IBPP3/443W-35/08/BWo

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 17 września 2008 r. (data wpływu 25 września 2008 r.) do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 3 września 2008 r. znak: IBPP3/443-434/08/BWo, złożone na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów wyjaśnia, co następuje.

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, znaleziono podstawy do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Treść zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

W ww. piśmie z dnia 17 września 2008 r. Wnioskodawca podniósł, iż stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach zaprezentowane w indywidualnej interpretacji z dnia 3 września 2008 r. znak: IBPP3/443-434/08/BWo narusza przepisy art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), poprzez jego niewłaściwe zastosowanie.

W przedmiotowej interpretacji tut. organ stwierdził, że zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług transportowych, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28 ustawy o VAT. W związku z tym w ocenie organu odcinek trasy przebiegający na terytorium Polski, opodatkowany będzie stawką 0%, natomiast pozostała część tej usługi wykonywana na odcinkach trasy przebiegających poza granicami kraju podlega opodatkowaniu w państwie, którego dany odcinek trasy dotyczy, według zasad tam obowiązujących.Wzywający nie zgadza się z powyżej przedstawionym sposobem opodatkowania. Zaliczenie przez usługodawcę usług spedycji międzynarodowej do usług transportu międzynarodowego dla potrzeb stosowania preferencyjnej stawki podatku VAT na podstawie art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie powoduje, że zmienia się charakter tej usługi tzn., iż stają się one usługami transportowymi, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Wadliwe jest zatem odwoływanie się w zakresie ustalania opodatkowania podatkiem VAT do regulacji odnoszących się do usług transportowych.

Dla usług spedycji ustawodawca nie ustalił odrębnych zasad określania miejsca ich świadczenia. Dla określenia miejsca świadczenia w przypadku usługi spedycji międzynarodowej zastosowanie znajdzie ogólna reguła, wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

W związku z powyższym, Wzywający uznał, iż ma prawo do zastosowania stawki 0% do całej wartości usługi spedycji międzynarodowej, pod warunkiem, że przed sporządzeniem deklaracji za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy z jej tytułu, posiadać będzie dokumenty, których mowa w art. 83 ust. 5 ustawy o VAT. Na poparcie stanowiska Wzywający powołał interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 22 września 2006 r. znak PP-I-005/223/TŁ/06 oraz interpretację Naczelnika Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 30 listopada 2005 r. znak PO-2/443/332/113/AC/2005.

We wniosku z dnia 21 maja 2008 r. (data wpływu 19 czerwca 2008 r.) Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny:

Klienci Wnioskodawcy zlecają dostarczenie przesyłek poza Unię Europejską. Wnioskodawca korzysta w przedmiotowym zakresie z usług firmy kurierskiej - zwanej dalej kontrahentem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku od towarów i usług opodatkowane jest świadczenie usług polegające na dostarczaniu przesyłek poza Unię Europejską za pośrednictwem firmy kurierskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawową kwestią konieczną do wyjaśnienia jest kwalifikacja prawna świadczonych usług przez kontrahenta dla Wnioskodawcy i dalej przez Wnioskodawcę dla klientów. Ma to bowiem fundamentalne znaczenie dla zasad opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Kontrahent jest firmą kurierską w związku z tym świadczy m.in. usługi kurierskie. Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o łączności przez usługi kurierskie rozumie się usługi nie mające charakteru powszechnego, polegające na zarobkowym, przyspieszonym przewozie i doręczaniu w gwarantowanym terminie przesyłek. Niezależnie od faktu, iż dostarczanie przesyłek poza Unię Europejską przez kontrahenta może odbywać się w ramach usługi kurierskiej, a więc w szczególności z gwarantowanym terminem dostarczenia przesyłki, to należy wziąć pod uwagę, iż może to być także usługa transportu międzynarodowego, ewentualnie spedycji, w przypadku jeżeli kontrahent korzysta z usług podwykonawców. W praktyce bowiem trudno jest odróżnić usługę transportu międzynarodowego (spedycji) od usługi kurierskiej. Decydujące znaczenie ma tutaj definicja usługi kurierskiej we wspomnianej wyżej ustawie o łączności. W Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług usługi kurierskie (wykonywane przez podmiot inny niż poczta państwowa) mieszczą się w grupie PKWiU 64.1 "Usługi pocztowe i kurierskie", a dalej w klasie PKWiU 64.12 "Usługi kurierskie inne niż świadczone przez pocztę państwową". Z kolei usługi transportowe zgrupowane są w PKWiU 60 "Usługi Transportu Lądowego i Rurociągowego" ewentualnie PKWiU 62 "Usługi Transportu Lotniczego". Tylko dla usług transportu międzynarodowego i usług towarzyszących w tym spedycji przewidziano preferencyjną stawkę 0% VAT. Wynika z tego, iż w przypadku wykonywania przez kontrahenta usługi kurierskiej firma ta nie mogłaby zastosować tej preferencyjnej stawki.

Definicja usług transportu międzynarodowego jest zawarta w art. 83 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (uptu). Zgodnie z nią transport międzynarodowy występuje wówczas, gdy odbywa się on:

Wynika z tego, iż transportem międzynarodowym są usługi przewozu wykonane częściowo w Polsce i częściowo poza nią, z przekroczeniem granic Unii Europejskiej. Z definicji transportu międzynarodowego został wyłączony transport mający charakter tranzytu zewnętrznego, tj. transport wykonywany poza terytorium wspólnoty, gdy miejsce wyjazdu i przyjazdu znajduje się w Polsce (art. 83 ust. 4 uptu).

Na podstawie art. 83 ust. 3 pkt 3 uptu, do usług transportu międzynarodowego zalicza się również usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związane z usługami międzynarodowego transportu towarów i osób. Zaliczenie przez ustawodawcę usług pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, związanych z usługami transportu międzynarodowego do tychże usług transportu międzynarodowego nie powoduje bynajmniej, że zmienia to charakter tych usług. Nadal są to usługi pośrednictwa, czy spedycji, a nie usługi transportowe. Dlatego też miejsce świadczenia określa się odpowiednio jak dla usług pośrednictwa i usług spedycji.

Z faktury otrzymanej przez Wnioskodawcę wynika, iż kontrahent świadczy nie usługę kurierską, ale usługę spedycji. W myśl dyspozycji art. 794 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę spedycji spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem. W ujęciu kodeksowym konstrukcja umowy spedycji ma dualistyczny charakter - może być bowiem umową zastępstwa pośredniego, gdy spedytor działa we własnym imieniu albo też umową zastępstwa bezpośredniego, gdy spedytor działa w imieniu dającego zlecenie. Minimalny zakres umowy spedycyjnej może polegać bądź to na zobowiązaniu się przez spedytora do zawarcia umowy przewozu, bądź do wykonania czynności prawnych odbiorcy przesyłki. Jednakże umowa ta może mieć i bardzo szeroki zakres. Jak wykazał NSA w wyroku z dnia 7 marca 2002 r., sygn. akt I SA/Wr 2032/99: przedmiotem usług spedycyjnych mogą być różne czynności związane z przewozem, mogą polegać na wyborze odpowiedniego sposobu wykonania przewozu, poradnictwie spedycyjnym, sprawdzeniu dokumentów i danych wymaganych do wysłania przesyłki, zamówieniu potrzebnych środków transportu, sprawdzeniu stanu przesyłki, stanu opakowania, ocechowaniu, zaadresowaniu, przyjęciu przesyłki w celu jej wysłania, załatwieniu wszelkich czynności związanych z załadowaniem na dowozowy środek transportu, dowozem, wyładowaniem, dostarczeniem przesyłki przewoźnikowi, sprawowaniem dozoru nad przesyłka itd. Zakres umowy spedycji zależy zatem od jej treści. Może polegać na czynnościach związanych z poradnictwem, przygotowaniem przesyłki do przewozu, wyborem sposobu przewozu i przewoźnika, zawarciem umowy przewozu, dostarczeniem przesyłki przewoźnikowi, załadunkiem na środek przewozu, konwojowaniem przesyłki, odbiorem przesyłki od przewoźnika, sprawdzeniem jej stanu i dostarczeniem odbiorcy. Jak więc widać, na umowę spedycji może się składać wiele czynności, które z punktu widzenia klasyfikacji statystycznych traktowane są jako odrębne usługi. Jednakże dla celów podatku VAT nie powinny być one sztucznie wyodrębniane, lecz traktowane łącznie jako jeden rodzaj usługi - usługa spedycji. Miejsce świadczenia usługi przesądza o miejscu jej opodatkowania. Jeżeli miejscem świadczenia będzie Polska, usługa spedycyjna zostanie opodatkowana w Polsce. Jeżeli zaś miejscem świadczenia będzie terytorium innego państwa, to usługa spedycyjna nie będzie podlegała polskim przepisom o podatku od towarów i usług, lecz zostanie opodatkowana w tym innym państwie według przepisów tam obowiązujących. W odróżnieniu od usług pośrednictwa i spedycji związanych z wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów, ustawodawca nie ustalił odrębnych zasad określania miejsca świadczenia dla usług pośrednictwa i spedycji zaliczanych do usług transportu międzynarodowego. W związku z tym, zastosowanie znajduje generalna zasada wynikająca z art. 27 ust. 1 uptu, zgodnie z którą miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności. Natomiast w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności, miejscem świadczenia będzie miejsce stałego zamieszkania. A więc w przypadku polskich spedytorów, miejscem opodatkowania świadczonych przez nich usług będzie generalnie Polska. Obowiązek podatkowy związany ze świadczeniem usług powstaje generalnie z chwilą wykonania usługi, przy czym jeżeli wykonanie usługi winno zostać potwierdzone fakturą, obowiązek ten powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu licząc od dnia wykonania usługi. Dla usług spedycyjnych moment powstania obowiązku podatkowego został uregulowany odrębnie w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT - powstaje on bowiem z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia licząc od dnia wykonania usługi. Otrzymanie zaś części zapłaty (ceny) powodować będzie powstanie obowiązku podatkowego w tej części. Moment wystawienia faktury w przypadku usług spedycyjnych nie będzie miał żadnego wpływu na moment powstania obowiązku podatkowego, który został tu powiązany z otrzymaniem zapłaty (w całości lub części) lub upływem 30 dni od dnia wykonania usługi, w zależności od tego co nastąpi wcześniej.

W ocenie Wnioskodawcy o obowiązku podatkowym możemy mówić tylko w stosunku do tych usług, dla których miejsce świadczenia przypada na terytorium kraju, bowiem usługi, których miejsce świadczenia znajduje się poza terytorium RP, opodatkowaniu w świetle polskiej ustawy o VAT nie podlegają. Usługi spedycyjne, dla których miejscem opodatkowania jest Polska, podlegają opodatkowaniu według stawki 22%. Wyjątkiem są tu usługi spedycji międzynarodowej jak wspomniano wyżej włączone do szerszej kategorii usług transportu międzynarodowego, dla których w art. 83 ust. 1 pkt 23 uptu przewidziano stawkę w wysokości 0%. Dokumentami w myśl art. 83 ust. 5 uptu stanowiącymi dowód świadczenia usług transportu międzynarodowego (a więc i spedycji międzynarodowej) i uprawniającymi do stosowania stawki 0% są w przypadku przewozu towarów przez przewoźnika lub spedytora:

Zdaniem Wnioskodawcy świadczone przez Niego usługi dla klientów nie są usługami kurierskimi, ale można uznać, iż polegają one na pośrednictwie spedycyjnym. W związku z tym możliwe jest zastosowanie stawki 0% pod warunkiem posiadania dokumentów określonych w art. 83 ust. 5 uptu. Wnioskodawca w tym wypadku powinien wystawić fakturę VAT analogiczną jak firma kurierska.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, stwierdzając, że zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług transportowych, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28 ustawy o VAT. W związku z tym w ocenie tut. organu odcinek trasy przebiegający na terytorium Polski, opodatkowany będzie stawką 0%, natomiast pozostała część tej usługi wykonywana na odcinkach trasy przebiegających poza granicami kraju podlega opodatkowaniu w państwie, którego dany odcinek trasy dotyczy, według zasad tam obowiązujących.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów zmienia swoje stanowisko zawarte w interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 3 września 2008 r. znak IBPP3/443-434/08/BWo w części dotyczącej zastosowania art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług i stwierdza co następuje:

Z treści Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) wynika, iż zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi) towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Zaś w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania: rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Zatem zgodnie z przepisami zarówno ustawy o statystyce publicznej, jak i w odniesieniu do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jedynym organem kompetentnym do dokonywania klasyfikacji usług jest organ statystyczny tj. Urząd Statystyczny w Łodzi - Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych ul. Suwalska 29 w Łodzi. Zauważa się ponadto, że do celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług, stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Skoro obowiązek prawidłowego zakwalifikowania danej czynności do właściwego grupowania PKWiU ciąży na podmiocie wykonującym te czynności, tutejszy organ nie jest właściwy do dokonania oceny prawidłowości przedstawionej klasyfikacji statystycznej wykonywanych usług. W przypadku wątpliwości co do prawidłowości sporządzonej kwalifikacji, Wnioskodawca może się zwrócić do właściwego w tym zakresie organu.W opinii Wnioskodawcy świadczone przez niego usługi na rzecz klientów polegają na pośrednictwie spedycyjnym. W związku z taką kwalifikacją przez Wnioskodawcę wykonywanych czynności znajdą zastosowanie poniżej zacytowane przepisy prawa podatkowego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlega:

* odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

* eksport towarów,

* import towarów,

* wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

* wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z kolei przez terytorium państwa trzeciego, rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty (art. 2 pkt 5).Zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.W myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 cyt. ustawy stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

Przez usługi transportu międzynarodowego, zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy, rozumie się także usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej związane z usługami przewozu lub innego sposobu przemieszczania towarów i osób, o których mowa w punktach 1 i 2 tego przepisu.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, iż świadczy usługi polegające na pośrednictwie spedycyjnym.Przez umowę spedycji, uregulowaną w art. 794 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - spedytor zobowiązuje się, za wynagrodzeniem w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem.

Przedmiotem zobowiązania spedytora jest świadczenie tzw. usług spedycyjnych w szerokim zakresie, polegających na:

Przedmiotem usług spedycyjnych mogą być różne czynności związane z przewozem, mogą polegać na wyborze odpowiedniego sposobu wykonania przewozu, poradnictwie spedycyjnym, sprawdzeniu dokumentów i danych wymaganych do wysłania przesyłki, zamówieniu potrzebnych środków transportu, sprawdzeniu stanu przesyłki, stanu opakowania, ocechowaniu, zaadresowaniu, przyjęciu przesyłki w celu jej wysłania, załatwieniu wszelkich czynności związanych z załadowaniem na dowozowy środek transportu, dowozem, wyładowaniem, dostarczeniem przesyłki przewoźnikowi, sprawowanie dozoru nad przesyłką itd.

Zakres umowy spedycji zależy zatem od jej treści. Może polegać na czynnościach związanych z poradnictwem, przygotowaniem przesyłki do przewozu, wyborem sposobu przewozu i przewoźnika, zawarciem umowy przewozu, dostarczeniem przesyłki przewoźnikowi, załadunkiem na środek przewozu, konwojowaniem przesyłki, odbiorem przesyłki od przewoźnika, sprawdzeniem jej stanu i dostarczeniem odbiorcy. Cały ten zakres zajęć wchodzi w zakres przedmiotowy umowy spedycji.

Wnioskodawca wskazuje we wniosku, iż świadczy usługi polegające na pośrednictwie spedycyjnym. Z kolei zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy przez usługi transportu międzynarodowego, rozumie się także usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej. Zatem wyżej opisane usługi spedycji międzynarodowej w świetle ustawy o VAT należy potraktować jak usługi transportu międzynarodowego.

W przypadku świadczenia usług dla określenia miejsca opodatkowania transakcji należy, w świetle wymienionej ustawy o podatku VAT, ustalić miejsce świadczenia usług. Ustawodawca nie wskazał w sposób szczególny miejsca świadczenia usług dla usług spedycji międzynarodowej. Zatem zastosowanie znajdzie ogólna reguła, wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do ogólnej zasady sformułowanej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług traktuje usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej jak usługi transportu międzynarodowego, w związku z tym w zakresie świadczenia usług pośrednictwa i spedycji międzynarodowej stosuje się regulacje wynikające z cyt. art. 27 ust. 1, art. 83 ust. 3 pkt 3 oraz art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

opodatkowanie usług transportu międzynarodowego stawką preferencyjną 0% wymaga odpowiedniego ich udokumentowania. Dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia tych usług są w przypadku transportu towarów przez przewoźnika - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2. Reasumując, usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 0% na całej długości trasy, pod warunkiem posiadania dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy.

Zatem tut. organ uwzględnia zarzut naruszenia prawa w zakresie art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług podniesiony przez Wzywającego w niniejszym wezwaniu i uznaje stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Na zmienioną niniejszym aktem pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie z dnia 3 września 2008 r., znak: IBPP3/443-434/08/BWo Stronie przysługuje prawo wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę, zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy).