IBPP3/443-965/09/PK - Prawo do obniżenia podatku VAT wynikającego z faktur wystawionych przez zawodników uprawiających sport na rzecz spółki.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 1 lutego 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-965/09/PK Prawo do obniżenia podatku VAT wynikającego z faktur wystawionych przez zawodników uprawiających sport na rzecz spółki.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2009 r. (data wpływu 16 grudnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2010 r. (data wpływu 29 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez zawodników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2009 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez zawodników. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 stycznia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie sportu biorąc udział w rozgrywkach piłkarskich pierwszej ligi piłki nożnej. Niektórzy z zawodników są związani z klubem (spółką) umowami cywilnoprawnymi. Za udział w rozgrywkach wystawiają klubowi faktury VAT. Zawodnicy wystawiający faktury VAT są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. Wspomniana umowa określa czas na jaki została zawarta oraz zasady wynagradzania zawodnika. Określa również kary umowne w przypadku naruszenia przez zawodnika postanowień umowy. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny i wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz nie wykonuje czynności zwolnionych z podatku VAT. Zakup usług zawodników jest związany z czynnościami opodatkowanymi.

Zawodnicy zatrudnieni w klubie na podstawie kontraktów i działający jako przedsiębiorcy są też zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni na podstawie art. 96 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Zawodnicy jako podatnicy VAT nie spełniają przesłanki do zwolnienia z podatku VAT, określonej w załączniku nr 4, poz. 1 do ustawy o podatku od towarów i usług gdyż działają w celu systematycznego osiągnięcia zysku i osiąganych zysków nie przeznaczają na cele związane z utrzymaniem poprawą świadczonych usług. Opodatkowują świadczone na rzecz spółki usługi podstawową stawką podatku, to jest 22 % Zawodnicy nie korzystają również ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez zawodników za uprawianie przez nich sportu na rzecz spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, posiada on prawo do zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez zawodników reprezentujących barwy klubowe poprzez udział w rozgrywkach piłkarskich. Najistotniejsze jest rozstrzygniecie, czy zawodnicy wykonują działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT). Zgodnie z tym przepisem działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Stwierdzić więc można, że czynności wykonywane przez zawodnika mieszczą się w pojęciu działalności gospodarczej. Nie zachodzi również warunek wyłączający, o którym mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT, gdyż zawodnik ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich. Przyjmując, że zawodnik może być podatnikiem z tytułu wykonywanych czynności na rzecz klubu jako zawodnik oraz fakt rejestracji zawodnika jako podatnika VAT czynnego nie zachodzi negatywna przesłanka do możliwości zmniejszenia podatku należnego o podatek naliczony zapisana w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT. Podkreślić również należy, że zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE podatnikami są jedynie te podmioty, które samodzielnie wykonują działalność gospodarczą. Unormowanie to ma na celu wskazanie, że podatnikami VAT są jedynie podmioty działające w warunkach konkurencji i niepewności co do ostatecznego rezultatu finansowego podjętej działalności, czyli na własny rachunek i własne ryzyko. Umowy z zawodnikami w sposób jednoznaczny wiążą należne im wynagrodzenie z osiąganymi wynikami, w tym z ilością meczów, w których biorą udział.

Należy zwrócić uwagę również na treść przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Nie ma wątpliwości, iż usługi, które świadczy na rzecz klubu zawodnik są usługą w rozumieniu art. 8 ustawy VAT. Usługi zawodników są klasyfikowane w grupowaniu 92.62.13-00.10 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, a co za tym idzie należy je uznać jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

a.

z tytułu nabycia towarów i usług,

b.

potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

c.

od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Przepisy przewidują jednak sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnia on generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jednym z takich przypadków jest sytuacja przewidziana w art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) i pkt 2 w myśl którego nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

*

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących,

*

transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług związanym więzami prawnym z podmiotami świadczącymi na jego rzecz usługi na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Podmioty te (zleceniobiorcy) są zarejestrowanymi podatnikami VAT, a świadczone na rzecz Wnioskodawcy usługi dokumentują poprzez wystawienie faktur VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przepis art. 15 ust. 2 ustawy o VAT zawiera definicję działalności gospodarczej, która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Od ogólnej zasady przewidzianej w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT ustawodawca przewidział wyjątki określone w art. 15 ust. 3 ustawy. W świetle art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Wyłączenie poza definicję działalności gospodarczej czynności wykonywanych przez kontrahenta Wnioskodawcy uzależnione jest zatem od łącznego spełnienia kryteriów wskazanych w tym przepisie, a mianowicie:

*

przychody z tytułu wykonywania tych czynności muszą stanowić przychody wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

*

z tytułu wykonania tych czynności między zlecającym i zleceniodawcą utworzony zostanie stosunek prawny w zakresie: warunków wykonania zleconych czynności, wynagrodzenia, odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Co prawda w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały wymienione m.in. przychody z uprawiania sportu jednakże jak podaje Wnioskodawca zawodnik ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich. Zatem w oparciu o wskazany przez Wnioskodawcę fakt należy uznać, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, bowiem nie zostają spełnione łącznie kryteria o których mowa w tym przepisie.

Jak wynika z wniosku Spółka nabywa usługi, w związku wykonywaną przez nią działalnością opodatkowaną, od podmiotów będącymi osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT oraz będącymi czynnymi podatnikami podatku VAT. Przedmiotowe usługi zostały sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 92.62.13 jako usługi związane ze sportem pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane. Usługi te nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Należy zatem stwierdzić, że zostały spełnione warunki uprawniające Wnioskodawcę do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur, otrzymanych od zawodników, jak też nie zachodzą przesłanki negatywne anulujące to prawo.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Na marginesie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji nie była prawidłowość zakwalifikowania czynności wykonywanych przez kontrahentów Wnioskodawcy (zawodników) w oparciu o regulującą ich wzajemne stosunki umowę cywilnoprawną do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub też działalności wykonywanej osobiście, bowiem w tej kwestii nie zostało sformułowane pytanie.

Interpretację wydano przy założeniu, że faktycznie z zawartej umowy cywilnoprawnej wynika, że zawodnik ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich. Należy również podkreślić, iż nie objęto oceną prawidłowości zastosowania przez usługodawców (zawodników) do wykonywanych usług stawki 22 %.

Tym samym interpretacja traci swą aktualność, w sytuacji zmiany jakiegokolwiek elementu stanu faktycznego (w szczególności gdyby z zawartej umowy cywilnoprawnej nie wynikało, że zawodnik ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich oraz błędnie została określona stawka 22 %) oraz stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl