IBPP3/443W-27/08/KO

W odpowiedzi na wezwanie Spółki Akcyjnej z dnia 17 lipca 2008 r. (data wpływu 23 lipca 2008 r.) do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 2 lipca 2008 r. znak IBPP3/443-241/08/KO, złożone na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów wyjaśnia co następuje.

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, znaleziono podstawy do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej algorytmu jakim należy przypisać uzyskaną w postępowaniu przetargowym nadwyżkę ze sprzedaży poszczególnych składników majątku przedsiębiorstwa.

Treść zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

W ww. piśmie z dnia 17 lipca 2008 r. Wnioskodawca czyni zarzut naruszenia prawa materialnego, tj. w szczególności postanowień art. 14c § 1 zdanie pierwsze i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa.

W ocenie Skarżącej, tut. Organ powinien wskazać własne stanowisko odnośnie całego przedstawionego przez S.A. zagadnienia, w tym także w kwestii sposobu przypisania nadwyżki ze sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa do poszczególnych składników majątkowych.

We wniosku z dnia 2 kwietnia 2008 r. uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2008 r. Wnioskodawca przedstawił następujące zdarzenie przyszłe:

W związku z planowaną transakcją sprzedaży części oddziału S.A., S.A. rozpoczęła przygotowania projektu umowy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa pod nazwą XXX. Do powyższej transakcji nie mają zastosowania przepisy art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ zbywana część przedsiębiorstwa nie sporządza samodzielnie bilansu. W związku z powyższym transakcja sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa pod nazwą XXX będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Do powyższej transakcji została sporządzona wycena poszczególnych składników majątkowych. Wycena wartości godziwej została przeprowadzona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego i została sporządzona metodą skorygowanych aktywów netto. Cena sprzedaży w wyniku postępowania przetargowego została ustalona dla ogółu składników majątkowych części oddziału S.A. na poziomie wyższym od sumy wartości godziwej poszczególnych składników majątku wynikającej z wyceny.

Składniki materialne sprzedawanej części przedsiębiorstwa są towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i stanowią między innymi: nieruchomości, budowle, maszyny i urządzenia, zapasy obejmujące towary, materiały i produkty gotowe.

Składniki niematerialne sprzedawanej części przedsiębiorstwa są usługami w rozumieniu art. 8 ww. ustawy o podatku od towarów i usług i należą do nich między innymi: wartości niematerialne i prawne w postaci oprogramowania komputerowego użytkowane na podstawie udzielonych licencji, prawa majątkowe wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości i ruchomości, koncesje, licencje i zezwolenia wykorzystywane przez XXX.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z faktem uzyskania w postępowaniu przetargowym ceny dla całości wartości sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa pod nazwą XXX, a nie dla jej poszczególnych składników majątku oraz z uwagi na fakt, że wartość godziwa składników majątku wchodzących w skład części oddziału S.A. jest niższa od ceny uzyskanej w postępowaniu przetargowym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że transakcję sprzedaży należy w całości opodatkować stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, stwierdzając, że poszczególne składniki majątkowe podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT jako dostawa towarów oraz zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jako świadczenie usług w zależności od charakteru ww. składników wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Do poszczególnych towarów lub usług zastosować należy odpowiednią stawkę VAT lub zwolnienie wynikające z przepisów ustawy o VAT. Zatem powinna zostać wystawiona faktura VAT zawierająca miedzy innymi wyszczególnienie wszystkich ww. składników wraz z właściwą stawką podatku VAT.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów zmienia w części swoje stanowisko zawarte w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 2 lipca 2008 r. znak IBPP3/443-241/08/KO i stwierdza, co następuje:

Jak wynika z treści wniosku przedmiotem żądania Wnioskodawcy jest zasadność opodatkowania całości transakcji stawką 22% podatku VAT niezależnie od spełnienia przez niektóre ze składników majątku warunków zwolnienia z podatku od towarów i usług. W sytuacji gdy stawkę podatku należy określić odrębnie dla każdego składnika materialnego i niematerialnego wchodzącego w skład sprzedawanego przedsiębiorstwa żądanie Wnioskodawcy dotyczy ustalenia algorytmu którym należy przypisać nadwyżkę ze sprzedaży ponad wartość godziwą do poszczególnych składników majątku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Definicję towarów zawiera art. 2 pkt 6 ww. ustawy stanowiąc, iż towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.Przy czym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 - art. 8 ust. 3 ww. ustawy.

Natomiast w świetle art. 6 pkt 1 ww. ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans. Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będzie sprzedawał zorganizowaną część przedsiębiorstwa nie sporządzającego samodzielnie bilansu.

Transakcja taka będzie ciągiem dostaw towarów i usług wchodzących do masy majątkowej składającej się na tzw. zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W odniesieniu do części składników majątkowych wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowiących usługi w rozumieniu cyt. wyżej art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (wartości niematerialne i prawne) w przypadku zbycia tych praw, zbywca będzie uznany za świadczącego usługi na rzecz nabywcy. Natomiast w odniesieniu do części składników majątkowych wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowiących towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ww. ustawy ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem poszczególne składniki majątkowe podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT jako dostawa towarów oraz zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jako świadczenie usług w zależności od charakteru ww. składników wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Do poszczególnych towarów lub usług zastosować należy odpowiednią stawkę VAT lub zwolnienie wynikające z przepisów ustawy o VAT. Co wynika wprost z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług określających stawki podatku i zwolnienia.

Tytułem przykładu należałoby wskazać przepisy art. 41 ust. 1 i 2 i art. 43 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl art. 41 ust. 1, 2 i 10 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 - 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Stosownie zaś do treści art. 43 ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Zwolnienie odnosi się również do dostawy towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Zwalnia się od podatku dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe. Obiektami budownictwa mieszkaniowego są budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z cyt. wyżej przepisów wynika wprost, że stawka podatku VAT odnosi się do konkretnego rodzaju towaru jak również do konkretnego rodzaju usług. Przy czym ustawodawca jako regułę określił sytuację w ramach której podstawowa stawka podatku wynosi 22%, zaś stawki obniżone i zwolnienia mają zastosowanie do danego rodzaju towarów i usług wyraźnie określonych w przepisach szczególnych, identyfikowanych poprzez odwołanie się do klasyfikacji statystycznych (art. 2 pkt 6, pkt 12, art. 8 ust. 3 ustawy).

Powyższe wynika stąd, iż istotnym elementem konstrukcyjnym podatku jest stawka podatkowa określająca stosunek pomiędzy wysokością obciążenia podatkowego a wielkością podstawy opodatkowania. W sytuacji gdy wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu np. dostawa towaru lub świadczenie usług. Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje możliwości opodatkowania jedną stawką VAT zbioru składników majątkowych w skład którego wchodzą towary i usługi do których mają zastosowanie różne stawki podatku. Powyższy wniosek znajduje swe uzasadnienie również w przepisach ww. ustawy dotyczących fakturowania czynności podlegających opodatkowaniu tj. dostawy towaru i świadczenia usług.

W art. 106 ust. 1 ww. ustawy został określony obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku. W myśl tego przepisu podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Zgodnie z § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem zarejestrowani podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". Stosownie do § 9 ust. 1 rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży winna zawierać co najmniej:

Faktura stwierdza dokonanie sprzedaży, zatem jeżeli przedmiotem transakcji jest sprzedaż składników majątkowych wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, powinny być w niej wykazane wszystkie składniki majątkowe wchodzące w skład przedsiębiorstwa poprzez wskazanie nazwy towaru lub usługi oraz pozostałe ww. dane, w tym ceny jednostkowe towaru lub usługi, wartość wraz z odpowiednimi stawkami VAT.

W myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 - 22, art. 30 - 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie przepisu art. 2 pkt 22 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zatem obrotem są kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. W orzeczeniu C-427/98 Europejski Trybunał Sprawiedliwości wskazał, że wynagrodzenie czyli kwota należna, jest wartością subiektywną, a więc wartością faktycznie otrzymaną w danym przypadku, a nie wartością oszacowaną według kryteriów obiektywnych.

W świetle powyższego bez znaczenia dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług pozostaje okoliczność, że suma wartości godziwej poszczególnych składników majątkowych zorganizowanej części oddziału będącego przedmiotem sprzedaży, ustalona została na poziomie niższym od ceny sprzedaży ustalonej w wyniku postępowania przetargowego dla ogółu składników majątkowych wchodzących w skład tej części oddziału, bowiem dla celów podatku od towarów i usług podatnicy są obowiązani wykazać cenę jednostkową netto danego towaru lub danej usługi.

Reasumując należy stwierdzić, że w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług przedsiębiorstwo to zespół składników materialnych i niematerialnych, które łącznie lub każdy oddzielnie mogą być przedmiotem obrotu gospodarczego. W przypadku gdy przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo jako całość lub zakład/ oddział samodzielnie sporządzający bilans (na który składa się część majątku) transakcje te nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1. Natomiast w przypadku pozostałych transakcji mających za przedmiot sprzedaż wydzielonych składników majątkowych (także w odniesieniu do części składników majątkowych tworzących zorganizowaną część przedsiębiorstwa) opodatkowaniu będą podlegały, na ogólnych zasadach ustawowych, poszczególne składniki majątkowe (jako sprzedaż towarów i świadczenie usług - art. 5 ust. 1 pkt 1).

Zatem jeżeli przedmiotem transakcji jest sprzedaż różnych składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinna zostać wystawiona faktura VAT zawierająca miedzy innymi wyszczególnienie wszystkich ww. składników wraz z właściwą stawką podatku VAT. W kwestii zaś ustalenia algorytmu przypisującego nadwyżkę powstała na skutek sprzedaży ogółu składników majątkowych części przedsiębiorstwa na poziomie wyższym od sumy wartości godziwej poszczególnych składników majątku wynikającej z wyceny stwierdzić należy co następuje: Pojęcie wartości godziwej określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o Rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) dla celów wyceny aktywów i pasywów oraz ustalenia wyniku finansowego. W myśl art. 28 ust. 1 pkt 1a, 3, 5, 8 ww. ustawy aktywa i pasywa wycenia się nie rzadziej niż na dzień bilansowy w sposób następujący:

* nieruchomości oraz wartości niematerialne i prawne zaliczane do inwestycji - według zasad, stosowanych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, określonych w pkt 1 oraz w art. 31, art. 32 ust. 1-5 i art. 33 ust. 1 lub według ceny rynkowej bądź inaczej określonej wartości godziwej,

* udziały w innych jednostkach oraz inne niż wymienione w pkt 1a inwestycje zaliczone do aktywów trwałych - według ceny nabycia, pomniejszonej o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości lub według wartości godziwej; wartość w cenie nabycia można przeszacować do wartości w cenie rynkowej, a różnicę z przeszacowania rozliczyć zgodnie z art. 35 ust. 4,

* inwestycje krótkoterminowe - według ceny (wartości) rynkowej albo według ceny nabycia lub ceny (wartości) rynkowej, zależnie od tego, która z nich jest niższa, a krótkoterminowe inwestycje, dla których nie istnieje aktywny rynek w inny sposób określonej wartości godziwej,

* zobowiązania - w kwocie wymagającej zapłaty, przy czym zobowiązania finansowe, których uregulowanie zgodnie z umową następuje drogą wydania aktywów finansowych innych niż środki pieniężne lub wymiany na instrumenty finansowe - według wartości godziwej,

Za wartość godziwą w myśl art. 28 ust. 6 ww. ustawy przyjmuje się kwotę, za jaką dany składnik aktywów mógłby zostać wymieniony, a zobowiązanie uregulowane na warunkach transakcji rynkowej, pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi, niepowiązanymi ze sobą stronami. Wartość godziwą instrumentów finansowych znajdujących się w obrocie na aktywnym rynku stanowi cena rynkowa pomniejszona o koszty związane z przeprowadzeniem transakcji, gdyby ich wysokość była znacząca.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z cytowanego przepisu wynika, że przedmiotem wniosku może być wyłącznie interpretacja cytowanego wyżej przepisu wynika, że przedmiotem wniosku może być wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego. W myśl art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

W świetle powyższego przepisy ustawy o rachunkowości odnoszące się do wyceny aktywów i pasywów dla celów bilansowych nie mieszczą się w zakresie pojęcia prawa podatkowego, o których mowa w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Nie mają zastosowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, również i z tego powodu, iż ustawa nie odwołuje się do ich stosowania ani wprost ani pośrednio.

Jak wynika z wezwania przedmiotem żądania Wzywającego jest kwestia ustalenia algorytmu w celu przypisania każdemu ze składników stanowiących towary i usługi wchodzące w skład części przedsiębiorstwa, podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku VAT, w sytuacji gdy wartość poszczególnych towarów i usług będących przedmiotem transakcji wyceniona została wyłącznie na podstawie zasad obowiązujących dla celów rachunkowości tj. wg wartości godziwej.W związku z powyższym należy stwierdzić, że nie jest możliwe wydanie interpretacji indywidualnej, o której mowa w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w zakresie powyższego żądania.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów Ordynacji podatkowej organ podatkowy wydając interpretację indywidualną nie ustanawia żadnej normy indywidualnej. Zatem interpretacja indywidualna nie jest aktem stosowania prawa, bowiem nie orzeka o prawach i obowiązkach strony, lecz jedynie przedstawia pogląd organu podatkowego dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich stosowania w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej. Podczas gdy stosowanie prawa polega na rozstrzyganiu indywidualnych, konkretnych spraw w oparciu o generalne i abstrakcyjne normy prawne.

Rolą postępowania interpretacyjnego jest zatem wyjaśnienie składającemu wniosek, stanowiska organu uprawnionego w sprawie opisanej przez zainteresowanego co do istotnych jej elementów, w kontekście przepisów prawa podatkowego.

W interpretacji indywidualnej z dnia 2 lipca 2008 r. znak: IBPP3/443-241/08/KO organ podatkowy dokładnie wyjaśnił, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług co stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów dostawy konkretnego towaru i świadczenia konkretnej usługi wskazując przepisy m.in. art. 29 ust. 1 ww. ustawy jak również orzeczenie ETS w sprawie C-427/98 odnoszące się do powyższej kwestii. W zaskarżonej interpretacji wskazano również, że wycena poszczególnych składników transakcji wg wartości godziwej nie ma wpływu na określenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż wydanie interpretacji w sprawie ustalenia algorytmu przypisującego nadwyżkę ze sprzedaży do poszczególnych składników majątku pozostaje poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, skoro ustawa w przepisach art. 29 ust. 1 w sposób precyzyjny i wykluczający wyjątki określa co stanowi podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo wniesienia skargi na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego znak: IBPP3/443-241/08/KO z dnia 2 lipca 2008 r. wydaną w indywidualnej sprawie z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia niniejszej odpowiedzi (art. 53 § 2 ww. ustawy) za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.