IBPP3/443-985/11/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2011 r. (data wpływu 24 maja 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2011 r. (data wpływu 12 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności wniesienia gruntu do spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności wniesienia gruntu do spółki.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 sierpnia 2011 r. (data wpływu 12 sierpnia 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 29 lipca 2011 r. znak IBPI/1/415-519/11/RM, IBPBI/1/415-522/11/RM, IBPBI/415-523/11/RM, IBPBI/415-524/11/RM, IBPBI/1/415-525/11/RM, IBPP3/443-837/11/IK, IBPBII/1/436-342/11/AŻ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2008 r. Wnioskodawca nabył wspólnie ze współmałżonkiem na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomość gruntową. W lutym br. uzyskał-na swoje nazwisko-pozwolenie na budowę na ww. nieruchomość dwóch domów. Wnioskodawca rozważa utworzenie ze współmałżonkiem spółki cywilnej albo spółki osobowej, której byliby jedynymi wspólnikami. Do spółki tej Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem chciałby wnieść tytułem wkładu ww. nieruchomość i uzyskać cesje pozwolenia na budowę na spółkę. Po zakończeniu inwestycji spółka sprzedałaby zabudowana nieruchomość.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

* od chwili nabycia nieruchomość gruntowa nie była wykorzystywana w żaden sposób i stanowiła nieużytek,

* w chwili obecnej nieruchomość gruntowa nie jest i nigdy nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,

* w ostatnich latach Wnioskodawca nie posiadał i nie kupował innych nieruchomości gruntowych, które sprzedał lub zamierzał sprzedać, a także nie wnosił i nie zamierza wnosić takowych jako udziału/wkładu do działalności gospodarczej,

* nieruchomość została zakupiona z myślą o podarowaniu jej w przyszłości dzieciom, aby zaspokoić ich potrzeby mieszkaniowe,

* działalność gospodarczą w niewielkim zakresie Wnioskodawca prowadzi od 1991 r., cały czas korzystając ze zwolnienia podmiotowego w zakresie VAT na podstawie art. 113 ust. 1, oprócz tego jest zatrudniony o umowę o pracę,

* Wnioskodawca kupił nieruchomość od osoby fizycznej, nie prowadzącej działalności gospodarczej, nieruchomość składa się obecnie z jednej działki (po wybudowaniu domów planuje jej podział na 2 działki);

* Wnioskodawca nigdy nie posiadał statusu rolnika ryczałtowego,

* Wnioskodawca nigdy nie dokonywał i nie dokonuje również obecnie sprzedaży produktów rolnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynność prawna wniesienia tytułem wkładu nieruchomości nabytej wspólnie ze współmałżonkiem w 2008 r. (nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej i tak też wnoszonej do nowo utworzonej wspólnie ze współmałżonkiem spółki cywilnej albo osobowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i uslug (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność prawna wniesienia tytułem wkładu, nieruchomości nabytej wspólnie ze współmałżonkiem w 2008 r. (nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej tj. jako podatnicy podatku VAT, na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej) do nowo utworzonej wspólnie ze współmałżonkiem spółki cywilnej albo osobowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz wyłącznie podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 2 pkt 22 ww. ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów

W definicji dostawy towarów sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług niewątpliwie mieści się wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci towarów do innego podmiotu (spółki), bowiem w takim przypadku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Wkład rzeczowy wniesiony do spółki staje się od tego momentu majątkiem Spółki. Następuje przeniesienie na spółkę praw do rozporządzania przedmiotem wkładu.

Ponadto wniesienie wkładu niepieniężnego spełnia przedmiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów (wniesieniem wkładu) a otrzymanym z tego tytułu wynagrodzeniem, które przybiera postać udziału w spółce tj. wszystkich praw wynikających z uczestnictwa w tej spółce (w tym prawo do udziału w zysku spółki). Wynagrodzenie to ma charakter wzajemny i ekwiwalentny, co oznacza, że z tytułu wniesienia wkładu, dla wnoszącego wynika bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1991 r. korzystając ze zwolnienia podmiotowego w zakresie podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1, oprócz tego jest zatrudniony na podstawie umowy o prace. W 2008 r. zakupił do prywatnego majątku nieruchomość z myślą o podarowaniu jej w przyszłości dzieciom, aby zaspokoić ich potrzeby mieszkaniowe. W lutym br. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę na ww. nieruchomość dwóch domów, które docelowo planuje sprzedać. Przedmiotową nieruchomość zamierza wnieść do Spółki, a następnie w ramach działalności Spółki zamierza zabudować nieruchomość dwoma budynkami i podzielić na dwie działki zabudowane.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, iż majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Natomiast za podatnika, zgodnie z orzecznictwem TSUE, należy uznać również osobę, która zadeklarowała prowadzenie działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, a nawet jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta (wyrok Trybunału w sprawie 268/83, podobnie w sprawie C-110/94, C-97/90 czy też C-400/98).

Jak już wyżej zauważono, dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest, zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Za podatnika należy bowiem uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza się nie rozpoczęła. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji.

Zatem czynności takie jak nabycie gruntu, a następnie wystąpienie z wnioskiem o pozwolenie na budowę dwóch domów, których budowa ma nastąpić w ramach działalności gospodarczej, a następnie po podziale na dwie działki zabudowane mają być sprzedane, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Bez znaczenia pozostaje wówczas pierwotny zamiar nabycia gruntu dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych dzieci, bowiem zamiar ten uległ diametralnej zmianie.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości gruntowej dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Należy zatem stwierdzić, iż Wnioskodawca w odniesieniu do transakcji wniesienia aportu w postaci gruntu do nowoutworzonej spółki cywilnej, czy osobowej będzie podatnikiem podatku VAT i czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego niniejsza interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego współmałżonka.

Dodatkowo informuje się, iż ocena stanowiska Wnioskodawcy z zakresu podatku od towarów i usług w kwestii opodatkowania transakcji przeniesienia niezabudowanego gruntu z majątku prywatnego Wnioskodawcy do prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT oraz z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych została zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.