IBPP3/443-970/10/PH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2010 r. (data wpływu 8 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 lutego 2011 r. (data wpływu 17 lutego 2011 r.), pismem z dnia 14 lutego 2011 r. (data wpływu 21 lutego 2011 r.) oraz pismem z dnia 8 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej pozostającej w użytkowaniu wieczystym - jest prawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 4 lutego 2011 r. oraz z dnia 14 lutego 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej pozostającej w użytkowaniu wieczystym.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 lutego 2011 r., znak: IBPP3/443-970/10/PH.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest w upadłości likwidacyjnej stosownie do postanowienia Sądu Rejonowego od dnia 21 grudnia 2009 r. Podstawą prowadzenia działalności jest umowa spółki komandytowej zawarta w dniu 26 kwietnia 2007 r. - akt notarialny, zmieniona aktem notarialnym z dnia 19 października 2007 r. Komplementariuszem, odpowiedzialnym bez ograniczeń za zobowiązania Wnioskodawcy jest Spółka z o.o. znajdująca się od 19 czerwca 2009 r. w upadłości likwidacyjnej, posiadająca wkłady w wysokości 52 000,00 zł tj. 65% wszystkich wkładów.

Funkcję zarządu Wnioskodawcy pełni syndyk masy upadłości Spółka z o.o. w upadłości likwidacyjnej. Komandytariuszami są 2 osoby fizyczne, odpowiadające za zobowiązania spółki do wysokości sumy komandytowej. Wnioskodawca jest wpisany do ewidencji KRS. Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej o łącznej powierzchni 9,7896 ha (składającej się z działki nr 412 o powierzchni 2,5121 ha, działki nr 413 o powierzchni 1,7508 ha i działki zabudowanej o nr 422 o powierzchni 5,5267 ha). Na opisanych działkach upadły zamierzał wybudować "Centrum Handlowo-Usługowe (...)". Dla zamierzonego celu posiadał wymagane decyzje i zezwolenia. Zgodnie z wydanym postanowieniem z dnia 24 sierpnia 2010 r. przez Sędziego Komisarza Syndyk zamierza sprzedać w drodze przetargu prawo wieczystego użytkowania trzech działek. Ogłoszenie o sprzedaży ukazało się w prasie w dzienniku o zasięgu krajowym. Pytania syndyka dotyczą konsekwencji podatkowych takiego zbycia w przyszłości.

Status prawny działek

Dla przedmiotowych nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta przez Sąd Rejonowy. Kompleks działek (działka nr 412, nr 413, 422) leży w terenach oznaczonych symbolami: PSII, Tr, Ba, Pslll, Rllla, N, Lslll, S-Psll. Teren, w którym zlokalizowane są przedmiotowe działki oznaczony jest w obowiązującym Miejskim Planie Zagospodarowania Przestrzennego (uchwalonym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 28 kwietnia 2007 r.) symbolem 1UC - tereny rozmieszczenia obiektów handlowych o pow. sprzedaży powyżej 2000 m ² zgodnie z zaświadczeniem wydanym przez Prezydenta Miasta. Kształt kompleksu jest nieregularny, jest to teren po byłej cegielni z pozostałymi resztkami zabudowy (wiaty do suszenia cegły, komin pieca, fundamenty po budynkach itp.).

Na obrzeżu działki nr 422 o powierzchni 5,5267 ha w jej części środkowej znajduje się budynek mieszkalny, murowany (o powierzchni 96 m ^2, zamieszkały przez dwie rodziny), murowany budynek gospodarczy (o powierzchni 25 m ²) oraz pomieszczenie gospodarcze (o powierzchni 8 m ²).

Sposób nabycia działek

Prawo wieczystego użytkowania działek o nr 412, 413, 422 łącznego obszaru 9,7896 ha i prawo własności zabudowań, stanowiących odrębną od gruntu zabudowań było przedmiotem umowy sprzedaży na podstawie aktu notarialnego z dnia 18 czerwca 2007 r. Zbywcą przedmiotowego prawa była osoba fizyczna - która to stosownie do zapisów aktu notarialnego nabyła przedmiotowe prawa użytkowania wieczystego i prawo własności nieruchomości w dniu 1 czerwca 2007 r. od Spółki z o.o. "T"), zaś nabywcą: Wnioskodawca.

Stosownie do zapisu aktu notarialnego strony umowy oświadczyły, iż "żadna ze stron z tytułu dokonania tej czynności nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług". Z tytułu tego nabycia Wnioskodawca nie dokonał więc odliczenia podatku naliczonego. Syndyk masy upadłości Wnioskodawcy zamierza dokonać w drodze przetargu sprzedaży prawa wieczystego użytkowania wskazanych nieruchomości na rzecz podmiotu trzeciego i z uzyskanej kwoty - stosownie do przepisów prawa upadłościowego w ramach odrębnego planu podziału zaspokoić wierzycieli posiadających zabezpieczenia rzeczowe w drodze hipotek.

W piśmie z dnia 14 lutego 2011 r. Wnioskodawca podał, iż pozostałości drewnianych wiat do suszenia cegieł znajdują się na terenie działek nr 412 i nr 413, nie są one trwale związane z gruntem i nie są uwidocznione zarówno w wypisie jak i wyrysie z ewidencji gruntów wydanych przez prezydenta Miasta.

Dodatkowo w piśmie z dnia 8 marca 2011 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu, Wnioskodawca wskazał, iż działki nr 412, 413 są gruntami niezabudowanymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży przez syndyka prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki nr 412, 413 sprzedaż będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem stawki 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przez syndyka prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki nr 412, 413 będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem stawki 23%.

W tym miejscu tut. organ pragnie zauważyć, iż stanowisko własne Wnioskodawcy w brzmieniu wskazanym powyżej, zostało ostatecznie sformułowane przez Wnioskodawcę w piśmie z dnia 4 lutego 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż w piśmie z dnia z dnia 4 lutego 2011 r. (data wpływu) Wnioskodawca dokonał przeformułowania własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego w zakresie pytania dotyczącego nieruchomości niezabudowanej, w porównaniu do treści zawartej we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 2 grudnia 2010 r. W świetle powyższego przyjęto, że własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego wskazane w powyższym uzupełnieniu jest ostateczne. Stąd też podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do wersji własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego Wnioskodawcy wynikającego z tego uzupełnienia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami w rozumieniu ww. ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...), w tym zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Z treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w przepisie tym jest mowa o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar, prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności" lecz jako własność ekonomiczną.

W tym znaczeniu własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. "Dostawa towarów" nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa prywatnego.

Odnosząc się do kwalifikacji czynności, których przedmiotem jest wieczyste użytkowanie gruntów zauważyć należy, iż grunty są w rozumieniu ww. ustawy towarem.

Z przepisów regulujących to prawo rzeczowe wynika, że w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać Ma on zatem prawo rozporządzania gruntem jak właściciel.

Biorąc pod uwagę, iż użytkowanie wieczyste daje użytkownikowi prawo do dysponowania rzeczą jak właściciel oraz uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT obejmuje grunty, należy uznać, że zbycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej zabudowanej stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do tej ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są grunty zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Zwolnienie przysługuje zatem wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę. Oznacza to, że ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym i leśnym.

Podkreślić należy, że nie ma znaczenia faktyczny i aktualny sposób wykorzystania gruntu. Znaczenie ma zaś jego przeznaczenie. Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych ustawodawca nie wskazał na podstawie jakich kryteriów należy daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie.

W związku z tym, że ustawa nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie "tereny przeznaczone pod zabudowę" obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę, należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o planowaniu, regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Należy uznać, iż podmiotem właściwym do dokonywania przeznaczenia danego gruntu, jako budowlanego lub też nie, jest gmina, a zatem źródłem wywodzenia czy dana nieruchomość gruntowa jest przeznaczona pod zabudowę czy też nie, są wszelkie akty prawne lub administracyjne wydane przez właściwą jednostkę samorządową.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej o łącznej powierzchni 9,7896 ha (składającej się z działki nr 412 o powierzchni 2,5121 ha, działki nr 413 o powierzchni 1,7508 ha i działki zabudowanej o nr 422 o powierzchni 5,5267 ha). Na opisanych działkach upadły zamierzał wybudować "Centrum Handlowo-Usługowe (...)". Dla zamierzonego celu posiadał wymagane decyzje i zezwolenia. Zgodnie z wydanym postanowieniem z dnia 24 sierpnia 2010 r. przez Sędziego Komisarza Syndyk zamierza sprzedać w drodze przetargu prawo wieczystego użytkowania trzech działek.

Dla przedmiotowych nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta przez Sąd Rejonowy. Kompleks działek (działka nr 412, nr 413, 422) leży w terenach oznaczonych symbolami: PSII, Tr, Ba, Pslll, Rllla, N, Lslll, S-Psll. Teren, w którym zlokalizowane są przedmiotowe działki oznaczony jest w obowiązującym Miejskim Planie Zagospodarowania Przestrzennego (uchwalonym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 28 kwietnia 2007 r.) symbolem 1UC - tereny rozmieszczenia obiektów handlowych o pow. sprzedaży powyżej 2000 m ² zgodnie z zaświadczeniem wydanym przez Prezydenta Miasta. Kształt kompleksu jest nieregularny, jest to teren po byłej cegielni z pozostałymi resztkami zabudowy (wiaty do suszenia cegły, komin pieca, fundamenty po budynkach itp.).

Prawo wieczystego użytkowania działek o nr 412, 413, 422 łącznego obszaru 9,7896 ha i prawo własności zabudowań, stanowiących odrębną od gruntu zabudowań było przedmiotem umowy sprzedaży na podstawie aktu notarialnego z dnia 18 czerwca 2007 r. Zbywcą przedmiotowego prawa była osoba fizyczna (...) zaś nabywcą Wnioskodawca.

Stosownie do zapisu aktu notarialnego strony umowy oświadczyły, iż "żadna ze stron z tytułu dokonania tej czynności nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług". Z tytułu tego nabycia Wnioskodawca nie dokonał więc odliczenia podatku naliczonego. Syndyk masy upadłości Wnioskodawcy zamierza dokonać w drodze przetargu sprzedaży prawa wieczystego użytkowania wskazanych nieruchomości na rzecz podmiotu trzeciego i z uzyskanej kwoty - stosownie do przepisów prawa upadłościowego w ramach odrębnego planu podziału zaspokoić wierzycieli posiadających zabezpieczenia rzeczowe w drodze hipotek.

Pozostałości drewnianych wiat do suszenia cegieł znajdują się na terenie działek nr 412 i nr 413, nie są one trwale związane z gruntem i nie są uwidocznione zarówno w wypisie jak i wyrysie z ewidencji gruntów wydanych przez prezydenta Miasta.

Jak wyjaśnił w uzupełnieniu Wnioskodawca, działki nr 412, 413 są gruntami niezabudowanymi. W związku z tym tut. organ przyjął, że przedmiotem dostawy będzie prawo użytkowania wieczystego działek niezabudowanych o nr 412 i 413.

W świetle powołanych przepisów obie działki niezabudowane nr 412 i 413 pozostające w użytkowaniu wieczystym Wnioskodawcy, nie stanowią terenu innego niż teren budowlany oraz przeznaczony pod zabudowę. Wnioskodawca wskazał, iż teren na którym zlokalizowane są przedmiotowe działki, oznaczony jest w obowiązującym Miejskim Planie Zagospodarowania Przestrzennego (uchwalonym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 28 kwietnia 2007 r.) symbolem 1UC - tereny rozmieszczenia obiektów handlowych o pow. sprzedaży powyżej 2000 m ² zgodnie z zaświadczeniem wydanym przez Prezydenta Miasta. Ponadto na opisanych działkach upadły zamierzał wybudować "Centrum Handlowo-Usługowe (...)".

Powyższe oznacza, iż sprzedaż nieruchomości niezabudowanych pozostających w użytkowaniu wieczystym Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, tym samym nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem w przedmiotowej sytuacji, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, czynność zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntów przeznaczonych pod zabudowę podlega opodatkowaniu wg stawki 23%.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę przedstawionego we wniosku stanowiska prawnego Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej pozostającej w użytkowaniu wieczystym. Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej pozostającej w użytkowaniu wieczystym została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.