IBPP3/443-94/07-01/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2007 r. (data wpływu 18 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania opłat za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste - jest prawidłowe.

W dniu 18 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania opłat za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 1998 r. Gmina, działając na podstawie przepisów art. 204 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustanowiła na rzecz Spółdzielni, prawo użytkowania wieczystego gruntu. Spółdzielnia została wówczas zwolniona z pierwszej opłaty, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste. W dniu 28 grudnia 2006 r. Spółdzielnia zbyła ww. prawo użytkowania wieczystego. W takim przypadku, zgodnie z art. 204 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego przed upływem 10 lat od jego ustanowienia, Spółdzielnia jest obowiązana uiścić pierwszą opłatę w wysokości określonej w dniu sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotowa opłata podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa opłata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 w.w ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Rozstrzygnięcie czy oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, czy też świadczenie usług, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, ma decydujące znaczenie dla sposobu opodatkowania przedmiotowej czynności. Mając na uwadze szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzenie towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru, zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje grunty, należy opowiedzieć się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, a nie świadczenie usług, do którego odnosi się art. 8 ust. 1. Powyższe jest zgodne z uchwałą Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007 r. sygnatura I FPS 1/06.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi bowiem do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

Uznanie, że oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste, stanowi dostawę towarów, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług determinuje sposób opodatkowania takiej czynności. W przypadku dostawy towarów obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, w myśl art. 19 ust. 1 ustawy, powstaje bowiem co do zasady z chwilą wydania towaru.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, wynika, iż ustanowienie przez Gminę, prawa użytkowania wieczystego gruntu na rzecz Spółdzielni, miało miejsce w 1998 r., tj. jeszcze pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). Według obowiązujących wówczas regulacji ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu, jako czynność nie objęta zakresem przedmiotowym ustawy, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opłata, którą Gmina obciąża Spółdzielnię na mocy art. 204 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) dotyczy bezspornie czynności dokonanej w 1998 r.

Ponieważ w momencie ustanowienia użytkowania wieczystego czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, opłata dotycząca czynności niepodlegającej opodatkowaniu nie może być również objęta podatkiem od towarów i usług po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.