IBPP3/443-984/11/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2011 r. (data wpływu 24 maja 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2011 r. (data wpływu 12 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 24 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 sierpnia 2011 r. (data wpływu 12 sierpnia 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 29 lipca 2011 r. znak IBPI/1/415-519/11/RM, IBPBI/1/415-522/11/RM, IBPBI/415-523/11/RM, IBPBI/415-524/11/RM, IBPBI/1/415-525/11/RM, IBPP3/443-837/11/IK, IBPBII/1/436-342/11/AŻ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2008 r. Wnioskodawca nabył wspólnie ze współmałżonkiem na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomość gruntową. W lutym br. uzyskał-na swoje nazwisko-pozwolenie na budowę na ww. nieruchomość dwóch domów, które docelowo planuje sprzedać. Obecnie zarówno Wnioskodawca, jak i współmałżonek prowadzą (każde we własnym imieniu na własny rachunek) jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT, natomiast współmałżonek jest.

Wnioskodawca wspólnie ze współmałżonkiem planuje przesunięcie ww. nieruchomości do prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, a następnie zabudowanie nieruchomościami w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z otrzymanym pozwoleniem na budowę. Później Wnioskodawca chciałby sprzedać wybudowane domy Wszystkie czynności związane z wybudowaniem i sprzedażą domów wykonywałby samodzielnie.

Wnioskodawca pozostaje ze współmałżonkiem we wspólności ustawowej małżeńskiej i nie planuje tego zmieniać.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

* od chwili nabycia nieruchomość gruntowa nie była wykorzystywana w żaden sposób i stanowiła nieużytek,

* w chwili obecnej nieruchomość gruntowa nie jest i nigdy nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,

* w ostatnich latach Wnioskodawca nie posiadał i nie kupował innych nieruchomości gruntowych, które sprzedał lub zamierzał sprzedać, a także nie wnosił i nie zamierza wnosić takowych jako udziału/wkładu do działalności gospodarczej,

* nieruchomość zakupiona z myślą o podarowaniu jej w przyszłości dzieciom, aby zaspokoić ich potrzeby mieszkaniowe,

* działalność gospodarczą w niewielkim zakresie Wnioskodawca prowadzi od 1991 r., cały czas korzystając ze zwolnienia podmiotowego w zakresie VAT na podstawie art. 113 ust. 1, oprócz tego jest zatrudniony o umowę o pracę,

* Wnioskodawca kupił nieruchomość od osoby fizycznej, nie prowadzącej działalności gospodarczej, nieruchomość składa się obecnie z jednej działki (po wybudowaniu domów planuje jej podział na 2 działki);

* Wnioskodawca nigdy nie posiadał statusu rolnika ryczałtowego,

* Wnioskodawca nigdy nie dokonywał i nie dokonuje również obecnie sprzedaży produktów rolnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy przychód z tytułu sprzedaży przez Wnioskodawcę nieruchomości, na której zostały wybudowane - w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej domy, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w całości wyłącznie w ramach przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę z działalności gospodarczej, wyłącznie Wnioskodawca pozostaje z tego tytułu podatnikiem podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli przychód osiągnięty przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży nieruchomości, w całości i wyłącznie podlega opodatkowaniu przez Wnioskodawcę w podatku dochodowym od osób fizycznych, wyłącznie Wnioskodawca (a nie również współmałżonek) pozostaje podatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza przenieść nieruchomość gruntową z prywatnego majątku wspólnego, zakupioną na zasadzie współwłasności majątkowej małżeńskiej, do wykonywanej wyłącznie przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza wybudować na tym gruncie dwa domy a następnie je sprzedać.

W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy wskazać, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii wymienionej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności majątkowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego, jak również nie może rozporządzać lub zobowiązywać się do rozporządzenia udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. ustawy zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Stosownie do art. 37 § 2 ww. ustawy, ważność umowy, która została zawarta przez jednego z małżonków bez wymaganej zgody drugiego, zależy od potwierdzenia umowy przez drugiego małżonka, natomiast zgodnie z § 4 tegoż przepisu, jednostronna czynność prawna dokonana bez wymaganej zgody drugiego małżonka jest nieważna.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Jak wynika z treści wniosku, pomiędzy małżonkami istnieje wspólność majątkowa małżeńska a nieruchomość gruntowa, na której będą wybudowane, a następnie sprzedane budynki, stanowi wspólny majątek małżeński. Budowa i sprzedaż tych budynków odbywać się będzie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka. Prawnopodatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa (zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT - czynności określone w art. 5 ust. 1 tej ustawy podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa).

Jak już wyżej stwierdzono ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jeżeli zatem wznoszone i zbywane budynki (pomimo, iż grunt na którym budynku będą wznoszone stanowi majątek wspólny małżonków) będą budowane z wyłącznym przeznaczeniem dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w ramach której będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług będzie ten małżonek, który jest stroną czynności prawnej.

Zatem z tytułu dostawy budynków, które zostały wybudowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonanej w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej wybudowanych na gruncie należącym zarówno do Wnioskodawcy jak i jego współmałżonka podatnikiem podatku od towarów i usług będzie wyłącznie Wnioskodawca.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo informuje się, iż ocena stanowiska Wnioskodawcy z zakresu podatku od towarów i usług w kwestii opodatkowania transakcji przeniesienia niezabudowanego gruntu z majątku prywatnego Wnioskodawcy do prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, opodatkowania czynności wniesienia gruntu do spółki, oraz z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych została zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.