ściągnięcie. Jeżeli ściągnięcie wierzytelności napotyka przeszkody albo roszczenie nie jest jeszcze wymagalne, likwidacja wierzytelności nastąpi przez ich zbycie (ust. 2 powyższego artykułu).

Z treści art. 335 ustawy wynika, że fundusze masy upadłości obejmują sumy uzyskane z likwidacji masy upadłości oraz dochód uzyskany z prowadzenia lub wydzierżawienia przedsiębiorstwa upadłego, a także odsetki od tych sum zdeponowanych w banku, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Na podstawie art. 337 ust. 1 tej ustawy, podziału funduszów dokonuje się jednorazowo albo kilkakrotnie w miarę likwidacji masy upadłości po zatwierdzeniu przez sędziego-komisarza listy wierzytelności.

Stosownie do brzmienia art. 231 ust. 1 ustawy, koszty postępowania upadłościowego pokrywane są z masy upadłości.

Należy wskazać, że w przypadku sprzedaży przedsiębiorstwa transakcją tą nie są objęte środki pieniężne przedsiębiorstwa, ani wierzytelności, których likwidacja - co do zasady - następuje przez ich ściągnięcie. Zgodnie z całokształtem regulacji prawa upadłościowego, środki pieniężne stanowią fundusze masy upadłości, a celem upadłości likwidacyjnej jest spieniężenie majątku. Natomiast wierzytelności mają charakter dynamiczny i ich stan jest zmienny, a z chwilą wpłaty przez dłużników wierzytelności zostają zamienione na gotówkę i wchodzą w skład funduszów masy upadłości.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.), księgi rachunkowe otwiera się, z zastrzeżeniem ust. 3, na dzień rozpoczęcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości - w ciągu 15 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń.

Jak stanowi ust. 2 pkt 2 powyższego artykułu, księgi rachunkowe zamyka się, z zastrzeżeniem ust. 3, 3a, 3b i 3c, na dzień zakończenia działalności jednostki, w tym również jej sprzedaży, zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego, o ile nie nastąpiło jego umorzenie.

W myśl ust. 5 powyższego artykułu, zamknięcie ksiąg rachunkowych polega na nieodwracalnym wyłączeniu możliwości dokonywania zapisów księgowych w zbiorach tworzących zamknięte księgi rachunkowe, z uwzględnieniem art. 13 ust. 2 i 3.

Na podstawie art. 13 ust. 1 cyt. ustawy, księgi rachunkowe obejmują zbiory zapisów księgowych, obrotów (sum zapisów) i sald, które tworzą:

W myśl art. 76 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zbiory jednostek, które zostały zlikwidowane - przechowuje wyznaczona osoba lub jednostka; o miejscu przechowywania kierownik, likwidator jednostki lub syndyk masy upadłościowej informuje właściwy sąd lub inny organ prowadzący rejestr lub ewidencję działalności gospodarczej oraz urząd skarbowy.

Według regulacji art. 71 ust. 1 tej ustawy, dokumentację, o której mowa w art. 10 ust. 1, księgi rachunkowe, dowody księgowe, dokumenty inwentaryzacyjne i sprawozdania finansowe, zwane dalej także "zbiorami", należy przechowywać w należyty sposób i chronić przed niedozwolonymi zmianami, nieupoważnionym rozpowszechnianiem, uszkodzeniem lub zniszczeniem.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że sprzedaż przedsiębiorstwa w upadłości likwidacyjnej, mimo że - z uwagi na specyfikę postępowania upadłościowego - zostaną z niej wyłączone należności, środki pieniężne, księgi handlowe, będzie nosiła znamiona czynności, do której zastosowanie będzie miał art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie przez nabywcę dotychczasowej działalności gospodarczej. Należy wskazać, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo, co do zasady, obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych, o czym stanowi art. 55² Kodeksu cywilnego.

A zatem przedmiot sprzedaży, mimo ww. wyłączeń, może stanowić przedsiębiorstwo, wobec czego sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Do sprzedaży tej będzie miało zastosowanie uregulowanie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Wskazać ponadto należy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, Organ jest zobowiązany do dokonania oceny własnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast stanowisko w części zawierającej cytaty interpretacji wydanych dla innych wnioskodawców, chociażby w podobnych sprawach, nie może być przedmiotem oceny Organu upoważnionego do wydawania interpretacji. Powołane przez Wnioskodawcę interpretacje przepisów prawa podatkowego, a także wyroki sądów administracyjnych zostały wydane w indywidualnych sprawach, w konkretnych stanach faktycznych i w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.