IBPP3/443-980/09/IK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 16 marca 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-980/09/IK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2009 r. (data wpływu 23 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia statusu podatnika podatku od towarów i usług oraz określenia czy opodatkowaniu podatkiem VAT podlega sprzedaż drewna - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia statusu podatnika podatku od towarów i usług oraz określenia czy opodatkowaniu podatkiem VAT podlega sprzedaż drewna.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wspólnota Gruntowo - Leśna osiąga przychody z dzierżawy gruntów pod wyciągi narciarskie na rzecz G. Umowę dzierżawy z G. zawarła w dniu 1 listopada 2008 r. Spółka dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowo - Leśnej jako podmiot sprawujący zarząd nad Wspólnotą Gruntowo - Leśną. Wspólnota Gruntowo - Leśna osiąga również przychody ze sprzedaży drewna.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2006 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. z 1963 r. Nr 28, poz. 169 z późn. zm.) - Osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty.

Przepis art. 15 powołanej ustawy stanowi, że spółka ta jest osobą prawną i działa na podstawie statutu.

Statut Wspólnoty Gruntowo Leśnej został w dniu 5 marca 1970 r. zatwierdzony przez Prezydium Powiatowej Rady Narodowej, Powiatowe Biuro Geodezji i Urządzeń Rolnych, Powiatowy Inspektorat Wodnych Melioracji i z tym dniem spółka uzyskała osobowość prawną.

Statut Spółki został zmieniony dnia 23 stycznia 2009 r. Zmiany do Statutu zostały zatwierdzone postanowieniem Wójta Gminy z dnia 12 lutego 2009 r.

Zgodnie z § 5a ust. 1 statutu Spółki dla Zagospodarwowania Wspólnoty Gruntowo - Leśnej podstawowym celem powołania i działania Spółki jest zarządzanie majątkiem Wspólnoty. Spółka z tego tytułu nie może uzyskiwać żadnych dochodów, ponieważ występuje jako administrator aktywów, które nie są jej własnością.

Stosownie do ustępu 2 powołanego przepisu statutu Wspólnoty przez pojęcie "Wspólnota" rozumie się wyłącznie członków, którzy mają udziały we wspólnym majątku wspólnoty gruntowo - leśnej.

Z kolei ustęp 5 wskazanego artykułu stanowi, iż przychód uzyskany z tytułu zarządzania przez Spółkę majątkiem Wspólnoty jest wyłączną własnością Wspólnoty. Przychód ten będzie pomniejszony o koszty zarządu Spółki a różnica jest dochodem lub stratą dla Wspólnoty (jej członków). Dochód ten (strata) jest dzielony proporcjonalnie na każdego członka Wspólnoty w takim ułamku (proporcji), w jakim ma on swoje udziały w całym majątku wspólnoty gruntowo - leśnej. Dochód ten (strata) podlega opodatkowaniu u każdego członka Wspólnoty oddzielnie, na podstawie dokumentów (informacji) wystawionych mu przez Spółkę. Spółka dostarcza te dokumenty w terminie do końca lutego każdego roku kalendarzowego za miniony rok kalendarzowy każdemu członkowi wspólnoty gruntowo - leśnej z osobna. Każdy członek Wspólnoty sam decyduje, jaką formę opodatkowania wybiera dla swojego dochodu (straty) z udziału we wspólnocie gruntowo - leśnej.

W umowie dzierżawy Spółka dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowo - Leśnej (zarządca gruntów stanowiących Wspólnotę) jako Wydzierżawiający oświadczyła, że jest płatnikiem podatku VAT.

Członkiem Wspólnoty Gruntowo - Leśnej jest P.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy podatnikiem podatku od towarów i usług będzie Spółka dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowo - Leśnej czy członkowie Wspólnoty, uprawnieni do udziału we Wspólnocie Gruntowej.

2.

Czy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegała sprzedaż drewna przez Wspólnotę Gruntowo - Leśną.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr z 2004 r. Nr 53 poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 powołanej ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 powołanego przepisu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla celów ustawy o podatku od towarów i usług sformułowana została odrębna definicja działalności gospodarczej. Dla celów VAT nie należy zatem posługiwać się definicją działalności gospodarczej sformułowaną w ustawie - Ordynacja podatkowa, w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ani w ustawie - Prawo działalności gospodarczej.

W art. 15 ust. 2 powołanej ustawy, w zdaniu drugim postanowiono, że działalnością gospodarczą w jej rozumieniu jest także wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Unormowanie to zalicza jednoznacznie do działalności gospodarczej dla potrzeb podatku od towarów i usług takie przejawy aktywności podatnika, jak: najem, dzierżawa, leasing, udzielenie licencji, użytkowanie, o ile są realizowane w sposób ciągły dla celów zarobkowych (por. Leksykon VAT, Janusz Zubrzycki, Oficyna Wydawnicza "UNIMEX" Wrocław 2008, s. 429).

Spółka dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowo - Leśnej jako zarządca gruntów Wspólnoty jest stroną umowy o dzierżawę gruntów zawartej z G., jednakże przy zawarciu i wykonaniu umowy dzierżawy gruntów zawartej z G. Spółka ta jedynie reprezentuje Wspólnotę jako administrator jej aktywów i nie osiąga ona z tego tytułu żadnych dochodów. Dochody te stanowią bowiem wyłączną własność członków, którzy mają udziały we wspólnym majątku Wspólnoty. Nie można zatem uznać, by Spółka dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowo - Leśnej prowadziła działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (VAT).

Podkreślić należy, iż wspólnota gruntowa, aczkolwiek zbliża się do współwłasności, stanowi jednak współwłasność o szczególnych cechach, niepodlegającą podziałowi, rządzącą się odrębnymi zasadami. Istotą tej współwłasności jest uprawnienie do udziału we wspólnocie gruntowej w postaci korzystania z objętych nią gruntów zgodnie z ich przeznaczeniem, które przysługuje osobom fizycznym lub prawnym posiadającym gospodarstwa rolne. Uprawnienie do udziału we wspólnocie gruntowej polega na korzystaniu z nieruchomości stanowiącej przedmiot wspólnoty, zgodnie z jej przeznaczeniem, np. przez wypasanie bydła, pobieranie pożytków naturalnych z lasu lub stawu, udział w dochodach przez podział pożytków rolnych i leśnych, czyli przez udział w zagospodarowaniu wspólnoty gruntowej. Aczkolwiek każdy członek wspólnoty pozbawiony jest, w rozumieniu cywilistycznym, prawa swobodnego rozporządzania gruntem, to jednak użytkuje go jak właściciel i tylko Wspólnota w drodze uchwały może zmienić charakter użytkowania. Nie można zatem przyjąć analogii prawnej pomiędzy spółką utworzoną do sprawowania zarządu nad gruntami wspólnoty ze spółką prawa handlowego. Spółka utworzona do sprawowania zarządu nad gruntami wspólnoty mimo tego, że posiada osobowość prawną, to nie jest właścicielem gruntów. Celem powołania Spółki dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowo - Leśnej jest zatem tylko sprawowanie zarządu nad wspólnotą i właściwe zagospodarowanie gruntów wchodzących w skład Wspólnoty. Spółka w momencie jej powołania nie staje się właścicielem gruntu Wspólnoty, lecz pełni tylko funkcje zarządcze. Przedmiotowe grunty stanowią bowiem w dalszym ciągu własność osób uprawnionych do udziału we Wspólnocie Gruntowo - Leśnej. Spółka nie może uzyskiwać żadnych dochodów z tytułu zarządzania majątkiem Wspólnoty, ponieważ postępuje tylko jako administrator aktywów, które nie są jej własnością. Spółka dla zagospodarowania Wspólnoty Gruntowo Leśnej, aczkolwiek posiada osobowość prawną, nie jest zatem ani właścicielem gruntów ani odrębnym od współużytkowników gruntów przedsiębiorcą. Wspólnota gruntowa nie powstała bowiem na kapitale pieniężnym udziałowców, lecz z gruntów jej członków, sama nie mając prawa do własności tych gruntów i nie prowadząc własnej działalności gospodarczej (zob. interpretacja indywidualna wydana w wyniku uwzględnienia skargi przez Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 listopada 2009 r., sygn. IBPBI/2/42470-71/09/BG; Interpretacja indywidualna wydana w wyniku uwzględnienia skargi przez Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 listopada 2009 r., sygn. IBPBII/1/4160-32/09/ASz).

Niezależnie od konkretnej treści praw we wspólnocie gruntowej, ich podmiotem nie jest zatem bynajmniej spółka zawiązywana przez uczestników wspólnoty w oparciu o art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2006 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 23 sierpnia 1968 r. III CZP 73/68, publ. OSNCP 5/69 poz. 90 uchwała z dnia 9 grudnia 1969 r. III CZP 89/69, publ. OSNCP 10/70, poz. 173, stanowisko Rady Ministrów wobec poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych sygn. DSPA-140-37 (3)/09 z dnia 26 lutego 2009 r.). z definicji prawa przyznanego spółce dla zagospodarowania wspólnoty wynika bowiem jedynie reprezentacja w stosunkach zewnętrznych osób uprawnionych do udziału we wspólnocie i zarządzanie nieruchomościami wchodzącymi w skład wspólnoty. To nie spółka, która zarządza wspólnotą jest uprawniona do udziału we wspólnocie, a poszczególne osoby, które posiadają gospodarstwa rolne. Spółka, która dokonuje czynności prawnej dotyczącej majątku wspólnoty gruntowo - leśnej, dokonuje ich wyłącznie na rachunek uprawnionych do udziału we wspólnocie, nie zaś celem przysporzenia lub rozporządzenia majątkiem spółki. Spółka dla zagospodarowania wspólnoty gruntowo - leśnej ma bowiem za zadanie wyłącznie zarządzać majątkiem wspólnoty, nie uzyskuje z tego tytułu zaś żadnych dochodów. Przychody, które uzyskuje spółka dla zagospodarowania wspólnoty gruntowo - leśnej jako zarządca majątku Wspólnoty, po ich pomniejszeniu o koszty zarządu Spółki, stanowią zatem dochód, będący wyłączną własnością jej członków.

Reasumując z uwagi na brak osobowości prawnej Wspólnoty Gruntowo - Leśnej oraz fakt, iż dochód uzyskiwany z tytułu dzierżawy gruntów Wspólnoty na rzecz G. stanowi wyłączną własność członków Wspólnoty, nie zaś Spółki dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowo - Leśnej, która występuje wyłącznie jako podmiot zarządzający majątkiem Wspólnoty, administrator jej aktywów i nie czerpie z tego tytułu żadnych dochodów, nie jest także odrębnym od współużytkowników gruntów przedsiębiorcą nie można uznać, by prowadziła ona działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (VAT), a tym samym nie będzie ciążył na niej obowiązek podatkowy w oparciu o art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Powyższy obowiązek będzie ciążył zaś na poszczególnych członkach Wspólnoty, uzyskując dochód z tytułu powołanej umowy. Tym zaś Spółka dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowo - Leśnej w umowie dzierżawy zawartej z G. błędnie oświadczyła, że jest płatnikiem podatku VAT.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług będzie podlegała również sprzedaż drewna przez Wspólnotę Gruntowo - Leśną. Ulgi i zwolnienia podatkowe udzielone na podstawie odrębnych ustaw, w tym zwolnienie z opodatkowania przychodów z gospodarki leśnej, o jakim mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mają bowiem zastosowania do podatku od towarów i usług. Obowiązek podatkowy z tego tytułu będzie ciążył na członkach Wspólnoty, a nie Spółce dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowo - Leśnej z powodów powołanych powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Pojęcie "podatnika" i "działalności gospodarczej", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonania czynności (rok, dwa czy pięć) ani ilość dokonanych transakcji.

Z cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma nie częstotliwość lecz stałość, ciągłość wykorzystywania majątku. Oczywiste jest, że wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne np. w najem, dzierżawę, udzielenie licencji do korzystania z danej wartości niematerialnej i prawnej itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

W świetle powyższego także w sytuacji gdy dzierżawa gruntu, stanowiącego towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, będzie stanowiła ciągłe pobieranie pożytków z rzeczy (choćby na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem) czynność tę należy uznać za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, iż z brzmienia art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, że uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celów takiej działalności ani od jej rezultatu. W szczególności działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. Pozwala to w szczególności na uznanie za podatników różnego rodzaju organizacji non-profit, organów administracji publicznej czyli wszelkich podmiotów, które nie działają w celu uzyskania zysku. Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie musi być bowiem działalnością o charakterze zarobkowym. Działalność gospodarcza nie jest również uzależniona od jej rezultatu. Zatem działalność gospodarcza ma miejsce także wówczas gdy nie przyniosła żadnych widocznych efektów.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Spółka jako podmiot sprawujący zarząd nad Wspólnotą Gruntową - Leśną zawarła umowę dzierżawy gruntów, pod wyciągi narciarskie z G. Wspólnota Gruntowo-Leśna osiąga również przychody ze sprzedaży drewna.

Spółka utworzona w trybie art. 14 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169 z późn. zm.) do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty dzierżawi grunty pod wyciągi narciarskie.

Powołana Spółka ma charakter osoby prawnej, działa na podstawie statutu, który m.in. powinien określać prawa i obowiązki członków Spółki oraz organy Spółki, sposób powoływania i zakres ich działania (art. 15 i 16 ustawy). Istotny jest również przepis art. 19 ustawy, w myśl którego przy podejmowaniu uchwały na zebraniach członków każdy członek ma prawo tylko do jednego głosu bez względu na wielkość jego udziału w tej wspólnocie.

Przepisy te wskazują na to, że powołanymi do zarządu, reprezentowania Wspólnoty na zewnątrz, a więc również występowania w sprawach dotyczących nieruchomości wchodzących w skład wspólnoty, są wyłącznie przewidziane w statucie organy spółki.

Z przepisów cyt. ustawy wynika nadto, że wspólnota może działać tylko w ramach utworzonej spółki. Skoro więc uprawnienie do działania na zewnątrz należy do statutowych organów spółki, zatem dostawy drewna, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT oraz dzierżawy gruntów, w rozumieniu art. 8 ust. 1 dokonuje Spółka będąca podatnikiem podatku VAT, zaś zbywane drewno stanowi składnik majątku związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym dzierżawa gruntów i sprzedaż drewna stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki podatku.

Ponadto stwierdzić należy, że przytoczone we wniosku interpretacje indywidualne dotyczą podatku dochodowego od osób fizycznych. Zarówno ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i osób prawnych odrębnie definiuje pojęcie podatnika jak również przedmiot opodatkowania. Tym samym definicje te nie są tożsame z definicjami, które zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl