IBPP3/443-963/13/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 lipca 2013 r. (data wpływu 5 sierpnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowania nazw towarów na paragonach fiskalnych - jest prawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości stosowania nazw towarów na paragonach fiskalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu detalicznym artykułami ogrodniczymi w szeroko pojętym znaczeniu (nasiona, sadzonki, narzędzia ogrodnicze, ziemia ogrodnicza torf, kora, środki ochrony roślin itp.), oraz artykułami przemysłowymi przeznaczonymi dla gospodarstw domowych. Obowiązki, które nakłada na podatników rozp. MF z dnia 15 marca 2013 r. w zakresie stosowania nazwy towaru pozwalającej na jednoznaczną ich identyfikację nie są dokładnie sprecyzowane, w szczególności co należy rozumieć przez określenie jednoznacznie. W małej firmie często zmienia się asortyment i stosowanie rozwiniętych opisów towarów wymagałoby ciągłych zmian wpisów do kasy fiskalnej. Ze względu na niewielkie obroty Wnioskodawca stosuje prostą kasę fiskalną o ograniczonej pojemności pamięci i zastosowanie rozwiniętych opisów nazw towarów szybko wyczerpałoby pamięć kasy, ponieważ przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "nazwa towaru/usługi", a także nie określają źródła stosowania tych nazw, to zgodnie ze "słownikiem języka polskiego" przez nazwę towaru należy rozumieć nazwę jednostkową tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

W związku z powyższym wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy może na paragonach fiskalnych używać nazwy towarów, które oznaczają określona grupę asortymentową sprzedawanego towaru, tak aby były do niej przyporządkowane odpowiednie stawki podatkowe, tj. 23%, 8%, 5%.

Wnioskodawca dla przykładu podaje następujące oznaczenia towarów:

* doniczka plastikowa VAT - 23%,

* doniczka ceramiczna VAT - 23%,

* storczykówka VAT - 23%,

* podstawek plastikowy - 23%,

* podstawek ceramiczny - 23%, w tej grupie towarów znajduje się od 10-150 rodzajów produktów o różnych wielkościach i kolorach.

W przypadku sadzonek, rozsad, nasion stosować nazwy towarów w następujący sposób:

* rozsada warzyw - 8% - są to pomidory, cukinia, ogórki itp.,

* rozsada kwiatów - 8% - są to lobelie, szałwia, pelargonia itp.,

* rozsada krzew owocowy - 8%,

* rozsada krzew ozdobny - 8%,

* nasiona warzyw - 5%,

* nasiona kwiatów - 5%, w tej grupie również znajduje się po kilkadziesiąt odmian nasion w różnych gramaturach oraz rodzajach.

W grupie nawozów, które opodatkowane są wg stawki 8% na paragonach fiskalnych stosować następujące oznaczenie:

* nawóz sumin -VAT - 8%,

* nawóz biopon - VAT - 8%,

* florowit nawóz - VAT - 8%,

* ogród start nawóz - 8% i w tym przypadku w sprzedaży Wnioskodawca posiada po kilkadziesiąt rodzajów produktów.

Przy sprzedaży ziemi pakowanej w worki o różnej pojemności tj. 10 I. - 80 I., stosować na paragonach fiskalnych następujące nazwy:

* ziemia do kwiatów - VAT - 8%,

* ziemia do rozsad - VAT 8%,

* ziemia pelargonia - VAT 8%,

* ziemia kaktusy - VAT 8%,

* ziemia z próchnicą - VAT 8%.

W okresie intensywnej sprzedaży (wiosna) istnieje konieczność dokonywania dostaw codziennie, wprowadzanie na kasę pozycji tych samych towarów, gdzie przy każdej dostawie są inne kody kreskowe, jest niemożliwe, gdyż wyczerpie to pamięć kasy fiskalnej. W ofercie sprzedaży Wnioskodawca ma około 6.000,00 pozycji różnych towarów, z czego większość stanowi "drobnica" oraz artykuły sezonowe, ujęcie w kasie indywidualnie każdego artykułu jest prawie niemożliwe, ponadto spowodowałoby to konieczność zatrudnienia dodatkowego pracownika, co przy tak niewielkich rozmiarach działalności gospodarczej oraz sezonowości sprzedaży może spowodować zachwianie płynności finansowej firmy Wnioskodawcy.

Handel w branży Wnioskodawcy (ogrodniczej) charakteryzuje się dużą sezonowością. W okresie wiosna i lato jest zwiększona sprzedaż, w szczególności nasiona, rozsady, nawozy, żyłki do kos, noże do kos, ziemia ogrodowa i doniczkowa, natomiast jesień i zima to sporadyczna sprzedaż i niewielkie obroty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na paragonach fiskalnych Wnioskodawca może stosować nazwy towarów poprzez oznaczenie poszczególnych grup towarowych, np. nasiona warzyw, bez podziału na rodzaj, gatunek, gramaturę. To samo dotyczy wszystkich innych towarów, które znajdują się w obrocie i zostały podane w przykładach w pkt 68.

Zdaniem Wnioskodawcy, może stosować nazwy towarów w przedstawiony sposób, gdyż określają w sposób jednoznaczny nazwę towaru pozwalającą na ich identyfikację. Za tym sposobem przemawia również opinia resortu finansów, mówiąca, iż to podatnik ma dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru w jednoznaczny sposób określała sprzedawane towary lub świadczone usługi. Ponieważ do tej pory nie ukazały się żadne precyzyjne wyjaśnienia czy też wskazówki jak należy określać nazwy sprzedawanych towarów, Wnioskodawca uważa przedstawiony sposób jednoznacznego określania nazw towarów za prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

Z art. 111 ust. 6a ustawy wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W myśl art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Powyższe kwestie w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. regulowały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, z późn. zm.), obowiązującego do dnia 31 marca 2013 r.

W myśl § 2 pkt 11 rozporządzenia, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Jak wynika z § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

Ponadto, w § 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia wskazano, iż paragon musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (...).

W § 7 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, wskazano, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz ich właściwego przyporządkowania do stawek podatku oraz niezwłocznego zgłaszania prowadzącemu serwis kas każdej nieprawidłowości w jej pracy.

Należy wskazać, iż od dnia 1 kwietnia 2013 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

Paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Zatem z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "nazwa towaru/usługi" oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze "Słownikiem Języka Polskiego" (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na paragonie opisać każdy towar lub usługę, podać ich nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru lub usługi winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru lub usługi, a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru lub usługi, tak aby do każdego towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru lub usługi.

Jak wskazano powyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam sprzedawca uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Przy czym nazwa towaru i usługi winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru i usługi, zatem Wnioskodawca zobowiązany jest do szczegółowego określenia nazw towarów i usług na paragonie fiskalnym w celu ich prawidłowej identyfikacji.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu detalicznym artykułami ogrodniczymi w szeroko pojętym znaczeniu (nasiona, sadzonki, narzędzia ogrodnicze, ziemia ogrodnicza torf, kora, środki ochrony roślin itp.), oraz artykułami przemysłowymi przeznaczonymi dla gospodarstw domowych.

Wnioskodawca dla przykładu podaje następujące oznaczenia towarów:

* doniczka plastikowa VAT - 23%,

* doniczka ceramiczna VAT - 23%,

* storczykówka VAT - 23%,

* podstawek plastikowy - 23%,

* podstawek ceramiczny - 23%, w tej grupie towarów znajduje się od 10-150 rodzajów produktów o różnych wielkościach i kolorach.

W przypadku sadzonek, rozsad, nasion stosować nazwy towarów w następujący sposób:

* rozsada warzyw - 8% - są to pomidory, cukinia, ogórki itp.,

* rozsada kwiatów - 8% - są to lobelie, szałwia, pelargonia itp.,

* rozsada krzew owocowy - 8%,

* rozsada krzew ozdobny - 8%,

* nasiona warzyw - 5%,

* nasiona kwiatów - 5%, w tej grupie również znajduje się po kilkadziesiąt odmian nasion w różnych gramaturach oraz rodzajach.

W grupie nawozów, które opodatkowane są wg stawki 8% na paragonach fiskalnych stosować następujące oznaczenie:

* nawóz sumin -VAT - 8%,

* nawóz biopon - VAT - 8%,

* florowit nawóz - VAT - 8%,

* ogród start nawóz - 8% i w tym przypadku w sprzedaży Wnioskodawca posiada po kilkadziesiąt rodzajów produktów.

Przy sprzedaży ziemi pakowanej w worki o różnej pojemności tj. 10 I. - 80 I., stosować na paragonach fiskalnych następujące nazwy:

* ziemia do kwiatów - VAT - 8%,

* ziemia do rozsad - VAT 8%,

* ziemia pelargonia - VAT 8%,

* ziemia kaktusy - VAT 8%,

* ziemia z próchnicą - VAT 8%.

W związku z powyższym powstała wątpliwość co do sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych.

Paragon fiskalny spełnia określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną - co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem), których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Nazwy, uwzględniające "jednoznaczne" identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Podatnik powinien użyć oznaczenia nazw towarów i usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru i usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku i aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, przy czym wprowadzony w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wymóg "jednoznaczności" wyłącza możliwość stosowania nazw grup towarów.

Jednocześnie jednak dokonując interpretacji § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących należy mieć na uwadze stosowne przepisy zawarte w Rozdziale 5. Zgodnie z § 35 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnicy użytkujący kasy, które zostały nabyte w okresie ważności:

- mogą je nadal stosować do prowadzenia ewidencji po upływie tego okresu, pod warunkiem że kasy te zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika.

Zgodnie natomiast z § 36 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnicy użytkujący kasy, o których mowa w § 35 tego rozporządzenia oraz art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań określonych w rozdziale 2 (rozdział ten obejmuje m.in. § 8, czyli przepis stanowiący o "jednoznacznej identyfikacji") stosują te przepisy odpowiednio.

Dokonując zatem interpretacji § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących stanowiącego o konieczności jednoznacznej identyfikacji towarów i usług należy mieć na uwadze § 36 tego rozporządzenia, gdyż na mocy tego przepisu, przepis o jednoznacznej identyfikacji towarów i usług podatnicy użytkujący kasy nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań w nim określonych stosują odpowiednio (tzn. stosują przepis § 8 ust. 1 pkt 6 z uwzględnieniem możliwości technicznych kasy).

Z łącznej analizy obu przepisów wynika zatem, że stosowana przez podatnika kasa rejestrująca (system kasowy) i jej możliwości techniczne (w kontekście prowadzonej przez podatnika działalności, w szczególności jej zakresu) mogą mieć istotny wpływ na wymagania, co do sposobu identyfikacji towarów i usług, w tym znaczeniu, że brak możliwości technicznych będzie skutkować mniej szczegółowym prowadzeniem identyfikacji (tekst jedn.: dostosowanym do możliwości kasy).

Z powołanego wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów i usług na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z nazwami towarów lub usług, pozwalającymi na ich identyfikację.

Jak wskazano wyżej sposób "jednoznacznego" identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie podatnik oferuje. Wnioskodawca dokonujący sprzedaży towarów pod nazwami (z rodzaju), np. doniczka plastikowa, doniczka ceramiczna, rozsada warzyw, rozsada kwiatów, nasiona warzyw, nasiona kwiatów, ziemia do kwiatów, ziemia do rozsad itp., może zaprogramować w kasie powyższe nazwy dla oferowanych tego typu towarów. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku VAT.

Podkreślić w tym miejscu należy, że opisane wyżej zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów. Stosowanie jednak na tyle rozbudowanego nazewnictwa (obejmującego, w przypadku towaru takiego jak np. doniczka ceramiczna, wskazań dotyczących przykładowo producenta, nazwy itp.) ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

Końcowo wskazać należy na przepis § 37 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, zgodnie z którym, do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy, obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r.

A zatem, rozporządzenie to jedynie wskazuje, że z upływem 30 września 2013 r. podatnicy będą zobowiązani w pełni realizować przewidziany w przepisie wymóg wskazywania nazwy, która pozwoli na jednoznaczną identyfikację towaru lub usługi. Nie oznacza to jednak, że obecnie akceptowane było prowadzenie ewidencji i stosowanie nazewnictwa bazującego, np. na grupach towarowych (grupach usług) w sposób niepozwalający na jednoznaczną identyfikację sprzedawanych towarów lub świadczonych usług.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.