IBPP3/443-948/10/AB
Pismo z dnia 25 listopada 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-948/10/AB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2011 r. (data wpływu 25 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 25 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawcy przysługuje prawo użytkowania wieczystego do dnia 5 grudnia 2089 r. nieruchomości gruntowej będącej własnością Skarbu Państwa - położonej w B, przy ulicy P, składającej się z działek o numerach 5773/29, 5773/30, 5773/33, 5773/32 oraz symbolu użytku Bi, które objęte są księgą wieczystą Sądu Rejonowego. Nieruchomość zabudowana jest:
* budynkiem administracyjno-biurowym o pow. użytkowej 4 784 m 2, który został przyjęty na majątek 1 grudnia 1982 r. o wartości początkowej (po przeszacowaniu w 1995 r.) 709.857,90. W 1997 r. Wnioskodawca poniósł nakłady na jego ulepszenie w kwocie 371.560,77 a w 1998 r. na kwotę 101.003,29.
* budynkiem ośmiostanowiskowego garażu o pow. użytkowej 426 m 2, który został przyjęty na majątek 1 grudnia 1981 r.,
* obiektem myjni płytowej o pow. użytkowej 82,50 m 2, która została przyjęta na majątek 1 grudnia 1981 r. Spółka jest właścicielem ww. budynków, które stanowią odrębną własność.
Dla terenu na którym położona jest ww. nieruchomość gruntowa brak jest aktualnego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego. Zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta, uchwalonego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 18 kwietnia 2011 r. teren, na którym - znajduje się nieruchomość oznaczony jest symbolem: KT - tereny adaptacyjne i przekształceń zagospodarowania - utrzymanie terenów przemysłu, baz, składów i rzemiosła.
Wnioskodawca postanowił:
W całości zbyć odpłatnie prawo użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z:
zabudowanej działki nr 5773/29, k.m. 18, obręb G, o powierzchni 6347 m 2 wraz z prawem własności do budynku administracyjno - socjalnego o powierzchni użytkowej 4784 m 2 objętych księgą wieczystą nr K, oraz udziału w wysokości 166/1000 w działce stanowiącej drogę dojazdową oznaczoną jako działka nr 5773/32,
zabudowanej działki oznaczonej jako działka nr 5773/30, k.m. 18, obręb G powierzchni 3143 m 2 wraz z prawem własności do budynku garażu o powierzchni użytkowej 426 m 2 i obiektu byłej myjni płytowej o powierzchni użytkowej 82,5 m 2 objętych księgą wieczystą nr K oraz udziału w wysokości 82/1000 w działce stanowiącej drogę dojazdową oznaczoną jako działka nr 5773/32,
niezabudowanej działki oznaczonej jako działka nr 5773/33, k.m. 18 obręb G, o powierzchni 13021 m 2, oraz udziału w wysokości 383/1000 w działce stanowiącej drogę dojazdową oznaczoną jako działka nr 5773/32.
W przypadku braku ofert na zbycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości określonej w pkt 1, postanawia zbyć oddzielnie:
prawo użytkowania wieczystego działki nr 5773/29, k.m. 18, obręb G o powierzchni 6347 m 2 wraz z prawem własności do budynku administracyjno - socjalnego o powierzchni użytkowej 4784 m 2 objętych księgą wieczystą nr K wraz z udziałem w wysokości 166/1000 w prawie użytkowania wieczystego drogi dojazdowej stanowiącej działkę nr 5773/32,
prawo użytkowania wieczystego działki nr 5773/30, k.m. 18, obręb G, o powierzchni 3143 m 2 wraz z prawem własności do budynku garażu o powierzchni użytkowej 426 m 2 i obiektu byłej myjni płytowej o powierzchni użytkowej 82,5 m 2 objętych księgą wieczystą nr K wraz z udziałem w wysokości 82/1000 w prawie użytkowania wieczystego drogi dojazdowej stanowiącej działkę nr 5773/32,
prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki nr 5773/33, k.m. 18 obręb G o powierzchni 13021 m 2 wraz z udziałem w wysokości 383/1000 w prawie użytkowania wieczystego drogi dojazdowej stanowiącej działkę nr 5773/32.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy zbycie oddzielnie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości opisanego szczegółowo w pkt 2c podlega opodatkowaniu 23% stawką VAT.
Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży samego prawa użytkowania wieczystego należy taką transakcje opodatkować.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Na wstępie tut. organ pragnie zauważyć, iż przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości działki niezabudowanej nr 5773/33. Natomiast kwestia sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek zabudowanych o numerach 5773/29, 5773/30, 5773/32 została rozstrzygnięta w odrębnym postanowieniu.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
Z ww. przepisu wynika, że zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi odpłatną dostawę towaru.
Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.
Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.
Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2000 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Ust. 2 tego artykułu stanowi, że przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:
lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Według art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Dla określenia przeznaczenia przedmiotowych gruntów należy wziąć pod uwagę zapisy wynikające ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie bowiem z treścią art. 9 ust. 1-4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium".
Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza studium zawierające część tekstową i graficzną, uwzględniając zasady określone w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz strategii rozwoju gminy, o ile gmina dysponuje takim opracowaniem. Studium sporządza się dla obszaru w granicach administracyjnych gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.
Z cytowanych przepisów wynika, iż studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego tworzone jest z uwzględnieniem zasad określonych w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, ustalenia strategii rozwoju i planu zagospodarowania przestrzennego województwa oraz strategii rozwoju gminy, a ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Zatem miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego powstaje niejako na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.
Ponadto analiza treści przepisu art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.) jednoznacznie wskazuje, iż dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo gdyż nie zawierają danych o "przeznaczeniu" danego gruntu, a jedynie obejmują dane - w przypadku gruntów - dotyczące m.in. ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych.
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć prawo użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej, która zgodnie z studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego znajduje się na terenach określonych symbolem KT - tereny adaptacyjne i przekształceń zagospodarowania - utrzymanie terenów przemysłu, baz, składów i rzemiosła.
W oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że czynność zbycia prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej nr 5773/33, która to jest położona na terenach adaptacyjnych i przekształceń zagospodarowania - utrzymanie terenów przemysłu, baz, składów i rzemiosła, a więc jako tereny przeznaczone pod zabudowę, podlegać będzie opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.
W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.