IBPP3/443-932/14/ASz - Brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych nakładów na budowę Centrum Wypoczynku, realizowanej w latach 2004-2006

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 31 lipca 2014 r. (data wpływu 8 sierpnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych nakładów na budowę Centrum Wypoczynku, realizowanej w latach 2004-2006 - jest prawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych nakładów na budowę Centrum Wypoczynku, realizowanego w latach 2004-2006.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W latach 2004-2006 Gmina Miejska Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu (wówczas Zakład Gospodarki Komunalnej) wybudowała obiekt składający się z zespołu boisk sportowych oraz dwukondygnacyjnego budynku stanowiącego zaplecze dla klubu sportowego. W budynku znajduje się również siedziba Rady Dzielnicy Miasta oraz kawiarenka. Budowa Centrum Wypoczynku realizowana była przez Gminę- Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu (wówczas Zarząd Gospodarki Komunalnej w). Faktury dokumentujące wydatki poniesione przez Gminę na budowę przedmiotowego centrum sportu wystawiane były na realizatora budowy centrum, tj. na jednostkę budżetową Gminy - ówczesny Zarząd Gospodarki Komunalnej. Obiekt został ukończony w 2005 r. i przekazany do użytku w 2006 r. Obiekt sfinansowany był ze środków własnych Gminy oraz z dotacji ze środków Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej. Równocześnie, dnia 7 lutego 2005 r. Gmina złożyła wniosek aplikacyjny w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego (ZPORR), priorytet 3 rozwój lokalny, działanie 3.5 - lokalna infrastruktura społeczna, poddziałanie 3.5.1 - lokalna infrastruktura edukacyjna i sportowa. Po ocenie formalnej i merytorycznej w Urzędzie Marszałkowskim projekt otrzymał dofinansowanie ze środków unijnych - ZPORR. Jednakże ze względu na fakt, że projekt został umieszczony na odległym miejscu listy projektów do dofinansowania, zabrakło środków na dofinansowanie projektu Gminy. Dnia 3 lipca 2008 r. w związku z zakończeniem realizacji ZPORR okazało się, że pozostały wolne środki finansowe w ramach programu, które mogłyby być przeznaczone na dofinansowanie projektów pozytywnie ocenionych i zatwierdzonych w poprzednich latach, ale nie objętych dofinansowaniem (tzw. nadkontraktacja). Wśród tych projektów znalazł się projekt budowy Centrum Wypoczynku. Wówczas aby ubiegać się ponownie o środki unijne w ramach nadkontraktacji koniecznym było dostarczenie "indywidualnej interpretacji dotyczącej możliwości odliczenia podatku VAT od towarów i usług dla wydatków ponoszonych w ramach realizacji przedmiotowego projektu". W związku z tym, że Gmina- Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu w (dawniej Zarząd Gospodarki Komunalnej a po nim Zarząd Komunalny) nie pobierał żadnych przychodów, nie prowadził działalności komercyjnej ani nie czerpał dochodu z najmu z tytułu funkcjonowania obiektu Centrum Wypoczynku (obiekt przekazany w użyczenie klubowi sportowemu borek na podstawie umowy z dnia 10 lutego 2006 r.) tj. mienie powstałe w ramach projektu nie było wykorzystywane przez Gminę do wykonywania przez nią czynności opodatkowanych podatkiem VAT, otrzymano interpretację indywidualną (... z 11 grudnia 2008 r.), w której potwierdzono brak możliwości odliczenia podatku VAT od faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację projektu jakim była budowa Centrum Wypoczynku.

W 2008 r. została powołana nowa jednostka budżetowa Gminy - Zarząd Infrastruktury Sportowej, której zadaniem statutowym jest między innymi realizacja zadań w zakresie:

1. Kultury fizycznej w sposób zapewniający efektywne wykorzystanie powierzonego mienia;

2. Zarządzania i gospodarowania obiektami i urządzeniami sportowo - rekreacyjnymi oraz terenami sportowo - rekreacyjnymi będącymi własnością Gminy;

3. Udostępniania, w tym odpłatnie, bazy sportowo - rekreacyjnej mieszkańcom oraz podmiotom, w tym: stowarzyszeniom sportowym, związkom sportowym i szkołom;

4. Eksploatacji i konserwacji istniejącej bazy sportowej, rekreacyjnej oraz jej rozbudowy.

Spełniając powyższe zadania statutowe Gmina- Zarząd Infrastruktury Sportowej 28 grudnia 2009 r. rozwiązał umowę użyczenia Centrum Wypoczynku, zawartą 10 lutego 2006 r. pomiędzy Gminą - Zarządem Gospodarki Komunalnej a Stowarzyszeniem Sportowym i tego samego dnia zawarł z Klubem Sportowym umowę dzierżawy nieruchomości, na której wybudowane zostało Centrum Wypoczynku. W związku z zawarciem umowy dzierżawy Klub Sportowy "od 1 stycznia 2010 r. zobowiązany jest do płacenia Gminie- Zarządowi Infrastruktury Sportowej czynszu dzierżawnego opodatkowanego podatkiem VAT (Zarząd Infrastruktury Sportowej wystawia faktury VAT oraz rozlicza się z obowiązku podatkowego w deklaracji VAT-7).

Nakłady inwestycyjne na budowę Centrum Wypoczynku poniosła jednostka miejska - Zarząd Gospodarki Komunalnej (w związku z reorganizacjami dawna nazwa Zarządu Komunalnego i obecnego Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu). Obecnie obiekt - Centrum Wypoczynku pozostaje w zarządzie innej jednostki miejskiej jaką jest ww. Zarząd Infrastruktury Sportowej.

Należy podkreślić, że Zarząd Gospodarki Komunalnej obecnie po przeprowadzonych reorganizacjach Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu oraz Gmina i obecnie zarządzający obiektem - Zarząd Infrastruktury Sportowej to odrębni i czynni podatnicy podatku VAT posiadający odrębne numery identyfikacji podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina- Zarząd Infrastruktury Sportowej w związku ze zmianą formy udostępnienia nieruchomości zabudowanej Centrum Wypoczynku (zawarcie umowy dzierżawy obowiązującej od 1 stycznia 2010 r.) ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych nakładów na budowę Centrum Wypoczynku, realizowanej w latach 2004-2006.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Gmina - Zarząd Infrastruktury Sportowej uważa, że zarówno Gmina jak i Zarząd Infrastruktury Sportowej nie miały i nie mają możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych dla Zarządu Gospodarki Komunalnej, dokumentujących nakłady poniesione na budowę centrum wypoczynku, która realizowana była w latach 2004-2006, gdyż w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji nabywcą towarów i usług nie był Zarząd Infrastruktury Sportowej lecz Zarząd Gospodarki Komunalnej, będący odrębnym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posługującym się odrębnym numerem NIP. (Zarząd Gospodarki komunalnej obecnie po przeprowadzonych reorganizacjach Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu w oraz Gmina i obecnie zarządzający obiektem - Zarząd Infrastruktury Sportowej to odrębni i czynni podatnicy podatku VAT posiadający odrębne numery identyfikacji podatkowej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. - kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług. Prawo to przysługuje podatnikowi podatku od towarów i usług (prowadzącemu działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy). Zapewnia ono neutralność tego podatku dla podatników, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ma zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT w cenie nabywanych towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego obciążenia finansowego. Możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W pierwszej kolejności wskazać, należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Cytowany wyżej art. 15 ust. 2 ustawy, na mocy ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, z dniem 1 kwietnia 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), otrzymuje brzmienie: "działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane zatem za podatników w związku z wykonywanymi czynnościami, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, m.in. sprawy z zakresu kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 10 i pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

Z treści powołanych na wstępie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że Gmina wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2, działa w charakterze podatnika podatku VAT, tym samym podlega rejestracji dla potrzeb tego podatku na zasadach ogólnych.

Podkreślić przy tym należy, że inne niż urzędy gmin (powiatów) i urzędy marszałkowskie, gminne jednostki organizacyjne, działające w formie np. samorządowych zakładów budżetowych i jednostek budżetowych, o ile oczywiście spełniają kryteria dotyczące statusu podatnika VAT przewidziane w powołanym wyżej art. 15 ustawy, powinny dla celów rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług rejestrować się jako odrębne podmioty tego podatku i posiadać odrębne dla potrzeb VAT oznaczenie (numery) NIP.

Należy wskazać, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny - niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osobie fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347. str. 1 z późn. zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, iż niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek. Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia czy dana jednostka działa "samodzielnie" należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną dla danego podmiotu. Ponadto należy wskazać, że ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych.

Jednym z kryteriów jest przede wszystkim ustalenie, czy dana jednostka ponosi ryzyko gospodarcze, czy też to ryzyko ponosi jednostka nadrzędna (por. pkt 35 wyroku TSUE w sprawie C-210/04). Kolejnym kryterium, według TSUE. decydującym o ustaleniu samodzielności, jest odpowiedzialność za szkody poniesione wobec osób trzecich (por. wyrok w sprawie C-202/90 pkt 15).

Zatem:

* Gmina nie może decydować w sposób o charakterze uznaniowym, jaki będzie sposób rozliczania VAT przez jednostki podrzędne,

* nie można automatycznie uznać, że gmina oraz jej jednostki budżetowe stanowią jednego podatnika bez przeanalizowania czy spełnione zostały ww. obiektywne kryteria.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji gdy wyodrębnione ze struktury gminy jednostki budżetowe prowadzą działalność gospodarczą w sposób samodzielny i wykonują czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, to podmioty te należy uznać za odrębnych od powiatu podatników podatku VAT. Oznacza to, że powiat i jej jednostka budżetowa dla celów rozliczeń z tytułu podatku VAT nie powinny zostać zarejestrowane jako jeden podatnik VAT i w konsekwencji nie powinny posługiwać się jednym numerem NIP. Wyodrębnione ze struktury powiatu jednostki budżetowe, zobowiązane do wykonywania określonych zadań, posiadające odrębne oznaczenia NIP, własny budżet, własny plan wydatków oraz zatrudniający własnych pracowników, są odrębnymi od powiatu podatnikami podatku VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w latach 2004-2006 Gmina Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu (wówczas Zakład Gospodarki Komunalnej) wybudowała obiekt Centrum Wypoczynku składający się z zespołu boisk sportowych oraz dwukondygnacyjnego budynku stanowiącego zaplecze dla klubu sportowego. Budowa Centrum Wypoczynku realizowana była przez Gminę- Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu (wówczas Zarząd Gospodarki Komunalnej). Faktury dokumentujące wydatki poniesione przez Gminę na budowę przedmiotowego centrum sportu wystawiane były na realizatora budowy centrum, tj. na jednostkę budżetową Gminy-ówczesny Zarząd Gospodarki Komunalnej. Obiekt został ukończony w 2005 r. i przekazany do użytku w 2006 r.

W 2008 r. została powołana nowa jednostka budżetowa Gminy- Zarząd Infrastruktury Sportowej, której zadaniem statutowym jest między innymi realizacja zadań w zakresie kultury fizycznej.

Spełniając zadania statutowe Gmina - Zarząd Infrastruktury Sportowej zawarł z Klubem Sportowym umowę dzierżawy nieruchomości, na której wybudowane zostało Centrum Wypoczynku. W związku z zawarciem umowy dzierżawy Klub Sportowy "od 1 stycznia 2010 r. zobowiązany jest do płacenia Gminie - Zarządowi Infrastruktury Sportowej czynszu dzierżawnego opodatkowanego podatkiem VAT (Zarząd Infrastruktury Sportowej wystawia faktury VAT oraz rozlicza się z obowiązku podatkowego w deklaracji VAT-7). Nakłady inwestycyjne na budowę centrum aktywnego wypoczynku na stadionie poniosła jednostka miejska - Zarząd Gospodarki Komunalnej w (w związku z reorganizacjami dawna nazwa Zarządu Komunalnego i obecnego Zarządu Infrastruktury Komunalnej i Transportu). Obecnie obiekt - Centrum Wypoczynku pozostaje w zarządzie innej jednostki miejskiej jaką jest ww. Zarząd Infrastruktury Sportowej. Zarząd Gospodarki Komunalnej obecnie po przeprowadzonych reorganizacjach Zarząd Infrastruktury Komunalnej i Transportu oraz Gmina i obecnie zarządzający obiektem - Zarząd Infrastruktury Sportowej to odrębni i czynni podatnicy podatku VAT posiadający odrębne numery identyfikacji podatkowej.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że jak to już wskazano na wstępie prawo do odliczenia uzależnione jest od otrzymania przez podatnika faktury VAT. Co do zasady zatem faktury, aby skutkowały powstaniem prawa do odliczenia, muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie.

Zgodnie z obowiązującym od 1 maja 2004 r. do 31 maja 2005 r. § 12 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług z dnia 27 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 97, poz. 971) faktura dokumentująca sprzedaż powinna zawierać między innymi imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy; numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy. Powyższa regulacja prawna została powtórzona w obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. do 30 listopada 2008 r. § 9 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług z dnia 25 maja 2005 r. (Dz. U. Nr 95, poz. 798).

W przedmiotowej sprawie rzeczywistym nabywcą towarów i usług związanych z budową w latach 2004-2006 Centrum Wypoczynku był Zarząd Gospodarki Komunalnej należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Skoro ustawodawca stworzył podatnikowi prawo odliczenia podatku naliczonego od nabytych (zakupionych) towarów i usług, to podatnik nie może odliczać podatku naliczonego innych nabywców.

W sytuacji zatem, gdy to nie Wnioskodawca dokonał nabycia towarów i usług udokumentowanego fakturami VAT, nie może być mowy o możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Wobec tego, Wnioskodawca nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących dokonane przez Zarząd Gospodarki Komunalnej nabycie towarów i usług związanych z budową Centrum Wypoczynku, bowiem Wnioskodawca nie jest nabywcą towarów i usług.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Gmina nie miała i nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych dla Zarządu Gospodarki Komunalnej, dokumentujących nakłady poniesione na budowę centrum wypoczynku, która realizowana była w latach 2004 - 2006, jest prawidłowe.

Ponadto zaznacza się, że niniejsza interpretacja skierowana jest tylko do Wnioskodawcy i nie odnosi się do Zarządu Infrastruktury Sportowej, bowiem każdą czynność, z którą mogą być związane skutki podatkowo-prawne należy rozstrzygać indywidualnie.

Tut. organ informuje, że w części dotyczącej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych nakładów na budowę Centrum Wypoczynku, realizowanej w latach 2004-2006 przez Zarząd Infrastruktury Sportowej wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.