IBPP3/4512-229/16/MN - Uznanie, że odpłatna działalność statutowa fundacji nie powinna być zaliczona do działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2016 r. (data wpływu 8 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że odpłatna działalność statutowa Fundacji nie powinna być zaliczona do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 86 ust. 2a - jest prawidłowe.

W dniu 8 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że odpłatna działalność statutowa Fundacji nie powinna być zaliczona do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 86 ust. 2a.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Fundacja XXX działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. - ustawy o fundacjach, ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie oraz ustawy o rachunkowości.

Fundacja jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Fundacja prowadzi działalność statutową w następujących obszarach:

1. Działanie na rzecz poprawy kultury fizycznej studentów i absolwentów Axx;

2. Wspomaganie i promocja inicjatyw naukowych studentów i absolwentów Axx w kraju i za granicą;

3. Wspomaganie zaspokajania potrzeb socjalno-bytowych i kulturalno-oświatowych studentów;

4. Inspirowanie, organizowanie, promowanie i rozpowszechnianie kultury studenckiej.

Powyższe cele statutowe realizowane są w szczególności poprzez:

Cele statutowe Fundacji są zgodne z zakresem zadań publicznych wymienionych w art. 4 Ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. - o działalności pożytku publicznego i wolontariacie.

Działalność statutową Fundacja prowadzi:

* nieodpłatnie - gdzie na realizację zadań pozyskuje środki finansowe (dotacje, dofinansowania, darowizny, itp.) z takich źródeł, jak: Urząd Miasta, Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, PFRON, Samorząd Powiatowy i inne; korzysta z pracy wolontariuszy;

* odpłatnie - gdzie za realizację zadań statutowych pobiera wynagrodzenie (m.in. przychody ze sprzedaży biletów wstępu na organizowane wydarzenia kulturalne, sprzedaż usług w związku z organizacją konferencji, seminariów naukowych, itd.) Jeżeli pobrane wynagrodzenie przewyższa koszty realizowanych zadań - nadwyżka przychodów nad kosztami przekazywana jest wyłącznie na działalność statutową.

Fundacja prowadzi również działalność gospodarczą, z której uzyskuje przychody z tytułu m.in. sprzedaży usług najmu, usług reklamy, usług gastronomicznych, itd. Dochód z działalności gospodarczej Fundacja przeznacza w całości na finansowanie działalności statutowej.

Zgodnie ze statutem dochody Fundacji mogą pochodzić z następujących źródeł:

* spadki, zapisy, dotacje, darowizny, subwencje i innego rodzaju przysporzenia majątkowe poczynione na rzecz Fundacji,

* dochody z działalności gospodarczej prowadzonej przez Fundację,

* dochody ze zbiórek i imprez publicznych organizowanych przez Fundację,

* dochody z majątku ruchomego i nieruchomego,

* odsetki bankowe.

W ramach działalności gospodarczej oraz działalności statutowej odpłatnej Fundacja nabywa towary i usługi wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, jak i działalności zwolnionej.

Od 1 stycznia 2016 r. podatnik, który nie będzie mógł przypisać nabywanych towarów i usług wyłącznie do działalności gospodarczej, będzie musiał na podstawie art. 86 ust. 2a i 2b ustawy o podatku od towarów i usług określić w jakiej proporcji wydatek dotyczy działalności gospodarczej, a w jakiej innych celów - tzw. "sposób określenia proporcji". Sposób ten powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych nabyć, tzn.:

* zapewnić dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz

* obiektywnie odzwierciedlać część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza.

Przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności takie dane, jak roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez podatnika działalności innej niż gospodarcza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy odpłatna działalność statutowa Fundacji powinna być zaliczona do działalności innej niż działalność gospodarcza, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Fundacji, dla potrzeb prawidłowego określenia proporcji - zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, odpłatna działalność statutowa Fundacji, w ramach której realizowane są zadania mieszczące się w sferze zadań publicznych, za realizację której Fundacja pobiera wynagrodzenie stanowiące podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ustawy o VAT), powinna być zaliczona do działalności gospodarczej. Określona w ten sposób proporcja będzie najbardziej odpowiadała specyfice wykonywanej działalności.

Fundacja obliczając proporcję o której mowa w art. 86 ust. 2a, przy wykorzystaniu art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy, powinna zatem wykazać w liczniku roczny obrót z tytułu działalności gospodarczej, tj. działalności gospodarczej i odpłatnej działalności statutowej. W mianowniku musi natomiast uwzględnić roczny obrót z tytułu działalności gospodarczej i statutowej odpłatnej, powiększony o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej działalności innej niż gospodarcza.

Działalność gospodarczą należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o vat, zgodnie z którą działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, (...). Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobowych.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - działalność producenta, handlowca, lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług opiera się zatem na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2., bez względu na rezultat tej działalności.

Samodzielność gospodarcza w prowadzonej działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Biorąc powyższe pod uwagę, Fundacja prowadząc działalność statutową odpłatnie:

* dokonuje odpłatnej dostawy towarów i odpłatnie świadczy usługi na ternie kraju, co stanowi przedmiot opodatkowania,

* bierze odpowiedzialność za podjęte decyzje w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego, wykazując samodzielność gospodarczą w tym zakresie,

* podejmuje działalność w sposób ciągły oraz osiąga w tym zakresie wynagrodzenie, które przewyższa koszt tej działalności.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, że na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy, powyższe działania nie mieszczą się w katalogu czynności, których nie uznaje się za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą.

Zaznaczyć należy, że Fundacja realizując odpłatną działalność statutową, spełnia również definicję działalności gospodarczej - według art. 9 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. Zgodnie z jego brzmieniem - działalność odpłatna pożytku publicznego organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 stanowi działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, jeżeli pobierane wynagrodzenie jest w odniesieniu do tej działalności wyższe od tego, jakie wynika z kosztów tej działalności.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że odpłatne świadczenie usług w ramach działalności statutowej Fundacji ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Tym samym obrót ze sprzedaży w ramach działalności statutowej odpłatnej powinien być uwzględniony zarówno w liczniku, jak i w mianowniku przy określeniu proporcji - zgodnie z art. 86 ust. 2c pkt 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

Zgodnie z art. 86 ust. 2d, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji - art. 86 ust. 2h.

Z kolei w art. 86 ustawy, po ust. 21 został dodany ust. 22, z którego wynika, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Jednak i w takich przypadkach możliwe będzie stosowanie przez podatników innego sposobu określenia tzw. prewspółczynnika. Wynika to z art. 86 ust. 2h ustawy, który stanowi, że w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji, nazywany "prewspółczynnikiem", wskazują przepisy wykonawcze, uzna, że wskazany zgodnie z tymi przepisami sposób określenia prewspółczynnika nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny, bardziej reprezentatywny sposób określenia prewspółczynnika.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. "Towarzyszą" one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie będziemy rozumieli podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. Podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2 ustawy, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z powyższego wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

A zatem, pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże, zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności te muszą być wykonywane przez podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność statutową Fundacja prowadzi:

* nieodpłatnie - gdzie na realizację zadań pozyskuje środki finansowe (dotacje, dofinansowania, darowizny, itp.) z takich źródeł, jak: Urząd Miasta, Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, PFRON, Samorząd Powiatowy i inne; korzysta z pracy wolontariuszy;

* odpłatnie - gdzie za realizację zadań statutowych pobiera wynagrodzenie (m.in.: przychody ze sprzedaży biletów wstępu na organizowane wydarzenia kulturalne, sprzedaż usług w związku z organizacją konferencji, seminariów naukowych, itd.). Jeżeli pobrane wynagrodzenie przewyższa koszty realizowanych zadań - nadwyżka przychodów nad kosztami przekazywana jest wyłącznie na działalność statutową.

Fundacja prowadzi również działalność gospodarczą, z której uzyskuje przychody z tytułu m.in.: sprzedaży usług najmu, usług reklamy, usług gastronomicznych, itd.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy odpłatna działalność statutowa Fundacji powinna być zaliczona do działalności innej niż działalność gospodarcza, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Odnosząc wyżej przedstawione zdarzenie przyszłe do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie pomiędzy Wnioskodawcą a odbiorcami usług występuje świadczenie wzajemne, gdyż Wnioskodawca wykonuje usługę: usługi wstępu na organizowane wydarzenia kulturalne, usług w związku organizacją konferencji i seminariów naukowych, za które to świadczenie Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie. Odnosząc się do powyższego wskazać należy zatem, że realizowane czynności w ww. zakresie (odpłatna działalność statutowa) noszą znamiona odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z uwagi na powyższe należy uznać, że dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz usługobiorcy, podlegającego opodatkowaniu jako czynność wymieniona w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem, z uwagi na powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi w ramach odpłatnej działalności statutowej mieszczą się w zakresie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, więc nie powinny być zaliczone do działalności innej niż działalność gospodarcza.

Jak już wyżej wskazano, zgodnie z przepisem art. 86 ust. 2c pkt 3 przy wyliczeniu proporcji o którem mowa w art. 86 ust. 2a ustawy należy uwzględnić roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza.

Zatem Fundacja obliczając proporcję o której mowa w art. 86 ust. 2a, przy wykorzystaniu art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy, powinna uwzględnić w liczniku roczny obrót z tytułu działalności gospodarczej, w tym odpłatnej działalności statutowej. W mianowniku musi natomiast uwzględnić roczny obrót z tytułu działalności gospodarczej (w tym z tytułu odpłatnej działalności statutowej), powiększony o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej działalności innej niż gospodarcza.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii, czy wybrany przez Wnioskodawcę sposób obliczenia proporcji na podstawie art. 86 ust. 2c pkt 3 ustawy najbardziej odpowiada specyfice jego działalności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.