IBPP3/443-947/09/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2009 r. (data wpływu 10 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania kwoty stanowiącej wynagrodzenie z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu oraz sposobu jej udokumentowania - jest prawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania kwoty stanowiącej wynagrodzenia z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu oraz sposobu jej udokumentowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W styczniu 2007 r. podpisał umowę najmu na pomieszczenia biurowe mieszczące się w budynku w K. Umowa ta została podpisana na czas określony do dnia 31 grudnia 2012 r. bez możliwości jej wcześniejszego rozwiązania. Z tytułu umowy najmu Wnioskodawca był zobowiązany do wystawiania faktur VAT zawierających stosowny 22% podatek VAT za czynsz dla najemcy - także czynnemu podatnikowi VAT.

Najmujący lokal biurowy zwrócił się do Wnioskodawcy z prośbą o podpisanie porozumienia rozwiązującego umowę najmu przed terminem jej zakończenia uzasadniając to koniecznością redukcji kosztów w związku z pogorszeniem się sytuacji gospodarczej. Jednocześnie zadeklarował się zapłacić uzgodnione odszkodowanie z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy.

Wnioskodawca wyraził zgodę na prośbę najemcy i podpisał stosowne porozumienie, z którego wynika, ze w związku z rozwiązaniem umowy najmu do 9 października 2009 r. najemca zwróci przedmiot najmu i zapłaci ustalone odszkodowanie. Po zwrocie przedmiotu najmu, najemca nie będzie korzystał już z tej powierzchni.

W podpisanym porozumieniu o rozwiązanie umowy najmu, strony ustaliły, że odszkodowanie będzie wypłacone w 25 miesięcznych ratach płaconych w kwocie brutto, składających się z ustalonej kwoty netto, powiększonej o 22% podatek VAT. Raty te będą dokumentowane stosownymi fakturami VAT wystawianymi przez wynajmującego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo wystawiać fakturę VAT i naliczać podatek VAT należny z tytułu miesięcznej raty odszkodowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli w porozumieniu o odszkodowanie jest zapis o dodaniu podatku VAT od rat odszkodowania, to wynajmujący powinien doliczać w wystawianych fakturach VAT podatek VAT należny, ponieważ płacone odszkodowania są formą świadczenia na rzecz dotychczasowego najemcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Stosownie do art. 5 ust. 2 ustawy o VAT czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym należy zwrócić uwagę w szczególności na przepis art. 8 ust. 1 pkt 2, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się do dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w styczniu 2007 r. podpisał umowę najmu pomieszczeń biurowych. Umowa ta została podpisana na czas określony do 31 grudnia 2012 r. bez możliwości jej wcześniejszego rozwiązania. Z tytułu umowy najmu Wnioskodawca był zobowiązany do wystawiania faktur VAT zawierających 22% stawkę podatku VAT za czynsz dla najemcy. Najemca zwrócił się do Wnioskodawcy z prośbą o podpisanie porozumienia rozwiązującego umowę najmu przed terminem jej zakończenia, uzasadniając tę prośbę koniecznością redukcji kosztów w związku z pogorszeniem się sytuacji gospodarczej. Wnioskodawca przystał na prośbę najemcy i podpisano stosowne porozumienie. Z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy Wnioskodawca otrzymał od najemcy określoną w porozumieniu kwotę, która zastanie wypłacona w 25 miesięcznych ratach.

Możliwość wcześniejszego rozwiązania umowy najmu regulują przepisy Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 673 § 3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), jeżeli czas trwania najmu jest oznaczony, zarówno wynajmujący, jak i najemca mogą wypowiedzieć najem w wypadkach określonych w umowie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że umowa najmu została podpisana na czas określony bez możliwości jej wcześniejszego rozwiązania, a zatem nie określono w umowie wypadków, w których umowa mogłaby zostać wypowiedzona przez wynajmującego lub najemcę. W związku z powyższym zostało podpisane porozumienie rozwiązujące umowę najmu przed terminem jej zakończenia. Tym samym doszło do świadczenia nowej usługi przez Wnioskodawcę na rzecz najemcy, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca bowiem w ramach porozumienia wyraził zgodę na wcześniejsze rozwiązanie umowy za wynagrodzeniem rozłożonym na 25 rat miesięcznych.

Na podstawie art. 106 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16..

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

W świetle powołanego wyżej przepisu kwota należna obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych z dostawą towarów czy świadczeniem usługi kształtujące cenę, której sprzedawca żąda od nabywcy. Tak skalkulowana kwota należności powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego towaru czy świadczonej usługi.

W tym miejscu niezbędne jest zwrócenie uwagi na postanowienia umowy, określającej wartość transakcji. Bowiem w zależności od określonej kwoty należnej sprzedawcy będzie zależało określenie kwoty podatku.

We wniosku Wnioskodawca przedstawił, iż w podpisanym porozumieniu o rozwiązanie umowy najmu, strony ustaliły, że wynagrodzenie będzie wypłacone w 25 miesięcznych ratach płaconych w kwocie brutto, składających się z ustalonej kwoty netto powiększonej o 22% podatek VAT.

Zatem kwota należna Wnioskodawcy z tytułu wykonania usługi określonej w zawartym postanowieniu jest kwotą brutto zawierającą podatek VAT i taką kwotę zobowiązany jest uiścić usługobiorca (kontrahent Wnioskodawcy).

Mając na uwadze ww. porozumienie o rozwiązanie umowy najmu, stwierdzić należy, iż zgodnie z cyt. wyżej art. 29 ust. 1 ustawy podstawę opodatkowania u Wnioskodawcy stanowić będzie kwota należna (kwotą brutto) pomniejszona o kwotę należnego podatku czyli wartość netto.

Dodatkowo należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, co może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego.

Reasumując, przedmiotowa czynność stanowi odpłatne świadczenie usługi, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, polegającej na zobowiązaniu się Wnioskodawcy do wcześniejszego rozwiązania umowy najmu w zamian za stosowne wynagrodzenie rozłożone na 25 rat miesięcznych. Wnioskodawca winien wystawić fakturę stwierdzającą wykonanie ww. usługi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.