IBPP3/4512-44/15/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 stycznia 2015 r. (data wpływu 19 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło 25 marca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów związanych z budową warsztatu samochodowego - jest prawidłowe.

W dniu 19 stycznia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów związanych z budową warsztatu samochodowego.

Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło 25 marca 2015 r., będącym odpowiedzią na wezwanie z 19 marca 2015 r. znak: IBPP3/4512-44/15/ASz.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Syn Wnioskodawcy zakupił w 2014 r. ziemię pod budowę warsztatu samochodowego. W roku 2015 otrzymał pozwolenie na budowę. Ponieważ syn Wnioskodawcy nie mieszka w Polsce, Wnioskodawczyni i jej syn chcą dokonać cesji na Wnioskodawcę tego pozwolenia na budowę jednocześnie spisując u notariusza umowę nieodpłatnego użyczenia ziemi wraz z pozwoleniem na budowę.

Wnioskodawca w Polsce prowadzi działalność gospodarczą a od 2014 r. jest płatnikiem podatku VAT. W związku z tym to na Wnioskodawcy, zgodnie z umową użyczenia, będzie ciążył obowiązek wybudowania na działce warsztatu samochodowego zgodnie z pozwoleniem na budowę. I to Wnioskodawczyni w związku z tym będzie ponosiła wszelkie koszty związane z budową. Jak również to Wnioskodawczyni będzie prowadzić w wybudowanym przez nią warsztacie działalność gospodarczą w zakresie naprawy aut osobowych oraz ciężarowych.

W piśmie, które wpłynęło 25 marca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku VAT oraz składa comiesięczne deklaracje VAT-7.

Wnioskodawca będzie figurował w fakturach VAT dokumentujących zakup towarów i usług jako nabywca, gdyż będzie ponosił faktyczne koszty związane z budową warsztatu.

Budynek warsztatu będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, generującej podatek należny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Wnioskodawczyni uważa, że będzie miała prawo do takich odliczeń, bowiem zgodnie z ustawą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z zacytowanych powyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych z podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów i usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki prawnopodatkowe, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy wskazać, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna cześć systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa winna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które są naliczone w momencie zakupu.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni, która jest czynnym podatnikiem podatku VAT, zgodnie z umową użyczenia, będzie obowiązana do wybudowania warsztatu samochodowego. Wnioskodawczyni będzie ponosiła wszelkie koszty związane z budową. Wnioskodawczyni będzie prowadzić w wybudowanym przez nią warsztacie działalność gospodarczą w zakresie naprawy aut osobowych oraz ciężarowych. Wnioskodawczyni będzie figurowała w fakturach VAT dokumentujących zakup towarów i usług jako nabywca, gdyż będzie ponosiła faktyczne koszty związane z budową warsztatu. Budynek warsztatu będzie wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, generującej podatek należny.

Zatem, należy stwierdzić, że planowane zakupy towarów i usług celem budowy warsztatu samochodowego będą służyły wykonywaniu przez Wnioskodawczynię działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Dokonując zakupów towarów i usług związanych z budową, Wnioskodawczyni (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą i zarejestrowana jako podatnik czynny) będzie otrzymywać faktury VAT, w których figuruje jako nabywca.

Mając zatem na uwadze wskazane wyżej przepisy w tym art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dokumentujących zakupy związane z budową warsztatu samochodowego. Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, a zakupione towary i usługi będą przez nią wykorzystywane do wykonywania czynności generujących podatek należny.

W konsekwencji, Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonywania dokonywać odliczenia podatku naliczonego związanego z budową warsztatu.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, w szczególności wykorzystania budynku warsztatu samochodowego do czynności innych niż opodatkowane (generujące podatek należny), udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.