IBPP3/4441-3/11/IK - Uznanie zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 3 lutego 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/4441-3/11/IK Uznanie zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku ze skargą z dnia 5 stycznia 2011 r. (przesłaną za pośrednictwem poczty - data stempla pocztowego 5 stycznia 2011 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 12 października 2010 r. Znak: IBPP3/443-507/10/IK w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie możliwości uznania zbywanych składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i wyłączenia tej transakcji z opodatkowania, doręczono w dniu 18 października 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 12 października 2010 r. Znak: IBPP3/443-507/10/IK, uznając stanowisko Wnioskodawcy w całości za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał na wniosek Spółki z dnia 7 lipca 2010 r. (data wpływu 12 lipca 2010 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości uznania zbywanych składników za zorganizowana część przedsiębiorstwa i wyłączenia tej transakcji z opodatkowania, zaskarżoną indywidualną interpretacją przepisów prawa podatkowego z dnia 12 października 2010 r. znak IBPP3/443-507/10/IK stwierdzając, iż stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

We wniosku z dnia 7 lipca 2010 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, przedstawiono następujący stan faktyczny:

1.

D. P. SA (dalej: "Spółka", "Wnioskodawca" lub "Zbywca") z siedzibą w K., należąca do międzynarodowego koncernu D., jest dostawcą rozwiązań elektronicznych i technologii systemowych dla sektora motoryzacyjnego. W ramach planu reorganizacji koncernu podjęto decyzję o sprzedaży linii produktowej zawieszeń w różnych rejonach świata, w tym także w Polsce. W związku z powyższym, w dniu 30 marca 2009 r. zawarto ramową umowę kupna-sprzedaży (tekst jedn. "Master sale and purchase agreement") pomiędzy D. C. - spółką holdingową koncernu D. z siedzibą w Stanach Zjednoczonych - oraz Y Co., Ltd.

2.

W wykonaniu umowy ramowej wskazanej w pkt 1 powyżej, umową z dnia 28 października 2009 r. (tekst jedn. "Agreement for the sale of the suspensions system business and MR mounts business of D. P. SA as a going concern which constitute an organized part of the enterprise of D. P. SA", dalej: "Umowa") Spółka zbyła na rzecz B. Sp. z o.o. (dalej: "Nabywca") część swojej działalności gospodarczej w Polsce polegającej na produkcji zawieszeń ("suspensions and MR mounts business"). Jako dzień transakcji ustalono 1 listopada 2009 r.W ramach przedmiotowej transakcji Spółka zbyła zakład produkcji zawieszeń w K., stanowiący oddział Spółki (dalej: "Oddział w K.") oraz pewne elementy związane z Centrum Technologicznym w K., które pośrednio także powiązane były z tworzeniem zawieszeń. Intencją Stron Umowy było dokonanie transakcji obejmującej całość składników majątku Spółki związanych z zawieszeniami - tj. zarówno składników produkcyjnych wyodrębnionych jako Oddział w K., jak i pewnych składników Centrum Technologicznego w K., które było odrębną wewnętrzną jednostką w Spółce.

3.

W zakresie dotyczącym Oddziału w K., przedmiotem ww. transakcji było zbycie na rzecz Nabywcy wszelkich składników wykorzystywanych przy produkcji zawieszeń, prowadzonej przez Spółkę w Oddziale w K., w tym w szczególności zbycie:

* nieruchomości, prawa wieczystego użytkowania, nieruchomości oraz budynków i urządzeń znajdujących się na tych nieruchomościach,

* ruchomych składników majątkowych stanowiących wyposażenie biur oraz urządzeń, maszyn, komputerów,

* materiałów, towarów i wyrobów umożliwiających produkcję,

* linii produkcyjnych,

* dokumentacji technicznej,

* oprogramowań związanych z prowadzeniem działalności przez Oddział w K.,

* kontraktów handlowych, związanych z działalnością Oddziału w K. (wraz z wynikającymi z nich prawami i obowiązkami, w tym finansowymi),

* wszelkich innych umów, zawartych w związku z działalnością Oddziału w K. (wraz z wynikającymi z nich prawami i obowiązkami, w tym finansowymi),

* pozwoleń, które mogą być przenoszone zgodnie z obowiązującymi przepisami (np. pozwolenia środowiskowe),

a także:

* transfer pracowników świadczących dotychczas pracę w Oddziale w K. (na podstawie art. 231 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm., dalej: Kodeks pracy) oraz zobowiązań pracowniczych w ww. zakresie.

Spółka zaznacza, że w celu zadośćuczynienia specyficznym wymogom co do formy czynności prawnej obejmującej przeniesienie własności nieruchomości, w dniu 31 października 2009 r. strony zawarły w formie aktu notarialnego (Repertorium A) umowę sprzedaży prawa własności nieruchomości, prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oraz własności budynków i urządzeń na nich znajdujących się, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz umowę przeniesienia posiadania - dotyczących nieruchomości wchodzących w skład Oddziału w K. (umowa dodatkowa do umowy zbycia Oddziału).

Na podstawie umowy ramowej, z zakresu transakcji sprzedaży Oddziału w K. wyłączono niektóre składniki, które zgodnie z obowiązującym prawem nie mogły podlegać przeniesieniu lub w oczywisty sposób były związane ze Zbywcą i nie były bezpośrednio związane z działalnością Oddziału w K.

Ponadto, poza przedmiotem transakcji pozostały zobowiązania i należności Oddziału w K. powstałe przed dniem transakcji - tj. przed 1 listopada 2009 r. - z wykonanych kontraktów - wymagalne i niewymagalne (wykazane w odpowiednich pozycjach bilansu Spółki na moment zbycia Oddziału w K.). Zakres ww. zobowiązań i należności był elementem wpływającym bezpośrednio na kalkulację ceny zbywanej części przedsiębiorstwa Spółki.

Wszelkie pozostałe prawa i obowiązki wynikające z przenoszonych na Nabywcę umów, zawartych w związku z działalnością prowadzoną przez Oddział w K., w tym również zobowiązania finansowe (niewykazane w bilansie Spółki na moment zbycia Oddziału w K.), zostały wskutek transakcji zbycia Oddziału przeniesione na Nabywcę.

4.

W momencie dokonywania transakcji Oddział w K. był jednostką organizacyjną wyodrębnioną w ramach Spółki - tj.:

* Oddział w K. - odrębnie od innych oddziałów / jednostek organizacyjnych Spółki i samodzielnie w ramach Spółki - prowadził działalność w zakresie produkcji zawieszeń, w efekcie której powstawał kompletny produkt, gotowy do dostarczenia odbiorcom. Przedmiotowa działalność prowadzona była przy wykorzystaniu przyporządkowanych do Oddziału nieruchomości, środków produkcji (maszyn, urządzeń, narzędzi, itp.) oraz składników niematerialnych.

* Oddział w K. zatrudniał pracowników, stanowiąc odrębny zakład pracy. W zakresie autonomii Oddziału pozostawała organizacja pracy oraz kontrola i nadzór nad wykonywaniem obowiązków przez zespół pracowniczy.

* Oddział w K. stanowił formalnie wyodrębniony w ramach Spółki oddział, który był zarejestrowany/ujawniony w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego Spółki.

* Oddział w K. posiadał odrębny rachunek bankowy, który uruchomiony został na mocy umowy rachunku bankowego, zawartej na rzecz Oddziału w K., i który przeznaczony był wyłącznie dla obsługi działalności Oddziału w K. Na rachunek ten wpływały należności od kontrahentów Oddziału w K. (w związku z nabyciem towarów/usług). Z konta tego regulowane były zobowiązania Oddziału, w tym zobowiązania wobec pracowników.

* Na wewnętrzne potrzeby związane z raportowaniem w ramach grupy kapitałowej oraz dla potrzeb rachunkowości zarządczej i tworzenia przejrzystej informacji co do kondycji finansowej Oddziału, dla Oddziału w K. sporządzano zestawienia, na podstawie których Spółka mogła przyporządkować do Oddziału w K. generowane przez niego przychody i ponoszone koszty, a także wykorzystywane przez Oddział w Krośnie środki trwałe i inne składniki aktywów. W tym zakresie tworzone były specjalne raporty zawierające dane finansowe dotyczące Oddziału w K., które pozwalały realizować te cele.

* Oddział w K. posiadał odrębny od Spółki numer NIP na potrzeby związane z rozliczaniem przychodów zatrudnionych pracowników, w szczególności dla potrzeb rozliczeń podatkowych wynikających z obowiązków Oddziału w K. jako płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Dodatkowo należy wskazać, iż przedmiotowy numer identyfikacyjny używany był przez Oddział w K. także w celu dokonywania rozliczeń z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne pracowników Oddziału w K.

5.

Dla potrzeb podatku od towarów i usług (dalej: "VAT") Strony Umowy zakwalifikowały zbywany Oddział w K. jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa - w efekcie transakcja zbycia Oddziału została potraktowana jako transakcja wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Intencje stron w ww. zakresie zostały wyrażone w punkcie 1.1. umowy, gdzie w definicji terminu "zorganizowana część przedsiębiorstwa dla celów podatku VAT ("Organized Part of the Enterprise for VAT purposes") wskazany został Oddział w K., jako jedyny element transakcji spełniający zdaniem Stron warunki określone w definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartej w art. 2 pkt 27e ww. ustawy.

W związku z powyższym, Nabywca uiścił podatek od czynności cywilnoprawnych kalkulowany jako 2% wartości rynkowej poszczególnych składników wchodzących w skład Oddziału w K.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego prawidłowym było zakwalifikowanie przez Wnioskodawcę Oddziału Spółki w K. (tekst jedn. zakładu produkcyjnego w K.) jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego prawidłowym było wyłączenie transakcji zbycia Oddziału Spółki w K. (tekst jedn. zakładu produkcyjnego w K.) z opodatkowania podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.

Oddział w K., zbyty na rzecz Nabywcy w ramach transakcji opisanej w stanie faktycznym, stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu Ustawy o VAT. W konsekwencji, transakcja - w zakresie, w jakim dotyczyła zbycia Oddziału w K. - nie powinna była podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

2.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT przepisów ustawy, tj. opodatkowania podatkiem VAT, nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Stosownie do art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z brzmienia powyższej definicji przyjęło się wywodzić, że podstawowym wymogiem dla uznania dla potrzeb VAT części przedsiębiorstwa za zorganizowaną jego część jest to, aby stanowiła ona zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. W doktrynie i orzecznictwie podkreśla się, że wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach - tj. jako wyodrębnienie organizacyjne, wyodrębnienie finansowe oraz wyodrębnienie funkcjonalne.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako "odrębny" dział, wydział, oddział itp.

Wyodrębnienie finansowe zorganizowanej części przedsiębiorstwa występuje w sytuacji, gdy poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej (jak to ma miejsce w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku). Wyodrębnienie finansowe nie oznacza jednakże samodzielności finansowej jednostki od podmiotu, w ramach którego ta jednostka działa.

Wyodrębnienie funkcjonalne oznacza przeznaczenie danego zespołu składników majątkowych i niemajątkowych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Powszechnie podkreśla się, że zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo, zdolne do samodzielnego wykonywania zadań gospodarczych, dla realizacji których służy w ramach istniejącego przedsiębiorstwa (podmiotu).

Jednakże, aby dany zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie pewnej masy majątkowej. Musi się ona bowiem odznaczać odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach i powiązane ze sobą w ten sposób, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników.

Punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną całość).

Reasumując, mając na uwadze powyższe należy wskazać, że można mówić o zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jeżeli łącznie spełnione są następujące przesłanki:

* istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

* zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

* składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

* zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Spółka ponadto podkreśla, że na gruncie prawa UE, czynnikiem decydującym o przedmiotowej klasyfikacji jest to, czy tak wyodrębniony zespół elementów (składników majątkowych) jest zdolny do samodzielnego funkcjonowania. Analizie podlega zatem zdolność do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, a nie zakres wchodzących w skład zbywanego przedsiębiorstwa / części przedsiębiorstwa elementów (w zależności od konkretnego przypadku, zakres zbywanych elementów może być różny).

3.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż Oddział w K., który został zbyty na rzecz Nabywcy w ramach Umowy, spełnia wszystkie przesłanki do uznania go za zorganizowaną części przedsiębiorstwa dla potrzeb podatku VAT.

a.

Przede wszystkim należy podkreślić, że przedmiotem transakcji w zakresie dotyczącym Oddziału w K. jest zespół składników materialnych i niematerialnych. Przedmiotem transakcji byty bowiem w szczególności następujące składniki majątkowe i niemajątkowe Oddziału w K.:

* nieruchomości i prawa do nieruchomości,

* ruchome składniki majątkowestanowiące wyposażenie biur oraz urządzenia, maszyny, komputery,

* materiały, towary i wyroby umożliwiające produkcję, linie produkcyjne, dokumentacja techniczna,

* oprogramowania związane z prowadzeniem działalności przez Oddział w K.,

* kontrakty handlowe, związane z działalnością Oddziału w K. (wraz z wynikającymi z nich prawami i obowiązkami, w tym finansowymi),

* wszelkie inne umowy, zawarte w związku z działalnością Oddziału w K. (wraz z wynikającymi z nich prawami i obowiązkami, w tym finansowymi),

* pozwolenia, które mogły być skutecznie przenoszone zgodnie z obowiązującymi przepisami (np. pozwolenia środowiskowe).

Dodatkowo, należy wskazać, iż na mocy Umowy dotyczącej transakcji doszło do transferu pracowników Spółki (Oddziału w K.) oraz wszelkich zobowiązań pracowniczych w ww. zakresie - co oznacza, że Nabywca Oddziału w K. wstąpił w prawa i obowiązki dotychczasowego pracodawcy (tekst jedn. Zbywcy).

Z zakresu przedmiotowej transakcji zbycia Oddziału w K. zostały wyłączone jedynie pewne pojedyncze składniki wskazane w opisie stanu faktycznego niniejszego wniosku. W ocenie Spółki, dokonanie ww. wyłączenia nie miało decydującego znaczenia dla funkcjonowania Oddziału w K. W szczególności odnosi się to do należności i zobowiązań, związanych z działalnością Oddziału w K., wykazanych w bilansie Spółki na moment zbycia. Pozostałe prawa i obowiązki, w tym finansowe (niewykazane na moment zbycia Oddziału w stosownych pozycjach aktywów i pasywów bilansu Spółki), wynikające z umów związanych z działalnością Oddziału w K., zostały wraz z Oddziałem przeniesione na Nabywcą. Tym samym, nie skutkowało to ograniczeniem możliwości kontynuowania prowadzonej działalności przez Oddział w K. W efekcie w dalszym ciągu Oddział stanowił odrębny "organizm" zdolny do samodzielnego funkcjonowania.

Jak wynika z powyższego, przedmiotem transakcji był w istocie zespół takich elementów, które dzięki wzajemnym ze sobą powiązaniom oraz ich zorganizowaniu i wyodrębnieniu umożliwiają prowadzenie działalności w zakresie produkcji zawieszeń - w wyniku zbycia Oddziału doszło również do "przejęcia" pracowników przez Nabywcę. W efekcie, przejście własności Oddziału na Nabywcę nie wpłynęło na ciągłość prowadzenia działalności przez Oddział.

b.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Oddział w K. był wyodrębniony organizacyjnie od pozostałej działalności prowadzonej przez Spółkę.

Dowodem ww. wyodrębnienia organizacyjnego jest m.in. fakt ujawnienia Oddziału w K. jako oddziału Spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym.

O jego organizacyjnym wyodrębnieniu świadczy także posiadanie odrębnego od Spółki numeru NIP. Oddział w K. był zidentyfikowany jako płatnik i prowadził samodzielnie rozliczenia w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz należności z tytułu ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych swoich pracowników.

Warto także zwrócić uwagę na fakt, że całość infrastruktury związanej z zakładem produkcyjnym jest zlokalizowana w K., tj. w innym miejscu niż siedziba Spółki oraz jej pozostałe oddziały/zakłady. W konsekwencji, należy uznać, iż Oddział w K. stanowił wyodrębniony organizacyjnie zespół składników majątkowych (materialnych jak i niematerialnych). Wyodrębnienie to przejawiało się w przyporządkowaniu do Oddziału zespołu elementów (składników majątkowych) niezbędnych do prowadzenia działalności.

Ponadto, o wyodrębnieniu organizacyjnym Oddziału w K. świadczyła również pewna autonomia w zakresie zarządzania zespołem pracowniczym, tj. osoby decyzyjne sprawowały kontrolę nad organizacją pracy, wyznaczały zadania, dokowały ocen pracowników, itp.

Oddział w K. był również wyodrębniony finansowo.

Świadczy o tym fakt posiadania odrębnego rachunku bankowego, dedykowanego wyłącznie potrzebom Oddziału w K. i obsługiwanego przez ten Oddział (odrębna kontrola nad przepływami pieniężnymi związanymi z Oddziałem w K. - dokonywanie poprzez przedmiotowy rachunek wypłat i wpłat związanych z działalnością Oddziału).

Ponadto, w ramach sprawozdawczości grupowej dla Oddziału w K. sporządzane były dodatkowe zestawienia, na podstawie których Spółka mogła przyporządkować do Oddziału w K. generowane przez ten Oddział przychody i ponoszone przez niego koszty, a także wykorzystywane środki trwałe i inne składniki aktywów. Ponadto - przede wszystkim dla potrzeb rachunkowości zarządczej oraz tworzenia przejrzystej informacji co do kondycji finansowej Oddziału w K. - tworzone były raporty zawierające dane finansowe dotyczące tego Oddziału, które pozwalały realizować te cele.

d.

Oddział w K. był wreszcie wyodrębniony funkcjonalnie.

Należy zauważyć, że w ramach Spółki Oddział w K. prowadził produkcję zawieszeń samodzielnie i niezależnie od działalności Spółki w pozostałym zakresie - tzn. proces produkcji rozpoczynał się i kończył w fabryce w K., a całe zaplecze związane z funkcjonowaniem produkcji było zlokalizowane w K. W pewnym zakresie swojej działalności, Oddział w K. współpracował z innymi jednostkami Spółki (np. Centrum Technologicznym w K.) - jednakże, owe inne jednostki nie realizowały zadań produkcyjnych, a jedynie współpracowały z Oddziałem w K. jako swego rodzaju "usługodawca" dla Oddziału w K.

Oddział w Krośnie prowadził faktycznie oraz mógł prowadzić samodzielną działalność gospodarczą w zakresie produkcji zawieszeń nawet w przypadku odłączenia go od Spółki - tak jak to ma miejsce obecnie, po dokonaniu transakcji. W związku z tym należy uznać, że w momencie zbycia stanowił jednostkę zdolną do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej.

4.

Dodatkowo, Spółka podkreśla, że art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT stanowi odzwierciedlenie zasady zawartej w art. 19 Dyrektywy 2006/112WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: "Dyrektywa"). Zgodnie z art. 19 Dyrektywy, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W związku z implementacją tej reguły przez polskiego ustawodawcę, konieczna jest również zbieżna z ww. regulacją interpretacja stosowanego na gruncie przepisów krajowych wyłączania z opodatkowania (co implikuje również konieczność uwzględniania orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w tym zakresie).

Pojęcie "całość lub część majątku" nie zostało zdefiniowane przez prawodawcę unijnego; zakres pojęcia został określony w orzecznictwie ETS. Przykładowo, w sprawie Zita Modes (C-497/01) ETS wskazał, iż to, że w prawie wspólnotowym brak jest definicji przedsiębiorstwa czy też jego części nie oznacza swobody interpretacji postanowień Dyrektywy przez państwa członkowskie.

Zdaniem ETS, wprowadzanie przez państwa członkowskie dodatkowych ograniczeń - innych niż te, o których mowa w Dyrektywie - jest niezgodne z przepisami unijnymi. Odwołując się do ww. art. 19 Dyrektywy ETS uznał, że pojecie zbycia całości lub części majątku należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub jego niezależnej części, które łącznie stanowią "organizm" zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej.

Warto w tym miejscu przytoczyć wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Poznaniu z dnia 12 maja 2010 r. (sygn. I SA/Po 249/10) w którym sąd stwierdził, że "mając na uwadze tezy sformułowane przez ETS w ww. orzeczeniu (C-497/01), wątpliwości musi budzić już sama definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa w ustawie o VAT. Po pierwsze, ustawa o VAT w celu uznania zorganizowanej części przedsiębiorstwa wymaga zbycia łącznie składników materialnych i niematerialnych, TS sugeruje natomiast analizę in concreto, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Po drugie, warunkiem sine qua non uznania zbycia części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest - w świetle art. 2 pkt 27e ustawy o VAT - zbycie wraz ze składnikami materialnymi i niematerialnymi zobowiązań, co również nie znajduje potwierdzenia w orzecznictwie Trybunału. Należy podkreślić także, iż definicja zawarta w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - po nowelizacji z 2003 r. - wśród elementów składowych definicji przedsiębiorstwa nie wymienia zobowiązań, co skutkuje tym, iż w doktrynie prawa cywilnego przyjmuje się, że zobowiązania nie muszą stanowić elementu przedsiębiorstwa. Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż organ wydający w niniejszej sprawie interpretację posłużył się sposobem rozumienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa wypracowanym na gruncie podatków dochodowych, pomijając orzecznictwo TS, co nie jest właściwe na gruncie VAT.

Należy bowiem uznać, iż taki sposób wykładni prawa, z pominięciem orzecznictwa TS, jest obarczony wadliwością, bowiem ignoruje on tezy o autonomii pojęć i instytucji prawa unijnego, podkreślane w ww. sprawie Zita Modes. Takie podejście organu prowadzi do rezultatu nie dającego pogodzić się z orzecznictwem Trybunału.

O ile samo postrzeganie koncepcji "zorganizowania" majątku nie budzi wątpliwości w kontekście orzecznictwa Trybunału, o tyle takie ryzyko zachodzi w aspekcie nawiązywania na potrzeby podatku VAT do koncepcji trzech płaszczyzn wyodrębnienia (organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej), definiowanych w dużej mierze za pomocą kryteriów formalnych. Prowadzi to - jak w sprawie niniejszej - do konstruowania zbyt rygorystycznych wymogów, pozwalających na uznanie danych składników przedsiębiorstwa za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w porównaniu z kryteriami wskazanymi w orzeczeniu Zita Modes. Koncentrowanie się na analizie formalnej (podmiotowej) w przypadku dokonywania oceny, czy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, czy też nie, może prowadzić do tego, iż wymóg wyłączenia z zakresu działania ustawy także dla zbycia "części majątku" przedsiębiorstwa nie może zostać w praktyce w pełni osiągnięty".

Analogicznie wypowiedział się również WSA w Opolu w wyroku z dnia 22 grudnia 2009 r. (sygn. 1 SA/Op 320/09), stwierdzając, że "prawidłowa zatem analiza prawna postawionego przez podatnika zagadnienia, winna sprowadzać się do analizy, czy ta wydzielona cześć może być uznana za niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące własne zadania. Jeżeli zatem spełniony byłby ten warunek, taka cześć de facto stanowiłaby odrębne, samodzielne przedsiębiorstwo mogące podlegać wyłączeniu spod opodatkowania (...)".

Spółka jest świadoma, iż rozstrzygnięcia sądów administracyjnych zapadają w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu podatkowego, oceniającego słuszność stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku. Jednakże, jak wielokrotnie wskazane zostało w najnowszych orzeczeniach sądów administracyjnych, organ wydający interpretację, przy ocenie stanowiska Spółki powinien uwzględnić argumentację prezentowaną przez sądy, co, przykładowo, wyrażone zostało w orzeczeniu WSA we Wrocławiu z dnia 26 stycznia 2010 r. (sygn. I SA/Wr 1876/09).

Biorąc pod uwagę powyższy komentarz, w świetle przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki w zakresie kwalifikacji Oddziału w K. jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa dla potrzeb podatku VAT, przedstawione w niniejszym wniosku, jest prawidłowe.

W konsekwencji, na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT transakcja w zakresie zbycia Oddziału w Krośnie nie powinna była podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W dniu 12 października 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną znak IBPP3/443-507/10/IK (skutecznie doręczona w dniu 18 października 2010 r.) uznając stanowisko Spółki w zakresie wyłączenia transakcji zbywanych składników majątku z opodatkowania jako zorganizowana część przedsiębiorstwa za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z ww. interpretacją Spółka pismem z dnia 2 listopada 2010 r. (data nadania w urzędzie pocztowym 2 listopada 2010 r. data wpływu do tut. Biura 4 listopada 2010 r.) wezwała do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę wydanej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

W ww. wezwaniu podniesiono następujące zarzuty:

* art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

* art. 6 pkt 1 tej ustawy, oraz

* art. 14g § 1 Ordynacji podatkowej i art. 169 w związku z art. 14h Ordynacji podatkowej.

W odpowiedzi z dnia 2 grudnia 2010 r. znak: IBPP3/443W-64/10/IK na ww. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 2 grudnia 2010 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z dnia 12 października 2010 r. znak IBPP3/443-507/10/IK podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko.

Pismem z dnia 5 stycznia 2011 r. Spółka reprezentowana przez doradcę podatkowego, za pośrednictwem Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku - Białej, wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na interpretację indywidualną z dnia 12 października 2010 r. znak IBPP3/443-507/10/IK.

W złożonej skardze wniesiono o uchylenie indywidualnej pisemnej interpretacji z dnia 12 października 2010 r. znak IBPP3/443-507/10/IK jako naruszającej przedstawione powyżej przepisy:

* art. 2 pkt 27e oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. poprzez ich błędną wykładnię prowadzącą do przyjęcia stanowiska, zgodnie z którym Oddział w K. nie może zostać uznany za ZCP wyłącznie z uwagi na fakt, ze z transakcji sprzedaży Oddziału w Krośnie wyłączono część zobowiązań Spółki, a w konsekwencji uznanie, że zbycie Oddziału w K. podlega opodatkowaniu podatkiem VAT;

* art. 14b § 1 w zw. z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej poprzez wykroczenie przez Dyrektora IS poza zakres zapytania Spółki, przedstawionego we wniosku;

* art. 169 § 1, art. 120 oraz art. 121 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej poprzez niewezwanie Spółki do uzupełnienia Wniosku pomimo wątpliwości co do stanu faktycznego opisanego we wniosku oraz zakresu objętego zapytaniem Spółki;

* art. 14b § 2 i 3 w zw. z art. 14c § 1 oraz art. 120 i art. 121 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej poprzez rozstrzygnięcie przez Dyrektora IS w sprawie Spółki w oparciu o informacje nieznajdujące potwierdzenia w stanie faktycznym opisanym we wniosku,

* art. 121 § 1 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej poprzez niepodanie przez Dyrektora IS w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa jakichkolwiek przesłanek, jakimi kierował się Dyrektor IS przy ponownej analizie sprawy oraz zignorowania argumentacji Spółki przedstawionej w ww. zakresie w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2000 r. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 5 stycznia 2011 r. uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Skarżącego przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej możliwości uznania zbywanych składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i wyłączenia tej transakcji z opodatkowania jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż we wniosku z dnia 7 lipca 2010 r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Natomiast, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem transakcji jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Przepisy ustawy nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia "przedsiębiorstwo" wykorzystuje się regulację zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje w szczególności:

1.

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2.

własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3.

prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4.

wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5.

koncesje, licencje i zezwolenia;

6.

patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7.

majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8.

tajemnice przedsiębiorstwa;

9.

księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 551 Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to wniesienie takiego aportu do innego podmiotu (spółki prawa handlowego lub cywilnego), nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Należy tu wskazać również art. 552 Kodeksu cywilnego, w którym ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z dyspozycji art. 552 Kodeksu cywilnego wynika, że strony mogą wyłączyć skutek, o którym była mowa, w treści czynności prawnej mającej za przedmiot przedsiębiorstwo. Jednakże wola stron ma swoje granice, których nie można przekroczyć. Granicą tą jest zespół takich składników, które stanowią niezbędne minimum, bez którego konkretne przedsiębiorstwo nie mogłoby realizować swoich zadań gospodarczych.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że strony - jak wynika z art. 552 Kodeksu cywilnego - mają pozostawiona swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojecie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa (art. 551 k.c.). Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

Wynika zatem z powyższego, że aby można było mówić o transakcji, której przedmiotem jest przedsiębiorstwo, to zespół składników wchodzących w jego skład musi stanowić niezbędne minimum, bez którego dane przedsiębiorstwo nie mogłoby realizować swoich zadań gospodarczych.

Zatem, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym. Ponadto nie można traktować jako przedsiębiorstwo wyodrębnionej gospodarczo części będącej zespołem składników majątkowych i niemajątkowych, jeżeli nie będzie obejmować ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności.

Natomiast zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z przytoczonych definicji wynika, iż aby zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

1.

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

2.

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

3.

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

4.

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

W związku z powyższym przedmiotem transakcji jest zorganizowana część przedsiębiorstwa wówczas, gdy w wyniku transakcji nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa przejmuje funkcję gospodarczą zbywcy. Z definicji tej wynika, że nie jest istotne wyczerpanie zespołu składników określonych w definicji z art. 551 Kodeksu cywilnego. Każde bowiem przedsiębiorstwo i jego zorganizowana część ma swoją wyłączną specyfikę.

Kolejnym warunkiem uznania zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest jego organizacyjne i finansowe wyodrębnienie w istniejącym przedsiębiorstwie.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa, obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracownicze.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (tak aby można było przejąć funkcje gospodarcze).

Zatem samodzielność finansowa zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika z jej odrębności majątkowej oraz organizacyjnej. Stanowisko takie zostało zaakceptowane przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości, w orzeczeniu w sprawie Andersen Jansen (C-43/00) stwierdził, iż przy definiowaniu części przedsiębiorstwa (branch of activy) ważne jest wyodrębnienie finansowe. Aspekt finansowy wyodrębnienia oznacza, że powinno być możliwe przypisanie przedmiotowi aportu, w strukturach Wnioskodawcy, określonych wskaźników finansowych, w tym zwłaszcza przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań realizowanych (osiąganych) przez tą część przedsiębiorstwa.

Odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego to kryterium to sprowadza się do ustalenia czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Nie budzi bowiem wątpliwości to, iż aby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest dostawcą rozwiązań elektronicznych i technologii systemowych dla sektora motoryzacyjnego. Spółka zbyła na rzecz Y część swojej działalności gospodarczej w Polsce polegającej na produkcji zawieszeń. Jako dzień transakcji ustalono 1 listopada 2009 r.

W ramach przedmiotowej transakcji Spółka zbyła zakład produkcji zawieszeń w K., stanowiący oddział Spółki oraz pewne elementy związane z Centrum Technologicznym w K., które pośrednio także powiązane były z tworzeniem zawieszeń. Intencją Stron Umowy było dokonanie transakcji obejmującej całość składników majątku Spółki związanych z zawieszeniami - tj. zarówno składników produkcyjnych wyodrębnionych jako Oddział w K., jak i pewnych składników Centrum Technologicznego w K., które było odrębną wewnętrzną jednostką w Spółce.

W zakresie dotyczącym Oddziału w K., przedmiotem ww. transakcji było zbycie na rzecz Nabywcy wszelkich składników wykorzystywanych przy produkcji zawieszeń, prowadzonej przez Spółkę w Oddziale w K., w tym w szczególności zbycie:

* nieruchomości, prawa wieczystego użytkowania, nieruchomości oraz budynków i urządzeń znajdujących się na tych nieruchomościach,

* ruchomych składników majątkowych stanowiących wyposażenie biur oraz urządzeń, maszyn, komputerów,

* materiałów, towarów i wyrobów umożliwiających produkcję,

* linii produkcyjnych,

* dokumentacji technicznej,

* oprogramowań związanych z prowadzeniem działalności przez Oddział w K.,

* kontraktów handlowych, związanych z działalnością Oddziału w K. (wraz z wynikającymi z nich prawami i obowiązkami, w tym finansowymi),

* wszelkich innych umów, zawartych w związku z działalnością Oddziału w K. (wraz z wynikającymi z nich prawami i obowiązkami, w tym finansowymi),

* pozwoleń, które mogą być przenoszone zgodnie z obowiązującymi przepisami (np. pozwolenia środowiskowe),

a także:

* transfer pracowników świadczących dotychczas pracę w Oddziale w K. (na podstawie art. 231 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 Nr 21, poz. 94 z późn. zm., dalej: Kodeks pracy) oraz zobowiązań pracowniczych w ww. zakresie.

Na podstawie umowy ramowej, z zakresu transakcji sprzedaży Oddziału w K. wyłączono niektóre składniki, które zgodnie z obowiązującym prawem nie mogły podlegać przeniesieniu lub w oczywisty sposób były związane ze Zbywcą i nie były bezpośrednio związane z działalnością Oddziału w K.

Ponadto, poza przedmiotem transakcji pozostały zobowiązania i należności Oddziału w K. powstałe przed dniem transakcji - tj. przed 1 listopada 2009 r. - z wykonanych kontraktów - wymagalne i niewymagalne (wykazane w odpowiednich pozycjach bilansu Spółki na moment zbycia Oddziału w K.). Zakres ww. zobowiązań i należności był elementem wpływającym bezpośrednio na kalkulację ceny zbywanej części przedsiębiorstwa Spółki. Na nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa jednakże przeniesione zostały wszelkie kontrakty handlowe, związane z działalnością Oddziału w K. (wraz z wynikającymi z nich prawami i obowiązkami, w tym finansowymi. Na nabywcę zostały przeniesione również wszelkie inne umowy, zawarte w związku z działalnością Oddziału w K. (wraz z wynikającymi z nich prawami i obowiązkami w tym finansowymi).

Zatem wszelkie pozostałe prawa i obowiązki wynikające z przenoszonych na Nabywcę umów, zawartych w związku z działalnością prowadzoną przez Oddział w K., w tym również zobowiązania finansowe (niewykazane w bilansie Spółki na moment zbycia Oddziału w K.), zostały wskutek transakcji zbycia Oddziału przeniesione na Nabywcę.

Z powyższego wynika, że przedmiot sprzedaży przez Wnioskodawcę - Oddział w K. zajmujący się produkcją zawieszeń, obejmuje składniki majątkowe mające zarówno charakter materialny, jak i niematerialny. Poza przedmiotem transakcji pozostała jedynie część zobowiązań i należności Oddziału powstałych przed dniem transakcji, wykazanych w bilansie na moment zbycia Oddziału.

Wyłączenie z transakcji zbycia części przedsiębiorstwa, niektórych należności i zobowiązań nie wpływa na nieuznanie tejże części przedsiębiorstwa za zorganizowaną jego część, bowiem wskazany przez Wnioskodawcę zbywany zespół składników stanowi niezbędne minimum, które pozwalało Oddziałowi w K., realizować swoje zadania gospodarcze zarówno w sytuacji gdy Oddział ten stanowił część struktury przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, jak również u nabywcy tego Oddziału. Wyłączenie niektórych należności i zobowiązań powstałych przed dniem transakcji wykazanych w bilansie na moment zbycia Oddziału do takiego niezbędnego minimum nie są zaliczane. Bez tych elementów zbywana część przedsiębiorstwa może bez przeszkód wykonywać swe zadania gospodarcze.

Spełnione zatem zostają przesłanki warunkujące uznanie przedmiotowego Oddziału produkcyjnego za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Po ponownej analizie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego oraz zarzutów zawartych w przedmiotowej skardze, poprzedzonej wniesieniem wezwania do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że przedmiotem zbycia jest zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT (w zakresie wskazanym we wniosku), zatem w myśl art. 6 pkt 1 tej ustawy transakcja ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2010 r. było zatem prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejsze rozstrzygniecie. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w terminie trzydziestu dni od dnia jej doręczenia za pośrednictwem organu, który wydał decyzję (art. 54 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl