IBPP3/443-901/10/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu 23 listopada 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2011 r. (data wpływu 15 lutego 2011 r.) oraz pismami z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu) i z dnia 26 lutego 2011 r. (data wpływu 28 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży pieczywa na terenie Republiki Czeskiej - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży pieczywa na terenie Republiki Czeskiej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lutego 2011 r. będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 3 lutego 2011 r. znak IBPBI/1/415-1197/10/BK, IBPP3/443-851/10/KO oraz z dnia 21 i 26 lutego 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem o potwierdzenie prawidłowości rozliczania działalności gospodarczej prowadzonej w Republice Czeskiej. Wnioskodawca jako osoba fizyczna, czynny podatnik VAT prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji i sprzedaży pieczywa. Część sprzedaży dokonuje w formie handlu obwoźnego na terenie Republiki Czeskiej, przy granicy z Polską. Sprzedaż prowadzona jest z samochodu na opłaconym miejscu parkingowym. Nabywcami pieczywa są osoby fizyczne nie podające dla potrzeb transakcji żadnych danych identyfikacyjnych. Należność za pieczywo pobierana jest w walucie czeskiej. Wnioskodawca posiada pozwolenie stosownego organu na wykonywanie tych czynności na terenie Republiki Czeskiej. Wnioskodawca został zarejestrowany we właściwym urzędzie podatkowym. Zgodnie z Art. 13 ust. 3 ustawy o podatku VAT za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego, które zostały przez tego podatnika wytworzone, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej.

Jednocześnie zgodnie z art. 42 ust. 14 ustawy o podatku VAT wewnatrzwspólnotowa dostawa podlega opodatkowaniu stawką 0% po spełnieniu określonych warunków.

W przypadku Wnioskodawcy działalność prowadzona na terenie Republiki Czeskiej podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od wartości dodanej za granicą, ze względu na niewielkie obroty na podstawie przepisów czeskich i nie podlega opodatkowaniu na terenie Republiki Czeskiej, nie jest wykazywane wewnątrzwspólnotowe nabycie. W związku z powyższym na udokumentowanie przemieszczenia pieczywa Wnioskodawca wystawia fakturę VAT w wartości netto obejmującej całkowite koszty wytworzenia pieczywa i opodatkowuję przekazanie pieczywa stawką VAT 7%. Fakturę Wnioskodawca ewidencjonuje w rejestrze sprzedaży VAT i odprowadza podatek należny, natomiast zakupy związane z tą sprzedażą ewidencjonuje w rejestrze zakupów i odlicza podatek naliczony.

Wnioskodawca jest zarejestrowany we właściwym urzędzie podatkowym (Finansowy Urząd), ale tylko w zakresie podatku dochodowego.

Na terenie republiki Czeskiej nie jest zarejestrowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej. Ze względu na wartość sprzedaży (niewielkie obroty) działalność prowadzona na terenie Republiki Czeskiej podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od wartości dodanej na podstawie przepisów czeskich.

Działalność na terenie Republiki Czeskiej polega na sprzedaży pieczywa przez Wnioskodawcę (właściciela Firmy) z przystosowanego do tego celu samochodu-sklep na opłaconym miejscu parkingowym na podstawie umowy najmu zawartej z właścicielem (kopalnia - X) w dni robocze w godz. Od 5.00 do 6.30 i od 13.00 do 14.30 bez zatrudniania personelu.

Działalność gospodarcza prowadzona w Republice czeskiej nie jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie działalnością gospodarczą poza działalnością wykonywaną w kraju i nie spełnia definicji oddziału w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Pieczywo sprzedawane na terytorium Republiki Czeskiej Wnioskodawca zakwalifikował do symbolu PKWiU 15.81.11 i 15.81.12.

Pismem z dnia 26 lutego 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny w następujący sposób:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem do czynności wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE).

Wnioskodawca wnosi o wydanie interpretacji w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest rozliczenie podatku VAT dotyczącego przekazania pieczywa do własnego Zakładu na terenie Republiki Czeskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie wytworzonego pieczywa do Republiki Czeskiej nie może być traktowane jako wewnątrzwspólnotową dostawa i nie może być opodatkowane według stawki podatku VAT 0%, gdyż za granicą nie podlega wykazaniu jako wewnątrzwspólnotowe nabycie ze względu na to, że cała działalność jest zwolniona z opodatkowania z uwagi na niewielkie obroty, zatem właściwe jest opodatkowanie przekazania pieczywa w kraju, według właściwej stawki 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż Wnioskodawca zażądał wydania interpretacji zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wewnatrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Stosownie do art. 13 ust. 3 ustawy o VAT za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Wskazany przepis art. 13 ustawy, rozszerza zatem pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanej tam przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Przy czym zauważyć należy, iż przemieszczane towary niekoniecznie muszą służyć podatnikowi do wykonywania czynności opodatkowanych, wystarczy aby były one wykorzystane w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Stosownie do art. 42 ust. 14 ustawy o VAT przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy.

Jak wskazano wyżej transakcją wewnątrzwspólnotową jest także przemieszczenie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium drugiego państwa. Wówczas w państwie wysyłki ma miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa, w państwie przeznaczenia zaś wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Również w tego rodzaju wewnątrzwspólnotowej dostawie zastosowanie stawki 0% będzie możliwe tylko zgodnie z podobnymi regułami dokumentującymi jak w przypadku "zwykłej" dostawy wewnątrzwspólnotowej. Przepis art. 42 ust. 14 ustawy nakazuje w tym przypadku odpowiednio stosowanie przepisów dotyczących m.in. obowiązków dokumentacyjnych określonych w art. 42 ust. 1 pkt 1 i 2.

Odpowiednie stosowanie tych przepisów uwzględnia fakt, że w tym przypadku dostawcą i nabywcą jest ten sam podmiot, dokonujący przemieszczenia swoich towarów z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zarejestrowany na terytorium kraju do transakcji wewnątrzwspólnotowych prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji i sprzedaży pieczywa. Część sprzedaży dokonuje w formie handlu obwoźnego na terenie Republiki Czeskiej, przy granicy z Polską. Sprzedaż prowadzona jest z samochodu na opłaconym miejscu parkingowym. Nabywcami pieczywa są osoby fizyczne nie podające dla potrzeb transakcji żadnych danych identyfikacyjnych. Na terenie republiki Czeskiej Wnioskodawca nie jest zarejestrowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej

W związku z powyższym w świetle przedstawionego stanu prawnego w sytuacji opisanej w zaistniałym stanie faktycznym należy stwierdzić, że u Wnioskodawcy występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w postaci pieczywa przemieszczanego przez Wnioskodawcę z kraju na terytorium Czech na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Jednak wewnątrzwspónotowa dostawa towarów nie podlega opodatkowaniu według stawki 0%, ponieważ nie został spełniony warunek, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT tj. Wnioskodawcy nie posiada właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadanego mu przez Republikę Czeską, zawierającego dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Z przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonywał dostawy pieczywa o symbol PKWiU 15.81.11 i 15.81.12.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, dla wybranych grup towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0% lub zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W poz. 25 załącznika nr 3 do ustawy o VAT zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% wymieniono pod symbolem- PKWiU 15.81.1 - Pieczywo, wyroby piekarskie i ciastkarskie świeże.

Biorąc pod uwagę powyższe do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów tj. pieczywa będzie miała zastosowanie stawka właściwa dla sprzedaży pieczywa (PKWiU 15.81.11 i 15.81.12) w kraju, tj. 7%.

Jednocześnie należy wskazać, iż zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Natomiast zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Organy podatkowe nie są uprawnione do zaklasyfikowania, czy też weryfikacji klasyfikacji wskazanych przez Wnioskodawcę usług do odpowiedniego grupowania PKWiU.

Organem kompetentnym do wydawania informacji w zakresie zaklasyfikowania świadczonych usług do odpowiedniego grupowania PKWiU jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).