IBPP3/4512-336/16-1/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z 8 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) oraz pismem z 24 sierpnia 2016 r. (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności wniesienia do spółki komandytowej aportu w postaci części przedsiębiorstwa (Biznesu) - jest prawidłowe.

W dniu 30 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności wniesienia do spółki komandytowej aportu w postaci części przedsiębiorstwa (Biznesu).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 26 lipca 2016 r. znak: IBPP3/4512-336/16/BJ oraz pismem z 24 sierpnia 2016 r. (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.).

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 8 sierpnia 2016 r. oraz z 24 sierpnia 2016 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną zarejestrowaną w Polsce jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w kilku obszarach na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej ("CEiDG").

W związku z rozwojem i znaczną skalą prowadzonej działalności Wnioskodawca planuje zreorganizować strukturę swoich przedsięwzięć w ten sposób, że będą one prowadzone w formie spółek komandytowych.

W tym celu Wnioskodawca planuje wnieść jeden ze swoich biznesów do spółki komandytowej, istotą tego biznesu jest zarządzanie nieruchomościami, w tym szczególnie poprzez ich wynajem ("Biznes").

Biznes będzie stanowił oddział Wnioskodawcy, co zostanie uwzględnione w CEIDG (jako dodatkowe miejsce wykonywania działalności). Ewidencja rachunkowa Wnioskodawcy będzie umożliwiać przyporządkowanie przychodów i kosztów a także należności i zobowiązań (jak również innych składników majątkowych) związanych z zarządzaniem nieruchomościami do Biznesu. Będzie również prowadzony osobny rejestr środków trwałych związanych z Biznesem.

Przedmiotem wkładu będą wszystkie elementy składające się na Biznes, w szczególności:

* Nieruchomości i inne środki trwałe umożliwiające ekonomiczne wykorzystanie nieruchomości,

* Składniki majątkowe związane z biurem, w którym znajduje się siedziba Biznesu (meble, w tym biurko, laptop, drukarka, telefon komórkowy etc.),

* Środki pieniężne potrzebne do finansowania bieżącego funkcjonowania Biznesu,

* Należności i zobowiązania związane z działalnością Biznesu,

* Umowy związane z Biznesem, w tym umowy najmu i umowa rachunku bankowego,

* Wszelkie dokumenty (w tym rachunkowe) związane z działalnością Biznesu.

Ponadto w związku z dokonaniem wkładu niepieniężnego na spółkę przejdzie część zakładu pracy Wnioskodawcy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu pracy. Umowa o pracę pracownika (pracowników) związanych z Biznesem będzie uwzględniać fakt, że zajmuje się on zarządzaniem nieruchomościami.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest hurtowy handel metalami nieżelaznymi/złomem stalowym.

Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę, że - nie będąc podmiotem korporacyjnym (spółką) - nie ma możliwości uwzględnienia faktu istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w dokumencie wewnętrznym typu np. statut, umowa spółki etc.

b) Wnoszona część przedsiębiorstwa będzie posiadała zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy w ramach istniejącego. W szczególności będzie generowała przychody niezależnie od pozostałej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

c) Po przeniesieniu oba podmioty (Wnioskodawca oraz spółka komandytowa) będą posiadały pełną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielne podmioty.

d) Po nabyciu części przedsiębiorstwa spółka komandytowa będzie kontynuowała obecną działalność Wnioskodawcy w tym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przedstawione w piśmie z 8 sierpnia 2016 r.):

Czy do przeniesienia Biznesu na spółkę komandytową w drodze wkładu niepieniężnego znajdą zastosowanie przepisy ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawione w piśmie z 24 sierpnia 2016 r.) do przeniesienia Biznesu na spółkę komandytową w drodze wkładu niepieniężnego nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o VAT z uwagi na brzmienie art. 6 pkt 1 tej ustawy i fakt, że Biznes będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia ZCP. W myśl art. 2 pkt 27e tej samej ustawy przez ZCP rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zgodnie z ugruntowaną praktyką dany zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, może zostać uznany za ZCP jeżeli:

* jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* jest przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące powyższe zadania.

W opisanym przypadku wszystkie powyższe warunki będą spełnione. Przedmiotem wkładu niepieniężnego będą składniki majątkowe (materialne i niematerialne), a także zobowiązania, powiązane ze sobą w ten sposób, że służą zarządzaniu nieruchomościami Wnioskodawcy. Są to jednocześnie wszystkie składniki majątkowe wykorzystywane w tym celu, tj. Wnioskodawca nie zatrzyma żadnych składników majątkowych wiążących się z Biznesem.

Po nabyciu Biznesu spółka komandytowa, zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, będzie prowadziła działalność gospodarczą w zakresie, w jakim obecnie działalność prowadzi Wnioskodawca z wykorzystaniem Biznesu.

Biznes będzie wyodrębniony organizacyjnie, gdyż obiektywnie stanowi on odrębny segment w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę - w szczególności zakres działalności Biznesu jest odmienny niż przedmiot działalności innych przedsięwzięć Wnioskodawcy. Odmienny od pozostałej działalności Wnioskodawcy zakres Biznesu wynika również z zakresu obowiązków pracownika (pracowników) dedykowanych do zarządzania nieruchomościami.

Biznes będzie wyodrębniony finansowo, jako że ewidencja rachunkowa Wnioskodawcy będzie umożliwiać przyporządkowanie przychodów i kosztów, a także należności i zobowiązań (jak również innych składników majątkowych) związanych z działalnością prowadzoną za pomocą Biznesu. Będzie także prowadzony osobny rejestr środków trwałych związanych z Biznesem. Oznacza to w szczególności, że możliwe będzie ustalenie wyniku finansowego Biznesu oraz jego sytuacji majątkowej. Przed dokonaniem wkładu zostanie sporządzony bilans a także rachunek zysków i strat dotyczące Biznesu. Ponadto Biznes będzie dysponował odrębnym rachunkiem bankowym.

W oparciu o przedstawione powyżej argumenty, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - w myśl art. 2 pkt 27e ustawy - rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla analizowanego zagadnienia jest ustalenie, czy majątek mający zostać wniesiony aportem stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie może obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, lecz tylko tę część, która spełnia wszystkie kryteria wskazane w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. O tym, czy doszło do wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres przenoszonego majątku, praw i zobowiązań. Wyodrębnienie to musi dotyczyć zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako całości, a nie tylko niektórych jej składników, nawet o znacznej wartości.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie - nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu - do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia "przekazania całości lub części majątku", wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika, że głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest hurtowy handel metalami nieżelaznymi/złomem stalowym. Wnioskodawca planuje wnieść jeden ze swoich biznesów do spółki komandytowej. Biznes będzie stanowił oddział Wnioskodawcy, co zostanie uwzględnione w CEIDG (jako dodatkowe miejsce wykonywania działalności). Ewidencja rachunkowa Wnioskodawcy będzie umożliwiać przyporządkowanie przychodów i kosztów a także należności i zobowiązań (jak również innych składników majątkowych) związanych z zarządzaniem nieruchomościami do Biznesu. Będzie również prowadzony osobny rejestr środków trwałych związanych z Biznesem. Przedmiotem wkładu będą wszystkie elementy składające się na Biznes, w szczególności: nieruchomości i inne środki trwałe umożliwiające ekonomiczne wykorzystanie nieruchomości, składniki majątkowe związane z biurem, w którym znajduje się siedziba Biznesu (meble, w tym biurko, laptop, drukarka, telefon komórkowy etc.), środki pieniężne potrzebne do finansowania bieżącego funkcjonowania Biznesu, należności i zobowiązania związane z działalnością Biznesu, umowy związane z Biznesem, w tym umowy najmu i umowa rachunku bankowego, wszelkie dokumenty (w tym rachunkowe) związane z działalnością Biznesu. Ponadto w związku z dokonaniem wkładu niepieniężnego na spółkę przejdzie część zakładu pracy Wnioskodawcy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu pracy. Umowa o pracę pracownika (pracowników) związanych z Biznesem będzie uwzględniać fakt, że zajmuje się on zarządzaniem nieruchomościami.

Wnioskodawca wskazał, że część przedsiębiorstwa wnoszona tytułem wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej będzie organizacyjnie i funkcjonalnie wyodrębniona w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Znajdzie to potwierdzenie w następujących okolicznościach:

* zakres działalności prowadzonej przez tą część przedsiębiorstwa jest różny od głównej działalności Wnioskodawcy

* Wyszczególnienie w CEIDG Wnioskodawcy (odrębny od hurtowego handlu metalami nieżelaznymi/złomem stalowym przedmiot działalności części przedsiębiorstwa, która ma zostać wniesiona),

* Osobny rachunek bankowy dla tej części przedsiębiorstwa,

* Istnieje pracownik dedykowany wyłącznie do czynności związanych z wnoszoną częścią przedsiębiorstwa, co znajduje odzwierciedlenie w umowie o pracę tego pracownika.

Wnoszona część przedsiębiorstwa będzie posiadała zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy w ramach istniejącego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Po przeniesieniu oba podmioty (Wnioskodawca oraz spółka komandytowa) będą posiadały pełną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielne podmioty.

Po nabyciu części przedsiębiorstwa spółka komandytowa będzie kontynuowała obecną działalność Wnioskodawcy w tym zakresie.

Konfrontując zaprezentowany opis sprawy z powołanymi regulacjami prawnymi, zdaniem Organu składniki majątkowe będące przedmiotem wskazanej we wniosku transakcji stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Ww. zespół składników majątkowych jest bowiem wyodrębniony w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej. Jest to wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczony do realizacji zadań gospodarczych jako samodzielny podmiot gospodarczy w ramach istniejącego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Po przeniesieniu Wnioskodawca oraz spółka komandytowa będą posiadały pełną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielne podmioty. Po nabyciu części przedsiębiorstwa spółka komandytowa będzie kontynuowała obecną działalność Wnioskodawcy w tym zakresie.

W konsekwencji, transakcja wniesienia aportem do spółki komandytowej opisanej we wniosku zorganizowanej części przedsiębiorstwa - Biznesu istotą którego jest zarządzanie nieruchomościami - jest wyłączona z opodatkowania, zgodnie z przepisem art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko jest prawidłowe.

Wskazać należy, że definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy przekazywane w ramach tej czynności składniki majątkowe wypełniają definicję przedsiębiorstwa. Podkreślić jednocześnie należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.