IBPP3/443-938/10/BWo

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2010 r. (data wpływu 6 grudnia 2010 r.), uzupełnionego pismem z dnia 15 lutego 2011 r. (data wpływu 24 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania dopłat do biletów ulgowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymania dopłat do biletów ulgowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 lutego 2011 r. (data wpływu 24 lutego 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 9 lutego 2011 r. znak: IBPBI/1/415-1230-10/BK oraz IBPP3/443-938/10/BWo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie transportu pasażerskiego. Jednym z podstawowych kierunków działalności jest regularny przewóz osób w krajowym transporcie drogowym zgodnie z ustawą z dnia 6 listopada 2001 r. o transporcie drogowym.

Podatek dochodowy opłacany na zasadach ogólnych wg skali progresywnej. Firma jest płatnikiem VAT. Firma zgodnie z ww. ustawą honoruje uprawnienia do korzystania z ulgowych przejazdów. Na podstawie ewidencji sprzedaży biletów ulgowych za pomocą kas rejestrujących wg oprogramowania zaaprobowanego przez MF sporządzane są miesięczne zestawienia dotyczące ilości i rodzaju sprzedanych biletów ulgowych. W firmie ewidencja biletów ulgowych jest dokonywana na 2 kasach wg:

* bilety ulgowe, do których dopłaca Urząd Marszałkowski;

* bilety ulgowe, do których dopłaca Związek Gmin.

Dopłaty ze Związku Gmin wypłacane są na rachunek bankowy w miesiącu następnym za miesiąc poprzedni często przekraczając 30 dniowy termin płatności - wg wystawionej faktury (na podstawie wydruku z kasy).

Dopłaty z Urzędu Marszałkowskiego wypłacane są również na rachunek bankowy w miesiącu następnym - na podstawie przedstawionego zestawienia w formie zapisu elektronicznego.

Do dopłat z Urzędu Marszałkowskiego Firma w dniu otrzymania pieniędzy na konto wystawia fakturę wewnętrzną i kwotę dopłaty traktuje jako kwotę brutto.

Kwotę dopłaty z Urzędu Marszałkowskiego stanowi różnica pomiędzy wartością sprzedaży biletów obliczoną według cen nieuwzględniających ustawowych ulg, a wartością sprzedaży tych biletów uwzględniających te ulgi. Dopłatę liczy się w następujący sposób: w bazie danych sprzedanych biletów programu wykorzystywanego do rejestrowania sprzedaży biletów z ustawową ulgą zapamiętywane są wartości brutto biletów ulgowych, za jaką bilet został sprzedany oraz różnica pomiędzy cena biletu normalnego i ulgowego. Wartości te są zaokrąglane do pełnych groszy. Program sumuje wartości brutto wszystkich biletów z daną ulgą i od tej kwoty oblicza wartość netto dopłaty z dokładnością do 1 grosza.

Natomiast w przypadku dopłat ze Związku Gmin refundacja kosztów stosowania ulg jest ustalona kwotowo do sprzedanych biletów.

Wnioskodawca jest małym podatnikiem, o którym mowa w art. 2 pkt 25 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), nie dokonuje rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług metoda kasową w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kiedy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu otrzymania dopłat do biletów wypłacanych ze Związku Gmin i z Urzędu Marszałkowskiego.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy VAT powstaje zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2a, czyli z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty nie później niż 30 dnia licząc od dnia wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż we wniosku z dnia 3 grudnia 2010 r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpła tne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Natomiast w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 21 ww. ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu należnych na podstawie odrębnych przepisów dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze powstaje z chwilą uznania rachunku bankowego podatnika. W przypadku uznania rachunku bankowego podatnika zaliczką z tytułu dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze obowiązek podatkowy powstaje w tej części.

Ponadto w świetle art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o VAT w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Cytowany powyżej przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 s. 1 z późn. zm.), z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia.

Kryterium uznania dotacji za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, iż dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności nie podlega opodatkowaniu.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca działa na lokalnym rynku przewozowym świadcząc usługi regularnego przewozu osób. Firma zgodnie z ustawą o transporcie drogowym honoruje uprawnienia do korzystania z ulgowych przejazdów. Na podstawie ewidencji sprzedaży biletów ulgowych za pomocą kas rejestrujących wg oprogramowania zaaprobowanego przez MF sporządzane są miesięczne zestawienia dotyczące ilości i rodzaju sprzedanych biletów ulgowych. W firmie ewidencja biletów ulgowych jest dokonywana na 2 kasach wg:

* bilety ulgowe, do których dopłaca Urząd Marszałkowski;

* bilety ulgowe, do których dopłaca Związek Gmin.

Kwotę dopłaty stanowi różnica pomiędzy wartością sprzedaży biletów obliczoną według cen nieuwzględniających ustawowych ulg, a wartością sprzedaży tych biletów uwzględniających te ulgi. Dopłaty z Związku Gmin oraz Urzędu Marszałkowskiego wypłacane są na rachunek bankowy.

W związku z powyższym mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, że przedstawione w niniejszej sprawie dopłaty do biletów ulgowych wypłacane Wnioskodawcy przez Związek Gmin oraz Urząd Marszałkowski pozostają w bezpośrednim związku ze świadczonymi przez Wnioskodawcę usługami regularnego przewozu osób. Dopłaty te nie stanowią pokrycia ogólnych kosztów działalności Wnioskodawcy w konsekwencji uznać należy, że stanowią one dotację lub inną dopłatę o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku VAT.

W konsekwencji uznanie przedmiotowych dopłat do ulg przewozowych za dotacje (lub inną dopłatą o podobnym charakterze) powoduje, że obowiązek podatkowy z tego tytułu, zgodnie z art. 19 ust. 21 ustawy o VAT, powstaje z chwilą uznania rachunku bankowego podatnika. W przypadku uznania rachunku bankowego podatnika zaliczką z tytułu przedmiotowego zwrotu kosztów stosowania zwolnień i ulg przewozowych obowiązek podatkowy powstaje w tej części. Zatem wbrew stanowisku zawartemu we wniosku w przedmiotowej sprawie obowiązek podatkowy nie powstaje w terminie określonym w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku VAT. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.