IBPP3/4512-414/15/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 maja 2015 r. (data wpływu 25 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z 17 czerwca 2015 r. (data wpływu 24 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zakresie braku obowiązku zapłaty przez Wnioskodawcę opłaty w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 13² ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zakresie braku obowiązku zapłaty przez Wnioskodawcę opłaty w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 13² ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Wniosek został uzupełniony pismem z 17 czerwca 2015 r. (data wpływu 24 czerwca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 10 czerwca 2015 r. znak IBPP3/4512-414/15/AZ.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od dnia 1 kwietnia 2005 Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą "...." pod adresem..... Głównym profilem działalności jest działalność reklamowa, polegająca na dzierżawie powierzchni reklamowej w formie bilbordów. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 26 stycznia 2015 została zawarta umowa dzierżawy bilbordów, montażu plakatów na tych powierzchniach oraz utrzymania w należytym stanie technicznym billboardów z firmą M. Sp.z.o.o. Jest ona Domem Mediowym obsługującym firmę B.... B... zlecił firmie M. Sp.z.o.o. przeprowadzenie kampanii swoich produktów, którymi są napoje alkoholowe.

Na bilbordach umieszczane będą plakaty reklamowe będące reklamą napojów alkoholowych. Plakaty Wnioskodawca otrzymuje bezpośrednio z firmy M. Sp. z o.o. czyli Wnioskodawca nie zajmuje się drukiem plakatów. Za dzierżawę bilbordów wraz z montażem plakatów, Wnioskodawca wystawi fakturę sprzedaży dla firmy M. Sp. z o.o.

Powierzchnię reklamową na bilbordach, usługę montażu plakatów oraz utrzymanie w należytym stanie technicznym tych bilbordów Wnioskodawca kupuje od poszczególnych właścicieli bilbordów tj. Agencja Reklamowa S... (umowa z dnia 26 stycznia 2015) Agencja Reklamowa T... (umowa z 23 stycznia 2015), Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe M... (umowa z 21 stycznia 2015), O. Sp. z o.o. (umowa z 16 grudnia 2014), C. Studio Reklamy Zewnętrznej (umowa z 17 grudnia 2014), Grupa Wydawnicza P... (zlecenie z 23 stycznia 2015).

Zgodnie z umowami zawartymi z poszczególnymi właścicielami bilbordów, uzgodniono, że będą oni odprowadzić opłatę w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług od kwoty zawartej w poszczególnych umowach za dzierżawę powierzchni reklamowej, montaż plakatów oraz utrzymanie w należytym stanie technicznym bilbordów. Wysokość wniesionej opłaty, doliczą do faktury wystawionej dla firmy Wnioskodawcy. Właściciele bilbordów jako podmioty świadczące usługę będąca, reklamą napojów alkoholowych będą wnosić opłatę na rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej zgodnie z art. 13 (indeks 2) ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Wnioskodawca świadczy jedynie usługę pośrednictwa pomiędzy M. Sp. z o.o. oraz właścicielami billboardów nie wykonując de facto żadnej dodatkowej usługi.

W piśmie z 17 czerwca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że nie staje się właścicielem materiałów reklamujących napoje alkoholowe. Nie otrzymuje od M. faktury VAT za plakaty i nie płaci za nie. Wnioskodawca jedynie otrzymuje od M. plakaty w celu ich właściwego rozesłania do poszczególnych właścicieli powierzchni reklamowych.

Wnioskodawca rozsyła plakaty do poszczególnych właścicieli bilbordów w imieniu firmy M. Wnioskodawca działa we własnym imieniu przed właścicielami powierzchni reklamowych. Faktury VAT, które Wnioskodawca płaci właścicielom billboardów powiększone są o podatek piwny 10%. Właściciele powierzchni reklamowych odprowadzają podatek piwny na rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej zgodnie z art. I3 (indeks 2) ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności za treści reklamowe eksponowane na plakatach umieszczanych na bilbordzie. W umowie zawartej między Wnioskodawca a firmą M. w art. 4 pkt 2 zawarta jest treść: "Zleceniodawca ponosi całkowitą odpowiedzialność za treść i formę reklamy umieszczonej na powierzchni reklamowej będącej przedmiotem umowy."

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jeśli podwykonawcy (właściciele bilbordów) Wnioskodawcy odprowadzą opłatę w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług od kwoty dzierżawy powierzchni reklamowej zawartej w poszczególnych umowach zgodnie z art. 13 (indeks 2) ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, to czy Wnioskodawca nie będzie musiał już odprowadzić tej opłaty od faktury sprzedaży za dzierżawę powierzchni reklamowej wystawionej na rzecz swojego odbiorcy to jest firmy M.Sp. z o.o....

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 13 (indeks 2) ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i o przeciwdziałaniu alkoholizmowi, podmioty świadczące usługę będąca reklamą napojów alkoholowych zobowiązane są wnosić na rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej opłatę w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z wykonanej usługi. W związku z tym, że podwykonawcy (właściciele bilbordów) w umowach zobowiązali się wpłacać te opłaty, Wnioskodawca uważa że jego firma, nie jest już zobowiązana dokonywać takich opłat, gdy odsprzedaje zakupione od podwykonawców powierzchnie reklamowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie jest nieprawidłowe.

W myśl art. 13² ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1356, z późn. zm.), podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych wnoszą na wyodrębniony rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej opłatę w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi.

Jak wynika z art. 13² ust. 2 ww. ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, podmioty, o których mowa w ust. 1, sporządzają zbiorczą deklarację miesięczną według wzoru określonego na podstawie ust. 4 i przekazują ją w terminie do 20. dnia miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym powstał obowiązek wystawienia faktury, zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług, na wynagrodzenie lub jego część.

Stosownie do treści art. 13² ust. 3 cyt. ustawy, deklaracje, o których mowa w ust. 2, składa się do tego samego urzędu skarbowego, do którego składa się deklarację dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie usługi, o której mowa w ust. 1.

Treść art. 21 ww. ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi stanowi słowniczek pojęć, którymi posługuje się ustawodawca. W przedmiotowym słowniczku pojęć ustawodawca dokonuje tzw. legalnej wykładni definicji pojęć istotnych, ważnych dla danej regulacji ustawowej. W analizowanym przepisie szczególne znaczenie ma zwrot zawarty na samym początku art. 21: "użyte w ustawie określenia oznaczają", z czego pośrednio wynika, iż ich definicje zostały sporządzone przede wszystkim dla potrzeb cyt. ustawy jako względnie samodzielnej regulacji ustawowej i przenoszenie ich znaczenia na grunt innych ustaw nie może odbywać się w sposób automatyczny. W tym przedmiocie należy stosować podejście systemowe, uwzględniające specyfikę merytoryczną i ewentualny zakres odesłań tych innych ustaw szczególnych do aktów.

Definicję pojęcia reklamy napojów alkoholowych zawiera art. 21 pkt 3 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, reklama napojów alkoholowych oznacza publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych; za reklamę nie uważa się informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Z literalnej wykładni art. 13² ust. 1 cyt. ustawy wynika, że obowiązek uiszczania opłat dotyczy tylko tych podmiotów, które (zgodnie z definicją reklamy napojów alkoholowych) reklamę rozpowszechniają (rozmieszczają na bilbordach, na łamach gazet, nadają przez radio i TV, itd.), nie zaś wykonują same prace pomocnicze towarzyszące procesowi reklamy. Zazwyczaj reklama ma na celu skłonienie do nabycia lub korzystania z określonych towarów czy usług, popierania określonych spraw lub idei.

Definicja zawarta w cyt. ustawie w istotny sposób rozszerza powszechnie ugruntowane w orzecznictwie pojęcie reklamy, za której element charakterystyczny uznaje się element namowy, perswazji nabycia tego a nie innego towaru, oddziaływania na emocje odbiorcy. Tymczasem definicja zamieszczona w cyt. ustawie za reklamę uważa każdą rozpowszechnianą publicznie informację. Z tak sformułowanej definicji można wnioskować, że każde działanie zmierzające do publicznego rozpowszechniania znaków towarowych napojów alkoholowych uznaje się za reklamę napojów alkoholowych. Z zakresu tego ustawodawca wyłączył tylko informacje używane do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi. Z tak sformułowanej definicji można wnioskować, że każde działanie zmierzające do publicznego rozpowszechniania znaków towarowych napojów alkoholowych uznaje się za reklamę napojów alkoholowych. Z zakresu tego ustawodawca wyłączył tylko informacje używane do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Zatem z powyższego wynika, że obowiązkiem tym objęci są wszyscy, którzy w jakikolwiek sposób reklamują markę alkoholu lub nazwę i logo firmy produkującej alkohol. Obowiązek ten winien dotyczyć przede wszystkim mediów (telewizji, radia, prasy), ale również firm świadczących usługi reklamy zewnętrznej (np. na billboardach, słupach reklamowych). Opłatą mogą być także objęte hipermarkety, kina, firmy transportowe, restauracje i hotele, o ile udostępniają przestrzeń lub czas dla publicznej reklamy alkoholu.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa art. 13² ust. 1 w związku z art. 2¹ pkt 3 ustawy. Z przepisów tych wynika, iż obowiązek uiszczania opłat dotyczy tych podmiotów, które publicznie rozpowszechniają reklamę napojów alkoholowych.

Treść wniosku wskazuje, że głównym profilem działalności Wnioskodawcy jest działalność reklamowa polegająca na dzierżawie powierzchni reklamowej w formie bilbordów. Wnioskodawca na podstawie umowy dzierżawy bilbordów, montażu plakatów na tych powierzchniach oraz utrzymania w należytym stanie technicznym billboardów zawartej z firmą obsługującą browar wykonuje dla klienta, czynności w ramach kampanii reklamowej produktów, którymi są napoje alkoholowe. Za dzierżawę bilbordów wraz z montażem plakatów Wnioskodawca wystawi klientowi fakturę. Natomiast powierzchnie reklamową, usługę montażu plakatów oraz utrzymanie w należytym stanie technicznym bilbordów Wnioskodawca kupuje od poszczególnych właścicieli bilbordów.

Powyższe prowadzi do wniosku, że przedmiotem zawartej umowy pomiędzy Wnioskodawcą a klientem jest realizacja kampanii reklamowej produktów, którymi są napoje alkoholowe. Z przedmiotu zawartej umowy wynika, że Wnioskodawca zobowiązany jest do posiadania powierzchni reklamowej. Natomiast w celu realizacji zawartej z kontrahentem umowy "podnajął" od innych podmiotów powierzchnię reklamową na bilbordach w zakresie wykonania reklamy - montażu plakatów i jednocześnie zgodnie z zawartymi umowami kupuje od właścicieli poszczególnych bilbordów usługę montażu plakatów oraz utrzymania w należytym stanie technicznym tych bilbordów. Zatem wskazać należy, że w analizowanej sprawie przedmiotem zlecenia jest kompleksowa realizacja reklamy, w tym zewnętrzna prezentacja (ekspozycja na bilbordach czyli bezpośrednie publiczne rozpowszechnianie). Bez znaczenia dla świadczenia jest fakt, iż Wnioskodawca nabył w celu realizacji zlecenia powierzchnię reklamową i jej obsługę. Jest to wyłącznie element kalkulacyjny ceny usługi świadczonej dla klienta. Podkreślenia wymaga, że to Wnioskodawca jest odpowiedzialny wobec klienta za końcowy efekt prezentowanej reklamy. Ponadto, Wnioskodawca poza dysponowaniem powierzchną reklamową (bilbordami), zobowiązał się w stosunku do klienta również do zainstalowania reklam na powierzchniach reklamowych (montaż plakatów na bilbordach), a także do utrzymania w należytym stanie technicznym bilbordów, czyli eksponowania reklamy napojów alkoholowych. Zatem to Wnioskodawca jest odpowiedzialny za końcowy efekt, polegający na rozpowszechnianiu materiałów reklamowych.

Zatem, mając na uwadze wyżej wskazane przepisy oraz biorąc pod uwagę opis przedmiotowego zdarzenia przyszłego stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest podmiotem, który publicznie rozpowszechnia reklamę napojów alkoholowych. Strona jest podmiotem, który podnajął powierzchnię reklamową na bilbordach w celu realizacji umowy w zakresie wykonania reklamy napojów alkoholowych. Z tego właśnie względu Wnioskodawca jest podmiotem, który uczestniczy w publicznym rozpowszechnianiu reklamy napojów alkoholowych. Tym samym stwierdzić należy, że na Wnioskodawcy ciąży obowiązek uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 13² ust. 1 ustawy w wysokości 10% podstawy opodatkowania świadczonych usług reklamowych, bowiem Wnioskodawca świadczy usługę będącą reklamą napojów alkoholowych w rozumieniu art. 2¹ pkt 3 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.