IBPP3/4512-10/16/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 grudnia 2015 r. (data wpływu 5 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 1 marca 2016 r. (data wpływu 2 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania będącego przedmiotem transakcji sprzedaży budynku za niestanowiący zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, braku wyłączenia z opodatkowania transakcji sprzedaży budynku na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT oraz prawa do odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem budynku - jest prawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania będącego przedmiotem transakcji sprzedaży budynku za niestanowiący zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, braku wyłączenia z opodatkowania transakcji sprzedaży budynku na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT oraz prawa do odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem budynku. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 marca 2016 r. (data wpływu 2 marca 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 24 lutego 2016 r.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 1 marca 2016 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Fabryka D S.A. (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży drutu.

Wnioskodawca zamierza nabyć od innego podmiotu (dalej: Zbywca) budynek biurowo-usługowy. Zbywca wykorzystuje przedmiotowy budynek do celów wynajmu. Umowami najmu objęte są poszczególne lokale w budynku, a nie cała jego powierzchnia. Zbywca zawarł z dostawcami tzw. mediów umowy, na podstawie których dokonuje nabycia energii elektrycznej, wody, usług odprowadzenia nieczystości, usług wywozu śmieci, usług ochrony. Koszty przedmiotowych usług są następnie refakturowane na najemców w odpowiedniej części, zgodnie z ustaleniami zawartymi w umowach najmu.

Przedmiotem umowy sprzedaży będzie sama nieruchomość. W ramach zbycia budynku, Zbywca w szczególności nie przeniesie na Wnioskodawcę żadnych środków pieniężnych, czy też innego majątku funkcjonalnie związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie wynajmu. Nie dojdzie również do przeniesienia pracowników Zbywcy, w trybie przejścia na Wnioskodawcę zakładu pracy, o którym mowa w art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502). Wnioskodawca nie przejmie od Zbywcy żadnych należności, ani zobowiązań związanych z nieruchomością - w szczególności Zbywca pozostanie nadal stroną umów z dostawcami mediów, a także pozostanie stroną umów z najemcami. Celem stron transakcji jest bowiem jedynie przeniesienie własności składnika majątkowego, jakim jest nieruchomość, a nie przejęcie przez Wnioskodawcę działalności prowadzonej dotąd przez Zbywcę. Po dokonaniu sprzedaży przedmiotowego budynku, Wnioskodawca wynajmie go lub wydzierżawi Zbywcy, który będzie kontynuował swoją działalność w zakresie wynajmu. Tak więc po dokonaniu zbycia budynku i jego powrotnym wynajęciu/wydzierżawieniu od Wnioskodawcy, Zbywca będzie kontynuował wykonywanie zawartych uprzednio umów najmu z tymi samymi najemcami, a także nadal pozostanie stroną umów związanych z eksploatacją budynku.

Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego, wskazując że zgodnie z posiadaną przez niego wiedzą sprzedający prowadzi działalność gospodarczą polegającą na zarządzaniu i wynajmie nieruchomości. W chwili obecnej sprzedający jest właścicielem nieruchomości będącej przedmiotem zapytania z dnia 31 grudnia 2015 r., a także innej nieruchomości gruntowej niezabudowanej, która nie jest wynajmowana, a w przyszłości ma zostać sprzedana.

Zgodnie z posiadaną przez Wnioskodawcę wiedzą sprzedający nie posiada obecnie innych nieruchomości będących przedmiotem wynajmu.

Sprzedający nie przeniesie żadnych innych składników majątkowych na Wnioskodawcę. Z posiadanej przez Wnioskodawcę wiedzy nie wynika, że istnieją jakiekolwiek inne składniki majątkowe, które służyłyby sprzedającemu do prowadzenia najmu przedmiotowej nieruchomości.

Wnioskodawca potwierdza, że zarówno Wnioskodawca, jak i sprzedający po transakcji sprzedaży budynku posiadać będą pełną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielne podmioty.

Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że przedmiotowa nieruchomość nie została w żaden sposób wyodrębniona organizacyjnie w przedsiębiorstwie zbywcy, w szczególności jako oddział, dział, wydział itp.

Zdaniem Wnioskodawcy, będący przedmiotem sprzedaży budynek na moment przeniesienia prawa własności nie będzie mógł funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze. W szczególności nie zostaną bowiem przeniesione na Wnioskodawcę umowy związane z funkcjonowaniem nieruchomości, tj. umowy z dostawcami mediów, a także umowy z najemcami lokali, których stroną pozostanie zbywca.

Intencją stron umowy sprzedaży jest wyłącznie przeniesienie własności składnika majątkowego, jakim jest nieruchomość, natomiast nie jest nią przeniesienie działalności prowadzonej przez zbywcę do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Potwierdza to również zamiar powrotnego wynajęcia/wydzierżawienia nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz sprzedającego, który będzie kontynuował swoją działalność w zakresie wynajmu przedmiotowego budynku.

Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że zbywca nie prowadzi zapisów księgowych w taki sposób, aby pozwalały one na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań odrębnie do działalności w zakresie najmu przedmiotowego budynku - w szczególności nie zostały wyodrębnione konta analityczne służące do odrębnego ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych (kosztów i przychodów) związanych z funkcjonowaniem przedmiotowego budynku.

Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że Zbywca posiada jeden rachunek bankowy przeznaczony do obsługi wszelkich płatności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie wyodrębnił rachunku przeznaczonego do obsługi wyłącznie należności i zobowiązań związanych z budynkiem będącym przedmiotem sprzedaży. Zbywca nie prowadzi też odrębnej ewidencji rachunkowej dla przedmiotowego budynku.

Nabyty przez Wnioskodawcę przedmiotowy budynek zostanie wydzierżawiony lub wynajęty na podstawie czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. W związku z tym przedmiotowy budynek w założeniu ma służyć wyłącznie do wykonywania działalności opodatkowanej VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w piśmie z 1 marca 2016 r.):

Czy będąca przedmiotem transakcji sprzedaży nieruchomość może być uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i czy w związku z tym transakcja sprzedaży będzie podlegać wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, w związku z czym Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia ewentualnego podatku naliczonego przez sprzedawcę na wystawionej przez niego fakturze.

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione w piśmie z 1 marca 2016 r.):

Wnioskodawca pragnie wskazać, że w jego ocenie będąca przedmiotem transakcji sprzedaży nieruchomość nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. W związku z tym, transakcja sprzedaży nie będzie podlegać wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, lecz będzie podlegała opodatkowaniu jako dostawa towaru, a Wnioskodawca będzie mógł odliczyć podatek naliczony z faktury wystawionej przez sprzedawcę, na zasadach przewidzianych w art. 86 ustawy o VAT i z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w art. 88 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Tak więc na gruncie powyższej regulacji można mówić o zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jeśli spełnione są następujące przesłanki:

Dodatkowo wskazać należy, że zorganizowana część przedsiębiorstwa istnieć musi już w ramach przedsiębiorstwa zbywcy, a nie może powstać dopiero u nabywcy. Mając na uwadze powyższe, definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy analizować w trzech płaszczyznach., tj.:

Konieczne jest zatem zbycie takich składników majątkowych i niemajątkowych, które stworzą możliwość funkcjonowania tego zespołu składników jako samodzielne przedsiębiorstwo u nabywcy - chodzi o zbycie minimum środków, bez których kontynuowanie działalności gospodarczej realizowanej przed zbyciem nie jest możliwe. W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanym przypadku nie są spełnione ww. warunki uznania nabywanej nieruchomości za zorganizowaną część przedsiębiorstwa Zbywcy. Po pierwsze bowiem, na przedmiot transakcji sprzedaży składać się będzie jedynie nieruchomość, a nie zespół składników majątkowych służących Zbywcy do wykonywania działalności w zakresie wynajmu lokali. Nieruchomość ta nie jest wyodrębniona organizacyjnie w strukturze Zbywcy, nie charakteryzuje się jakimkolwiek stopniem autonomii decyzyjnej, nie alokowano do niej pracowników. Nie jest więc spełniony warunek wyodrębnienia organizacyjnego. Ponadto w ramach transakcji sprzedaży nie dojdzie do przeniesienia na Wnioskodawcę innych aktywów Zbywcy służących mu do wykonywania działalności gospodarczej. Trudno mówić również o wyodrębnieniu finansowym nieruchomości, skoro Zbywca nie prowadzi odrębnej ewidencji rachunkowej lub odrębnego rachunku bankowego do obsługi należności i zobowiązań związanych z nieruchomością.

Należy wreszcie podkreślić, że będąca przedmiotem zbycia nieruchomość nie może funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze. W szczególności nie zostaną bowiem przeniesione na Wnioskodawcę umowy związane z funkcjonowaniem nieruchomości, tj. umowy z dostawcami mediów, a także umowy z najemcami lokali, których stroną pozostanie Zbywca.

Intencją stron umowy sprzedaży jest wyłącznie przeniesienie własności składnika majątkowego, jakim jest nieruchomość, natomiast nie jest nią przeniesienie działalności prowadzonej przez Zbywcę do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Potwierdza to również zamiar powrotnego wynajęcia/wydzierżawienia nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz Zbywcy, który będzie kontynuował swoją działalność w zakresie wynajmu przedmiotowego budynku. Powyższe znajduje również potwierdzenie w aktualnych interpretacjach indywidualnych wydawanych z upoważnienia Ministra Finansów, przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 listopada 2015 r. (IPPP1/4512-1002/15-3/AS).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa nieruchomość nie może zostać uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa Zbywcy w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a co za tym idzie, transakcja sprzedaży opisanej nieruchomości nie będzie wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie zaś do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa - w myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT - należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT mamy do czynienia jeżeli spełnione są następujące przesłanki:

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT powinien być interpretowany z uwzględnieniem orzecznictwa TSUE, w szczególności wyroków w sprawach C-497/01 oraz C-444/10 odnoszących się do treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.).

W myśl tej regulacji prawa unijnego, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Należy zauważyć, że prawodawca unijny stanowiąc regulację ww. art. 19 Dyrektywy 112 nie zdefiniował jednak użytego w niej pojęcia prawnego "całości lub części majątku".

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes Trybunał zwracając uwagę, że niezgodnie z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń - innych niż te, o których mowa w Dyrektywie, podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz - w zależności od konkretnego przypadku - składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, personel, infrastrukturę, itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

W analizowanej sprawie przedmiotem zbycia będzie budynek biurowo-usługowy. Zbywca wykorzystuje przedmiotowy budynek do celów wynajmu. Umowami najmu objęte są poszczególne lokale w budynku, a nie cała jego powierzchnia. Zbywca zawarł z dostawcami tzw. mediów umowy, na podstawie których dokonuje nabycia energii elektrycznej, wody, usług odprowadzenia nieczystości, usług wywozu śmieci, usług ochrony. Koszty przedmiotowych usług są następnie refakturowane na najemców w odpowiedniej części, zgodnie z ustaleniami zawartymi w umowach najmu. Przedmiotem umowy sprzedaży będzie sama nieruchomość. W ramach zbycia budynku, Zbywca w szczególności nie przeniesie na Wnioskodawcę żadnych środków pieniężnych, czy też innego majątku funkcjonalnie związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie wynajmu. Wnioskodawca nie przejmie od Zbywcy żadnych należności, ani zobowiązań związanych z nieruchomością - w szczególności Zbywca pozostanie nadal stroną umów z dostawcami mediów, a także pozostanie stroną umów z najemcami. Celem stron transakcji jest jedynie przeniesienie własności składnika majątkowego, jakim jest nieruchomość, a nie przejęcie przez Wnioskodawcę działalności prowadzonej dotąd przez Zbywcę. Z posiadanej przez Wnioskodawcę wiedzy nie wynika, że istnieją jakiekolwiek inne składniki majątkowe, które służyłyby sprzedającemu do prowadzenia najmu przedmiotowej nieruchomości. Zarówno Wnioskodawca, jak i sprzedający po transakcji sprzedaży budynku posiadać będą pełną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielne podmioty. Przedmiotowa nieruchomość nie została w żaden sposób wyodrębniona organizacyjnie w przedsiębiorstwie Zbywcy, w szczególności jako oddział, dział, wydział itp. Będący przedmiotem sprzedaży budynek na moment przeniesienia prawa własności nie będzie mógł funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze. W szczególności nie zostaną bowiem przeniesione na Wnioskodawcę umowy związane z funkcjonowaniem nieruchomości, tj. umowy z dostawcami mediów, a także umowy z najemcami lokali, których stroną pozostanie zbywca. Intencją stron umowy sprzedaży jest wyłącznie przeniesienie własności składnika majątkowego, jakim jest nieruchomość, natomiast nie jest nią przeniesienie działalności prowadzonej przez Zbywcę do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Zbywca nie prowadzi zapisów księgowych w taki sposób, aby pozwalały one na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań odrębnie do działalności w zakresie najmu przedmiotowego budynku - w szczególności nie zostały wyodrębnione konta analityczne służące do odrębnego ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych (kosztów i przychodów) związanych z funkcjonowaniem przedmiotowego budynku. Zbywca posiada jeden rachunek bankowy przeznaczony do obsługi wszelkich płatności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie wyodrębnił rachunku przeznaczonego do obsługi wyłącznie należności i zobowiązań związanych z budynkiem będącym przedmiotem sprzedaży. Zbywca nie prowadzi też odrębnej ewidencji rachunkowej dla przedmiotowego budynku.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że nabywany przez Wnioskodawcę budynek biurowo-usługowy nie będzie stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W konsekwencji, skoro przedmiot planowanej transakcji - budynek biurowo-usługowy - nie będzie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jego zbycie nie będzie podlegało wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Tym samym, transakcja sprzedaży wskazanego w zdarzeniu przyszłym budynku biurowo-usługowego będzie stanowiła czynność określoną w art. 5 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych zakupów, zakupy te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezsporny.

Z treści art. 86 ust. 1 jednoznacznie wynika, że prawodawca uzależnia prawo do odliczenia podatku naliczonego od wykorzystywania towarów lub usług do wykonywania czynności opodatkowanych. Nabyte towary i usługi muszą w sposób niewątpliwy służyć czynnościom opodatkowanym. Okoliczności towarzyszące konkretnej transakcji zakupu towaru lub usługi powinny wskazywać jednoznacznie, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej podatnika.

W związku z zaprezentowanym we wniosku opisem sprawy, z którego wynika, że zakupiony budynek będzie związany wyłącznie z wykonywaniem działalności opodatkowanej VAT stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z faktury dotyczącej jego zakupu. Prawo to będzie przysługiwało Wnioskodawcy pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wynikających z art. 88 ustawy o VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym i opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Niniejsza interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, tj. okoliczności, w których Wnioskodawca wskazał, że zamierza nabyć budynek biurowo-usługowy, który będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności takiej zmiany, która spowodowałaby, że przedmiotem transakcji będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa a nabyty budynek nie będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT) lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego. Niniejsza interpretacja skierowana jest tylko do Wnioskodawcy i nie odnosi się do Sprzedawcy bowiem każdą czynność, z którą mogą być związane skutki podatkowoprawne należy rozstrzygać indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.